Μερικά θέματα για τα καλώδια (τους αγωγούς) και τις ασφάλειες
βρηκα αυτον τον πινακα.
ισχυει?
διατομη - αμπερ
ο,75 - 7
1 - 9
1,5 - 10
2,5 - 15
4 - 20
6 - 26
10 - 35
Παραθέτω πιο κάτω δυο πίνακες, έναν που αφορά οικιακές εγκαταστάσεις, από το 4-τομο εκπληκτικό έργο "ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΑ" του αξέχαστου Γιάννη Γιαννόπουλου (έργο της δεκαετίας του 50, στη δημοτική παρακαλώ, που όμως απετέλεσε μπούσουλα για τους ηλεκτρολόγους εγκαταστάτες και τους ηλεκτροτεχνίτες βιομηχανίας της εποχής, που οι περισσότεροι ήταν αμόρφωτοι στην πράξη, πέραν μιας "βοϊδοσχολής", όπως την έλεγαν) και έναν από τους Κανονισμούς του Lloyd's Register of Shipping (Βρεττανικός Νηογνώμονας) του 1987, ο οποίος εν πολλοίς ισχύει και σήμερα. Και οι δύο προδιαγράφουν το μέγιστο επιτρεπτό ρεύμα (σε Αμπέρ), που μπορεί να περάσει μέσα από ένα καλώδιο.
Ο πρώτος πίνακας (πιο απλός) έχει τρεις στήλες: Η πρώτη είναι η διατομή του αγωγού, η δεύτερη είναι το μέγιστο επιτρεπτό ρεύμα και η τρίτη είναι η προτεινόμενη τιμή σε Αμπέρ της τυπικής ασφάλειας, με την οποία ασφαλίζεται συνήθως ο αγωγός. Αυτός ο πίνακας δεν μπαίνει στις λεπτομέρειες που θα βρείτε στον δεύτερο, και που επεξηγώ παρακάτω, και θεωρείστε τον κυρίως σαν πίνακα με αναφορά στις ασφάλειες που απαιτούνται για τους αγωγούς.
Ο δεύτερος πίνακας έχει τρεις κύριες στήλες: Μονοπολικός αγωγός, διπολικός και τριπολικός. Δεν έχει στήλη με προτεινόμενη ασφάλεια. Είναι προφανές ότι όσο περισσότεροι είναι οι αγωγοί σε ένα κοινό καλώδιο, τόσο λιγότερο ρεύμα επιτρέπεται να περνάει μέσα από αυτούς, διότι η επαφή μεταξύ τους αυξάνει την θερμοκρασία συνολικά στο καλώδιο και ελαττώνει την ασφάλειά του.
Ο 2ος πίνακας είναι φυσικά φτιαγμένος σύμφωνα με τους κανονισμούς που διέπουν ναυτιλιακές εγκαταστάσεις, αλλά μπορεί άνετα να εφαρμοστεί και για χερσαίες, βιομηχανικές ή οικιακές, γιατί οι προδιαγραφές του είναι πιο αυστηρές, άρα καλύπτει με ασφάλεια και τις χερσαίες εγκαταστάσεις. Θα παρατηρήσετε ότι τα μέγιστα όρια του 2ου πίνακα είναι μεγαλύτερα από αυτά του πρώτου. Αυτό εξηγείται, πρώτον διότι τα ναυτικά καλώδια είναι αυστηρότερων προδιαγραφών, δεύτερον γιατί εγκαθίστανται σε ράγες ελεύθερες στο περιβάλλον (δεν είναι θαμμένα, δηλαδή) και τρίτον διότι είναι πολύ νεότερος, άρα αναφέρεται σε καλώδια νεότερης τεχνολογίας, με καλύτερες και ανθεκτικότερες μονώσεις από αυτές της δεκαετίας του 50, που αναφέρεται ο πρώτος πίνακας. Με βάση αυτή τη λογική (ειδικά με την τρίτη παρατήρηση), να θεωρήσετε ότι οι μέγιστες τιμές είναι πιο κοντά σε αυτές του 2ου πίνακα, παρά σε αυτές του πρώτου.
Διευκρινήσεις για το 2ο πίνακα
1) Θεωρείται ότι τα υλικά της εξωτερικής μόνωσης των αγωγών είναι αυτά που αναφέρει ο πίνακας (Ελαστικό Αιθυλένιο-Προπυλένιο ή/και Πολυαιθυλένιο Διασταυρούμενης Μοριακής Δομής (PEX ή XLPE). Είναι δυο κοινά υλικά που χρησιμοποιούν τα ναυτικά καλώδια και χρησιμοποιούνται και στα καλώδια των χερσαίων ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων. Στις οικιακές εγκαταστάσεις, το πιο κοινό υλικό είναι το χλωριούχο πολυβινύλιο (PVC), χωρίς να αποκλείονται και άλλα υλικά παρεμφερούς μονωτικής ικανότητας. Θεωρείστε λοιπόν τα υλικά του πίνακα ως στάνταρντ, για να μην μπερδεύεστε.
2) Ο υπολογισμός της μέγιστης ασφαλούς έντασης (σε Αμπέρ) έχει γίνει σε θερμοκρασία περιβάλλοντος 45 Κελσίου. Είναι μια τυπική θερμοκρασία ενός μηχανοστασίου πλοίου εν λειτουργία. Στην πράξη, στις οικιακές εγκαταστάσεις πολύ σπάνια θα φτάσουμε σε τέτοιες θερμοκρασίες και επομένως μπορεί κάποιος να πει πως τα περιθώρια ασφάλειας είναι ακόμα μεγαλύτερα. Όμως καλό είναι να μην περνάμε αυτά τα όρια γιατί στις οικιακές εγκαταστάσεις μπορεί τα καλώδια να βρίσκονται σε περιβάλλον χαμηλότερης θερμοκρασίας, είναι όμως "θαμμένα" στα ντουβάρια, που λειτουργούν σαν μονωτικά και δεν αφήνουν τη θερμότητα, που αναπτύσσεται στα καλώδια, να αποβάλλεται στο περιβάλλον, άρα αυτά να μην ψύχονται επαρκώς. Έτσι, οι 45 Κελσίου θα πρέπει να θεωρούνται εκ των προτέρων ως το πραγματικό θερμοκρασιακό περιβάλλον των καλωδίων.
3) Με βάση, λοιπόν, αυτές τις μέγιστες επιτρεπτές τιμές ρεύματος, και ανάλογα τον τύπο του καλωδίου (μονο- ή δι- ή τρι-πολικό), θα πρέπει να καθοριστεί και η ασφάλεια της γραμμής. Πάρτε υπ' όψη σας τις τιμές για τις ασφάλειες που προτείνονται και στον πρώτο πίνακα, αλλά όπως είπαμε, αν έχετε καλώδιο σύγχρονο, μπορείτε να πάτε λίγο πιο ψηλά σε Αμπέρ, για την ασφάλεια, αν και τις περισσότερες φορές θα σας περιορίσει η ίδια η υπάρχουσα γκάμα των διαθέσιμων ασφαλειών.
ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΑΜΠΕΡΑΖ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΤΟ ΑΜΠΕΡΑΖ ΤΟΥ ΑΓΩΓΟΥ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΙΝΑΚΑ. ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΠΥΡΚΑΪΑΣ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΠΛΗΞΙΑΣ. ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ, ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΝΑ ΤΟ ΧΕΙΡΙΣΤΕΙ Ο ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΣ!
Συνεχίζουμε.
Το πιο συνηθισμένο βέβαια είναι το διπολικό καλώδιο (ακόμα κι αν είναι τριπολικό, με γείωση, η τελευταία μπορεί να βγει έξω από τον υπολογισμό, γιατί είναι αγωγός που δεν διαχέεται από ρεύμα, άρα σε ένα τέτοιο τριπολικό καλώδιο, οι αγωγοί ρεύματος είναι δύο: η φάση και ο ουδέτερος). Βέβαια, κάποιες φορές απαιτείται τριπολικό καλώδιο όταν το ρεύμα είναι τριφασικό, για να περάσουν και οι τρεις φάσεις μέσα από αυτό. Και μάλιστα, αν απαιτείται να διακλαδωθεί ΚΑΙ ο ουδέτερος, τότε μιλάμε για τετραπολικό καλώδιο, οπότε στον υπολογισμό καλό θα είναι να μειώσουμε ακόμα περισσότερο τις μέγιστες τιμές, για να είμαστε ασφαλείς, έστω κι αν ο πίνακας εξισώνει τα τριπολικά με τα τετραπολικά.
Πάμε παρακάτω.
Οι ασφάλειες του εμπορίου για πίνακες οικιακών εγκαταστάσεων είναι, ως γνωστόν. δύο ειδών: οι τηκόμενες (τα γνωστά φυσίγγια) και οι αυτόματες ή, όπως συνηθίζεται να λέγονται, οι ασφαλειοδιακόπτες. Για τις τηκόμενες, τα αμπέρ, στα οποία φτιάχνονται, είναι κι αυτά τυποποιημένα και κυμαίνονται από 2Α μέχρι 200Α. Είναι δύο τυποποιήσεων, οι τύπου D-System (DIAZED) και οι τύπου D0-System (NEOZED). Οι πρώτες είναι τα γνωστά μας κοινά πορσελάνινα φυσίγγια, με το χοντρό σώμα και την πιο λεπτή μύτη, ενώ οι δεύτερες (κι αυτές πορσελάνινα φυσίγγια) είναι οι γνωστές κυλινδρικές με την ισομερή διάμετρο σε όλο τους το μήκος, πιο μικρές σε διαστάσεις από τις πρώτες. Τα αμπέρ των πρώτων είναι:
Α. Τύπος DI (σπείρωμα φυσιγγίου E16)
2Α, 4Α, 6 A, 10 A, 16 A
Β. Τύπος D II (σπείρωμα φυσιγγίου E27)
2 A, 4 A, 6 A, 10 A, 13 A, 16 A, 20 A, 25 A
Γ. Τύπος D III (σπείρωμα φυσιγγίου E33)
35 A, 40 A, 50 A, 63 A
Υπάρχουν ακόμα και οι τύποι D IV και D V, με σπειρώματα φυσιγγίων Ε44 και Ε57, και με αμπέρ που κυμαίνονται από 80 έως 200, αλλά σπανίως χρησιμοποιούνται και κυρίως σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις μεγάλης ισχύος.
Οι δεύτερες, λιγότερο χρησιμοποιούμενες, αλλά όχι σπάνια, προορίζονται για πίνακες, που ο χώρος είναι περιορισμένος, λόγω του μεγέθους τους. Τα αμπέρ των τύπων τους είναι:
Α. Τύπος D01 (σπείρωμα φυσιγγίου E14)
2 A, 4 A, 6 A, 10 A, 13 A, 16 A
B. Τύπος D02 (σπείρωμα φυσιγγίου E18)
20 A, 25 A, 32 A, 35 A, 40 A, 50 A, 63 A
Υπάρχει ακόμα και ο τύπος D03, με σπείρωμα φυσιγγίου Μ30x2, για 80 και 100Α, αλλά, όπως παραπάνω, έτσι κι αυτός σπανίως χρησιμοποιείται και μόνο σε εγκαταστάσεις μεγάλης ισχύος.
(Για τους τύπους των ασφαλειών το link είναι
αυτό)
Ακολουθούν οι πίνακες.
View attachment ΓΕ‘ΓΒ±ΓΒ»Γβ°ΓΒ΄ΓΒΉΓΒ±_ΓβΓΒΉΓΒ±ΓΒ½ΓΒ½ΓΒΏΓβ¬ΓΒΏΓβ¦ΓΒ»ΓΒΏΓβ.pdf
View attachment LRS-Cables_Greek.pdf
Ελπίζω να βοήθησα.
-