Re: Ασπρόμαυρο;
Καλημέρα και σ' ευχαριστώ πολύ που καταθέτεις την άποψή σου. Θα σου πω κι εγώ τη δική μου:
1. Εκτός της φωτογραφίας "noon at the Louvre" (η οποία και εδώ και αλλού τυγχάνει μεγάλης αποδοχής), όλες οι άλλες πρόσφατες φωτογραφίες μου δεν φτιάχτηκαν με κάποια out of focus φιλτρα αλλά τραβήχτηκαν με φακούς της Lensbaby, οι οποίοι (σειρές Sweet και Edge) πιθανό να μην γνωρίζεις πως έχουν φτιαχτεί ακριβώς για να δημιουργούν τέτοιο αποτέλεσμα. Τους γνωρίζεις αυτούς τους φακούς; Πιθανό να έπαιρνα σε κάποιες περιπτώσεις το ίδιο αποτέλεσμα με φίλτρα αλλά δεν τα χρησιμοποίησα γιατί αυτό το τελικό αποτέλεσμα θέλω να το παίρνω πάνω στη λήψη. Είναι θέμα αισθητικής προσέγγισης πάνω στη φωτογραφία (περισσότερα επ' αυτού παρακάτω). Επίσης, ανάλογο αποτέλεσμα με αυτό που αναφέρεις (επιλεκτική εστίαση) ότι είναι ακαλαίσθητο, παίρνεις και με τους inverted φακούς αλλά ήταν και αυτό που αγάπησα στη vintage φωτογραφία από τα τέλη του 19ου-αρχές 20ου αιώνα. Δεν θυμάμαι κανέναν να μίλησε για τραυματισμένα μάτια, ακαλαίσθητο αποτέλεσμα ή για λάθος φωτογραφική άποψη...
2. Για τον τρόπο που φωτογραφίζω, αν και αποτελεί προσωπική απόφαση-άποψη που προφανώς δεν σου αρέσει (ακόμα και η επιλογή του α/μ είναι σκόπιμη), αντιθέτως έχουν εκτιμηθεί τα έργα μου δεόντως από την ίδια την εταιρεία Lensbaby η οποία με έχει εντάξει στους διακεκριμένους φωτογράφους της και μου έχει κάνει δύο φορές παρουσίαση. Επίσης το πολύ γνωστό περιοδικό Landscape Photography Magazine έχει κάνει αφιέρωμα στα έργα μου γιατί δεν είχαν δει ποτέ τέτοια φωτογραφική άποψη πάνω σε τοπίο, αστικό και μη (τα links στη διάθεσή σου). Αν αυτά που γράφεις ίσχυαν, τότε ούτε η εταιρεία, ούτε το περιοδικό θα ήθελε να εκτεθεί. Παράλληλα ετοιμάζεται νέα συνέντευξή μου όπου θα παρουσιάσω αυτή την τεχνική. Θεωρώ λοιπόν ότι κατ' αρχήν για το θέμα του "καλαίσθητου" πρέπει να μιλάμε μόνο για τον εαυτό μας και τι αρέσει σε εμάς και να μην θεωρούμε ότι όλοι έχουν την ίδια αισθητική άποψη με τη δική μας ή όλοι θα ασκήσουν την ίδια κριτική με τη δική μας.
3. Με το να μιλάς από τη μία για καλλιτεχνική φωτογραφία και από την άλλη να θέτεις κανόνες και όρια, στην ουσία αυτοαναιρείσαι. Αν εκπροσωπεί κάτι η καλλιτεχνική φωτογραφία, είναι η απόλυτη ελευθερία του να εκφράζεσαι όπως εσύ θέλεις μέσω της εικόνας. Έχω γράψει ολόκληρο άρθρο πάνω σε αυτή τη θέση μου (το οποίο αν θέλεις επίσης σου το στέλνω). Εν ολίγοις, την καλλιτεχνική φωτογραφία (σαν έργο) ή την κατανοείς, τη "νοιώθεις" και σου αρέσει ή δεν την κατανοείς. Είναι θέμα συναισθηματικών αισθητήρων, κάποιοι τους έχουν για τη συγκεκριμένη φωτογραφία και κάποιοι όχι. Όπως κι εγώ, αν δω μία καλλιτεχνική φωτογραφία, δεν είναι σίγουρο ότι θα μου αρέσει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχω την ανώτερη άποψη όλων. Ή μπορείς να συνδεθείς με μία τέτοια φωτογραφία ή όχι.
Αν κάτι έχω μάθει όσο ασχολούμαι με την καλλιτεχνική φωτογραφία, είναι ότι δεν πρέπει να κρίνω τα έργα των άλλων. Πρέπει να τα προσεγγίζω αμιγώς αισθητηριακά. Αν μπορέσω να συνδεθώ με αυτά, έχει καλώς. Αν όχι, απλά την προσπερνάω και δεν ψάχνω να βρω το λάθος στη φωτογραφία αλλά σε εμένα γιατί δεν μπόρεσα να βρω τι θέλει να εκφράσει και πως νοιώθει ο φωτογράφος εκείνη τη στιγμή (κάτι που ποτέ δεν με ρώτησες). Αντίθετα, αν δεν μου αρέσει μία φωτογραφία και αρχίσω να ψάχνω αν τηρεί τον κανόνα των τρίτων, αν έχει υποέκθεση, αν έχει θέμα, αν είναι καλά νεταρισμένη, αν υπάρχουν άνθρωποι στο κάδρο, αν ο ορίζοντας είναι στραβός, αν έχει κόκκο κλπ, τότε έχουμε χάσει την πραγματική ουσία της καλλιτεχνικής φωτογραφίας. Στα πλαίσια του καλλιτεχνικού, μπορεί ο φωτογράφος από πρόθεση να έχει βγάλει τη φωτογραφία σκοτεινή, να είναι ανεστίαστη, να είναι κουνημένη (ICM) κλπ. γιατί θέλει να μεταδώσει ένα μήνυμα, μία άποψη. Μπορείς να μου πεις που είναι γραμμένο ότι όλα αυτά είναι ενάντια στην προσωπική έκφραση; Εδώ δεν πρόκειται για κλασικό τοπίο ή φωτορεπορτάζ όπου έχεις "υποχρέωση" να αποδώσεις όσο πιο πιστά γίνεται αυτό που βλέπεις (κι εδώ φυσικά ο φωτογράφος είναι απλός καταγραφέας, απλός παρατηρητής, δεν υπάρχει πουθενά το προσωπικό του αποτύπωμα). Επομένως, στην καλλιτεχνική φωτογραφία δεν υπάρχει κάτι το "εξωπραγματικό", αντίθετα, όλα της τα στοιχεία είναι πραγματικά και πηγάζουν από κάτι εσωτερικό. Υπάρχουν ολόκληρα καλλιτεχνικά ρεύματα που εκφράζονται μέσω αυτής της "επιλεκτικής εστίασης".
Το λέω ευθέως: οι νόμοι, οι κανόνες και τα όρια στην καλλιτεχνική φωτογραφία είναι για τις σχολές και για όσους την προσεγγίζουν ακαδημαϊκά. Είναι καλό να γνωρίζoυμε αυτούς τους νόμους αλλά είναι καλύτερο να γνωρίζουμε πως είναι μόνο εργαλεία που άλλοτε είναι χρήσιμα κι έχουν επιτυχία και άλλοτε όχι. Γνώμη μου είναι ότι την καλλιτεχνική φωτογραφία πρέπει να την προσεγγίζεις αισθητηριακά. Οι κανόνες και τα όρια σε ελέγχουν και δεν σε αφήνουν ελεύθερο να δημιουργήσεις όπως εσύ θέλεις. Οπότε εγώ προσωπικά, αν δω τέτοια φωτογραφία και παρατηρώντας την τελικά δεν μου αρέσει, απλά την προσπερνάω όχι γιατί την θεωρώ κακή αλλά γιατί δεν την κατανόησα και αν ποτέ καταθέσω άποψη επί φωτογραφίας άλλου, το κάνω γράφοντας πάντα ότι είναι απλά η άποψή μου και ποτέ δεν λέω ότι δεν ακολουθεί τον κανόνα 1, 2, ή 14.
Είναι λοιπόν πολύ δύσκολο και μεγάλη ευθύνη να κρίνεις μία καλλιτεχνική φωτογραφία και ακριβώς αυτό είναι και ο προβληματισμός μου πάνω στους διαγωνισμούς καλλιτεχνικής φωτογραφίας: ποιός τελικά αποτυγχάνει σε αυτούς τους διαγωνισμούς; ο διαγωνιζόμενος γιατί δεν κέρδισε το βραβείο ή οι συγκεκριμένοι κριτές γιατί δεν κατανόησαν αυτό που έβλεπαν; (θυμίσου ότι τα βραβεία πολύ πιθανό να είχαν άλλους αποδέκτες αν υπήρχαν άλλοι κριτές στην επιτροπή επιλογής...).
Αυτά τα "ολίγα" και επίσης καλοπροαίρετα από εμένα (συζήτηση κάνουμε) και αναμένουμε φωτογραφίες σου στο thread :smile: