Carmina burana

supersonic

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,609
τα ακούω, από τότε που τα ανακάλυψα χάρη στο Ray, από αυτήν έκδοση σε βινύλιο...

5142THFXN5L._AA240_.jpg


έχετε να προτείνετε άλλες ?
δεν θέλω αυτές τις κάκιστες που βάζανε όταν εβγαινε ο Αντρέας, αλλά εκτελέσεις που να είναι πιστές στο ρυθμικό περιεχόμενο του έργου
 
Chief η εκτέλεση που έχεις διαθέτει μακράν τις καλύτερες φωνές σολίστ. Ειδικά Ντισκάου και Γιάνοβιτς δίνουν ρέστα. Επίσης διαθέτει πολύ καλή ηχογράφηση - στο κατάλληλο σύστημα ;) - και όπως γράφει στη γωνία έχει και τη σύσταση του συνθέτη. Κυκλοφορεί και σε βαρύ βινύλιο από τη Speaker's Corner.

Άλλη πολύ καλή ερμηνεία με εξαιρετική χορωδία και βαρβάτη διεύθυνση είναι του Φρύμπεκ ντε Μπούργκος:
41CZY9TY8SL._AA240_.jpg


Και η τελευταία πρόταση μου είναι με το Herbert Kegel και τους (τότε) ανατολικογερμανούς της Λειψίας. Αρχικά κυκλοφόρησε στη Δύση από τη Philips. Τώρα κυκλοφορεί σε βαρύ διπλό βινύλιο πολύ καλής παραγωγής της ΑΑΑ (θα το βρεις στον Ορφέα), ή σε cd από την Berlin Classics νομίζω, η οποία φέρεται να έχει και τα δικαιώματα.

Δεν θα συνιστούσα το Ρόμπερτ Σόου στην Telarc. Ανεπαρκείς σολίστες και μέτριο αποτέλεσμα.
 
Last edited:
ειλικρινά τότε (1987 νομίζω) δεν θυμάμαι με τι κριτήριο την πήρα.
έχω την εντύπωση ότι ώρες ώρες έχει αρυθμίες.
Δηλαδή πότε τρέχει πότε κόβει.
Από τις φωνές είχα μείνει από την αρχή ευχαριστημένος.

Ευχαριστώ Ντεμ...
Γιά να δούμε...
κανένας άλλος έχει προτάσεις?
Ο Σπύρος ξέρω, ... την έχει μόνο γιά να την έχει..
Οι άλλοι ?
 
Αρχηγέ ξέρεις, οι αρρυθμίες δεν είναι πάντα κακό, τουλάχιστον στα δικά μας τα λημέρια. ;) Ακόμα και όταν η παρτιτούρα δεν το επιβάλλει, χρησιμοποιούνται συχνά από τους μαέστρους για να δώσουν την ατμόσφαιρα που επιθυμούν. Άσε που ιερά τέρατα, όπως ο Φουρτβαίγκλερ, μάλλον το 'χαν παραξηλώσει...

Από τους φίλτατους άλλους συγχωριανούς της μουσικής, οι δύο πλέον αγαπητοί το σνομπάρουν. :popcorn:
 
Re: Απάντηση: Carmina burana

Δαμιανός Δημητριάδης said:
Αρχηγέ ξέρεις, οι αρρυθμίες δεν είναι πάντα κακό, τουλάχιστον στα δικά μας τα λημέρια. ;) Ακόμα και όταν η παρτιτούρα δεν το επιβάλλει, χρησιμοποιούνται συχνά από τους μαέστρους για να δώσουν την ατμόσφαιρα που επιθυμούν. Άσε που ιερά τέρατα, όπως ο Φουρτβαίγκλερ, μάλλον το 'χαν παραξηλώσει...

συμφωνώ περι αρρυθμίας, αλλά ...πως να το κάνουμε, την θέλω εκεί που τη θέλω εγώ....:7SFGSFG:
Από τους φίλτατους άλλους συγχωριανούς της μουσικής, οι δύο πλέον αγαπητοί το σνομπάρουν. :popcorn:

δεν μπορείς να τα έχεις όλα δικά σου...:ernaehrung004:

αντίθετα γιά μένα είναι στο τοπ 10...(και φυσικά όχι γιά τα τετριμμένα o fortuna κλπ)
Click to expand...


πάντως ευχαρίστως θα δοκίμαζα μιά άλλη έκοδση.
Θα ψάξω να βρώ πουθενά κανένα καλό δείγμα..
 
Εγώ πιστεύω ότι η εκδοση με Γιανοβιτς, Ντισκάου υπο τον Γιοχουμ ειναι ο,τι καλύτερο έχω ακούσει ποτέ απ'αυτο το έργο..

Σα δευτερη εναλλακτική θα πρότεινα μια πρόσφατη κυκλοφορία με τον Rattle. Δυστυχως δεν εχω παραπανω λεπτομερειες, ειναι μια συναυλια που ειχα δει στην τηλεοραση στην Ιταλια περσι το Πασχα.. Δεν ξερω καν αν ηταν live ή όχι...Πάντως για να επαιζε στην τηλεόραση σίγουρα θα κυκλοφορεί είτε σε dvd έιτε σε cd...
 
Ντέμιαν μιά και το αποφάσισα να τα αγοράσω για νά μήν σε κακοκαρδίσω,βρήκα στην Telarc μια εκτέλεση τής Atlanta με τον Robert Shaw.
Ο Shaw δέν με έχει απογοητεύσει σέ τέτοιου είδους έργα μέχρις τώρα.
Εχεις καμιά ιδέα??
 
Δαμιανός Δημητριάδης said:
Άλλη πολύ καλή ερμηνεία με εξαιρετική χορωδία και βαρβάτη διεύθυνση είναι του Φρύμπεκ ντε Μπούργκος:
Click to expand...

Την έχω σε βινύλιο απο την ελληνική σειρά της ΕΜΙ Κλασική Δισκοθήκη, χωρίς άλλες πληροφορίες για χρονολογίες κλπ.
Ξέρεις αν μιλάμε για την ίδια εκτέλεση Δαμιανέ;
 
Ναι Γιώργο, πρόκειται για την ίδια εκτέλεση, αλλά η ελληνική εκτύπωση του δίσκου είναι μαντάρα και την έχει καταστρέψει. Αγόρασε τη στο cd της EMI ή σε κάποιο μεταχειρισμένο βινύλιο αγγλικής κατά προτίμηση εκτύπωσης.

Σχετικά με το σύνδεσμο που παρέθεσε προηγουμένως ο Skakinen, διαφωνώ με την υπόδειξη του συντάκτη πως ο βαρύτονος στην εκτέλεση του Όρμαντυ υπερέχει του Ντισκάου στο Estuans interius. Έχει πιο καλές ψηλές, αλλά είναι λίγο αγγούρι σε ότι αφορά στην εκφραστικότητα του. Ο Ντισκάου για μια ακόμη φορά είναι υποβλητικός και επιβλητικός.

Βέβαια εγώ, χμ, δεν μπορεί να είμαι αντικειμενικός, γιατί είμαι μεγάλος φαν του DFD. :worshippy::rolleyes:
 
πάντως έχει δικιο γιά πολλά.
όπως γιά το in taberna. Έχει εξαιρετικά ξεσπάσματα. Ο μαέστρος κυριολεκτικά χαλιναγωγεί...
 
απορώ πως κανείς μεγαλόσχημος δεν έκανε τίποτα με το έργο αυτό...
 
Απάντηση: Re: Carmina burana

Δ. Παναγιωτίδης said:
πάντως έχει δικιο γιά πολλά.
όπως γιά το in taberna. Έχει εξαιρετικά ξεσπάσματα. Ο μαέστρος κυριολεκτικά χαλιναγωγεί...
Click to expand...

Σε βλέπω για Φρύμπεκ ντε Μπούργκος...:rolleyes:
 
Απάντηση: Re: Carmina burana

Δ. Παναγιωτίδης said:
απορώ πως κανείς μεγαλόσχημος δεν έκανε τίποτα με το έργο αυτό...
Click to expand...

Τι εννοείς; Μαέστροι σαν το Γιόχουμ, τον Όρμαντυ, το Φρύμπεκ ντε Μπούργκος, τον Κέγκελ, δεν είναι αμελητέες ποσότητες. Η δισκογραφία της κλασσικής είναι τόσο μεγάλη και ο ανταγωνισμός τόσο οξύς που οι μαέστροι πρέπει να προσέχουν τι ηχογραφούν.
 
Tώρα εγώ θα το πώ και πείτε με ελιτιστή: προτιμώ πολύ περισσότερο τα Catulli Carmina που τα θεωρώ πιο δύσκολα για τον μέσο ακροατή από άποψη πρόσβασης, αλλά τουλάχιστον ισάξια.
Αυτό που δεν μπορώ να βρώ όμως είναι το De Temporum Fine Comedia: to είχα και πιθανόν το έχω ακόμα κάπου καταχωνιασμένο, σε παληό βινύλιο της Deutsche, μιά εκτέλεση του έργου από το φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ του 1973, με τον Κάραγιαν και τους Peter Schreier, Christa Ludwig και Anna Tomowa-Sintow: και μόνο που την θυμάμαι, με πιάνουν ρίγη.
Νομίζω πως δεν έχει ηχογραφηθεί από άλλον ποτέ.
Τελευταία φορά που τράκαρα το CD στο e-Bay, το είχα δεί να αλλάζει χέρια για 100 δολάρια περίπου.
 
Tα Carmina Burana τα έχω με τον Andre Previn. London Symphony Orch., Sir Thomas Allen, Sheila Armstrong, Gerald English, EMI Classics.
Σαν δίσκος βινυλίου ήταν μιά χαρά και στη μεταφορά σε CD, μπορώ να πώ ότι μάλλον ευτύχησε στο transfer.
 
Η ηχογράφηση με τον Jochum έγινε παρουσία -και με την έγκριση- του συνθέτη, γι' αυτό έχει τον αέρα της "αυθεντικότητας". Εγώ έχω το έργο και με το Stokovski. Είναι αρκετά ελεύθερος με την παρτιτούρα, κόβει και επαναλήψεις, αλλά ήταν το πρώτο LP κλασικής που αγόρασα και έτσι τον έχω σε μεγάλη θέση στην καρδιά μου.
 
Top Bottom