Re: Απάντηση: Αρβελερ
Η ακαδημαϊκή της καριέρα κι οι ανάλογες αναγκαίες διατριβές,είναι η πολιτιστική της προσφορά;
Συγκρίνοντας το έργο που άφησε πίσω του,ένας σύγχρονος Έλληνας ακαδημαϊκός π.χ ο Κ.Τσάτσος
http://el.wikipedia.org/wiki/Κωνστα...86.CE.B9.CE.BA.CF.8C_.CE.AD.CF.81.CE.B3.CE.BF
καταλαβαίνει κανείς την...πολιτιστική της συνεισφορά...Το ότι τα κατάφερε κι έγινε πρύτανης,είναι σημαντικό γεγονός γι' αυτήν και κανέναν άλλον...
Η Αρβελέρ είναι μια πολύ σημαντική βυζαντινολόγος κι αποτέλεσε κεφάλαιο για την Ελλάδα. Μετά τα μεγάλα μυαλά του α' μισού του 20ου αι. όπως οι Γάλλοι φιλέλληνες Henri Gregoire και Charles Diehl, τον Άμαντο, τον Ζακυνθηνό και τα επόμενα χρόνια τον Καραγιαννόπουλο, ο οποίος συνέθεσε, αλλά δεν έφερε κάτι καινούριο στην επιστήμη, ήταν η Αρβελέρ που πήρε τη σκυτάλη.
Να θυμίσω ότι η ιστορία δεν είναι μια από θεού διδασκαλία και δεδομένη. Είναι μια ζωντανή θεώρηση του παρελθόντος, μια ερμηνεία. Έτσι κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, ειδικά αυτή του 1970-1990 αναπτύχθηκαν διάφορες θεωρίες για το "κακό" Βυζάντιο και τους καλούς σταυροφόρους και κυρίως τους Νορμανδούς, τον αφελληνισμό του χαρακτήρα του Βυζαντίου, χωρίς να στηρίζεται σε πηγές, η βυζαντινοβουλγαρική θεωρία, η θεωρία της πολιτιστικής παρακμής, ακόμα και η θεωρία των προοθωμανικών κρατών και πολιτισμών.
Η Αρβελέρ δεν ήταν ο φανατικός Έλληνας, που έβλεπε μπροστά του Σαρακηνούς, Άραβες, Νορμανδούς και άλλα δαιμόνια και τους έπαιρνε το κεφάλι. Ήταν όμως μια επιστήμονας που δούλεψε σκληρά, είτε προσωπικά, είτε με τη δημιουργία κι άλλων ιστορικών βυζαντινολόγων, οι οποίοι όρισαν ένα χαρακτήρα όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πραγματικότητα. Διαβάζοντας ελληνικές πηγές, δυτικοευρωπαικές πηγές, επιγραφές στη γλαγολυτική γραφή, στα αραβικά. Ακόμα έδειξε τη στενή σχέση που είχε και έχει η αρχαιολογία με την ιστορία. Π.χ. ένα ζήτημα που απασχολεί μέχρι σήμερα τους ιστορικούς είναι πού βρίσκονται κάποιες ξακουστές πολιτείες του παρελθόντος. Π.χ. πού ήταν το Αμόριο η πατρίδα του αυτοκράτορα Θεόφιλου; Η Αρβελέρ δημιούργησε συνεργασίες, όχι μόνο με Έλληνες αρχαιολόγους, αλλά και με Βούλγαρους, ´Σέρβους, Τούρκους αρχαιολόγους, οι οποίοι άρχισαν να βλέπουν το παρελθόν μέσα από τα μάτια της κυρίαρχης ιστοριογραφίας, κι όχι μέσα από το δικό τους, πολλές φορές έωλο εθνικό μύθο. Το παράδειγμά της, την σύνθεσης κι όχι της αντιπαράθεσης, ακολουθούν πλέον οι περισσότεροι Βυζαντινολόγοι στην Ευρώπη. Πρέπει να περάσουμε τον Ατλαντικό για να βρούμε πλέον καινοφανείς θεωρίες σχετικά με το Βυζάντιο.
Τώρα αν κάποιος προτιμά τον Τσάτσο, ή τον Παπανικολάου, ή τον Μητρόπουλο, ή κάποιον άλλο, φυσικά και έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει. Και τους τιμούμε όλους. Μόνο που οι αποθανόντες δικαιώνονται. Και η Αρβελέρ παραμένει ακόμη εν ζωή.
Και μην πει κανείς τίποτε για τον Τσάτσο, διότι ο πολιτικός Τσάτσος έκανε σφάλματα πολλά περισσότερα από αυτά που σέρνουμε στην Αρβελέρ ή ακόμα και σειρά σύγχρονων πολιτικών.
)