Aν ξεκινουσαμε την (πολυ ενδιαφερουσα) κουβεντα περι adaptation και διαφορετικων αναγκων σε καθε
μεσο, δεν θα τελειωναμε ποτε μαλλον. Εγω συμφωνω με τη γνωμοδοτηση του Λεμ (αν και το Σολαρις ειναι
για μενα η καλυτερη ταινια του Ταρκοφσκι), αλλα για αλλους λογους.
Ο Ταρκοφσκι μου δινει τη σαφεστατη εντυπωση οτι δεν ενδιαφεροταν να σεβαστει το αρχικο υλικο. Παραθετω τα λογια του και πες μου τι συμπερασμα βγαζεις:
"[SIZE=+1]M[/SIZE]y decision to make a screen adaptation of Stanisław Lem's
Solaris was not a result of my interest in science fiction. The essential reason was that in
Solaris Lem undertook a moral problem I can closely relate to.
The deeper meaning of Lem's novel does not fit within the confines of science fiction"
Eιναι προφανες απο τα λογια αυτα οτι ο ανθρωπος ειχε μια ελιτιστικη υπεροψια απεναντι στην επιστημονικη φαντασια. Με τη γνωμη αυτη που ειχε, το καλυτερο θα ηταν να μην ειχε ασχοληθει ποτε με αυτην.
Επ αυτου θα συγκρατηθω να μην πω τιποτα παραπανω γιατι πραγματικα νευριαζω με ανθρωπους που βλεπουν
την επιστημονικη φαντασια σαν κατι πιο ρηχο απο την τεχνη που κανουν αυτοι. Επισης και ο λογος που
στραφηκε σε αυτην μετα απο εμπορικες επιτυχιες (βλ. wikipedia σχετικα) με κανει ακομα πιο καχυποπτο απεναντι του.
Συμφωνω λοιπον οτι ο Λεμ σαν συγγραφεας θα ηθελε μαλλον να δει το εργο του μεταφερμενο μεχρι και τις
τελειες, για να ικανοποιηθει το εγω του. Συμφωνω επισης οτι καθε adaptation προυποθετει οτι πρεπει να γινουν αλλαγες, γιατι ειναι αλλα τα εκφραστικα μεσα στο βιβλιο και αλλα στο σινεμα.
Ομως ο Ταρκοφσκι επελεξε να μεταφερει ενα συγκεκριμενο ειδος,
1.για συγκεκριμενους μη καλλιτεχνικους αλλα εμπορικους λογους.
2.ειδος το οποιο δεν εκτιμουσε αρκετα και (οπως συναγεται απο τα λογια του) δεν κατανοουσε εις βαθος
και τελικα το εκανε αυτο επιλεγοντας η ταινια του να απεχει οπτικα οσο το δυνατον περισσοτερο απο το ειδος αυτο.
Απο τα παραπανω και μονο πιστευω οτι και λιγα του εσουρε ο Λεμ και σιγουρα δεν αξιζει να τον αγιοποιουμε
στη συγκεκριμενη περιπτωση. Εν προκειμενω δηλαδη πιστευω πως ηταν το δικο του εγω που εκτροχιασε την κατασταση.
Μεταξυ μας βεβαια, τωρα που το σκεφτομαι, δεν νομιζω να εχουν υπαρξει πολλοι μεγαλοι καλλιτεχνες
που δεν διεθεταν και ενα υπερτροφικο εγω.
