Carmina burana

[Βαγγέλης Σ.]

τα ακούω, από τότε που τα ανακάλυψα χάρη στο Ray, από αυτήν έκδοση σε βινύλιο...

έχετε να προτείνετε άλλες ?
δεν θέλω αυτές τις κάκιστες που βάζανε όταν εβγαινε ο Αντρέας, αλλά εκτελέσεις που να είναι πιστές στο ρυθμικό περιεχόμενο του έργου

Ήταν το πρώτο βινύλιο κλασικής που αγόρασα! Μέχρι τότε την πάλευα με την γνωστή 9η του Κάραγιαν δανεική. Τέλη του 80, κοντά Χριστούγεννα... Δεν ήξερα τι να περιμένω. Έπαθα σοκ από το άκουσμα... και κόλλησα. Το έλιωσα το βινύλιο τα επόμενα χρόνια.

Αργότερα, επί εποχής cd πλέον, αγόρασα την εκτέλεση με τον Robert Shaw της Telarc και σε Decca με τον Riccardo Chailly να διευθήνει τους "Radio-Symphonie-Orchestra Berlin und Chor"

Με αυτές τις εκτελέσεις βολεύτηκα και με τον καιρό τις συμπάθησα αρκετά, κυρίως της Telarc που είναι και πιο χαιεντάδικη, και ξέχασα την αρχική. Αυτό μέχρι περίπου το 2000 όπου ανακάλυψα την εκτέλεση του Jochum σε cd και την αγόρασα στο νέο πλέον φορμάτ.
Αγόρασα επίσης αργότερα ξανά την εκτέλεση του Shaw σε sacd όπου ο ήχος είναι πράγματι λιγάκι καλύτερος ακόμα και στο cd layer

Αλλά, θα συμφωνήσω με τον Δαμιανό, η καλύτερη εκτέλεση και με διαφορά είναι αυτή η ιστορική της DG με τον Jochum. Η εκτέλεση σφύζει από ρυθμό και ζωή, σε ξεσηκώνει!. Η χορωδία είναι "μπροστά" και γοητευτικά εμφατική. Οι φωνές πιο "αντρειωμένες" και πιο θηλυκές αντίστοιχα μα και πολύ εκφραστικές. Το ίδιο και οι σολίστες. Ο Ντισκάου δίνει ρέστα αρχίζοντας από το "omnia sol temperat", τραγούδι που μου αρέσει ιδιαίτερα. Καταπληκτική και η Γιάνοβιτς.

Μνεία στην ηχογράφηση του έργου που δεν δείχνει με τίποτα τα χρόνια της. Ήχος λιγάκι "παχύς" αλλά και χροιές ζεστές. Επάρκεια εντυπωσιακή στα άκρα του φάσματος. Στερεοφωνική εικόνα υποδειγματική. Άκρως μεθυστική εμπειρία σε πολύ μεγάλες στάθμες. Μιλάω για το cd καθώς δεν ακούω πια βινύλια. Μακάρι να ήταν όλοι μας οι δίσκοι έτσι...:SFGSFGSF:
Τι μου λείπει από αυτή την εκτέλεση; Τα ανελέητα χτυπήματα της γκρανκάσας στο "O Fortuna" στην εκτέλεση του Shaw της Telarc:slapface: Κατά τα άλλα πρόκειται για μια αρκετά καλή εκτέλεση λίγο πιο υποτονική, με ενδιαφέρουσες όμως στιγμές. Ξεχωρίζω πάλι το "omnia sol temperat" από τον "Hakan Hagegard" (τον ξέρει κανείς; ) Γενικά όμως οι σολίστες είναι λίγο πιο πίσω σε ερμηνεία. Ο ήχος της πιο χαιεντάδικος, που σημαίνει κάπως μεγαλύτερη ανάλυση, πιο ήσυχα περάσματα πιο ουδέτερες χροιές. Αλλά και μια μοναδική γκρανκασα όπως είπα στο "O Fortuna" που παραδόξως είναι μάλλον υποτονική στο υπόλοιπο έργο.

Η τρίτη εκτέλεση σε Decca με τον Riccardo Chailly είναι καλή για αλλαγή μια στο τόσο με κάποια θετικά στοιχεία χωρίς να ξεχωρίζει πουθενά. Μάλλον μέτριοι και οι σολίστες. Την έχω ακούσει ελάχιστα να πω την αλήθεια και μπορεί να την αδικώ.

Δαμιανέ, να την κάνω την κίνηση για Ντε Μπούργκος; Πως με κόβεις;:antlers:

 

[Κακαλιός Στέργιος]

Εμένα πάντως μου αρέσει πολύ και αυτή η έκδοση:

http://www.cduniverse.com/search/xx/music/pid/2579385/a/Carmina+Burana.htm

:7SFGSFG:

 

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Δαμιανέ, να την κάνω την κίνηση για Ντε Μπούργκος; Πως με κόβεις;:antlers:

Βαγγέλη καν' την. Στο cd που είδα συνδυάζεται και με ενδιαφέροντα έργα του Στραβίνσκυ. Πρέπει να είναι και φτηνή.

 

[Γιώργος Κουν.]

Αλλά, θα συμφωνήσω με τον Δαμιανό, η καλύτερη εκτέλεση και με διαφορά είναι αυτή η ιστορική της DG με τον Jochum. Η εκτέλεση σφύζει από ρυθμό και ζωή, σε ξεσηκώνει!. Η χορωδία είναι "μπροστά" και γοητευτικά εμφατική. Οι φωνές πιο "αντρειωμένες" και πιο θηλυκές αντίστοιχα μα και πολύ εκφραστικές. Το ίδιο και οι σολίστες. Ο Ντισκάου δίνει ρέστα αρχίζοντας από το "omnia sol temperat", τραγούδι που μου αρέσει ιδιαίτερα. Καταπληκτική και η Γιάνοβιτς.

Μνεία στην ηχογράφηση του έργου που δεν δείχνει με τίποτα τα χρόνια της. Ήχος λιγάκι "παχύς" αλλά και χροιές ζεστές. Επάρκεια εντυπωσιακή στα άκρα του φάσματος. Στερεοφωνική εικόνα υποδειγματική. Άκρως μεθυστική εμπειρία σε πολύ μεγάλες στάθμες.

Η δική μου γνώμη:
Θα συμφωνήσω με Fuse και Δαμιανό για την εκτέλεση του Jochum
Υπερτερεί σε ρυθμό, ζωή, σολίστες (φοβεροί), "χώρο" ηχογράφησης. Σου δίνει την εντύπωση μιας "γήινης" φρεσκάδας .
Για εδώ είμαι εγώ :firstprize:

O ντε Μπούργκος τώρα, - που τον είχα συνηθίσει- μου φαίνεται σε σύγκριση πολύ "χαλιναγωγημένος" και αυστηρός, με πολύ καλή χωρωδία, όμως σαφώς κατώτερους σολίστες.
Η προσέγγισή του πιό "ακαδημαϊκή" ή τέλος πάντων οτι μας μάθανε ως "σοβαρά μουσική".


ΥΓ Αν υποψιαστώ οτι γράφω για κλασική, θα πεθααάνω.. :damnyou:

 

[Skakinen]

Επαναφέρω το νήμα για να ρωτήσω κάτι.
H ερμηνεία του Jochum στην DG έχει κυκλοφορήσει στη σειρά Galleria και στη σειρά The Originals.
Η πρώτη (την οποία κατέχω) είναι Digitally remastered ενώ η δεύτερη είναι Original Image Bit Processing.
Πρόκειται για το ίδιο πράγμα ή η δεύτερη είναι πιο...remastered και ακούγεται καλύτερα;
Υπάρχει λόγος να αποκτήσω και την δεύτερη έκδοση;
Τυγχάνει κάποιος να τις έχει και τις δύο ή να γνωρίζει τέλος πάντων κάτι επ'αυτού;

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

Και οι δύο με τον Jochum είναι ακριβώς ίδια ηχογράφηση. Η δεύτερη έκδοση είναι καλύτερη λόγω καλύτερης ψηφιακής τεχνολογίας στο remastering. Λ.Σ.

 

[Skakinen]

Και οι δύο με τον Jochum είναι ακριβώς ίδια ηχογράφηση. Η δεύτερη έκδοση είναι καλύτερη λόγω καλύτερης ψηφιακής τεχνολογίας στο remastering. Λ.Σ.

Ευχαριστώ
:a0210:

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Όταν ένας συμφωνιστής συνθέτει μια πολιτική όπερα: Fidelio του L.v. Beethoven

Λόγω συνάφειας με το παρόν νήμα μεταφέρθηκαν κάποια posts (από 14 και μετά) από το νήμα Όταν ένας συμφωνιστής συνθέτει μια πολιτική όπερα: Fidelio του L.v. Beethoven

θα διαφωνήσω κάθετα...

η έκφραση είναι πασοκιά και παρακαλώ να αποσυρθεί πάραυτα γιατί λερώνει την Κατηγορία.:icon15:
δεν υπάρχει "οριζόντια" και "κάθετη" διαφωνία.:aetsch:
την επινόησε ο ...μεγάλος τιμονιέρης που ήταν και γλωσσοπλάστης: "αιθεροβάμονες", "τα ρετιρέ της οικονομίας" κλπ
τέτοια άκουγε το πόπολο, πασπαλισμένα με ολίγη από Carmina Burana και λίγωνε.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Όταν ένας συμφωνιστής συνθέτει μια πολιτική όπερα: Fidelio του L.v. Beethoven

ευτυχώς που δεν έβαλε Elton John ο Μπιρσίμ στην προεκλογική εκστρατεία του '85: Δεν θα τον ξαναάκουγα ποτέ.
και τον Orff, από τότε έχω να τον ακούσω

οι πασόκοι, έχουν τη συνήθεια να λερώνουν με τα βρώμικα δάχτυλά τους ό τι αγγίξουν :icon15:

 

[Brucknerian]

Re: Όταν ένας συμφωνιστής συνθέτει μια πολιτική όπερα: Fidelio του L.v. Beethoven

ευτυχώς που δεν έβαλε Elton John ο Μπιρσίμ στην προεκλογική εκστρατεία του '85: Δεν θα τον ξαναάκουγα ποτέ.
και τον Orff, από τότε έχω να τον ακούσω

οι πασόκοι, έχουν τη συνήθεια να λερώνουν με τα βρώμικα δάχτυλά τους ό τι αγγίξουν :icon15:

Ξέρεις ο Γιωργάκης τι ακούει στο ipod του; Elton John approved by Μπιρμπίλη.

Γι' αυτό σου λέω, ποτέ δεν είναι αργά.:BDGBGDB55:

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Όταν ένας συμφωνιστής συνθέτει μια πολιτική όπερα: Fidelio του L.v. Beethoven

μακάρι να άκουγε Elton John: αυτός, τουλάχιστον, είναι άκακος
Carmina Burana ακούει.
Ενα ...αειθαλές 'διαμάντι' της pop.
Οχι ανάλαφρο όμως.
Οχι παιχνιδιάρικο.
Από αυτά που είναι φτιαγμένα να συνοδεύουν τα βήματα της μάζας στο Σκοτάδι και στην Ομίχλη.
το έφτιαξε κατα παραγγελία του ...Αρχηγού, απ ότι λέγεται.
Ταμαμ δηλαδή.
he denazified after the war.

τα Carmina Burana είναι ένας αναχρονισμός: δεν έχουν θέση στον 20ό αιώνα παρά μόνο σαν pop.
Δεν υπάρχει το είδος τους μετά τον Μάλερ, τον Ντεμπυσύ και τη β' σχολή της Βιέννης.

 

[Brucknerian]

Re: Όταν ένας συμφωνιστής συνθέτει μια πολιτική όπερα: Fidelio του L.v. Beethoven

μακάρι να άκουγε Elton John: αυτός, τουλάχιστον, είναι άκακος
Carmina Burana ακούει.
Ενα ...αειθαλές 'διαμάντι' της pop.
Οχι ανάλαφρο όμως.
Οχι παιχνιδιάρικο.
Από αυτά που είναι φτιαγμένα να συνοδεύουν τα βήματα της μάζας στο Σκοτάδι και στην Ομίχλη.
το έφτιαξε κατα παραγγελία του ...Αρχηγού, απ ότι λέγεται.
Ταμαμ δηλαδή.
he denazified after the war.

τα Carmina Burana είναι ένας αναχρονισμός: δεν έχουν θέση στον 20ό αιώνα παρά μόνο σαν pop.
Δεν υπάρχει το είδος τους μετά τον Μάλερ, τον Ντεμπυσύ και τη β' σχολή της Βιέννης.

Σε λίγο θα πεις ότι πλαγιάρισε και τον Elton John ο Orff. Δεν είναι έτσι... Ίσως η γνωριμία με τον έργο του Orff θα βοηθήσει να αντιληφθείς κάποια πράγματα. Ναι υλικό ανασκάφτηκε από παλιότερες εποχές. Τι λέγεται και τελικά τι είναι; Διαφορετικά πράγματα.

Νομίζω ότι στην αξιολόγηση σου πέφτεις έξω, τόσο έξω ώστε να φαίνεσαι (όχι ότι είναι βεβαία) σαν αυτό που δεν εγκρίνεις. Το κάνεις αυτό για την 9η του Beethoven; Μην βλέπεις τα Carmina Burana ή οποιοδήποτε έργο μόνο από την χρήση τους. Υπάρχει πολλές φορές μια "άλλη" συνέχεια, όπου η απέχθεια μας για κάποιους ή κάτι που έκαναν χρήση, δεν μας αφήνουν να δούμε μια συνολική εικόνα. O συνθέτης το άφησε ως μέρος μιας τριλογίας (τα άλλα 2 όχι τόσο δημοφιλή), νομίζω το γνωρίζεις (Trionfi). Η συνέχεια που έχουν, προκλητικότητα μέσω πολλών πραγμάτων μεταξύ των οποίων και ο ερωτισμός δεν έχουν καμία σχέση με αυτό στο οποίο προσπαθούν να τους αποδώσουν ή με αυτό που τόσο εύκολα το συνδέουμε. Ας μην πυροβολούμε την τέχνη από την "κακή" χρήση που τυγχάνει.

O Orff είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον συνθέτης και όντως είχε διαφορετικό δρόμο από αυτούς που ανέφερες. Δεν είναι αναχρονιστικός συνθέτης, είναι συνθέτης του 20ου αιώνα. Έχει το δικό του ύφος και δεν είναι καθόλου αναχρονιστικό. Πρέπει να ακούσεις την Αντιγόνη του, τις ενδιαφέρουσες παραμυθένιες όπερες και ίσως ένα από τα σημαντικότερα έργα του 20ου αιώνα για μένα, De Temporum Fine Comoedia (την άποψη του για την τελευταία μέρα του κόσμου και πως θα είναι αυτή...)

Τέλος το παιδαγωγικό του έργο για την εκμάθηση της μουσικής, Schulwerk, είναι ένα πολύ σημαντικό και αφανές σε πολλούς μας έργο. Οι μουσικοπαιδαγωγοί γνωρίζουν περισσότερα φαντάζομαι.

Το αντι-φρονήματα που δημιουργούνται πολλές φορές είναι άδικα, εγώ αυτό έχω καταλάβει. Please don't do that.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Όταν ένας συμφωνιστής συνθέτει μια πολιτική όπερα: Fidelio του L.v. Beethoven

Νομίζω ότι στην αξιολόγηση σου πέφτεις έξω, τόσο έξω ώστε να φαίνεσαι (όχι ότι είναι βεβαία) σαν αυτό που δεν εγκρίνεις. Το κάνεις αυτό για την 9η του Beethoven; Μην βλέπεις τα Carmina Burana ή οποιοδήποτε έργο μόνο από την χρήση τους. Υπάρχει πολλές φορές μια "άλλη" συνέχεια, όπου η απέχθεια μας για κάποιους ή κάτι που έκαναν χρήση, δεν μας αφήνουν να δούμε μια συνολική εικόνα. O συνθέτης το άφησε ως μέρος μιας τριλογίας (τα άλλα 2 όχι τόσο δημοφιλή), νομίζω το γνωρίζεις (Trionfi). Η συνέχεια που έχουν, προκλητικότητα μέσω πολλών πραγμάτων μεταξύ των οποίων και ο ερωτισμός δεν έχουν καμία σχέση με αυτό στο οποίο προσπαθούν να τους αποδώσουν ή με αυτό που τόσο εύκολα το συνδέουμε. Ας μην πυροβολούμε την τέχνη από την "κακή" χρήση που τυγχάνει.

O Orff είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον συνθέτης και όντως είχε διαφορετικό δρόμο από αυτούς που ανέφερες. Δεν είναι αναχρονιστικός συνθέτης, είναι συνθέτης του 20ου αιώνα. Έχει το δικό του ύφος και δεν είναι καθόλου αναχρονιστικό. Πρέπει να ακούσεις την Αντιγόνη του, τις ενδιαφέρουσες παραμυθένιες όπερες και ίσως ένα από τα σημαντικότερα έργα του 20ου αιώνα για μένα, De Temporum Fine Comoedia (την άποψη του για την τελευταία μέρα του κόσμου και πως θα είναι αυτή...)

Κάνεις λάθος αγαπητέ: αγαπώ τον Κνούτ Χάμσουν και τον Λουί-Φερντινάν Σελίν και λατρεύω τον Εζρα Πάουντ που, για μένα, είναι ο μεγαλύτερος ποιητής του 20ού αιώνα.
Το θέμα, για μένα, επ ουδενί (Δεν) είναι η ιδεολογική του τοποθέτηση.
Είναι το γεγονός ότι μετά από τον Μάλερ ή τα 4 τελευταία τραγούδια του Strauss θεωρώ πως, πια, έχει κλείσει μία πόρτα και έχει ανοίξει μια καινούργια.
Οτιδήποτε μετά από αυτά Δεν επηρεάσθηκε από την μαγεία τους -βλέπε: να αναπροσαρμόζουν τις ακουστικές μας συνήθειες, να μας κάνουν να θεωρούμε οικεία πράγματα που μέχρι τότε ήταν, περίπου, ανήκουστα, να μας αναπροσαρμόζουν και να μας διευρύνουν τους ακουστικούς μας ορίζοντες - είναι όντως αναχρονιστικό.
Ο Klaus Badelt έχει γράψει έξοχη μουσική για το Pirates Of The Carribean.
Αν την είχε γράψει κάποιος 150 χρόνια πριν, θα μπορούσε κάλλιστα να πάρει μία θέση δίπλα στους μεγάλους μαίτρ.
Τώρα όμως, Δεν μπορεί.
Είναι pop.
Το πλαίσιο και η χρονική στιγμή που γράφεται κάτι είναι παρα πολύ σημαντικά.

Αλλιώς, είναι σαν να προσπαθείς να φτιάξεις οπερέτες του Αττικ Σήμερα, αγνοώντας οτιδήποτε μεσολάβησε.

Επίσης: δεν αγνόησα το έργο του σαν Παιδαγωγού ή Δάσκαλου.
Αυτό που αμφισβητώ -με όλη τη δύναμη των πνευμόνων μου ομολογουμένως- είναι η Θέση του ανάμεσα στους μεγάλους συνθέτες του 20ού αιώνα.

 

[Brucknerian]

Re: Όταν ένας συμφωνιστής συνθέτει μια πολιτική όπερα: Fidelio του L.v. Beethoven

Κάνεις λάθος αγαπητέ: αγαπώ τον Κνούτ Χάμσουν και τον Λουί-Φερντινάν Σελίν και λατρεύω τον Εζρα Πάουντ που, για μένα, είναι ο μεγαλύτερος ποιητής του 20ού αιώνα.
Το θέμα, για μένα, επ ουδενί (Δεν) είναι η ιδεολογική του τοποθέτηση.
Είναι το γεγονός ότι μετά από τον Μάλερ ή τα 4 τελευταία τραγούδια του Strauss θεωρώ πως, πια, έχει κλείσει μία πόρτα και έχει ανοίξει μια καινούργια.
Οτιδήποτε μετά από αυτά Δεν επηρεάσθηκε από την μαγεία τους -βλέπε: να αναπροσαρμόζουν τις ακουστικές μας συνήθειες, να μας κάνουν να θεωρούμε οικεία πράγματα που μέχρι τότε ήταν, περίπου, ανήκουστα, να μας αναπροσαρμόζουν και να μας διευρύνουν τους ακουστικούς μας ορίζοντες - είναι όντως αναχρονιστικό.
Ο Klaus Badelt έχει γράψει έξοχη μουσική για το Pirates Of The Carribean.
Αν την είχε γράψει κάποιος 150 χρόνια πριν, θα μπορούσε κάλλιστα να πάρει μία θέση δίπλα στους μεγάλους μαίτρ.
Τώρα όμως, Δεν μπορεί.
Είναι pop.
Το πλαίσιο και η χρονική στιγμή που γράφεται κάτι είναι παρα πολύ σημαντικά.

Αλλιώς, είναι σαν να προσπαθείς να φτιάξεις οπερέτες του Αττικ Σήμερα, αγνοώντας οτιδήποτε μεσολάβησε.

Επίσης: δεν αγνόησα το έργο του σαν Παιδαγωγού ή Δάσκαλου.
Αυτό που αμφισβητώ -με όλη τη δύναμη των πνευμόνων μου ομολογουμένως- είναι η Θέση του ανάμεσα στους μεγάλους συνθέτες του 20ού αιώνα.

Για Στράους και Μαλερ συμφωνώ. Ειδικά ο Στράους έκλεισε την πόρτα του ρομαντισμού οριστικά. O Orff από την άλλη δεν ακολούθησε κάτι τέτοιο το ύφος του ήταν εντελώς διαφορετικό και σύγχρονο (η χρήση των κρουστών ή των κραυγών από πολύ πιο σύγχρονους, έχουν πάρει κάτι από Orff). Αυτό το έκαναν κάτι Βρετανοί συνθέτες που προσπαθούσαν να αναπαράγουν τον ρομαντισμό του Brahms, Tchaikovsky κ.λπ. Όχι ο Orff. Ήταν κάτι διαφορετικό, κάτι καινούργιο στον 20 αιώνα, δεν ήταν ούτε Horner, ούτε Badelt, Zimmer ή οτιδήποτε άλλο μπορώ να ειπωθεί σχετικά αντίστοιχο.

Είναι συνθέτης τους 20ου αιώνα. Το ύφος του είναι σύγχρονο, στηριζόμενο σε μουσικολογικό υλικό και έρευνα. Κάτι τέτοιο έκανε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό ο Bartok που είναι από τους μεγαλύτερους συνθέτες γενικότερα (και όχι μόνο του 20ου αιώνα). Τέλος πάντως η βαθμονόμηση του μεγέθους ενός συνθέτη με τέτοια προσέγγιση είναι πάντα ατυχής. Μπορεί να μην σου αρέσει ο Orff (δεκτό) αλλά για μένα έχει ΘΕΣΗ στους σημαντικούς συνθέτες του 20ου αιώνα, από όσο έχω γνωρίσει το έργο του και χωρίς να στηρίζομαι τι έκανε ο κάθε πολιτικός, εξ' ορισμού καιροσκόπος, με αυτό.

Και έτσι επειδή αισθάνθηκα μια γενικευμένη τοποθέτηση, είπα να διευρύνω λίγο το θέμα. Η κρίση είναι πάντα υποκειμενική και έγκειται στα ώτα.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Όταν ένας συμφωνιστής συνθέτει μια πολιτική όπερα: Fidelio του L.v. Beethoven

Είναι συνθέτης τους 20ου αιώνα. Το ύφος του είναι σύγχρονο, στηριζόμενο σε μουσικολογικό υλικό και έρευνα. Κάτι τέτοιο έκανε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό ο Bartok που είναι από τους μεγαλύτερους συνθέτες γενικότερα (και όχι μόνο του 20ου αιώνα).

Φρονώ πως δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον Bartok.
O Bartok πήρε τους λαϊκούς χορούς της πατρίδς του και τους πέρασε από 40 κύματα. Τους μάλαξε και τους θώπευσε και έπαιξε άγρια μαζί τους και, ταυτόχρονα, με μία τρυφερότητα που σου φέρνει στο νού πύρινο ερωτικό εναγκαλισμό, μετά από έναν καβγά τύπου 'Οχι αιχμαλώτους!'.
Το έργο του Orff φαίνεται να αγνοεί τη εσωτερική γεωγραφία της ψυχής του σύγχρονού του ανθρώπου και όλα όσα σμίλεψαν πάνω της 2 παγκόσμιοι πόλεμοι. Γράφτηκε 1940 - 43.
Θα μπορούσε κάλλιστα να έχει γραφτεί 100 χρόνια πριν.
Το έργο του Bartok, σίγουρα Δεν θα μπορούσε.

 

[Brucknerian]

Re: Όταν ένας συμφωνιστής συνθέτει μια πολιτική όπερα: Fidelio του L.v. Beethoven

Φρονώ πως δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον Bartok.
O Bartok πήρε τους λαϊκούς χορούς της πατρίδς του και τους πέρασε από 40 κύματα. Τους μάλαξε και τους θώπευσε και έπαιξε άγρια μαζί τους και, ταυτόχρονα, με μία τρυφερότητα που σου φέρνει στο νού πύρινο ερωτικό εναγκαλισμό, μετά από έναν καβγά τύπου 'Οχι αιχμαλώτους!'.
Το έργο του Orff φαίνεται να αγνοεί τη εσωτερική γεωγραφία της ψυχής του σύγχρονού του ανθρώπου και όλα όσα σμίλεψαν πάνω της 2 παγκόσμιοι πόλεμοι. Γράφτηκε 1940 - 43.
Θα μπορούσε κάλλιστα να έχει γραφτεί 100 χρόνια πριν.
Το έργο του Bartok, σίγουρα Δεν θα μπορούσε.

Ήμουν πολύ προσεκτικός και δεν έκανα σύγκριση με το έργο του Bartok. Αναφέρθηκα στο γεγονός του ότι μελετούσε και αυτός την λαϊκή μουσική αλλά ποτέ δεν έφτασε στο ποσότητα του Bartok. Είχαν και οι δύο μουσικολογικό έργο.

Ούτε το έργο του Orff ούτε Bartok θα μπορούσε να γραφεί πριν 100 χρόνια. Οι αρμονίες, η χρήση των κρουστών κ.λπ από το Orff δεν παραπέμπουν σε 100 χρόνια πριν. Αλλά ίσως πιο μετά (ο Stockhausen π.χ. κάτι πήρε από Orff κατά την γνώμη μου). Δεν περιόρισα το έργο του μόνο στο 1940 - 43. Δεν βλέπω η Αντιγόνη του Orff ή η De Temporum Fine Comoedia "να αγνοεί τη εσωτερική γεωγραφία της ψυχής του σύγχρονού του ανθρώπου και όλα όσα σμίλεψαν πάνω της 2 παγκόσμιοι πόλεμοι" όπως λες και όχι μόνο. Στο τελευταίο έργο του υποδεικνύει με το δικό του προσωπικό στυλ τι έχει καταλάβει όλα τα χρόνια της ζωής του (και μετά τους 2 πολέμους) και πως όταν έρθει το τέλος του κόσμου, αν έρθει, πως θα είναι. Εγώ προσωπικά όταν το άκουσα και παρατηρούσα την συνέχεια του, έμεινα έκπληκτος με την κατάληξη...

Μόνο το De Temporum Fine Comoedia φτάνει για τον τοποθετήσω στους σημαντικούς του 20ου αιώνα.

 

[caerbannog]

Κώστα το έργο το έγραψε "με τον τρόπο" της εποχής των στίχων του.Σαφώς και μοιάζει αναχρονισμός αλλά παραμένει καλογραμμένο μέσα στο διονυσιασμό του.Είναι φυσικό να αρέσει και να παρασύρει τα ...πλήθη. Τραγούδια είναι και μάλιστα σχετικά εύληπτα.Ορισμένα από αυτά εγγίζουν το αριστουργηματικό.
Το De Temporum Fine Comedia το έχω σε σι ντι.Αν δεν το έχεις βρει ακόμη ευχαρίστως να συνδράμω.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Το De Temporum Fine Comedia το έχω σε σι ντι.Αν δεν το έχεις βρει ακόμη ευχαρίστως να συνδράμω.

το θέλω κολλητέ.
είμαι αρκετά μεγάλος πια για να ξέρω να αγαπώ κάτι χωρίς, απαραίτητα, και να ...το εκτιμώ.

 

[supersonic]

Re: Όταν ένας συμφωνιστής συνθέτει μια πολιτική όπερα: Fidelio του L.v. Beethoven

ευτυχώς που δεν έβαλε Elton John ο Μπιρσίμ στην προεκλογική εκστρατεία του '85: Δεν θα τον ξαναάκουγα ποτέ.
και τον Orff, από τότε έχω να τον ακούσω

οι πασόκοι, έχουν τη συνήθεια να λερώνουν με τα βρώμικα δάχτυλά τους ό τι αγγίξουν :icon15:

ευτυχώς που άκουγε το καλό παιδί ο Manzarek και με έκανε γνωστό τον Ορφ...

 

[supersonic]

Re: Όταν ένας συμφωνιστής συνθέτει μια πολιτική όπερα: Fidelio του L.v. Beethoven

Ο Klaus Badelt έχει γράψει έξοχη μουσική για το Pirates Of The Carribean.
Αν την είχε γράψει κάποιος 150 χρόνια πριν, θα μπορούσε κάλλιστα να πάρει μία θέση δίπλα στους μεγάλους μαίτρ.
Τώρα όμως, Δεν μπορεί.
Είναι pop..

θα τσακώσω την ευκαιρία να ισχυριστώ με θέρμη (παρά τις πιθανολογούμενες αντιδράσεις) το ίδιο γιά το 1492 του Παπαθανασίου.