Το θέμα ξεκίνησε από άλλο thread της high end.
Πήγε στη hi - fi.
Γιατί;
Μήπως διότι οι κλασντε "δεν είναι ακριβοί";
Ψάξτε όμως λίγο για μοντέλα της Ρόουλαντ, της Μαρκ Λέβινσον, της Μεριλ, της Ακουστικ Ιμάτζερι, της Μόλα μόλα...
Από την άλλη, κατά τη γνώμη μου σωστά πήγε στη Hi Fi.
Διότι, τα σύγχρονα τουλάχιστον μοντέλα, αυτό προσπαθούν να κάνουν: Υψηλή πιστότητα (High Fidelity). Όσο πιο κοντινή ομοιότητα δηλαδή του σήματος που παράγουν στην έξοδο με αυτό που πήραν στην είσοδο. Και κάποια από αυτά το πετυχαίνουν καλά.
Πολύ καλά.
Καλύτερα από την πλειοψηφία μηχανημάτων που στοιχίζουν παραπάνω από ένα αυτοκίνητο και ζυγίζουν σχεδόν όσο αυτό.
Τα τελευταία αυτά μηχανήματα είναι high end.
Έχουν "άποψη". Κάτι που δεν έχουν οι κλας ντε.
Και βλέπουμε τώρα στη συγκεκριμένη κατηγορία να σχολιάζονται όλοι οι ενισχυτές της συγκεκριμένης κατηγορίας με μισόλογα.
Διάβασα παραπάνω από μία φορά το είναι καλοί κλπ κλπ αλλά "ως εκεί".
Ποιο είναι όμως το "παραπέρα"; Σιωπή... Να τολμήσω να υποθέσω;
Η "άποψη του κατασκευαστή"; Η "μουσικότητα"; Η "ροή"; Οι "χροιές"; Το "ΠΡΑΤ";
Γιατί δεν το αναφέρετε; Μήπως επειδή αυτά τα "αντικειμενικά μετρήσιμα" μέσω χρυσού αυτιού χαρακτηριστικά είναι χαϊ έντ; Τότε γιατί κάνετε την "βουβή" αυτή αναφορά σε λάθος κατηγορία;
Άλλο παρόμοιο σχόλιο "οι ενισχυτές αυτοί δεν έχουν αρμονικές".
Σωστό αλλά ημιτελές. Η λέξη "αρμονικές" όταν χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μηχανήματα αναπαραγωγής δεν είναι ουσιαστικό αλλά επίθετο.
Το ουσιαστικό μπαίνει μετά και είναι η λέξη "παραμορφώσεις".
Το ουσιαστικό "αρμονικές" πάει σε αυτό που παράγουν τα μουσικά όργανα, οι ανθρώπινες φωνές και γενικά ότι ηχογραφείται. Και είναι αυτές που στη σύνθεσή τους με τις θεμελιώδεις δίνουν τις χροιές.
Οτιδήποτε άλλο προστεθεί μετά από τα μηχανήματα αναπαραγωγής είναι παραμόρφωση. Μπορεί να αρέσει, αλλά δεν παύει να είναι παραμόρφωση.
Τέτοιες λοιπόν παραμορφώσεις, οι κλας ντε νέας σχεδίασης έχουν πολύ χαμηλές. Πάρα πολύ χαμηλές.
Η χάϊπεξ έχει μια πρόταση (αρκετά μαρκετίστικη βέβαια) που ταιριάζει απόλυτα όμως στην περίπτωση.
Neither dirt, nor fairy dust.
Δηλαδή (δεν προσθέτει) ούτε βρωμιά, ούτε νεραϊδόσκονη.
Μπορεί να σας αρέσει η νεραϊδόσκονη. Θεμιτό.
Δεν θάπρεπε να είναι όμως συζήτηση στην κατηγορία αυτή. Και μάλιστα να υπάρχει αυτή η τάση απόκρυψης με μισόλογα προσπαθώντας και προωθηθεί ενδόμυχα το υποκειμενικό γούστο του καθενός για χρωματισμούς σαν το "μέτρο" ή ο κανόνας που καθορίζει τις επιδόσεις ενός μηχανήματος .
Και γιατί δεν θάπρεπε να γίνεται στη κατηγορία αυτή η συζήτηση;
Μα η κατηγορία είναι η Hi Fi. Δηλαδή "υψηλή Πιστότητα". Συζητήσεις για υποκειμενικά γούστα, χρωματισμούς, όμορφες παραμορφώσεις και λοιπά μάλλον ανήκουν στην κατηγορία Hi Li. Δηλαδή "υψηλή αρεστότητα" (η κάτι παρόμοιο). Και επειδή τέτοια κατηγορία ακόμη δεν εφευρέθηκε ας πούμε να πάει στη χαϊ έντ.
Αλλά (για την οικονομία της συζήτησης) ας πούμε ότι κάποιοι χρωματισμοί είναι επιθυμητοί.
Θα πρότεινα να ψάξετε να τους βρείτε σε μηχάνημα της αλυσίδας που προηγούνται του τελικού. Και κυρίως στον προενισχυτή.
Γιατί; Διότι ο τελικός πρέπει να οδηγεί στιβαρά το ηχείο. Ο υποέλεγχος δεν αρέσει παρά μόνο σε πιτσιρικάδες και σε κάποιους που μόλις μπήκαν στο car hifi.
Στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι τελικοί με "νεραϊδόσκονη" σε κάποιες συχνότητες έχουν υποέλεγχο στις χαμηλές.
Και μετά φταίνε τα ηχεία.
Και μετά ξανά οι τελικοί...
Και φτάνουμε να κυνηγάμε την ουρά μας για χρόνια...
Και όταν κάνουμε το σκ@τό μας παξιμάδι και πάρουμε το τέρας των 100 κιλών στο κανάλι που είναι παντού άψογο, λίγο καιρό μετά ξενερώνουμε.
Γιατί μιλάμε για "γούστο". Χαρακτηριστικό ανθρώπινο μεν, μεταβαλλόμενο αενάως δε.
Κάποιοι τυχεροί μπορεί να ζουν με τη σωσία της Σκάρλετ Γιόχανσον. Αυτό δεν τους εμποδίζει κάποια στιγμή να τους κάνει κλικ η σωσίας της Πάττυ Σμιθ.
Κάποιοι άλλοι πίνουν κάθε μέρα Σατώ Μαργκώ. Αυτό δεν τους εμποδίζει κάποια στιγμή να το αποκαλέσουν "νερόπλυμα" και να φαντασιωθούν τις αρετές μιας Μαλαματίνας...
Κάποιοι θα πούνε τώρα πως "σημασία δεν έχει ο προορισμός, έχει το ταξίδι"
Δεν ξέρω τι θα έλεγε ο Οδυσσέας αν βρισκόταν με τον Καβάφη. Το σίγουρο είναι πως και η επιστροφή στην Ιθάκη κράτησε 20 χρόνια.
Ξέρω κόσμο που κυνηγάει την ουρά του με εναλλαγές τελικών και ηχείων για πολύ περισσότερα.
