Απάντηση: Bridge of Spies (2015)
Το ειδα στο σινεμα και για (πανω-κατω) μιαμιση ωρα χαμογελουσα μεσα απο τα μουστακια μου (που δεν εχω) απο τη χαρα μου με αυτα που εβλεπα-ενα εν δυναμει αριστουργημα,το δευτερο καπακι μετα το σπουδαιο Lincoln.
Εξαιρετικη κλιμακωση της ιστοριας,χτισιμο χαρακτηρων,διαλογοι-καποιες "κορωνες" που υπαρχουν δεν ενοχλουν και ειναι και καπου αναποφευκτες,ας μην ξεχναμε απο ποιους φτιαχτηκε και σε ποιους απευθυνεται η ταινια-εξαιρετικη ατμοσφαιρα και αναπαρασταση της εποχης,αν και αυτο ειναι ρουτινα οταν μιλαμε για Σπηλμπεργκ.
Στο υπολοιπο της ταινιας ειναι που μου τα χαλασε,καθως δεν καταφερε να κρατησει το ρυθμο στο ιδιο επιπεδο,χωρια που η ιστορια εξελιχθηκε εντελως συμβατικα και προβλεψιμα.Κατανοω βεβαια οτι προκειται για πραγματικα γεγονοτα,οποτε τα περιθωρια να επεμβει ο σκηνοθετης στο υλικο και στην ιστορια δεν ειναι πολλα,απο την αλλη μου ερχεται στο μυαλο το Lincoln και αυτα που εκανε εκει και γι'αυτο απογοητευτηκα,ισως να φταινε και οι υπερβολικες προσδοκιες μου.
Κατα τ'αλλα ο τιτλος ξεγελαει καθως δεν προκειται για ψυχροπολεμικο θριλερ στην παραδοση του Spy Who Came In From The Cold ή του Tinker Taylor Soldier Spy.
Eδω εχουμε την ιστορια ενος συνηθισμενου ανθρωπου που εμπλεξε σε ασυνηθιστες (γι'αυτον) συνθηκες και επικεντρωνεται στις ψυχολογικες επιπτωσεις σ'αυτον και στους γυρω του.Πολυ περισσοτερο λοιπον ενα,ας πουμε, ψυχογραφημα χαρακτηρων παρα ενα ιστορικο και πολιτικο σχολιο της εποχης,ποσο μαλλον ενα κατασκοπικο θριλλερ με "καλους και κακους".
Αναπαριστα αριστα την παρανοια της εποχης του ψυχρου πολεμου (το Αμερικανικο κρατος που δεν θελει να φαινεται οτι εμπλεκεται αμεσα,οι Σοβιετικοι που δεν θελουν να παραδεχτουν οτι ο κατασκοπος ειναι δικος τους) ολοι προτιμουν το φαινεσθαι απο την ουσια και ολα εξαρτωνται απο την κοινη λογικη ενος ανθρωπου που προσπαθει να "κανει τη δουλεια" αγνοωντας ηθελημενα τις πολιτικες ατζεντες και την τρελλα.
Ο Σπηλμπεργκ κανει μια ταινια για να θυμησει στους συμπατριωτες του την κοινη λογικη,σε μια εποχη που η παρανοια και η ξενοφοβια στην Αμερικη ξαναχτυπαει κοκκινα,κουοταροντας το συνταγμα τους και στα βασικα δικαιωματα του ατομου.Γι'αυτο ισως και σε μας ξενιζουν καποια πραγματα,θεωρωντας τα αμερικανιες και υπερβολες,ακριβως επειδη ο Σπηλμπεργκ κανει μια ταινια που απευθυνεται καθαρα στους Αμερικανους.
Ο Τομ Χανκς ειναι ο ιδανικος πρωταγωνιστης,μπορει να παιξει το μεσο Αμερικανο μακραν καλυτερα απο τον καθενα,οπως καποτε εκανε το ιδιο ο James Stewart στις ταινιες του Φρανκ Καπρα και αυτη η ταινια εχει πολυ Καπρα στην ψυχη της.Γενικα ο υστερος Σπηλμπεργκ θελει να γινει ενας συγχρονος Καπρα καποιες φορες πετυχαινει διανα,αλλες οχι τοσο κυριως γιατι του λειπει η ικανοτητα (και η μορφωση) να αντιλαμβανεται σε βαθος τις πτυχες της Ιστοριας.Ο Καπρα ηταν διαννοουμενος,ο Σπηλμπεργκ οχι.
Εξαιρετικος ο Αγγλος συμπρωταγωνιστης και θα ηθελα να ειχε περισσοτερο χρονο στην ταινια.
Παντως με τα οποια μειονεκτηματα της προκειται για μια απο τις καλυτερες mainstream ταινιες που βγηκαν φετος.
Υ.Γ. Εχει γερασει πολυ ο Αλαν Αλντα...