Babylon 5 [TNT]

Βαθμολογήστε την Σειρά:

  • Εξαιρετική

    Votes: 24 75.0%
  • Πολύ Καλή

    Votes: 7 21.9%
  • Καλή

    Votes: 1 3.1%
  • Μέτρια

    Votes: 0 0.0%
  • Κακή

    Votes: 0 0.0%

  • Total voters
    32
Απάντηση: Re: Babylon 5

Μόλις είδα το τελευταίο επεισόδιο.
Μου άρεσε πολύ, ήταν αυτό που έπρεπε.

:SFGSFGSF:
Και τωρα παιζεις μπαλα...
Κρεμομαστε απο το πληκτρολογιο σου.
Τι θες να σχολιασεις περισσοτερο?
Αυτο που σου αρεσε περισσοτερο ή λιγοτερο? Καποια απορια που σου εμεινε? Μια γενικοτερη κριτικη?
Ολα ειναι στο τραπεζι προς συζητηση πλεον.
 
Re: Babylon 5

Κατ'αρχήν θα πω μόνο ότι το τέλος ήταν αυτό ακριβώς που έπρεπε.

Η τραγωδία της ύπαρξης.
Όχι λόγω του θανάτου του Σέρινταν! Καμία σχέση.
Απλά γιατί γίνεται σαφές ότι την πραγματική απώλεια την βιώνουν αυτοί που μένουν πίσω, όχι αυτοί που φεύγουν νωρίς.
Η συνειδητοποίηση ότι αυτά που τους παίδεψαν ήταν τελικά η ίδια η ζωή τους και ότι χωρίς αυτά δεν έχουν προορισμό, νόημα.
Χαρακτηριστική η "όψη" και τα λόγια της Ιβάννοβα.
Ο άδειος σταθμός είναι ανυπόφορος από τις αναμνήσεις.
Χωρίς αξία αφού πλέον είναι έρημος αλλά τόσο δύσκολο να τον εγκαταλείψουν.
Ευτυχώς η ανάγκη (θα δημιουργούσε πρόβλημα στις επικοινωνίες) τους οδήγησε στο να τον ανατινάξουν και να μείνει μόνο σαν ανάμνηση και όχι σαν θλιβερό κενοτάφιο.
 
Re: Babylon 5

Για περισσότερα θα μου επιτρέψετε να πάρω λίγο χρόνο για να χωνευτεί λίγο η ιστορία! :2thumb22sup:
 
Re: Babylon 5

Ένα τραγούδι που χαρακτηρίζει την κατάληξη της σειράς.

Ξέρω ότι σε έναν φίλο της παρέας εδώ θα του αρέσει! :2thumb22sup:

http://www.youtube.com/watch?v=Zr1Ogd2zzis

I'm as lonely as a ghost as I sit down to write these notes
To you and your intended, spring is the worst time for most
Who've never reached the boundaries
Or heard the notes as they were sung

I believe this lonely ghost was forced to wander on until
By chance or fate was summoned
To call on you a service that he knew wouldn't be answered
Less repaid with lust

But still your faded shadow was forced to look upon
Sights not even a ghost should have to see
And as he slumps so listed, he cannot bear to watch
And yet he cannot turn his gaze away and flee

This poor ghost can only howl, although his howls cannot be heard
His cries will go unheeded
No one will ever read his words
And though he cannot weep, he sheds his tears through me
 
Απάντηση: Re: Babylon 5

Κατ'αρχήν θα πω μόνο ότι το τέλος ήταν αυτό ακριβώς που έπρεπε.

Η τραγωδία της ύπαρξης.
Όχι λόγω του θανάτου του Σέρινταν! Καμία σχέση.
Απλά γιατί γίνεται σαφές ότι την πραγματική απώλεια την βιώνουν αυτοί που μένουν πίσω, όχι αυτοί που φεύγουν νωρίς.
Η συνειδητοποίηση ότι αυτά που τους παίδεψαν ήταν τελικά η ίδια η ζωή τους και ότι χωρίς αυτά δεν έχουν προορισμό, νόημα.
Χαρακτηριστική η "όψη" και τα λόγια της Ιβάννοβα.
Ο άδειος σταθμός είναι ανυπόφορος από τις αναμνήσεις.
Χωρίς αξία αφού πλέον είναι έρημος αλλά τόσο δύσκολο να τον εγκαταλείψουν.
Ευτυχώς η ανάγκη (θα δημιουργούσε πρόβλημα στις επικοινωνίες) τους οδήγησε στο να τον ανατινάξουν και να μείνει μόνο σαν ανάμνηση και όχι σαν θλιβερό κενοτάφιο.

Καθησα και εγω και ξαναειδα το τελευταιο.
Ο Στραζινσκι επελεξε να το σκηνοθετησει ο ιδιος για να βγει
ακριβως αυτο που ηθελε. Συνειδητα λιτο και δωρικο στη σκηνοθετικη ματια του
αλλα πλουσιο σε ολα τα αλλα. Ισως η καλυτερη ερμηνεια του Μποξλαιτνερ στη
σειρα και ολοι οι αλλοι διπλα του ακομη πιο ψηλα απο το συνηθισμενο εαυτο τους.
Ειδικα η Ιβανοβα. Αλλα και ο Βιρ. Αλλος ενας χαρακτηρας που περασε απο σπουδαιες
αλλαγες. (Το ποσο αλλαξαν ολοι οι χαρακτηρες κατα την πορεια της σειρας ειναι ενα
πολυ ωραιο θεμα συζητησης παρεμπιπτοντως.)
Και περα απο τις ερμηνειες, η μουσικη επισης στα καλυτερα της, το συναισθημα
στο peak, αλλα οχι εκβιαστικα (ενας λογος που υποθετω διαλεξε να το σκηνοθετησει
ο ιδιος και μαλιστα με αυτο τον τροπο). Και τα σημαινομενα... οπως παντα εκει.
Και για το τελος μια απο τις σημαντικοτερες φρασεις που ακουσα στο Babylon
"lt taught us that we have to create the future...or others will do it for us!!!
lt showed us that we have to care for one another because if we don't, who will?"
:grinning-smiley-043:grinning-smiley-043:grinning-smiley-043
Η τραγωδια της υπαρξης οπως ειπες ορθοτατα, δοσμενη ομως απο ενα γνησιο ουμανιστη,
μπλεγμενη παντα με την ελπιδα και την βαθια αγαπη για τον ανθρωπο,
με τα οποια ελαττωματα του!
Απλα μεγαλειωδες.
Μακαρι να μπορεσω να ξαναβρω εργα τεχνης που να με επηρεασουν οσο αυτο, ή εστω να
μπορεσουν να μου μιλησουν με τον τροπο που μου μιλησε το Babylon.

...Τωρα που το σκεφτομαι θα μπορουσα καλλιστα να το βαλω και χωρις σποιλερ,
αλλα το αφηνω ετσι μην θελοντας να προδιαθεσω κανεναν πριν το δει μεχρι τελους
και βγαλει τα δικα του συμπερασματα, απο τη δικη του οπτικη γωνια.
 
Last edited:
Απάντηση: Babylon 5

Σαν πολυ ηρεμια δεν επεσε?
JL_?, underdog και geopan δεν βλεπω να γραφετε ...
Δεν θελετε να μοιραστειτε τιποτα μαζι μας?
 
Re: Babylon 5

Πολύ ωραίο ήταν και το επεισόδιο που
ο Sheridan αφήνει τον σταθμό στους επόμενους και δείχνει έναν έναν τους χαρακτήρες και αυτούς που θα τους αντικαταστήσουν
 
Απάντηση: Re: Babylon 5

Πολύ ωραίο ήταν και το επεισόδιο που
ο Sheridan αφήνει τον σταθμό στους επόμενους και δείχνει έναν έναν τους χαρακτήρες και αυτούς που θα τους αντικαταστήσουν

Το 521 υποθετω λες.
Εγω απο αυτο θυμαμαι περισσοτερο την τραγικοτητα του Λοντο που προσπαθει
απεγνωσμενα να βρει λιγο αλκοολ μηπως και καταφερει να ζαλισει αρκετα τον keeper του
για να τους προειδοποιησει.
Ωραιο επεισοδιο οντως.
Μου αρεσαν παρα πολυ και τα λογια του Σερινταν προς τον αγεννητο γιο του.
 
Re: Babylon 5

Σωστά, το S05E21 Objects at Rest είναι.
Αλλά αυτό που δεν μου άρεσε καθόλου ήταν
η εξέλιξη που είχε η ιστορία του Lennier
 
Απάντηση: Re: Babylon 5

Σωστά, το S05E21 Objects at Rest είναι.
Αλλά αυτό που δεν μου άρεσε καθόλου ήταν
η εξέλιξη που είχε η ιστορία του Lennier

Γιατι, αληθεια?
Θελω να πω, τι ακριβως δεν σου αρεσε σε αυτην?
 
Re: Babylon 5

Το θεώρησα λίγο άκομψο (και αρκετά απότομο) να έχει ένας τέτοιος χαρακτήρας μια τέτοια κατάληξη, παρόλο που κάτι τέτοιο είχε υπανιχθεί η σειρά νωρίτερα, στο Day of the Dead, αν δεν κάνω λάθος.
 
Απάντηση: Re: Babylon 5

Το θεώρησα λίγο άκομψο (και αρκετά απότομο) να έχει ένας τέτοιος χαρακτήρας μια τέτοια κατάληξη, παρόλο που κάτι τέτοιο είχε υπανιχθεί η σειρά νωρίτερα, στο Day of the Dead, αν δεν κάνω λάθος.

Ειχε προετοιμαστει τοσο στο Day of the dead οσο και
σε καθε επεισοδιο που βρισκονταν οι τρεις τους.
Απο οσο θυμαμαι ο Λενιερ δεν τον ανεφερε καν με το ονομα του.
Στην Ντελεν τον αποκαλουσε "your companion" και αλλα τετοια ωραια.
Γενικα ποτε δεν συμβιβαστηκε με την εξελιξη των πραγματων και δεν εδειξε να τα αποδεχεται
ως ειχαν. Σαφως και ηταν κατι ακραιο για τον χαρακτηρα και ετσι ηθελε να το δωσει
ο Στραζινσκι. Ο Λενιερ μπορει να ηταν παντα ο ιπποτης και η προσωποποιηση της
αγνοτητας, αλλα κατεπνιγε συνεχως συναισθηματα και ηταν για μενα σωστο καποια στιγμη να
τα δουμε να του γυριζουν μπουμεραγκ. Ολοι οι χαρακτηρες περασαν στη διαρκεια της σειρας σκοτεινες στιγμες!
Ο γιατρος και ο Γκαριμπαλντι με τους εθισμους τους... για το Λοντο και το ΤζιΚαρ δεν το συζηταμε...
ο Σερινταν πηρε πολυ σκληρες αποφασεις, ηθικα αμφισβητησιμες... η Ιβανοβα με
την καταληξη της ιστοριας με το Μαρκους. Καποια στιγμη θα αντιμετωπιζε και αυτος τους δαιμονες του. Και
οσο πιο πολυ τους κατεπνιγε τοσο πιο ισχυροι ηταν αναμενομενο οτι θα γυρισουν.
Θυμαμαι απο εκεινο το επεισοδιο που ειχε σηκωσει το Μαρκους απο το λαιμο, σαν πουπουλο
ειχα νιωσει οτι υπηρχαν θεματα με το Λενιερ. Γενικα δηλαδη δεν το βρηκα αποτομο.
Ομως ειναι γεγονος οτι κι εμενα με "ενοχλησε", μια τετοια αντιδραση απο αυτο το χαρακτηρα
και το βαζω σε εισαγωγικα γιατι ενιωσα μεν ασχημα για αυτον, αλλα σεβομαι απολυτα
την τροπη που πηρε η ιστορια του και την κατανοω. Θεωρω ομως οτι δεν ηταν αυτη η καταληξη
του και ακουγοντας τα τελευταια του λογια στη σειρα ειμαι σιγουρος οτι πετυχε αυτο που υποσχεθηκε στη Ντελεν!
 
Re: Απάντηση: Re: Babylon 5

Ειχε προετοιμαστει τοσο στο Day of the dead οσο και
σε καθε επεισοδιο που βρισκονταν οι τρεις τους.
Απο οσο θυμαμαι ο Λενιερ δεν τον ανεφερε καν με το ονομα του.
Στην Ντελεν τον αποκαλουσε "your companion" και αλλα τετοια ωραια.
Γενικα ποτε δεν συμβιβαστηκε με την εξελιξη των πραγματων και δεν εδειξε να τα αποδεχεται
ως ειχαν. Σαφως και ηταν κατι ακραιο για τον χαρακτηρα και ετσι ηθελε να το δωσει
ο Στραζινσκι. Ο Λενιερ μπορει να ηταν παντα ο ιπποτης και η προσωποποιηση της
αγνοτητας, αλλα κατεπνιγε συνεχως συναισθηματα και ηταν για μενα σωστο καποια στιγμη να
τα δουμε να του γυριζουν μπουμεραγκ. Ολοι οι χαρακτηρες περασαν στη διαρκεια της σειρας σκοτεινες στιγμες!
Ο γιατρος και ο Γκαριμπαλντι με τους εθισμους τους... για το Λοντο και το ΤζιΚαρ δεν το συζηταμε...
ο Σερινταν πηρε πολυ σκληρες αποφασεις, ηθικα αμφισβητησιμες... η Ιβανοβα με
την καταληξη της ιστοριας με το Μαρκους. Καποια στιγμη θα αντιμετωπιζε και αυτος τους δαιμονες του. Και
οσο πιο πολυ τους κατεπνιγε τοσο πιο ισχυροι ηταν αναμενομενο οτι θα γυρισουν.
Θυμαμαι απο εκεινο το επεισοδιο που ειχε σηκωσει το Μαρκους απο το λαιμο, σαν πουπουλο
ειχα νιωσει οτι υπηρχαν θεματα με το Λενιερ. Γενικα δηλαδη δεν το βρηκα αποτομο.
Ομως ειναι γεγονος οτι κι εμενα με "ενοχλησε", μια τετοια αντιδραση απο αυτο το χαρακτηρα
και το βαζω σε εισαγωγικα γιατι ενιωσα μεν ασχημα για αυτον, αλλα σεβομαι απολυτα
την τροπη που πηρε η ιστορια του και την κατανοω. Θεωρω ομως οτι δεν ηταν αυτη η καταληξη
του και ακουγοντας τα τελευταια του λογια στη σειρα ειμαι σιγουρος οτι πετυχε αυτο που υποσχεθηκε στη Ντελεν!

Διαφωνώ!

Εμένα ούτε απότομη ούτε άκομψη εξέλιξη μου φάνηκε.
Μέσα στη φύση κάθε όντoς είναι και η απώλεια του ελέγχου και αυτό ακριβώς ήθελε να δείξει.
Ότι μια στιγμή φτάνει για να σε εξισώσει ηθικά με τον χειρότερο "εχθρό" σου.
Για αυτό και οι ηθικολογίες είναι για τους ανυποψίαστους. ;)
Αυτό έπρεπε να γίνει ειδάλλως θα ήταν τελικά Ο χαρακτήρας της όλης ιστορίας πράγμα ασύμβατο με την όλη εξέλιξη.
μην ξεχνάμε ότι κεντρικό σημείο στην εξέλιξη ήταν ότι αποφασίσανε ΟΛΟΙ να διώξουν και θεούς (βόρλον) και δαίμονες (σκιές). Η "αγιοσύνη" του Λενιέρ έμοιαζε πλέον παράταιρη στην νέα ηθική τάξη: εξελισσόμαστε μόνοι μας και ελεύθεροι από τις παλιές διδαχές (του Λενίερ είχαν μεγάλη σχέση με τους βόρλον, αφού ήταν στην θρησκευτική κάστα των μινμπάρι.
 
Last edited:
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Babylon 5

Διαφωνώ!

Εμένα ούτε απότομη ούτε άκομψη εξέλιξη μου φάνηκε.
Μέσα στη φύση κάθε όντoς είναι και η απώλεια του ελέγχου και αυτό ακριβώς ήθελε να δείξει.
Ότι μια στιγμή φτάνει για να σε εξισώσει ηθικά με τον χειρότερο "εχθρό" σου.
Για αυτό και οι ηθικολογίες είναι για τους ανυποψίαστους. ;)
Αυτό έπρεπε να γίνει ειδάλλως θα ήταν τελικά Ο χαρακτήρας της όλης ιστορίας πράγμα ασύμβατο με την όλη εξέλιξη.
μην ξεχνάμε ότι κεντρικό σημείο στην εξέλιξη ήταν ότι αποφασίσανε ΟΛΟΙ να διώξουν και θεούς (βόρλον) και δαίμονες (σκιές). Η "αγιοσύνη" του Λενιέρ έμοιαζε πλέον παράταιρη στην νέα ηθική τάξη: εξελισσόμαστε μόνοι μας και ελεύθεροι από τις παλιές διδαχές (του Λενίερ είχαν μεγάλη σχέση με τους βόρλον, αφού ήταν στην θρησκευτική κάστα των μινμπάρι.

Τωρα με μπερδεψες. Με τι διαφωνεις? Αφου κι εγω αυτα πιστευω πανω κατω.:ernaehrung004:
Να υποθεσω οτι ηθελες να κανεις quote το ποστ του Κωστα? Γιατι σε αυτο δειχνεις να απαντας.:ADFADF1:
:p
 
Απάντηση: Babylon 5

Γενικα η αποδση της "ανθρωπιας" των πρωταγωνιστων σε διαφορες αποχρωσεις του γκριζου
ηταν κατι που παντα μου αρεσε στη σειρα (και γενικοτερα). Μου αρεσε ομως ακομα περισσοτερο που δεν το εκανε ποτε με ακραιο τροπο. Οι "villaines" (αν μπορει να τους χαρακτηρισει κανεις ετσι) ειχαν ολοι τον
κωδικα τους και τις δικες τους αξιες που τις τιμουσαν. Οι "καλοι" παλι φλερταραν ενιοτε με το σκοταδι μεσα τους.
Οπως συμβαινει και στην πραγματικοτητα. Μανιχαισμος δεν χωραει στο Babylon!
Αυτο ομως που μου αρεσε ακομα περισσοτερο ειναι οτι αυτο γινοταν με ενα τροπο που συχνα πυκνα
παρεπεμπε σε αρχαιο δραμα. Και αυτο δεν ειναι κατι για το οποιο μπορουν να παινευτουν πολλα
συγχρονα τηλεοπτικα ή ακομη και κινηματογραφικα δημιουργηματα. Στο τελος δηλαδη σε οδηγουσε σαν
θεατη (μεσα απο τα παθηματα τους) στην καθαρση!
Και το τονιζω αυτο σε αντιθεση με αλλες συγχρονες σοβαρες ή "σοβαρες" σειρες ΕΦ.
Γιατι απο ενα σημειο και μετα, (μαλλον απο το καινουριο Galactika και μετα) εγινε μοδα η μιζερια,
η μαυριλα και το αδιεξοδο. Ο πιο ηθικος απο τους χαρακτηρες που εβλεπες εκανε στις
κακες του μια δικτατορια, ή κατεφευγε σε εντελως ζωωδη ενστικτα. Οσο για τους λιγοτερο ηθικους...
ασ'τα να πανε. Και το λεω αυτο, μολονοτι σε καθε ειδος τεχνης βρισκω πιο ελκυστικα τα εργα
που πραγματευονται το σκοταδι. Ομως καλο ειναι να ξεχωριζουμε και τι σκοπους εχει ο δημιουργος
που το προβαλλει. Ας πουμε στο Babylon συζηταμε μεν για το παραδειγμα του Κωστα,
αλλα ειναι νομιζω προφανης σε ολους ο ουμανισμος με τον οποιο αντιμετωπιζει το εργο του και
τη ζωη ο Στραζινσκι. Σε αλλες σειρες και στο ονομα της "σοβαροτητας" ο σκοπος του δημιουργου χανεται.
Για να το θεσω και οπως το τραγουδι:
"Τη σκοτεινή τη μαύρη μου την όψη χάρισε μου
κι αν δεν την αγαπήσω πώς θες να τη νικήσω;"
 
Re: Απάντηση: Babylon 5

Ωραίο το κείμενό σου Gal'en.
Πάντως εξακολουθεί να μην μου αρέσει (επιμένω ε; ) η κατάληξη της ιστορίας του Lennier.
Την θεωρώ και λίγο κλισέ, ας μου επιτραπει η "ασέβεια".
για τα μάτια μιας γυναίκας, ο ένας στο χώμα (περίπου) και ο άλλος στην φυλακή (στην ουσία σε αυτοεξορία, κυνηγημένος; )
Θα προτιμούσα κάποια άλλη αιτία, μια σύγκρουση με αιτία ένα θέμα υψηλής πολιτικής ή για κάποιον άλλο λόγο, ίσως θρησκευτικό.
Αλλά, άλλες αι βουλαί...
 
Re: Babylon 5

Σαν πολυ ηρεμια δεν επεσε?
JL_?, underdog και geopan δεν βλεπω να γραφετε ...
Δεν θελετε να μοιραστειτε τιποτα μαζι μας?

Κατ' αρχάς συγγνώμη γαι την απουσία, είχαμε χάσει την πρόσβαση στο διαδίκτυο κάμποσες μέρες τώρα και όσες δουλειές δεν μπορούσα να κάνω στο γραφείο τις έκανα το βράδυ από το σπίτι, Οπότε πάπαλα Babylon 5, δεν πρόλαβα να δω τίποτα.

Επιφυλάσσομαι μετά τις 19 Αυγούστου, θα πάρω όλα τα απαραίτητα στο νησί και θα ... κρατάω σημειώσεις για να ποστάρω μόλις επιστρέψω.:flipout:Να δούμε που θα βρώ χρόνο βέβαια και εκεί γιατί θέλω να δω το GoT Season3 και να διαβάσω το 3ο βιβλίο και το

Spartacus Season 3... Και αν μου μείνει και χρόνος να διαβάσω και το 4ο βιβλίο. Όλα αυτά σε 17 ημέρες...

Εννοείται πως αν καταφέρω να τελειώσω την 1η σαιζόν θα είμαι ευχαριστημένος.

Γενικα η αποδση της "ανθρωπιας" των πρωταγωνιστων σε διαφορες αποχρωσεις του γκριζου
ηταν κατι που παντα μου αρεσε στη σειρα (και γενικοτερα). Μου αρεσε ομως ακομα περισσοτερο που δεν το εκανε ποτε με ακραιο τροπο. Οι "villaines" (αν μπορει να τους χαρακτηρισει κανεις ετσι) ειχαν ολοι τον
κωδικα τους και τις δικες τους αξιες που τις τιμουσαν. Οι "καλοι" παλι φλερταραν ενιοτε με το σκοταδι μεσα τους.
Οπως συμβαινει και στην πραγματικοτητα. Μανιχαισμος δεν χωραει στο Babylon!
Αυτο ομως που μου αρεσε ακομα περισσοτερο ειναι οτι αυτο γινοταν με ενα τροπο που συχνα πυκνα
παρεπεμπε σε αρχαιο δραμα. Και αυτο δεν ειναι κατι για το οποιο μπορουν να παινευτουν πολλα
συγχρονα τηλεοπτικα ή ακομη και κινηματογραφικα δημιουργηματα. Στο τελος δηλαδη σε οδηγουσε σαν
θεατη (μεσα απο τα παθηματα τους) στην καθαρση!
Και το τονιζω αυτο σε αντιθεση με αλλες συγχρονες σοβαρες ή "σοβαρες" σειρες ΕΦ.
Γιατι απο ενα σημειο και μετα, (μαλλον απο το καινουριο Galactika και μετα) εγινε μοδα η μιζερια,
η μαυριλα και το αδιεξοδο. Ο πιο ηθικος απο τους χαρακτηρες που εβλεπες εκανε στις
κακες του μια δικτατορια, ή κατεφευγε σε εντελως ζωωδη ενστικτα. Οσο για τους λιγοτερο ηθικους...
ασ'τα να πανε. Και το λεω αυτο, μολονοτι σε καθε ειδος τεχνης βρισκω πιο ελκυστικα τα εργα
που πραγματευονται το σκοταδι. Ομως καλο ειναι να ξεχωριζουμε και τι σκοπους εχει ο δημιουργος
που το προβαλλει. Ας πουμε στο Babylon συζηταμε μεν για το παραδειγμα του Κωστα,
αλλα ειναι νομιζω προφανης σε ολους ο ουμανισμος με τον οποιο αντιμετωπιζει το εργο του και
τη ζωη ο Στραζινσκι. Σε αλλες σειρες και στο ονομα της "σοβαροτητας" ο σκοπος του δημιουργου χανεται.
Για να το θεσω και οπως το τραγουδι:
"Τη σκοτεινή τη μαύρη μου την όψη χάρισε μου
κι αν δεν την αγαπήσω πώς θες να τη νικήσω;"

Πωπωωωωωωωωώ. Ρε παιδιά... Ζαλίστηκα...:worshippy:

Σας ζηλεύω για τον τρόπο που γράφετε οι περισσότεροι σε αυτό το νήμα :SFGSFGSF::SFGSFGSF::SFGSFGSF:
 
Last edited: