Χάλκινο ή ασημένιο καλώδιο ?

Δημήτρης Δημητρακούδης said:
Αν βρίσκεις τα παραπάνω βαρετά, μην περάσεις από την κατηγορία Hi End!! :flipout::flipout:

Μη-αρσενικό στην DIY! Πω πω.. Σουρεαλισμός..

Μην κάνεις κανένα αστείο και φύγεις!
Click to expand...

ΟΝΤΩΣ ...θα μάς αρέσει πολύ αυτή η συζήτηση , είναι και η πρώτη μας φορά ....
 
Μ.Τζωρτζάκης - MTZ audio said:
Τι να εννοώ ρε Βασίλη ? :grinning-smiley-043:BDGBGDB55:
Τα βασικά ... :slapface: :chef: :beatnik2: :chinese: :Banane0: :HTEHEH56:
Αλλά που είναι ..πού είναι ..????
Click to expand...

ε πού νά 'ναι... την έκανε.. όλο για καλώδια μιλάνε. Ασε που αυτοί εκεί φαίνονται και λιγούρια ναουμ !!
icon17.gif
 
Re: Απάντηση: Χάλκινο ή ασημένιο καλώδιο ?

Internet King said:
Οι διαφορές στον ήχο δεν προέρχονται τόσο από το υλικό κατασκευής των αγωγών . Προέρχονται κυρίως από τις διατομές των αγωγών, τη γεωμετρία, τις μονώσεις καθώς και από το είδος του αναλογικού φίλτρου που δημιουργούν όταν συνδέονται ανάμεσα στον ενισχυτή και τα ηχεία μας.

Υπάρχει χαλκός που ακούγεται πιο λαμπρός και από το ασήμι, οπότε καλύτερα να ξεχάσετε τους μύθους που κυκλοφορούν στα μαγαζάκια.
Click to expand...

Τελικά μάλλον ο King πρέπει να έχει δίκιο....
κάτι ξέρει????γιά τα καλώδια....
Εγώ απλά το είπα κούρδισμα ηχείων...
όποιος κατάλαβε-κατάλαβε....
 
Ο άργυρος είναι προτιμότερος από τον χαλκό, λόγω της ελαφρά υψηλότερης αγωγιμότητας, αλλά κυρίως λόγω των οξειδίων του, τα οποία παραμένουν χημικά σταθερά και ηλεκτρικά αγώγιμα. Το αντίθετο ακριβώς ισχύει για τα οξείδια του χαλκού. Ο χαλκός οξειδώνεται ταχύτερα από τον άργυρο, ενώ τα οξείδιά του δεν αποτελούν καλούς αγωγούς του ηλεκτρικού ρεύματος (παρουσιάζουν ιδιότητες ημιαγωγού) και γι’ αυτό πολλές φορές τα χάλκινα καλώδια επαργυρώνονται, ενώ τα χάλκινα βύσματα επιχρυσώνονται.

Όμως!!!!!

Ο επαργυρωμένος χαλκός παρουσιάζει επιθυμητές ιδιότητες για τη μεταφορά ψηφιακών σημάτων (χαμηλές απώλειες και ολίσθηση φάσης), αλλά όχι για τη μεταφορά αναλογικών ακουστικών σημάτων, τα οποία εμφανίζονται κάπως λαμπρά και με κουραστικές υψηλές συχνότητες. Ο λόγος είναι, ότι στις ακουστικές συχνότητες προκαλούνται παραμορφώσεις από την ανομοιογενή συμπεριφορά των δύο αυτών υλικών (διαφορά αγωγιμότητας, δημιουργία θερμοηλεκτρικού ζεύγους, κτλ). Επί πλέον, με τη γήρανση του αγωγού, ο χαλκός διαβρώνεται μέσω των πόρων της εξωτερικής επίστρωσης αργύρου.
 
acoustics said:
Ο άργυρος είναι προτιμότερος από τον χαλκό, λόγω της ελαφρά υψηλότερης αγωγιμότητας, αλλά κυρίως λόγω των οξειδίων του, τα οποία παραμένουν χημικά σταθερά και ηλεκτρικά αγώγιμα. Το αντίθετο ακριβώς ισχύει για τα οξείδια του χαλκού. Ο χαλκός οξειδώνεται ταχύτερα από τον άργυρο, ενώ τα οξείδιά του δεν αποτελούν καλούς αγωγούς του ηλεκτρικού ρεύματος (παρουσιάζουν ιδιότητες ημιαγωγού) και γι’ αυτό πολλές φορές τα χάλκινα καλώδια επαργυρώνονται, ενώ τα χάλκινα βύσματα επιχρυσώνονται.

Όμως!!!!!

Ο επαργυρωμένος χαλκός παρουσιάζει επιθυμητές ιδιότητες για τη μεταφορά ψηφιακών σημάτων (χαμηλές απώλειες και ολίσθηση φάσης), αλλά όχι για τη μεταφορά αναλογικών ακουστικών σημάτων, τα οποία εμφανίζονται κάπως λαμπρά και με κουραστικές υψηλές συχνότητες. Ο λόγος είναι, ότι στις ακουστικές συχνότητες προκαλούνται παραμορφώσεις από την ανομοιογενή συμπεριφορά των δύο αυτών υλικών (διαφορά αγωγιμότητας, δημιουργία θερμοηλεκτρικού ζεύγους, κτλ). Επί πλέον, με τη γήρανση του αγωγού, ο χαλκός διαβρώνεται μέσω των πόρων της εξωτερικής επίστρωσης αργύρου.
Click to expand...
ενδιαφέρων !!! γιαυτό και οι δορυφόροι που απαιτούν σταθερότητα λειτουργίας ρολογιού , έχουν εκτός των άλλων εξωτικών υλικών κάργα ασήμι !!
 
Μια απορία που μου δημιουργήθηκε από τα λεγόμενα του φίλου acoustics:

Για να υπάρξει οξείδωση δεν πρέπει ο αγωγός να έρθει σε επαφή με τον αέρα; Αν ένα καλώδιο χαλκού έχει τερματιστεί σωστά (εργοστασιακά) πώς μπορεί να οξειδωθεί; Υπάρχει περίπτωση να περάσει ο αέρας μέσα στο καλώδιο;
 
Δεν νομίζω ότι υπάρχει 100% αεροστεγές καλώδιο – αλώστε δεν νομίζω να είναι πρωταρχικός σκοπός του κατασκευαστή να κάνει αεροστεγές το καλώδιο με το όποιο περίβλημα.
Ούτε στην σύνδεση ούτε και κατά μήκος.
Σε κάθε περίπτωση ο αέρας θα βρει τον δρόμο του. Ακόμα και σε χαλκό βαμμένο με διάφορα κράματα με βιομηχανικό εξοπλισμό (λχ βαμμένες ψήκτρες χαλκού, βαμμένες πλάκες και σωλήνες σε ηλιακούς).

Ο «χρόνος» είναι ο εχθρός της οξείδωσης του χαλκού…
 
η προσπαθεια στεγανοποίησης στα ακρα του καλωδίου ίσως να μην ειναι κακή ιδέα τελικά. Θα μπορούσε για παραδειγμα (για την περίπτωση που συνδεουμε κατευθειαν το γυμνο ακρο του αγωγου στον ακροδέκτη του ηχειου) να καθαριστεί η επενδυση 1cm επι πλέον, να περαστεί το κομμάτι αυτό του χαλκου καθώς και αλλο ενα cm στο μέρος της επένδυσης με μια λεπτη στρωση σιλικόνης που και αμέσως να ντυθεί με θερμοσυστελλόμενο μακαρόνι. Για να το παω ενα βημα πιο περα, ετσι ωστε να μην υπαρχει κινδυνος να μπει οξυγόνο απο το εσωτερικό των πεπλεγμένων αγωγών, θα μπορουσε να γίνει κολληση τοπικά, στο σημείο που ξεκινά η μόνωση του αγωγου, αφήνοντας όμως ανεπηρρέαστα 2 - 3 cm γυμνου χαλκου που θα πιάσει σφικτα στους ακροδέκτες. Υπερβολή μαλλον ε?
 
Επίσης, δεν ξέρω ακριβώς τι ειναι πιο σημαντικό, η ποιότητα του χαλκού ή της επένδυσης, εχω λύσει όμως μονόκλωνα ηλεκτρολογικά καλώδια ηλικίας τουλάχιστον 38 ετών, και εχω βρει το ενα να ειναι καταπράσινο και διαβρωμένο σχεδόν σε ολο του το μήκος, ενώ το διπλανό του, ιδιας ηλικίας, να ειναι ο χαλκός του πεντακάθαρος σχεδον σαν καινουργιος.
 
JohnJohn said:
Επίσης, δεν ξέρω ακριβώς τι ειναι πιο σημαντικό, η ποιότητα του χαλκού ή της επένδυσης, εχω λύσει όμως μονόκλωνα ηλεκτρολογικά καλώδια ηλικίας τουλάχιστον 38 ετών, και εχω βρει το ενα να ειναι καταπράσινο και διαβρωμένο σχεδόν σε ολο του το μήκος, ενώ το διπλανό του, ιδιας ηλικίας, να ειναι ο χαλκός του πεντακάθαρος σχεδον σαν καινουργιος.
Click to expand...

Και τα δύο παίζουν το ρόλο τους. Και μάλιστα και πολλά άλλα ακόμα.
Η ποιότητα του χαλκού είναι κάτι που απασχολεί όλους τους ηλεκτρολόγους μεγάλων εγκαταστάσεων αλλά ακόμα και τον τυπικό ηλεκτρολόγο της γειτονίας μας. Γενικά από απλούς ηλεκτρολόγους θα ακούσετε αρχικά για χαλκό ανακυκλωμένο ή ορυκτό και στην συνέχεια για την καθαρότητα του χαλκού (και σε προσμίξεις οξυγόνου).

Σίγουρα η επένδυση παίζει ρόλο. Και όπως είπαμε ο χρόνος είναι ο χειρότερος εχθρός.

Οι διαφορές στα καλώδια που βρήκες στον ίδιο τοίχο μπορεί να οφείλονται ακόμα και στην χρήση, λ.χ. το ένα καλώδιο τόσα χρόνια να μετέφερε πολύ ρεύμα ενώ το άλλο να μην χρησιμοποιούταν τόσο πολύ. ‛Η σε κάποια στιγμή στην ιστορία της εγκατάστασης, από το ένα καλώδια πέρασε για κάποια δευτερόλεπτα πολύ ρεύμα (ίσως πριν πέσει η ασφάλεια) και το καλώδιο θερμάνθηκε αρκετά.
Πιθανά αποτελέσματα: Η θέρμανση κατέστρεψε την ποιότητα της μόνωσης.
Το υψηλό ρεύμα και θερμοκρασία λειτούργησαν υπέρ της οξείδωσης.
 
Top Bottom