Κι όμως, Δημήτρη (Μανωλάκο), Γιώργο, υπάρχουν μερικές αντιφάσεις στα επιχειρήματά σας.
@Μπάϊρα, δηλαδή δεν υπάρχει φρεσκάδα στα κείμενα των Παρουσιάσεων ή δεν παρουσιάζονται Νέες Κυκλοφορίες εκεί;Και το Seduction of Ingmar Bergman που εσύ ο ίδιος ανέφερες;Και η φρεσκάδα αφ' ενός κρύβεται στον τρόπο παρουσίασης και γραφής και δόξα τω Θεώ, έχουμε "πένες" που θα τις ζήλευαν πολλά έντυπα κι απορώ πως δεν τις έχουν πάρει ακόμα είδηση. Και ανθρώπους που ακούνε από Mahler μέχρι την πιό avant garde αυτοσχεδιαστική μουσική, από Rollling Stones μέχρι Get Well Soon. Και φυσικά δεν βρίσκουν, γιατί δεν υπάρχει, τίποτα κακό στο να συνυπάρχουν οι Gossip με τον Bruckner στην ίδια κατηγορία.
@ Jimmy Μανωλάκο
Καλέ μου Δημήτρη, με αυτήν την επιμονή σου, μειώνεις εσύ ο ίδιος τις δικές σου παρουσιάσεις, γιατί τέτοιες ήταν, κι ας τις έβαζες στις νέες κυκλοφορίες. Δηλαδή, σαν να μας λές ότι το κριτήριό σου όταν παρουσίαζες τις ξέ..ες θεές σου το κριτήριο ήταν ο επιθετικός προσδιορισμός κι όχι η μουσική τους που σου άρεσε ή απλά σε εξιτάριζε.
Λες πάλι εδώ:
"Οι λόγοι είναι σημαντικοί από τη δική μου οπτική γωνία.
Οι νέες κυκλοφορίες λειτούργησαν όλα αυτά τα χρόνια σαν υποκατηγορία, που μας ενημέρωνε για τις νέες δουλειές καλλιτεχνών από οποιοδήποτε είδος.
Έτσι κερδίζαμε άμεση ενημέρωση για το τι κυκλοφορεί αλλά το σημαντικότερο απ´όλα, ήταν η παρουσίαση νέων ανθρώπων , πονήματα ανήσυχων, καμένων, ταλαντούχων , προβληματικών, νορμάλ κ.τ.λ.
Τις μουσικές του ΤΩΡΑ.
Μιλάμε μόνο για ΧΡΟΝΙΚΟ διαχωρισμό"
Δεν είναι ανήσυχοι οι μουσικοί που αναφέρονται στις Παρουσιάσεις; Ταλαντούχοι, νέοι, καμένοι ίσως;
Κάπου αναφέρθηκε παραπάνω ότι πρέπει να αποφευχθεί η γκετοποίηση, και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Διότι έτσι όπως το τοποθετείς, αυτό ακριβώς πετυχαίνεις, και μακάρι να κάνω λάθος, και γκετοποιείς τις δικές σου προτιμήσεις. Και τοποθετείς πρωτίστως τον εαυτό σου και δευτερευόντως αυτούς που παρακολουθούν τις νέες κυκλοφορίες σε ένα στείρο περιβάλλον. "Μόνο αυτά. That's it and nothing else matters". ξεχνάς όμως το βασικότερο. Από που ξεκίνησε η μουσική. και οι μουσική που εσύ αγαπάς, είναι η φυσική εξέλιξη πολλών από αυτούς που παρουσιάστηκαν στο νήμα που θεωρείτε κάποιοι αποστειρωμένο. Κι όμως, εγώ για παράδειγμα, παρακολουθώ με το ίδιο ενδιαφέρον και τις δικές σου ανησυχίες και τις ανησυχίες άλλων (ας μην αναφερω ονομαστικά, δεν θα είχε νόημα).
"με θυμάμαι πάντα να προσπαθώ να ''σπρώξω'' τις δουλειές νέων ανθρώπων. Οι παλιοί βολεμένοι εκατομμυριούχοι μια χαρα κάνουν και υπάρχουν αλλά δεν έχουν ανάγκη μία ακόμη φωνή.
Επειδή η μουσική με έχει κάνει καλύτερο άνθρωπο, θεωρώ χρέος μου (όπου μπορώ, εδώ -ράδιο κ.τ.λ) να βάζω ένα χεράκι με τις μικρές μου δυνάμεις, στο να βρουν μία διέξοδο αυτά που συμβαίνουν στο τώρα και οι άνθρωποι που συμμετέχουν και τα δημιουργούν"
Μα όταν παρουσιάζεται μια νέα κυκλοφορία της ECM τι είναι; Ποιός ήταν ο σκοπός του Eicher; Ή μήπως αυτοί είναι βολεμένοι;
και τέλος πάντων, γιατί παρασύρθηκα και γίνομαι κουραστική, τίποτα από ολα αυτά δεν λειτουργεί επί της ουσίας ως επιχείρημα γιατί θα έπρεπε οι νέες κυκλοφορίες να μην είναι στις Παρουσιάσεις αφού αυτό είναι. Εκτός κι αν δεν αναφέρουν παρά μόνο έναν τίτλο και την εταιρεία, οπότε πάνε απλά στο now Playing Και τελειώνουμε.
Ο κόπος που κάνετε και ο χρόνος που αφιερώνετε όλοι εδώ, είναι πολύτιμος για να προσπαθείτε να τον μειώσετε ιδίοις χερσί.
πάμε για Bell Biv Devoe(σοβαρά το λέω).Θα φοβηθούμε τον Younge που έβγαλε τον καλύτερο μαύρο δίσκο της δεκαετίας?
