Άλμπουμς που μένουν νέα και ωραία - άλμπουμς που γερνάνε
- Thread starter Έκτωρ Κατσίκης
- Start date
Το δυσκολο ειναι τι αφηνεις τελικα ..
Με αφορμη την κυκλοφορια μιας πολυ ενδιαφερουσας φωτογραφικης συλλογης του Richard Bellia με φωτογραφιες σημαντικων ροκ καλλιτεχνων που τραβηχτηκαν μεταξυ 1982 και 2007 - (http://www.richardbellia.com/).
παραθετω τα σχολια μου
Bjork - κραταω το soundtrack της ταινιας Dancer in the Dark αντε και το Homogenic
David Bowie - το Space Odity και το Let's dance. Απο τα υπολοιπα
την εκτελεση του The Man who sold the world απο τους Nirvana
James Brown - ??
the Clash - London Calling, Santinista
the Cure κραταω το Pornography και το Kiss me (X3)
Paul McCartney - τιποτα μα τιποτα
Metallica - ποτε δεν τους ακουσα
Nirvana - οποιοδηποτε Live τους
Radiohead - μου μενει πραγματικα μονο το The Bends, και λιγοτερο το Amnesiac που το ακουω ακομα
the Red Hot Chili Peppers, absolutely nothing
the Rolling Stones - ολα μεχρι το 70 αλλα μεγαλύτερες αδυναμιες το ομωνυμο πρωτο και το Satanic Majesties request
και μερικα σχολια απο προλλαλησαντες:
Να υποθεσω οτι ο φιλος που εγραψε για τους Birthday Party vs Nick Cave ΔΕΝ ηταν στο Sporting to 82? μονο τοτε γινεται κατανοητη η αποψη του.
Τους Ride ειχα ξεχασει οτι υπαρχουν στη συλλογη μου, το Treasure ποτε!
e
Με αφορμη την κυκλοφορια μιας πολυ ενδιαφερουσας φωτογραφικης συλλογης του Richard Bellia με φωτογραφιες σημαντικων ροκ καλλιτεχνων που τραβηχτηκαν μεταξυ 1982 και 2007 - (http://www.richardbellia.com/).
παραθετω τα σχολια μου
Bjork - κραταω το soundtrack της ταινιας Dancer in the Dark αντε και το Homogenic
David Bowie - το Space Odity και το Let's dance. Απο τα υπολοιπα
την εκτελεση του The Man who sold the world απο τους Nirvana
James Brown - ??
the Clash - London Calling, Santinista
the Cure κραταω το Pornography και το Kiss me (X3)
Paul McCartney - τιποτα μα τιποτα
Metallica - ποτε δεν τους ακουσα
Nirvana - οποιοδηποτε Live τους
Radiohead - μου μενει πραγματικα μονο το The Bends, και λιγοτερο το Amnesiac που το ακουω ακομα
the Red Hot Chili Peppers, absolutely nothing
the Rolling Stones - ολα μεχρι το 70 αλλα μεγαλύτερες αδυναμιες το ομωνυμο πρωτο και το Satanic Majesties request
και μερικα σχολια απο προλλαλησαντες:
Να υποθεσω οτι ο φιλος που εγραψε για τους Birthday Party vs Nick Cave ΔΕΝ ηταν στο Sporting to 82? μονο τοτε γινεται κατανοητη η αποψη του.
Τους Ride ειχα ξεχασει οτι υπαρχουν στη συλλογη μου, το Treasure ποτε!
e
gas gas
Senior Member
Ο φίλος που έγραψε για τους Birthday Party, ήταν στο Σπόρτινγκ τότε. Και αντάλλαξε σταδιακά την τυφλή ενέργεια (μια χαρά περάσαμε, δεν λέω) με την απίστευτη δημιουργικότητα / μουσικότητα που ξεδίπλωσε ο Cave στα επόμενα χρόνια.
Για να προχωρήσεις πρέπει να προδώσεις.
Τα ίδια θα έλεγα και για τον Αγγελάκα. Έπρεπε να αφήσει πίσω τους τις Τρύπες για να βγάλει τον δίσκο της δεκαετίας: Από δω και πάνω.
Για να προχωρήσεις πρέπει να προδώσεις.
Τα ίδια θα έλεγα και για τον Αγγελάκα. Έπρεπε να αφήσει πίσω τους τις Τρύπες για να βγάλει τον δίσκο της δεκαετίας: Από δω και πάνω.
πολυ χαιρομαι αγαπητε gas gas, αν και διαφωνουμε!
το prayers on fire δεν το προσπερασα ακoμα και δεν χερω αν θα καταφερω να εξελιχθω σε αυτο το βαθμο.
απιστευτη δημιουργικοτητα o Cave αλλα χερι-χερι με τη θανατιλα του Blixa?
οταν τον ξεφορτωθηκε, απογειωθηκε και αναποφευκτα θυμισε παλι .... BP
e
το prayers on fire δεν το προσπερασα ακoμα και δεν χερω αν θα καταφερω να εξελιχθω σε αυτο το βαθμο.
απιστευτη δημιουργικοτητα o Cave αλλα χερι-χερι με τη θανατιλα του Blixa?
οταν τον ξεφορτωθηκε, απογειωθηκε και αναποφευκτα θυμισε παλι .... BP
e
Δημήτρης Ν.
AVClub Fanatic
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Άλμπουμς που μένουν νέα και ωραία - άλμπουμς που γερνάνε
Χαίρομαι που είμαστε ίδια γενιά - αν και αυτό κλονίζει ελαφρώς την θεωρία μου για την μουσική των εφηβικών "νεανικών" μας χρόνων .
Περισσότερο στάθηκα στα πλήν των αφορισμών σου , κυρίως γιατί με εντυπωσίασαν σε σύγκριση με τα συν σου ( έστω και τα κατ' ελάχιστον ) αφ' ενός , και λόγω του καθαρά υποκειμενικού προσωπικού στοιχείου αφ' ετέρου . Δηλαδή παραξενευτηκα επειδή σήμερα , αμα μου βάλεις Joy Division ή Σαββόπουλο με πιάνουν τα γέλια ενώ για τα "άλλα" - δεν λέω ποιά μην με πάρει χαμπάρι ο Σούρλας
- κόβω φλέβα . Ή γιατί , ουδέποτε φαντάστηκα να βάλω στην ίδια θέση τους Yello με τους Thievery Corporation.
Εγώ παρατηρώ πάντως στον εαυτό μου μιά τάση να γυρνά στο παρελθόν με περισσή ευκολία - κυρίως μετά από "αποτυχημένα" ανοίγματα . Ελληνική μουσική δεν ακούω σχεδόν καθόλου - ο Θανάσης στην "Βροχή από Κάτω", τόπα και πριν , ξεφούσκωσε πολύ γρήγορα , ο δε Σαμάνος πουλήθηκε τάχιστα.
Τα μοναδικά πράγματα που με έχουν συγκινήσει πραγματικά τα τελευταία χρόνια είναι η electronica ( Οren Ambarchi , Swod , Murcof , Vladislav Delay , Dictaphone ) και η απόπειρα να εντρυφήσω στον Βάγκνερ ( Θεός ) . Τα υπόλοιπα σε γενικές γραμμές μέχρι 3-4 ακούσματα φτάνουν. Ο Peteris Vasks πχ . Ο Τσαμπρόπουλος είναι ωραίος αλλά τον χρησιμοποιώ απαραιτήτως ως μουσικό χαλί - μαζί με κάποια άλλη δραστηριότητα . Οπως κι όλη την ECM . Οταν τους ακούω προσεκτκά αισθάνομαι ένα κομμάτι του εαυτού μου σαν "αυτιστικό" - θέλω να κινηθώ , δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ κλπ . Μάλλον χρειάζομαι ακόμα την ένταση :grandpa:
Γούστα είναι αυτά .... τι να πει κανείς .
ΥΓ . Αφού βρήκα ανθρώπους να τους αρέσει το Pet Sounds και το Smile , αισθάνομαι ότι είναι αδύνατον να συνεννοηθεί κανείς με έστω και έναν άλλο άνθρωπο , πάνω στην μουσική . Πολύ μοναξιά ...
Δημήτρη, ίδια γενιά είμαστε.
Εγώ λοιπόν πιστεύω το αντίθετο: πως όποιος έχει πάθος με τη μουσική βρίσκεται σε διαρκή κινητικότητα, αναθεωρεί και επανεκτιμά. Δεδομένου ότι ακούμε ψιλοσυνειδητά μουσική από τα 15 μας, μιλάμε για πάνω από τριάντα χρόνια ενασχόλησης η οποία, κατά τη γνώμη μου, μας ανοίγει σταδιακά σε όλα τα είδη που έχουν ενδιαφέρον.
Υπάρχει το τεράστιο κεφάλαιο της κλασικής (μαζί με τις πρωτοπορίες της) του 20αιώνα. Υπάρχει η τζαζ και η δημιουργική έκρηξη του 50-60.. Ολόκληρη η ανατολή με τους αυτοσχεδιασμούς της. Και κυρίως υπάρχει σύγχρονη παραγωγή, ελληνική και ξένη, την οποία έχουμε ανάγκη.
Μου κάνει όμως εντύπωση το γεγονός πως παρότι οι αφορισμοί μου έχουν συν και πλην, έμεινες μόνο sτα πλην. (ρε μπας και πάτησα καμιά ευαίσθητη χορδή απορρίπτοντας yes και genesis
Γενικά δεν αντέχω το μέινστριμ.
Ο καθένας από εμάς έχει μια πολύ ιδιαίτερη αντίληψη και γούστο- η δισκοθήκη μας είναι στοιχείο ταυτότητας (καθώς και ένα εξαιρετικό όργανο ψυχανάλυσης)
Δες ας πούμε τους δίσκους που αγόρασα τελευταία. Δεν βγαίνει νόημα.
Από την ελληνική dance σκηνή:
Dousk: Kind of human
Loopa Scava meats Cayetano: up and down
Sugahspank!: the incredible the invisible
Κλασικότροπα:
Μίκης Θεοδωράκης: Μουσική δωματίου ΙΙ
Antre Segovia: The art of Segovia
Murray Perahia: Goldberg variations (Bach)
Janacek: String Quartets (με χαρά εντόπισα ένα θέμα που χρησιμοποιεί ο Θανάσης Παπακ. στo η βροχή από κάτω)
Kronos Quartet: Peteris Vasks, string quartet no.4
Στάθηκα πολύ στον Elgar και τον Grieg, από τη σειρά της κλασικής που δίνει το Βήμα.
Τζαζοειδή:
Πήρα τρεις δίσκους του δικού μας Τσαμπρόπουλου στην ECM.
Καμιά δεκαριά επανεκδόσεις της Blue Note.
Tον Joshua Redman: Black east.
Με λίγα λόγια, η βεντάλια είναι τεράστια. Ένας άνθρωπος που κρυφακούει πίσω από την πόρτα, πετάγεται από τους Ύμνους Επιταφίου και Πάσχα του Σίμωνα Καρά στους Electric Prunes και από τον Γιοβάν Τσαούς στη Mόνικα. Δεν έχει τέλος αυτό το πανηγύρι.
Καλά να είμαστε, να παθιαζόμαστε.
Χαίρομαι που είμαστε ίδια γενιά - αν και αυτό κλονίζει ελαφρώς την θεωρία μου για την μουσική των εφηβικών "νεανικών" μας χρόνων .
Περισσότερο στάθηκα στα πλήν των αφορισμών σου , κυρίως γιατί με εντυπωσίασαν σε σύγκριση με τα συν σου ( έστω και τα κατ' ελάχιστον ) αφ' ενός , και λόγω του καθαρά υποκειμενικού προσωπικού στοιχείου αφ' ετέρου . Δηλαδή παραξενευτηκα επειδή σήμερα , αμα μου βάλεις Joy Division ή Σαββόπουλο με πιάνουν τα γέλια ενώ για τα "άλλα" - δεν λέω ποιά μην με πάρει χαμπάρι ο Σούρλας
- κόβω φλέβα . Ή γιατί , ουδέποτε φαντάστηκα να βάλω στην ίδια θέση τους Yello με τους Thievery Corporation. Εγώ παρατηρώ πάντως στον εαυτό μου μιά τάση να γυρνά στο παρελθόν με περισσή ευκολία - κυρίως μετά από "αποτυχημένα" ανοίγματα . Ελληνική μουσική δεν ακούω σχεδόν καθόλου - ο Θανάσης στην "Βροχή από Κάτω", τόπα και πριν , ξεφούσκωσε πολύ γρήγορα , ο δε Σαμάνος πουλήθηκε τάχιστα.
Τα μοναδικά πράγματα που με έχουν συγκινήσει πραγματικά τα τελευταία χρόνια είναι η electronica ( Οren Ambarchi , Swod , Murcof , Vladislav Delay , Dictaphone ) και η απόπειρα να εντρυφήσω στον Βάγκνερ ( Θεός ) . Τα υπόλοιπα σε γενικές γραμμές μέχρι 3-4 ακούσματα φτάνουν. Ο Peteris Vasks πχ . Ο Τσαμπρόπουλος είναι ωραίος αλλά τον χρησιμοποιώ απαραιτήτως ως μουσικό χαλί - μαζί με κάποια άλλη δραστηριότητα . Οπως κι όλη την ECM . Οταν τους ακούω προσεκτκά αισθάνομαι ένα κομμάτι του εαυτού μου σαν "αυτιστικό" - θέλω να κινηθώ , δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ κλπ . Μάλλον χρειάζομαι ακόμα την ένταση :grandpa:
Γούστα είναι αυτά .... τι να πει κανείς .
ΥΓ . Αφού βρήκα ανθρώπους να τους αρέσει το Pet Sounds και το Smile , αισθάνομαι ότι είναι αδύνατον να συνεννοηθεί κανείς με έστω και έναν άλλο άνθρωπο , πάνω στην μουσική . Πολύ μοναξιά ...
Last edited:
supersonic
Μέλος Σωματείου
- 17 June 2006
- 49,609
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Άλμπουμς που μένουν νέα και ωραία - άλμπουμς που γερν
γιατί ρε μάστορα....
δεν συνεννοούμαστε δηλαδή?
πρέπει ντε και καλά να μου αρέσει ό,τι βάζεις και αγοράζεις και αντιστρόφως?
γιατί ρε μάστορα....
δεν συνεννοούμαστε δηλαδή?
πρέπει ντε και καλά να μου αρέσει ό,τι βάζεις και αγοράζεις και αντιστρόφως?
Δημήτρης Ν.
AVClub Fanatic
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Άλμπουμς που μένουν νέα και ωραία - άλμπουμ
το φέρω βαρέως αυτό με το Smile και το pet Sounds ...Δεν το χωράει ο λογισμός μου
Κατά τα άλλα σου ετοιμάζω πρόγραμμα με Chrome :BDGBGDB55: ( και Lennon )
γιατί ρε μάστορα....
δεν συνεννοούμαστε δηλαδή?
πρέπει ντε και καλά να μου αρέσει ό,τι βάζεις και αγοράζεις και αντιστρόφως?
το φέρω βαρέως αυτό με το Smile και το pet Sounds ...Δεν το χωράει ο λογισμός μου
Κατά τα άλλα σου ετοιμάζω πρόγραμμα με Chrome :BDGBGDB55: ( και Lennon )
Δημήτρης Ν.
AVClub Fanatic
Απάντηση: Re: Άλμπουμς που μένουν νέα και ωραία - άλμπουμς που γερνάνε
Μήτσο , ες για παράδειγμα τον κατάλογο του φίλου ecodrifter . Θα πως και εγώ την γνώμη μου γι αυτά που έγραψε και βάλε και την δικιά σου να δεις : 3 άνθρωποι , 3 απόψεις , χωρίς κάποιο συγκεκριμένο pattern :BDGBGDB55:
Μήτσο , ες για παράδειγμα τον κατάλογο του φίλου ecodrifter . Θα πως και εγώ την γνώμη μου γι αυτά που έγραψε και βάλε και την δικιά σου να δεις : 3 άνθρωποι , 3 απόψεις , χωρίς κάποιο συγκεκριμένο pattern :BDGBGDB55:
Θα ήθελα εδώ να κάνω μία διευκρίνηση.
Κοιτάζοντας μέσα απο προσωπικό πρίσμα θα έλεγα οτι στα άλμπουμς που γερνάνε δεν θα έβαζα μόνο αυτά που κάποτε μου άρεσαν και τώρα δεν μ'αρέσουν.
Χώρια που το "μάρέσει - δεν μ'αρέσει" φαίνεται πολύ "ξερό" σαν δήλωση χωρίς μάλιστα να δίνει κάποια σημαντική πληροφορία.
Θα έβαζα όμως και τα άλμπουμς που, ακόμη και αν τ'ακούω ευχάριστα, δεν μου δίνουν τίποτα καινούριο ν'ανακαλύψω, ώστε να εντρυφήσω ξανά προσεκτικά στο χιλιοπαιγμένο άκουσμα. Καλύτερα θα ήταν να έλεγα "αλμπουμ που γερνάνε πιό γρήγορά απο εμένα".
Αντίθετα βέβαια αυτά που μου διατηρούν το ενδιαφέρον επειδή βρίσκω νέα πράγματα είναι τα "αγέραστα".
Αυτό βέβαια μπορεί να συμβαίνει είτε διότι στην εποχή τους δεν τους έδωσα το χρόνο που έπρεπε, είτε διότι απλά έχουν πολλά να δώσουν.
Έτσι π.χ. στο Abbey road έδωσα :a0210: διότι άκουσα πρώτη φορά τόση πληροφορία στο χαμηλό του come together κι ας είναι μονο απο το μπάσσο του Μακκα και ένα ταπεινό Rhodes.
Απο την άλλη το no aggro το είχα πάρει με όλη την όρεξη που μου είχαν φτιάξει οι πληροφορίες γύρω απο το γκρουπ, τα εξώφυλλα απο χνουδωτό χαρτόνι του Licher και το μόνο που πήρα στον καιρό του ήταν κάτι στίχοι με θέμα την εκατόμβη των οπαδών του Jones στη Γουϊάνα (Jesus was a looser, he went alone κλπ κλπ) ή κάτι σχεδόν άναρθρες κραυγές στο ομώνυμο κομμάτι, που αν δεν υπήρχαν οι στίχοι δεν θα καταλάβαινα Χριστό τι λένε. Πριν λίγο καιρό λοιπόν σε τυχαία δεύτερη ακρόαση άρχισα να ανακαλύπτω την παράξενη rythm section (τύμπανα και μπόγκος χωρίς πιατίνια ή άλλα χάλκινα κρουστά που παίζονται απο δύο μέλη του γκρούπ που συμπληρώνει το μπάσσο της Μάρνι), όπως και άλλες παράξενιές στη δομή (συνήθως ένα κουπλέ που επαναλαμβάνεται αρκετές φορές χωρίς ρεφραίν για να αντικατασταθεί προς το τέλος του κομματιού απο ένα κουπλέ ελαφρά αλλά αρκετά διαφορετικό). Αυτό μου έχει κινήσει το ενδιαφέρον και ακούω ξανά και ξανά το συγκεκριμένο άλμπουμ.
Φυσικά εκτός των δύο κατηγοριών υπάρχουν και οι τραβεστί καταστάσεις.
Παράδειγμα: Εντάξει όλοι ερωτευτήκαμε χορεύοντας μπλούζ υπο τους ήχους του epitaph που δεν ακούγεται πιά παρά μόνο σε στύλ "αν παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι" και όταν άκουσα το ομώνυμο κομμάτι στο children of men με χάλασε τελείως. Δεν το είχα δεί ποτέ ως φορέα ενός ζοφερού μέλλοντος ούτε μπορώ να το δώ. Αντίθετα το πρώτο κομμάτι (αυτό που απέφευγαν οι τότε djs) δεν παύει να στέκεται άνετα τώρα που ήδη ήμαστε στον 21ο αιώνα και έχουμε αρκετούς schidzoids ανάμεσά μας (χώρια που ήταν απο τα πρώτα μαζί με το hot rats "jazz rock" κομμάτια).
Πού να το κατατάξω λοιπόν;
Κοιτάζοντας μέσα απο προσωπικό πρίσμα θα έλεγα οτι στα άλμπουμς που γερνάνε δεν θα έβαζα μόνο αυτά που κάποτε μου άρεσαν και τώρα δεν μ'αρέσουν.
Χώρια που το "μάρέσει - δεν μ'αρέσει" φαίνεται πολύ "ξερό" σαν δήλωση χωρίς μάλιστα να δίνει κάποια σημαντική πληροφορία.
Θα έβαζα όμως και τα άλμπουμς που, ακόμη και αν τ'ακούω ευχάριστα, δεν μου δίνουν τίποτα καινούριο ν'ανακαλύψω, ώστε να εντρυφήσω ξανά προσεκτικά στο χιλιοπαιγμένο άκουσμα. Καλύτερα θα ήταν να έλεγα "αλμπουμ που γερνάνε πιό γρήγορά απο εμένα".
Αντίθετα βέβαια αυτά που μου διατηρούν το ενδιαφέρον επειδή βρίσκω νέα πράγματα είναι τα "αγέραστα".
Αυτό βέβαια μπορεί να συμβαίνει είτε διότι στην εποχή τους δεν τους έδωσα το χρόνο που έπρεπε, είτε διότι απλά έχουν πολλά να δώσουν.
Έτσι π.χ. στο Abbey road έδωσα :a0210: διότι άκουσα πρώτη φορά τόση πληροφορία στο χαμηλό του come together κι ας είναι μονο απο το μπάσσο του Μακκα και ένα ταπεινό Rhodes.
Απο την άλλη το no aggro το είχα πάρει με όλη την όρεξη που μου είχαν φτιάξει οι πληροφορίες γύρω απο το γκρουπ, τα εξώφυλλα απο χνουδωτό χαρτόνι του Licher και το μόνο που πήρα στον καιρό του ήταν κάτι στίχοι με θέμα την εκατόμβη των οπαδών του Jones στη Γουϊάνα (Jesus was a looser, he went alone κλπ κλπ) ή κάτι σχεδόν άναρθρες κραυγές στο ομώνυμο κομμάτι, που αν δεν υπήρχαν οι στίχοι δεν θα καταλάβαινα Χριστό τι λένε. Πριν λίγο καιρό λοιπόν σε τυχαία δεύτερη ακρόαση άρχισα να ανακαλύπτω την παράξενη rythm section (τύμπανα και μπόγκος χωρίς πιατίνια ή άλλα χάλκινα κρουστά που παίζονται απο δύο μέλη του γκρούπ που συμπληρώνει το μπάσσο της Μάρνι), όπως και άλλες παράξενιές στη δομή (συνήθως ένα κουπλέ που επαναλαμβάνεται αρκετές φορές χωρίς ρεφραίν για να αντικατασταθεί προς το τέλος του κομματιού απο ένα κουπλέ ελαφρά αλλά αρκετά διαφορετικό). Αυτό μου έχει κινήσει το ενδιαφέρον και ακούω ξανά και ξανά το συγκεκριμένο άλμπουμ.
Φυσικά εκτός των δύο κατηγοριών υπάρχουν και οι τραβεστί καταστάσεις.
Παράδειγμα: Εντάξει όλοι ερωτευτήκαμε χορεύοντας μπλούζ υπο τους ήχους του epitaph που δεν ακούγεται πιά παρά μόνο σε στύλ "αν παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι" και όταν άκουσα το ομώνυμο κομμάτι στο children of men με χάλασε τελείως. Δεν το είχα δεί ποτέ ως φορέα ενός ζοφερού μέλλοντος ούτε μπορώ να το δώ. Αντίθετα το πρώτο κομμάτι (αυτό που απέφευγαν οι τότε djs) δεν παύει να στέκεται άνετα τώρα που ήδη ήμαστε στον 21ο αιώνα και έχουμε αρκετούς schidzoids ανάμεσά μας (χώρια που ήταν απο τα πρώτα μαζί με το hot rats "jazz rock" κομμάτια).
Πού να το κατατάξω λοιπόν;
supersonic
Μέλος Σωματείου
- 17 June 2006
- 49,609
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Άλμπουμς που μένουν νέα και ωραία - άλμ
εγώ να δεις...
παρελήφθη Coryell παλαιάς και νέας εσοδείας....
και έχομεν και ψηφιακά...
το φέρω βαρέως αυτό με το Smile και το pet Sounds ...Δεν το χωράει ο λογισμός μου
Κατά τα άλλα σου ετοιμάζω πρόγραμμα με Chrome :BDGBGDB55: ( και Lennon )
εγώ να δεις...
παρελήφθη Coryell παλαιάς και νέας εσοδείας....
και έχομεν και ψηφιακά...
Haagenti
AVClub Fanatic
προσωπικά επειδή νιώθω πως προέρχομαι από έναν τελείως διαφορετικό κόσμο,
από τους περισσότερους εδώ μέσα και είμαι σε μια φάση εξερεύνησης καποια
χρόνια τώρα μου είναι αδύνατο για την ώρα να απαρνηθω τα πάντα από τις
μουσικές με τις οποίες μεγάλωσα όποιες και αν είναι αυτές...
αν μου έλεγαν να αδειασω τον χώρο μου για να βάλω τα νέα πράγματα που έρχονται σιγά σιγά θα κρατούσα χωρίς δεύτερη σκέψη τα παρακάτω για
διαφορετικούς λόγους το καθένα...
1.DARK TRANQUILLITY-the gallery
2.MALEVOLENT CREATION-the ten commandments
3.DEICIDE-deicide
4.DIMMU BORGIR-Puritanical Euphoric Misanthropia
5.CRADLE OF FILTH-dusk and her embrace
6.OPETH-still life
7.IN THE WOODS-strange in stereo
8.SATYRICON-Rebel Extravaganza
9.ANATHEMA-alternative 4
10.BEHEMOTH-satanica
τι θα πετούσα??μπορεί και όλα τα υπόλοιπα απ το είδος...
όχι επειδή τα σιχάθηκα αλλά ίσως επειδή τόση μαυρίλα δεν αντέχεται
για μια ζωή...
και εγώ έχω βάλει χρώμα στην ζωή μου έστω και με το ζόρι....
από τους περισσότερους εδώ μέσα και είμαι σε μια φάση εξερεύνησης καποια
χρόνια τώρα μου είναι αδύνατο για την ώρα να απαρνηθω τα πάντα από τις
μουσικές με τις οποίες μεγάλωσα όποιες και αν είναι αυτές...
αν μου έλεγαν να αδειασω τον χώρο μου για να βάλω τα νέα πράγματα που έρχονται σιγά σιγά θα κρατούσα χωρίς δεύτερη σκέψη τα παρακάτω για
διαφορετικούς λόγους το καθένα...
1.DARK TRANQUILLITY-the gallery
2.MALEVOLENT CREATION-the ten commandments
3.DEICIDE-deicide
4.DIMMU BORGIR-Puritanical Euphoric Misanthropia
5.CRADLE OF FILTH-dusk and her embrace
6.OPETH-still life
7.IN THE WOODS-strange in stereo
8.SATYRICON-Rebel Extravaganza
9.ANATHEMA-alternative 4
10.BEHEMOTH-satanica
τι θα πετούσα??μπορεί και όλα τα υπόλοιπα απ το είδος...
όχι επειδή τα σιχάθηκα αλλά ίσως επειδή τόση μαυρίλα δεν αντέχεται
για μια ζωή...
και εγώ έχω βάλει χρώμα στην ζωή μου έστω και με το ζόρι....
vas silis
AVClub Enthusiast
- 26 May 2008
- 834
Αγέραστο....
Για τους Purple δεν σε πιστεύω.
Αν όμως το εvνοείς τότε να ρωτήσω γιατί δεν έχεις αυτό για καλύτερη περίπτωση πάνω σε αυτό που λέμε; Εμένα το Machine Head μου γέρασε...
προτείνω ακόμα καλύτερα το aniversary για τα bonus tracks
Black night
Δείτε το κλιπάκι χωρίς τον ήχο μεν αλλά είναι σπάνιο (ίσως να είναι και δάκτυλος Lord ... χα)
http://www.youtube.com/watch?v=uxfOZISnST0&feature=related
Last edited:
vas silis
AVClub Enthusiast
- 26 May 2008
- 834
Haagenti
AVClub Fanatic
Stergito
Μέλος Σωματείου
Κάτι ψιλά του Σπύρου τα πιάνω, επειδή έχω φίλους μεταλλάδες, αλλά κατά τ' άλλα... terra incognita...
supersonic
Μέλος Σωματείου
- 17 June 2006
- 49,609
μα γιατί δεν με πιστεύεις ?:grandpa:
δεν λέω ψέμματα
(in rock αγοράστηκε το 1975 και επωλήθη το 1978....)
Δημήτρης Ν.
AVClub Fanatic
Απάντηση: Re: Άλμπουμς που μένουν νέα και ωραία - άλμπουμς που γερνάνε
θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου ( δόξα σοι ο Θεός )
Machine Head και τα μυαλά στα κάγκελα . Το In Rock μπορεί να μην το πούλησα , αλλά έχω πάνω από πέντε χρόνια να το βάλω .
μα γιατί δεν με πιστεύεις ?:grandpa:
δεν λέω ψέμματα
(in rock αγοράστηκε το 1975 και επωλήθη το 1978....)
θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου ( δόξα σοι ο Θεός )
Machine Head και τα μυαλά στα κάγκελα . Το In Rock μπορεί να μην το πούλησα , αλλά έχω πάνω από πέντε χρόνια να το βάλω .
Απάντηση: Re: Άλμπουμς που μένουν νέα και ωραία - άλμπουμς που γερνάνε
επειδη τελευταια με αφορμη τα remasters τους ξαναακουω,
για το in rock συμφωνω και εγω.αλλα τελικα μου φαινεται οτι το πιο αειθαλες ειναι το burn...
αυτοι παντως που δεν γερνανε με τιποτα στ'αυτια μου ειναι οι sabbath(μεχρι το technical ecstasy)
επειδη τελευταια με αφορμη τα remasters τους ξαναακουω,
για το in rock συμφωνω και εγω.αλλα τελικα μου φαινεται οτι το πιο αειθαλες ειναι το burn...
αυτοι παντως που δεν γερνανε με τιποτα στ'αυτια μου ειναι οι sabbath(μεχρι το technical ecstasy)
Απάντηση: Re: Άλμπουμς που μένουν νέα και ωραία - άλμπουμς που γερνάνε
:chinscratch:μμμ...τα μονα που μπορω να ακουσω ακομα ειναι deiside.
Α! και απο τα δικα μου morbid angel - blessed are the sick
,death - spiritual healing και posessed - 7 churches
προσωπικά επειδή νιώθω πως προέρχομαι από έναν τελείως διαφορετικό κόσμο,
από τους περισσότερους εδώ μέσα και είμαι σε μια φάση εξερεύνησης καποια
χρόνια τώρα μου είναι αδύνατο για την ώρα να απαρνηθω τα πάντα από τις
μουσικές με τις οποίες μεγάλωσα όποιες και αν είναι αυτές...
αν μου έλεγαν να αδειασω τον χώρο μου για να βάλω τα νέα πράγματα που έρχονται σιγά σιγά θα κρατούσα χωρίς δεύτερη σκέψη τα παρακάτω για
διαφορετικούς λόγους το καθένα...
1.DARK TRANQUILLITY-the gallery
2.MALEVOLENT CREATION-the ten commandments
3.DEICIDE-deicide
4.DIMMU BORGIR-Puritanical Euphoric Misanthropia
5.CRADLE OF FILTH-dusk and her embrace
6.OPETH-still life
7.IN THE WOODS-strange in stereo
8.SATYRICON-Rebel Extravaganza
9.ANATHEMA-alternative 4
10.BEHEMOTH-satanica
τι θα πετούσα??μπορεί και όλα τα υπόλοιπα απ το είδος...
όχι επειδή τα σιχάθηκα αλλά ίσως επειδή τόση μαυρίλα δεν αντέχεται
για μια ζωή...
και εγώ έχω βάλει χρώμα στην ζωή μου έστω και με το ζόρι....
:chinscratch:μμμ...τα μονα που μπορω να ακουσω ακομα ειναι deiside.
Α! και απο τα δικα μου morbid angel - blessed are the sick
,death - spiritual healing και posessed - 7 churches