Διαβάζοντας προσεκτικά το περιεχόμενο της παραπάνω ιστοσελίδας εύκολα διαπιστώνουμε τα παρακάτω.
Παρά τις υπερβολές για λόγους marketing και εντυπωσιασμού και παρά τις μέχρι βλακείας υποδείξεις:
Συζητούν λίγο-πολύ για τα ίδια πράγματα που συζητάμε και εμείς στο forum σε σχέση με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.
Θεωρούν το jitter ως πηγή των περισσοτέρων προβλημάτων.
Περί τις 11 φορές αναφέρουν την αιτία των παρατηρήσεων τους ως possible reason (πιθανή αιτία).
Δηλαδή τα συμπεράσματα τους είναι εύλογες υποθέσεις μεν, στερούνται όμως παντελώς μετρήσεων και περαιτέρω τεκμηρίωσης επιστημονικής ή πειραματικής κάτω από αυστηρά ελεγχόμενες συνθήκες.
Απόδειξη ότι βρισκόμαστε μπρος σε ανεξερεύνητο πεδίο, όπου απαιτείται μακροχρόνια και εκτεταμένη έρευνα.
Τις ίδιες υποθέσεις κάνουμε και συζητάμε και εμείς. Έχουμε κάθε δικαίωμα, δεν είναι κακό. Με μία διαφορά: Δεν βγήκαμε στην αγορά ως κατασκευαστές να διαφημίσουμε ένα προϊόν με βάση ατεκμηρίωτες προς το παρόν πιθανολογήσεις.
Οι υποθέσεις, όσο εύλογες και δικαιολογημένες κι' αν θεωρηθούν, είναι άγνωστο σε ποιό βαθμό συμμετέχουν στο τελικό αποτέλεσμα. Και απέχουν ακόμα πολύ από την συστηματική και τεκμηριωμένη εφαρμογή στην πράξη.
Συμφωνώ απόλυτα οτι πρέπει να αποζητεί καποιός ακόμα και την απειροελάχιστη βελτιώση στο ηχητικό αποτέλεσμα του συστήματος του.
Διαφωνώ όμως με την λάθος (κατά την ταπεινή μου άποψη) προσέγγιση των audiophiles στο θέμα "ήχος (ή σωστότερα μουσική) και Η/Υ".
Πιστεύω πως η προσέγγιση ειναι συχνά λαθεμένη διότι οι υποθέσεις που γίνονται έχουν ως βάση προβληματισμούς που προέκυψαν από την χρήση ενός ατελούς από την γέννηση του και εδώ και πολλά χρόνια ξεπερασμένου προτύπου, του Red Book, ενω ταυτόχρονα ο προβληματισμός που αναπτύσεται αγνοεί βασικές αρχές της λειτουργίας των Η/Υ.
Για παράδειγμα, οποιοσδήποτε έχει στοιχειώδεις γνώσεις Η/Υ δεν μπορεί παρά να γελάσει με την υπόθεση οτι ενα αρχείο ήχου αναπαραγεται "καλύτερα" ή "σωστότερα" αν βρίσκεται στο root directory και όχι σε subfolder.
Τα κάθε είδους αρχεία εγράφονται στον σκληρό δίσκο σε τυχαίο σημειο, που αποφασίζεται απο το λειτουργικό σύστημα ερήμην του χρήστη. Οι φάκελοι και γενικότερα το directory structure δεν ειναι παρά εικονικοί δείκτες, που απλά βοηθούν τον χρήστη να οργανώσει τα δεδομένα του, σε καμία περίπτωση δεν χρησιμοποιουνται απο το λειτουργικό σύστημα για να οργανώσει τα περιεχόμενα αυτά καθ'αυτά στον δίσκο. Αυτό το τελευταίο γίνεται απο το file system του εκάστοτε λειτουργικού και μόνο και είναι μια αδιαφανής (στον απλό χρήστη) λειτουργία.
Με λίγα λόγια, ένα αρχείο που είναι ήδη γραμμένο στον δίσκο δεν αλλάζει φυσική θέση αν μετακινηθεί απο εμάς σε άλλο directory. Παραμένει στο ίδιο σημείο και απλά αλλάζει ο δείκτης του. Αν το σβήσουμε και το ξαναγράψουμε, θα γραφεί πιθανότατα σε άλλο φυσικό σημειο στον δίσκο, ακόμα και αν το τοποθετήσουμε στο ιδιο directory με το προηγούμενο. Και για να το επεκτείνουμε, αν απλά σβήσουμε ένα αρχείο αυτό παραμένει στον δίσκο, έστω και αν δεν είναι ορατό σε εμάς, μέχρι το λειτουργικό να αποφασίσει να γραψει κάτι άλλο στην φυσική του θέση.
Πως γίνεται λοιπόν αλλάζοντας τον εικονικό δείκτη ενός αρχείου στο directory structure (και μόνο αυτον), να αλλάζει το ηχητικό αποτέλεσμα κατα την αναπαραγωγή του;
Θα δεχόμουν ίσως οτι μπορεί να υπάρξει κάποια, έστω απειροελάχιστη διαφορά, αν κάνουμε defrag έτσι ώστε το αρχείο να μην ειναι γραμμένο στο δίσκο κατακερματισμένα (όπως συνήθως γίνεται κυρίως για τα μεγάλα αρχεία) αλλά συνεχόμενα. Περιέργως όμως, στο ανωτέρω site δεν ασχολήθηκαν καθόλου με τον πιθανό κατακερματισμό των αρχείων ενώ εχουν, κατα τα άλλα, διυλύσει τον κώνωπα.
Επικεντρώθηκα σε ένα μόνο point απ'αυτα που αναφέρει το site, γιατι ειναι το πιο εξόφθαλμα παράλογο απο όλα.
Το jitter σίγουρα κρύβεται και μέσα στους H/Y. Το θέμα ειναι να μην το ψάχνει κανείς εκεί που δεν μπορεί να υπάρξει, με βάση στοιχειώδεις γνώσεις και κοινή λογική.
Με εκτίμηση.