Άλμπουμς που μένουν νέα και ωραία - άλμπουμς που γερνάνε

Για τους Purple δεν σε πιστεύω.
Αν όμως το εvνοείς τότε να ρωτήσω γιατί δεν έχεις αυτό για καλύτερη περίπτωση πάνω σε αυτό που λέμε; Εμένα το Machine Head μου γέρασε...

Βασιλη πες μου κατι σε παρακαλω,να χαρεις!!!!

Ειναι ποτε δυνατον να περιμενεις να σου δοθει πειστικη απαντηση γιατι αρεσει το ενα αλμπουμ, καλυτερα απο το αλλο?????

Πως ειναι δυνατον ρε φιλε να μετρησουμε την ευχαριστηση που προξενει το ενα και την βαρεμαρα που φερνει το αλλο????

Τι ειναι ρε gamoto η μουσικη???
Πυκνωτης που με παιρνουμε ασφαλεις μετρησεις και δεν εχουμε αμφιβολια για τις για το ποιο ειναι καλυτερο????
Στο λεω γιατι και μενα μου αρεσει καλυτερα το Machine head απο το in rock αλλα απαντηση δεν μπορω να δωσω.

Αν με πιεζες, το πολυ πολυ να σου απανταγα...
"γιατι ετσι"

Εσενα παλι γιατι σου γερασε το Machine head????

με πραγματικη εκτιμηση για το ηλεκτρονικο σουπροσωπο (σε διαβαζω και δω και αλλου και πραγματι σε εκτιμω ιδιαιτερως!!)
 
Re: Απάντηση: Re: Άλμπουμς που μένουν νέα και ωραία - άλμπουμς που γερνάνε

:chinscratch:μμμ...τα μονα που μπορω να ακουσω ακομα ειναι deiside.
Α! και απο τα δικα μου morbid angel - blessed are the sick
,death - spiritual healing και posessed - 7 churches

το blessed are the sick με είχε συνεπάρει όταν κυκλοφόρησε...
αν με ρωτούσες τώρα τι θα κρατούσα από αυτούς θα σου έλεγα χωρίς
δεύτερη σκέψη το Gateways to Annihilation...λόγο της τρομερά ανάποδης
δομής των συνθέσεών του και της άψογης παραγωγής....ούτε καν το Covenant.

όσο για το 7 churches υπάρχει μόνο σε t-shirt πλέον,,,το cd έχει φύγει
προ πολλού
αλήθεια τώρα που το θυμήθηκες έχεις ακούσει τι ωραία "κελαηδάει" ο barnes το "the exorcist"??:flipout:
 
Last edited:
Απάντηση: Re: Άλμπουμς που μένουν νέα και ωραία - άλμπουμς που γερνάνε

επειδη τελευταια με αφορμη τα remasters τους ξαναακουω,
για το in rock συμφωνω και εγω.αλλα τελικα μου φαινεται οτι το πιο αειθαλες ειναι το burn...

αυτοι παντως που δεν γερνανε με τιποτα στ'αυτια μου ειναι οι sabbath(μεχρι το technical ecstasy)

αμα πετάξεις την σκαρταδούρα από το Sabtage και το Technical Ecstasy ( κρατήσεις απ' αυτό 2 κομμάτια δηλαδή ) , κάνεις έναν καλό δίσκο . Κατα τα άλλα συμφωνούμε
 
Βασιλη πες μου κατι σε παρακαλω,να χαρεις!!!!

Ειναι ποτε δυνατον να περιμενεις να σου δοθει πειστικη απαντηση γιατι αρεσει το ενα αλμπουμ, καλυτερα απο το αλλο????? Φυσικά και όχι έχεις δίκιο

Πως ειναι δυνατον ρε φιλε να μετρησουμε την ευχαριστηση που προξενει το ενα και την βαρεμαρα που φερνει το αλλο???? Φυσικά και δεν είναι δυνατό έχεις δίκιο

Τι ειναι ρε gamoto η μουσικη???
Πυκνωτης που με παιρνουμε ασφαλεις μετρησεις και δεν εχουμε αμφιβολια για τις για το ποιο ειναι καλυτερο???? Έχεις δίκιο εδώ και στα μετρήσιμα δεν βγαίνει άκρη
Στο λεω γιατι και μενα μου αρεσει καλυτερα το Machine head απο το in rock αλλα απαντηση δεν μπορω να δωσω. Μήπως νομίζεις ότι θα μπορώ να δωσω εγώ;;

Αν με πιεζες, το πολυ πολυ να σου απανταγα...
"γιατι ετσι" Δεν θα σε πιέσω προς Θεού, Rockας να είσαι και όλα καλά :a0210:

Εσενα παλι γιατι σου γερασε το Machine head????

με πραγματικη εκτιμηση για το ηλεκτρονικο σουπροσωπο
Εγώ πάλι δεν με εκτιμώ καθόλου :flipout:

(σε διαβαζω και δω και αλλου και πραγματι σε εκτιμω ιδιαιτερως!!)
Χριστέ μου με διαβάζουν κιόλας ; Βρε εγώ δεν είμαι στα συγακαλά μου, μη μου δίνεις σημασία :flipout:

Για τους Purple είπα στο supersonic ότι δεν τον πιστευω αστειευώμενος γιατί το γενικότερο γούστο του μου δείχνει κάπως εκλεπτισμένο ενώ οι Purple θυμάμαι ότι από κάποια στιγμή και μετά είχαν θεωρηθεί πολύ του συρμού και τετριμένοι κλπ από τους ροκάδες της εποχής στις παρέες μου και όσοι δήλωναν Purple ικοί τους σνομπάριζαν. Εξάλλου είναι γεγονός ότι οι Purple και ειδικά το Machine Head είχαν/είχε υποστεί αυτό που στο χωριό μου λένε over exposed. Είχε ακουστεί τόσο πολύ που διάφοροι <<ψαγμένοι>> είχαν αρχίσει να το σνομπάρουν. Εγώ δεν συμφωνούσα και τους έλεγα στραβόξυλα κλπ.

Το In Rock τότε το θεωρούσα πολύ τραχύ και κάπως πρωτόγονο; για τα γούστα μου και για κάποιο περίργο λόγο μου την έσπαγε και το Child in time.

Τότε λόγω ελείψεως χαρτηλικίου δεν έιχα κανένα από τα δύο, είχα στα χέρια μου μόνο το Made in Japan. (Αυτό το Japan κάτι μας έκανε τότε, ήταν και το ζωντανό που ήταν φτίαξιμο...)

Αργότερα πήρα τα Albums με Coverdale που μου άρεσαν και μου άρεσε και η αντρίκια φωνή του (ακόμα τη θεωρώ ως τη καλύτερη φωνή της Rock) και ξαφνικά μεγάλωσαααα είμουν πια φοιτητηηής και άρχισα να αλλάζω παρεεεεές και να ακοούωω και άλλλα πράμαατααα. Και ανακάλυψα τα sixtieeees... τα R&B κλπ κλπ. Οπότε πάνε στη μπάντα οι Purplleeee .

Κάποτε μετά το φανταριλίκι κατέσχεσα το Machine Head απο το μεγάλο αδερφό (που άκουσον άκουσον το αγόρασε στα γεράματα λίγο πριν εγώ πάω φαντάρος μια μέρα που εγώ ψώνιζα στα Πατήσια Fleetwood Mac στα παλιά τους)

Αφού το κατέσχεσα το άκουσα μια δυο φορές και το άφησα στην άκρη.

Αργότερα κάποια στιγμή βρέθηκε μπροστά μου το aniversary του In Rock και το χέρι μου από αντανκλαστικά το έπιασε και το πήρε. Πήγα στο σπίτι και το έβαλα να παίξει.... Αποκάλυψη, αυτό που κάποτε ήταν τραχύ και πρωτόγονο τωρα ήταν αυτό που είχα πια στη συνείδηση μου για το τι πάειι να πει Hard Rock.

Ένα ανεπιτηδευτο σκληρό ήχο καθόλου στιλιζαρισμένο για τις ανάγκες των chart. Ένας σκλήρος τραχύς ήχος που φτιάχτηκε για να είναι κάτι νέο δυνατό και προκλητικό.

Αργότερα αγόρασα και το Machine Head και επέστεψα το Lp στον μεγάλο να μην κλαίει. Και του είπα: άμα μεγαλώσεις έλα να σου δανείσω το Ιn Rock .... ΧΑ.



Δεν ξέρω αν σε κάλυψα.
Σου έχω πει να μη μου κάνεις ερωτήσεις πλατιάζω και γίνομαι κουραστικός. -bye-
 
f82296kb541.jpg


Βayoo Country - CCR
Αγέραστο , ενδεχομένως γιατί είναι αγνό και καθαρό.
 
Τα τρία αλμπουμ που όπως και να είμαι με φτιάχνουν, με ανεβάζουν, σηκώνεται η τρίχα μου και τελικά αποτελούν ελιξήριο νεότητας για μένα είναι το Band on the run, το sister morphine και το ΙΙΙ των Led Zepelin. Δεν αντεχω πλέον καθόλου τους Who.
 
4575431378a025e694827110.L._AA240_.jpg


dcb3b220dca00361d81e6010.L._AA240_.jpg


Επειδή αναφέρθηκε ο Prince…..

Oκ μπορεί το around the world in a day να έχει σβήσει πια για μένα, παρά το γεγονός πως στην εποχή του και δισκάρα ήταν και έξω από τα στενά mainstream πρότυπα. Επιστρέφω κάποιες φορές σε αυτό για να θυμηθώ το ανέμελο της εφηβείας


Αλλά για το Sign o the times (και αντικειμενικός δεν είμαι βέβαια) έχω άλλη άποψη, είναι αγέραστο. Πιστεύω δε ότι μόλις ξεφουσκώσει (σύντομα) η neosoul και με δεδομένο ότι το rnb αδυνατεί να ξεφύγει από το τέλμα από το 92 περίπου και μετά, κάποιοι κλασικοί μαύροι δίσκοι θα επανεκτιμηθούν .
 
51718f%2BUqAL._SL500_AA240_.jpg


Όταν κυκλοφόρησε και για αρκετό καιρό μετά, το άκουγα με συνομήλικους μου και πιστεύαμε ότι αποτελεί το soundtrack των ταραγμένων ενηλίκων της γενιάς μας( σπανίως βέβαια ήμασταν νηφάλιοι στις ακροάσεις μας).Ένα πρωί σηκώθηκα και μπόρεσα να ζήσω και χωρίς αυτό. Σήμερα θεωρώ ότι στο σύνολο του ήταν ένας πειραματισμός ενδιαφέρων μεν, άνευ λόγου και αιτίας δε. Ασυναίσθητα το χέρι μου κάποιες φορές πηγαίνει προς αυτό για το In Limbo
 
Απάντηση: Re: Άλμπουμς που μένουν νέα και ωραία - άλμπουμς που γερνάνε

αμα πετάξεις την σκαρταδούρα από το Sabtage και το Technical Ecstasy ( κρατήσεις απ' αυτό 2 κομμάτια δηλαδή ) , κάνεις έναν καλό δίσκο . Κατα τα άλλα συμφωνούμε

επειδη μαλλον δεν το διατυπωσα σωστα το Τ.Ε. δεν το συμπεριλαμβανω.αρα συμφωνουμε απολυτα...-bye-
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Άλμπουμς που μένουν νέα και ωραία - άλμπουμς που γερνάνε

το blessed are the sick με είχε συνεπάρει όταν κυκλοφόρησε...
αν με ρωτούσες τώρα τι θα κρατούσα από αυτούς θα σου έλεγα χωρίς
δεύτερη σκέψη το gateways to annihilation...λόγο της τρομερά ανάποδης
δομής των συνθέσεών του και της άψογης παραγωγής....ούτε καν το Covenant.

όσο για το 7 churches υπάρχει μόνο σε t-shirt πλέον,,,το cd έχει φύγει
προ πολλού
αλήθεια τώρα που το θυμήθηκες έχεις ακούσει τι ωραία "κελαηδάει" ο barnes το "the exorcist"??:flipout:

:flipout::flipout:

το 'χα ξεχασει το gateways...τι ειπες τωρα ρε φιλε:grinning-smiley-043

τις 7 εκκλησιες τις εχω σε βινυλιο απο τοτε...αληθεια μπορω να βρω μπλουζακι? να παρω ενα να τρομαζω τους πελατες μπας και πληρωσουν!!!:flipout:
 
Απάντηση: Re: Άλμπουμς που μένουν νέα και ωραία - άλμπουμς που γερνάνε

Τα τρία αλμπουμ που όπως και να είμαι με φτιάχνουν, με ανεβάζουν, σηκώνεται η τρίχα μου και τελικά αποτελούν ελιξήριο νεότητας για μένα είναι το Band on the run, το sister morphine και το ΙΙΙ των Led Zepelin. Δεν αντεχω πλέον καθόλου τους Who.

εγω βαριεμαι πλεον τα "κλασσικιζοντα" κομματια τους(stairway to heaven,immigrant song).αντιθετα τα πιο bluesy δεν τα βαριεμαι καθολου.
οσο για τους who δεν μπορω χωρις won't get fooled again!!!
 
α! και αυτους που δεν θα κουραστω να ακουω ποτε ειναι ολοι οι δισκοι των AC/DC μεχρι και το for those about to rock..
 
Μου το είχε πασάρει ένας φίλος ο Γιώργος, μιας και εγώ είχα άλλα να ψάχνω. Το ακούσαμε μαζί μια φορά και του είπα: "αν και δεν είμαι του υφους αυτού εντουτοις αυτοί εδώ δείχνουν καλοί, να δεις που θα βαστείξουν..."

Σε λίγο θα είναι 25 χρόνια (διάολε... απίστευτο πως περνάει ο καιρός ) αλλά θα μπορούσε να έχει βγεί χθες φρέσκο και πιο επίκαιρο από ποτέ...
Money's too tight to mention

PictureBookSimplyRedalbumcover.png
 
Συμφωνώ εννοείται σε απόλυτο βαθμό με τον Μουκ , τι να λέμε τώρα...

Με τον Spyro είμαι κοντά σε αρκετά. Όπως για D.T. που τους λατρεύω.
Απλά για μένα υπάρχουν πιο κλασικά άλμπουμ από αυτά που αναφέρει και φαντάζομαι έχει να κάνει με την χρονική στιγμή που μας έστειλε για χόρτα το είδος.
 
Συμφωνώ εννοείται σε απόλυτο βαθμό με τον Μουκ , τι να λέμε τώρα...

Με τον Spyro είμαι κοντά σε αρκετά. Όπως για D.T. που τους λατρεύω.
Απλά για μένα υπάρχουν πιο κλασικά άλμπουμ από αυτά που αναφέρει και φαντάζομαι έχει να κάνει με την χρονική στιγμή που μας έστειλε για χόρτα το είδος.

από D.T. κατά προσωπική σειρά...

the gallery 5/5
the minds I 4,7/5
projector 4,5/5
haven 4,5/5 (στην αρχή δεν μου άρεσε,,αλλά όταν κατάλαβα ότι γίνεται ένας
ψιλό-χαμός,του έδωσα την προσοχή που του άξιζε)..

αυτά νομίζω ότι είναι η κορυφή..άντε και από κοντά να ακολουθεί το
skydancer για συναισθηματικούς λόγους...
Δημήτρη ήσουν τότε στο woodstock (περιστέρι) που είχαμε στοιβαχθεί σαν
τις σαρδέλες πριν κάποια χρόνια?? τι πράγμα ήταν αυτό..