Διαστημικά ταξίδια : Ενα πιθανό μέλλον !

[SR-71]

Νικο

Nαι σιγουρα θα πεθανουμε μαζι με το αστρο μας (σε περιπου 5 δισεκατομμυρια χρονια )
αλλα η προταση του AlefGr, αφορουσε τεχνολογικα αλματα και οχι την πιθανη λογικη πισω απο αυτα.
Ορθολογιστικα, το να γεωδιαμορφωσεις τον Αρη ειναι εξαιρετικα δυσκολο λογω κλιμακας (πλανητικης).
ΟΧΙ λογω μεθοδων (σε πειραματικες γυαλες εχουμε κατορθωσει τα χιλια μυρια). Ομως, δεν ειναι ενα
ασημαντο βημα (ουτε κατα διαννοια )

Δεν ξερω αν η ανθρωποτητα τα καταφερει μεχρι το 2100.
Ομως ΑΝ τα καταφερει, πολλες σημερινες συλλογιστικες θα εκλειψουν. Οποτε θα μπορεσουμε να δουμε
πολυ πιο ξεκαθαρα απο σημερα ΤΙ ειναι μειζον και ΤΙ ... ελασσον. Τωρα, δεν το βλεπουμε (νομιζω).
Αν γινει αυτο, τοτε θα δουμε και ποσο αντισυμβατικοι μπορουμε να γινουμε (νοητικα). Αν εχεις μαθει
μια ζωη με ενα κατσαβιδι ... βλεπεις βιδες παντου.

Ισως να μην χρειαστει ΚΑΝ να γεωδιαμορφωσουμε πλανητη. Η εξελιξη ερχεται με αναπαντεχους τροπους
(αλλαγη του DNA ??? μηχανες Von Neuman ??? .....) και αυτο που θα επρεπε να γινει με τον Α τροπο
τελικα γινεται με τον Β. Οι συμβατικες τεχνολογιες θα δωσουν την θεση τους σε λιγοτερο συμβατικες.
Περισσοτερ ολοκληρωμενες και πολυχρηστικες.

Η ερευνα απο αποσταση ΓΙΝΕΤΑΙ ... ηδη.
H ανιχνευση 1200 εξωπλανητων απο το Kepler ... TI EINAI ?

 

[Λάκης]

αυτη τη στιγμη ολοι σκεφτομαστε με τη προοπτικη οτι θα ζησουμε το πολυ 80-90 χρονια.
Για σκεφτειτε σε 30 χρονια απο τωρα,ν'ανακαλυψουμε το ελιξηριο της ζωης.
Ξεκιναμε απο αλλη βαση τελειως,οι χρονοι τελειως διαφορετικοι.

 

[SR-71]

Βγαινοντας offtopic (οπως παντα ) η αθανασια ισως να εινα θειο δωρο για το ατομο
αλλα ΔΕΝ νομιζω για ολοκληρη την ανθρωποτητα. Η ανθρωποτητα εξελισεται επειδη
καποιοι πεθαινουν αναγκαζομενοι να δωσουν την σκυταλη σε καποιους που γεννιουνται.
Αυτοι που γεννιουνται ξεκινουν με ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΗ ΚΟΛΛΑ ΧΑΡΤΙ, εννοωντας οτι δεν
κουβαλουν πολλες απο τις αγκυλωσεις και δογματα που ειχαν εμποτισθει οι εκλειποντες.
ΕΤΣΙ ΕΞΕΛΛΙΣΕΤΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ... και οχι με ιδια παρωχημενα μυαλα σε φρεσκα
σωματα (DNA).

Για να μην παρεξηγηθω, αν μου τιθονταν το διλλημα ΤΩΡΑ "θες να ζησεις αιωνια
η να πεθανεις απο γηρατεια" ... ΔΥΣΤΥΧΩΣ θα απαντουσα "θελω να ζησω αιωνια" !!!!
Οποτε ειμαι γονιδιακος δεσμωτης, δεν με ενδιαφερει η ανθρωποτητα, παρα ο εαυτουλης μου.
Ευτυχως ... ΔΕΝ προλαβαινω να ζησω τετοια διλληματα

Oπως λεει και ο Yoda ... "death is a natural part of life" ....

 

[click]

Re: Απάντηση: Διαστημικά ταξίδια : Ενα πιθανό μέλλον !

αυτη τη στιγμη ολοι σκεφτομαστε με τη προοπτικη οτι θα ζησουμε το πολυ 80-90 χρονια.
Για σκεφτειτε σε 30 χρονια απο τωρα,ν'ανακαλυψουμε το ελιξηριο της ζωης.
Ξεκιναμε απο αλλη βαση τελειως,οι χρονοι τελειως διαφορετικοι.

Αυτό είναι το μικρότερο πρόβλημα στην όλη υπόθεση των διαστημικών ταξιδιών. Θεωρητικά και να μην αυξήσουμε την διάρκεια της ζωής μας θα μπορούσαμε να ταξιδέψουμε πολύ μακριά με μία τεχνική ύπνωσης και βιολογικής επιβράνδυσης κατά το ταξίδι. Υπάρχουν όμως άλλα πολύ σημαντικότερα προβλήματα. Πως θα επικοινωνούν μεταξύ τους σε πραγματικό χρόνο άνθρωποι σε απομακρυσμένα σημεία στο σύμπαν όταν τα μηνύματά τους θα χρειάζονται ακόμα και χιλιάδες χρόνια για να ταξιδέψουν; Και ακόμα χειρότερα πως θα επικοινωνούν όταν σύμφωνα με την θεωρία της σχετικότητας ο χρόνος για τον καθένα εξελίσσεται με διαφορετικό ρυθμό ανάλογα σε πιο σημείο του χωροχρόνου βρίσκεται και πως αυτός κινείται σε σχέση με τον άλλο;

 

[SR-71]

Click

Διαβασες καθολου αυτο το νημα (απο την αρχη) ??? Διαβασε ΟΛΗ την πρωτη σελιδα
(κυριως το post #2). Ισως σου απαντηθουν ορισμενα ερωτηματα (σχετικα με την εννοια της
ευκλειδιας αποστασης αλλα και της πιθανης παρακαμψης του αινστανιου συμπαντος οπου
το φως ειναι υπερτατος τροχονομος).

Επισης, οσον αφορα τις τεχνικες υπνωσεις, διαβασε (οποτε ευκαιρεις) το νημα
"Διαστημικα Ταξιδια : Μυθοι και Πραγματικοτητες".

Μισο λεπτο να ψαξω ακριβως που να διαβασεις .....

EDIT : Σελιδα 5 - Post #46

 

[click]

Οχι δεν το διάβασα αλλά είναι πολλές οι σελίδες. Θα με βοηθούσε αν μπορούσες να βρεις τα αποσπάσματα που αναφέρεις. Ευχαριστώ.

 

[Λάκης]

δε με καταλαβατε αμφοτεροι.
Ο τροπος σκεψης αλλαζει,εκει αναφερομαι.
Αλλιως σκεφτεται ενα πλασμα με πεπεραμενη διαρκεια ζωης κι αλλιως ενας μαθουσαλας.
Εν ολιγοις ο χρονος για καποιον αιωνοβιο περναει σε δευτερη μοιρα.
Οπως το Συμπαν,ενα δισεκατομμυριο χρονια για μας,ειναι ενα δυτερολεπτο για κεινο.
Δεν χρειαζεται να υπαρχει τροπος επικοινωνιας,καθε ταξιδιωτης ακολουθει τη δικια του πορεια στον χρονο και στον χωρο.

 

[SR-71]

Α ... Οκ !

 

[click]

Το πείραμα των Ρώσων το είχα υπόψη μου, αλλά όπως είπα τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο αυτό είναι κάτι που ξεπερνιέται. Τώρα για το θέμα με τις σκουλικότρυπες και τις τέταρτες διαστάσεις θεωρώ πως όλα αυτά κινούνται για την ώρα περισσότερο στα όρια της φιλοσοφίας και της επιστημονικής φαντασίας παρά της επιστήμης. Αυτή την στιγμή συζητάμε με βάση τα δεδομένα της επιστήμης που έχουμε και με βάση αυτά λέω πως τέτοια ταξίδια δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα. Αν μελοντικά έρθουν στην επιστήμη τα πάνω κάτω και αλλάξουν όλοι οι νόμοι της φυσικής όπως την γνωρίζουμε σήμερα τότε ξανασυζητάμε.

@Λάκης
Αν δεν χρειάζεται να υπάρχει τρόπος επικοινωνίας τότε δεν μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα και η διάρκεια της ζωής, καθώς ο χρόνος είναι ούτως η άλλως σχετικός. Επίσης δεν μας ενδιαφέρει και η εξερεύνηση του διαστήματος μέσω ταξιδιών αφού δεν θα έχουμε ποτέ κάποιο σημείο αναφοράς για το τι συμβαίνει σε καποιο άλλο σημείο από αυτό που βρισκόμαστε κατά περίπτωση. Το μόνο που πιθανώς θα κάνει ένα τέτοιο ταξίδι ενδιαφέρον, είναι να βρούμε έναν άλλο πλανήτη να κατοικήσουμε αν ο υπάρχον πάψει να είναι βιώσημος.

 

[more peers]

Παιδιά προφανώς ο καθένας έχει τα δίκια του, ανάλογα πως το βλέπει.

Προσωπικά δεν θα μου γινόταν και πάθος η μετοίκηση, όσο η κοινωνία μας βρίσκεται στα χάλια που βρίσκεται.
Δεν λέω φυσικά όχι στην έρευνα, την αναζήτηση κτλ... απλά υπάρχουν και άλλα θέματα.

Για όσα προειπώθηκαν, είτε σε αυτο το άστρο, είτε σε κάποιο άλλο... θα πεθάνουμε. Οι δε ρυθμοί αναπαραγωγής μας δεν επιτρέπουν να μετοικήσουμε και σε τόσα πολλά άστρα...
Υπάρχουν τεχνικά θέματα που ακόμα και αν ξεπεραστούν, πάντα θα προκύπτουν άλλα... είμαστε δηλαδή σε πολύ πρώιμο στάδιο.
Ασε που με τα μυαλά που κουβαλάμε ακόμα και να τα καταφέρουμε απλά θα εξάγουμε την εξουσιομανία και απληστία μας...
θα καταδικάσουμε περισσότερους απο τα παιδιά μας................

Η γνώμη μου όπως προείπα είναι ότι με την παρούσα φυσική μας υπόσταση καλύτερα να ασχοληθούμε με τα εντός του πλανήτη και του ηλιακού συστήματος (όσα φτάνουμε)... ας εξασφαλίσουμε ότι δεν θα αλληλοσκοτωθούμε... και θα έχουμε αέρα και νερό μετά 100 χρόνια..., και μετά επιταχύνουμε τον voyager 13 για αλλού...
Μπας και βρει τι άραγε? Την σούπερ φυλή που θα μας σώσει? Τους πόρους που θα κάνουν πιο πλούσιους και πιο ισχυρούς τους ήδη κρατούντες?
Αν ήθελε και μπορούσε να μας σώσει κανείς θα το είχε κάνει ήδη. Ξέρω ότι εμείς εδώ δεν σκεφτόμαστε έτσι, απλά το αναφέρω.

Βλέπω τη ζωή της ανθρωπότητας ως σκυταλοδρομία... την εξασφάλιση και την πρόοδο των επόμενων. Στη πραγματικότητα δε βλέπω άλλο νόημα στη ζωή μου.
Πολύ προτόγονο / ενστικτώδες θα πει κάποιος... και τα όνειρα? τα οράματα? η προσπάθεια?
Τα κάνω για το σήμερα... ένα βήμα τη φορά...

 

[click]

Επισης, οσον αφορα τις τεχνικες υπνωσεις, διαβασε (οποτε ευκαιρεις) το νημα
"Διαστημικα Ταξιδια : Μυθοι και Πραγματικοτητες".

Μισο λεπτο να ψαξω ακριβως που να διαβασεις .....

EDIT : Σελιδα 5 - Post #46

Σορρύ, σε λάθος μήνυμα κοίταγα το post. Το βρήκα και πολύ ενδιαφέρον πράγματι. Πάντως άποψη μου είναι πως όταν θα φτάσουμε στο σημείο να θελήσουμε να ταξιδέψουμε τόσο μακρια, τότε θα έχουμε υπερκαλύψει και τα βιολογικά εμπόδια. Η αθανασία είναι το πιο έυκολο εμπόδιο της υπόθεσης. Δεν χρειάζεται να ταξιδέψει ο άνθρωπος με την παρούσα βιολογική μορφή, αρκεί να ταξιδέψει η σκέψη του με κάποια πιο εξελιγμένη τεχνολογικά και βιολογικά μορφή. Το ζητούμενο της υπόθεσης είναι πως δεν υπάρχει για την ώρα κίνητρο για ένα τέτοιο ταξίδι. γιατί; Για να βρούμε άλλους πλανήτες με ζωή; Για να βρούμε εξωγίηνους; Τι να τους κάνουμε αν ξέρουμε πως για να τους βρούμε θα πρέπει να εγκαταλήψουμε για πάντα την Γη μας και το ηλιακό μας σύστημα;

 

[SR-71]

Αυτο που φανταζει χαζο σημερα ... ενδεχεται να αποδειχθει υλοποιησιμο μεθαυριο.

Mην ειμαστε βιαστικοι και εγωιστες στο ... ΤΙ εχω εγω στο χερι σημερα !

Υπαρχει μια πορεια και διαδρομη για καθε κορυφη, οσο απατητη και αν δειχνει.

 

[click]

Μοιάζει λίγο με το ταξίδι του Κολόμβου. 'Οταν άφησε την Ευρώπη για την Αμερική δεν ήξερέ ούτε τι ακριβώς θα συναντήσει εκεί που θα πάει, ούτε πόσο θα διαρκέσει το ταξίδι του, ούτε αν θα καταφέρει να επιστρέψει ποτέ πίσω. Είχε όμως την ελπίδα πως θα πετύχει και θα επιστρέψει και για αυτό και το επιχείρησε. Επίσεις το πλήρωμά του ήταν ως επι το πλείστον φτωχοί και κατάδικοι που δεν είχα να χάσουν τίποτα στον τόπο τους και πήγαιναν για το κατι καλύτερο από το τίποτα.

Η μόνη διαφορά τώρα είναι πως σε ένα διαστημικό ταξίδι δεν υπάρχει η ελπίδα γιατί γνωρίζουμε εξ' αρχής πως δεν πρόκειτε να γυρίσουμε πίσω. Το μόνο κίνητρο θα ήταν να μην μας έχει απομείνει τίποτα στο σπίτι μας για να φύγουμε.

 

[Λάκης]

Απάντηση: Re: Διαστημικά ταξίδια : Ενα πιθανό μέλλον !

Το πείραμα των Ρώσων το είχα υπόψη μου, αλλά όπως είπα τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο αυτό είναι κάτι που ξεπερνιέται. Τώρα για το θέμα με τις σκουλικότρυπες και τις τέταρτες διαστάσεις θεωρώ πως όλα αυτά κινούνται για την ώρα περισσότερο στα όρια της φιλοσοφίας και της επιστημονικής φαντασίας παρά της επιστήμης. Αυτή την στιγμή συζητάμε με βάση τα δεδομένα της επιστήμης που έχουμε και με βάση αυτά λέω πως τέτοια ταξίδια δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα. Αν μελοντικά έρθουν στην επιστήμη τα πάνω κάτω και αλλάξουν όλοι οι νόμοι της φυσικής όπως την γνωρίζουμε σήμερα τότε ξανασυζητάμε.

@Λάκης
Αν δεν χρειάζεται να υπάρχει τρόπος επικοινωνίας τότε δεν μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα και η διάρκεια της ζωής, καθώς ο χρόνος είναι ούτως η άλλως σχετικός. Επίσης δεν μας ενδιαφέρει και η εξερεύνηση του διαστήματος μέσω ταξιδιών αφού δεν θα έχουμε ποτέ κάποιο σημείο αναφοράς για το τι συμβαίνει σε καποιο άλλο σημείο από αυτό που βρισκόμαστε κατά περίπτωση. Το μόνο που πιθανώς θα κάνει ένα τέτοιο ταξίδι ενδιαφέρον, είναι να βρούμε έναν άλλο πλανήτη να κατοικήσουμε αν ο υπάρχον πάψει να είναι βιώσημος.

σκεψου εναν ανθρωπο 500 ετων που εχει σκυλοβαρεθει τη ζωη του,δεν θα ηταν μια τρομερη εμπειρια να ''καβαλησει'' ενα διαστημοπλοιο και να μη ξανακοιταξει πισω;
Αν θελουμε να εξερευνησουμε το διαστημα,τοτε θα στειλουμε ρομποτ κι οχι ανθρωπινο πληρωμα.
Αυτο σημαινει οτι τα σκαφη αυτα που θα ταξιδευουν στο αχανες διαστημα,θα μας στελνουν πληροφοριες πισω κι εφοσον ο χρονος δεν μας ενδιαφερει,αφου ειπαμε ειμαστε αθανατοι,μας ερχονται με τη ταχυτητα του φωτος,ο χρονος ειπαμε δεν μας ενδιαφερει.
Οι αποστολες θα ειναι συνεχομενες,που σημαινει οτι εχουμε και διαρκη πληροφορηση,αρκει να εχουμε υπομονη στην αρχη του εγχειρηματος.
Δηλαδη οταν θα περασει ενας ευλογος χρονος και τα πρωτα σκαφη φτασουν στους πρωτους στοχους,στη συνεχεια η πληροφορηση ειναι διαρκης.

 

[click]

Μόνο που ξεχνάς κάτι. Ακόμα και να μην μας ενδιαφέρει πότε θα φτάσει η πληροφόρηση, το γεγονός είναι πως όταν αυτή θα φτάσει θα είναι ήδη μπαγίατικη. Επομένως και μη πραγματική.

 

[Λάκης]

καθολου μπαγιατικη,καποιες φορες ναι,αλλα οχι παντα.
Αλλα ακομα και μπαγιατικη να ειναι,δεν παυει να ειναι πληροφορια.
Αλλωστε με τη λογικη σου,δεν θα υπηρχε η επιστημη της αρχαιολογιας,ουτε καν η αστρονομια.

 

[click]

Κάτσε να στο εξηγήσω αλιώς γιατί μάλλον δεν με πιάνεις.

Καταρχάς τα 500 χρόνια που ανέφερες είναι πολύ σύντομο χρονικό διάστημα για τα αστρονομικά μεγέθη. Μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια ή και εκατομύρια χρόνια ακόμα αν επρόκειτο για διαγαλαξιακά ταξίδια. Αλλά ακόμα και έτσι ας πούμε πως εσύ και εγώ μπορούμε να ζήσουμε εκατομύρια χρόνια και δεν μας πειράζει να περιμένουμε. Φαντάσου πως έγω φέυγω από την Γή και με κάποια σουπερ-ντουπερ μελοντική τεχνολογία καταφέρνω και φτάνω σε έναν πλανήτη κάποια εκατομύρια έτη φωτός μακρια. Εκεί π.χ. ανακαλύπτω πως υπάρχει ζωή και κατοικείται από δεινόσαυρους. Έτσι τραβάω μία φωτογραφία έναν τυρανόσαυρο και σου την στέλνω στην Γη με την ταχύτητα του φωτός. Όταν εσύ θα λάβεις την φωτογραφία δεν θα υπάρχουν πλέον δεινόσαυροι αλλά άλλα ζώα και νοήμοντα όντα με τα οποποία εγω θα κάνω πλέον πάρέα και θα πίνω μαζί τους μπύρες ενω εσύ να νομίζεις πως είμαι ακόμα με τους δεινόσαυρους. Βλέποντας εσύ λοιπόν την φωτογραφία αποφασίζεις πως θες και εσύ να δεις τους δεινόσαυρους από κοντά, οπότε πάιρνεις το επόμενο διατημόπλοιο και έρχεσαι να με συναντήσεις. Όμως όταν φτάσεις να με βρείς διαπιστώνεις πως εκεί που υπήρχε ο πλανήτης με τους δεινόσαυρους δεν υπάρχει πλέον τίποτα, ο πλανήτης εντομεταξύ έχει καταστραφεί και εγώ έχω φύγει μαζί με τους φίλους μου τους εξωγήινους για κάποιο άλλο άστρο και άντε να με βρείς.

Κατάλαβες τώρα τι θέλω να πω;

 

[SR-71]

Re: Απάντηση: Re: Διαστημικά ταξίδια : Ενα πιθανό μέλλον !

σκεψου εναν ανθρωπο 500 ετων που εχει σκυλοβαρεθει τη ζωη του,δεν θα ηταν μια τρομερη εμπειρια να ''καβαλησει'' ενα διαστημοπλοιο και να μη ξανακοιταξει πισω;
Αν θελουμε να εξερευνησουμε το διαστημα,τοτε θα στειλουμε ρομποτ κι οχι ανθρωπινο πληρωμα.
Αυτο σημαινει οτι τα σκαφη αυτα που θα ταξιδευουν στο αχανες διαστημα,θα μας στελνουν πληροφοριες πισω κι εφοσον ο χρονος δεν μας ενδιαφερει,αφου ειπαμε ειμαστε αθανατοι,μας ερχονται με τη ταχυτητα του φωτος,ο χρονος ειπαμε δεν μας ενδιαφερει.
Οι αποστολες θα ειναι συνεχομενες,που σημαινει οτι εχουμε και διαρκη πληροφορηση,αρκει να εχουμε υπομονη στην αρχη του εγχειρηματος.
Δηλαδη οταν θα περασει ενας ευλογος χρονος και τα πρωτα σκαφη φτασουν στους πρωτους στοχους,στη συνεχεια η πληροφορηση ειναι διαρκης.

Αυτη ειναι η λογικη πισω απο τις μηχανες Von Neuman !!!

http://www.daviddarling.info/encyclopedia/V/vonNeumannprobe.html

Μια διαστημικη αποστολη βασισμενη σε μια τετοια μηχανη θα αναπαραγει ΚΛΩΝΟΥΣ του εαυτου της, ΟΤΑΝ/ΕΑΝ φτασει σε εναν προορισμο
με επαρκεις υλες για την κατασκευη των κλωνων της. Ετσι, ενω η αρχικη μηχανη εξερευνα τον προορισμο της, εχει ΗΔΗ προγραμματισει
και εξαποστειλει κλωνους της σε νεους προορισμους. Σε ελαχιστο χρονικο διαστημα (και με γεωμετρικους ρυθμους) ο γαλαξιας πλυμμηριζει
απο τετοιες συσκευες. Τυπικο παραδειγμα : ο Μονολιθος της Οδυσσειας 2001. Μονο που εκεινος εκανε και μερικα ακομα πραγματακια (πολλα !!!!!).

Το ηθικο ζητημα ειναι ... η μολυνση ενος ολοκληρου γαλαξια με την υπογραφη της δικης μας φιλοσοφιας και κουλτουρας (μοιραια, επεκτατικη).
Ο Arthur Clarke, ως γνησιος φιλειρηνιστης που ηταν, εβαλε τους Μονολιθους να παρεμβαινουν απο ελαχιστα εως καθολου με το περιβαλλον
του προορισμου που κατεφθαναν. Ομως, η επιρροη τους ηταν κατι παραπανω απο ΚΡΙΣΙΜΗ (το quantum leap πανω στον Αυστραλοπιθηκο).
Aρα ... ακομα και ως παρατηρητες, οσο διακριτικοι και αλτρουιστες να ειμαστε .... ΕΠΑΙΜΒΑΙΝΟΥΜΕ .... θελουμε δεν θελουμε.
Ειναι αυτο ηθικο ?

Η απαντηση ισως δινεται απο την ιδια την Φυση : οποιος γνωριζει τα περισσοτερα και τολμα τα δυσκολοτερα ΜΑΛΛΟΝ του πεφτει λογος
για την επεμβαση/μορφοποιηση κοσμων.

(εγω προσωπικα δεν ασπαζομαι αυτη την φιλοσοφια ... αλλα μετα απο τοσα ντοκυμαντερ που εχω δει στο Nature, η Φυση ετυμηγορει
με εναν εντελως στυγνο και ισοπεδωτικο τροπο απεναντι στους λιγοτερο ικανους ... κατι που παραδεχθηκε και ο Steven Hawking)

 

[Λάκης]

Απάντηση: Re: Διαστημικά ταξίδια : Ενα πιθανό μέλλον !

Κάτσε να στο εξηγήσω αλιώς γιατί μάλλον δεν με πιάνεις.

Καταρχάς τα 500 χρόνια που ανέφερες είναι πολύ σύντομο χρονικό διάστημα για τα αστρονομικά μεγέθη. Μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια ή και εκατομύρια χρόνια ακόμα αν επρόκειτο για διαγαλαξιακά ταξίδια. Αλλά ακόμα και έτσι ας πούμε πως εσύ και εγώ μπορούμε να ζήσουμε εκατομύρια χρόνια και δεν μας πειράζει να περιμένουμε. Φαντάσου πως έγω φέυγω από την Γή και με κάποια σουπερ-ντουπερ μελοντική τεχνολογία καταφέρνω και φτάνω σε έναν πλανήτη κάποια εκατομύρια έτη φωτός μακρια. Εκεί π.χ. ανακαλύπτω πως υπάρχει ζωή και κατοικείται από δεινόσαυρους. Έτσι τραβάω μία φωτογραφία έναν τυρανόσαυρο και σου την στέλνω στην Γη με την ταχύτητα του φωτός. Όταν εσύ θα λάβεις την φωτογραφία δεν θα υπάρχουν πλέον δεινόσαυροι αλλά άλλα ζώα και νοήμοντα όντα με τα οποποία εγω θα κάνω πλέον πάρέα και θα πίνω μαζί τους μπύρες ενω εσύ να νομίζεις πως είμαι ακόμα με τους δεινόσαυρους. Βλέποντας εσύ λοιπόν την φωτογραφία αποφασίζεις πως θες και εσύ να δεις τους δεινόσαυρους από κοντά, οπότε πάιρνεις το επόμενο διατημόπλοιο και έρχεσαι να με συναντήσεις. Όμως όταν φτάσεις να με βρείς διαπιστώνεις πως εκεί που υπήρχε ο πλανήτης με τους δεινόσαυρους δεν υπάρχει πλέον τίποτα, ο πλανήτης εντομεταξύ έχει καταστραφεί και εγώ έχω φύγει μαζί με τους φίλους μου τους εξωγήινους για κάποιο άλλο άστρο και άντε να με βρείς.

Κατάλαβες τώρα τι θέλω να πω;

μαλλον ουτε κι εσυ καταλαβες τι λεω.
Κατ'αρχην με τα 500 χρονια σου περιγραφω μια εικονα και με τη συνεχεια του ποστ μου,σου περιγραφω μια δευτερη.
Στη πρωτη εικονα εχουμε καποιον που θελει να ταξιδευσει και να γνωρισει νεες εμπειριες γιατι βαρεθηκε τα ιδια και τα ιδια,γνωριζοντας ομως οτι δεν υπαρχει επιστροφη και στη δευτερη εικονα εχουμε την εξερευνητικη προσπαθεια του ανθρωπινου ειδους.
Εσυ οταν πας στο Παρθενωνα,περιμενεις να βγει ο Περικλης νε σε ξεναγησει αυτοπροσωπως;
Μη μπερδευεσαι,αλλο εξερευνω κι αλλο επισκεπτομαι.

 

[Λάκης]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Διαστημικά ταξίδια : Ενα πιθανό μέλλον !

Αυτη ειναι η λογικη πισω απο τις μηχανες Von Neuman !!!

http://www.daviddarling.info/encyclopedia/V/vonNeumannprobe.html

Μια διαστημικη αποστολη βασισμενη σε μια τετοια μηχανη θα αναπαραγει ΚΛΩΝΟΥΣ του εαυτου της, ΟΤΑΝ/ΕΑΝ φτασει σε εναν προορισμο
με επαρκεις υλες για την κατασκευη των κλωνων της. Ετσι, ενω η αρχικη μηχανη εξερευνα τον προορισμο της, εχει ΗΔΗ προγραμματισει
και εξαποστειλει κλωνους της σε νεους προορισμους. Σε ελαχιστο χρονικο διαστημα (και με γεωμετρικους ρυθμους) ο γαλαξιας πλυμμηριζει
απο τετοιες συσκευες. Τυπικο παραδειγμα : ο Μονολιθος της Οδυσσειας 2001. Μονο που εκεινος εκανε και μερικα ακομα πραγματακια (πολλα !!!!!).

Το ηθικο ζητημα ειναι ... η μολυνση ενος ολοκληρου γαλαξια με την υπογραφη της δικης μας φιλοσοφιας και κουλτουρας (μοιραια, επεκτατικη).
Ο Arthur Clarke, ως γνησιος φιλειρηνιστης που ηταν, εβαλε τους Μονολιθους να παρεμβαινουν απο ελαχιστα εως καθολου με το περιβαλλον
του προορισμου που κατεφθαναν. Ομως, η επιρροη τους ηταν κατι παραπανω απο ΚΡΙΣΙΜΗ (το quantum leap πανω στον Αυστραλοπιθηκο).
Aρα ... ακομα και ως παρατηρητες, οσο διακριτικοι και αλτρουιστες να ειμαστε .... ΕΠΑΙΜΒΑΙΝΟΥΜΕ .... θελουμε δεν θελουμε.
Ειναι αυτο ηθικο ?

Η απαντηση ισως δινεται απο την ιδια την Φυση : οποιος γνωριζει τα περισσοτερα και τολμα τα δυσκολοτερα ΜΑΛΛΟΝ του πεφτει λογος
για την επεμβαση/μορφοποιηση κοσμων.

(εγω προσωπικα δεν ασπαζομαι αυτη την φιλοσοφια ... αλλα μετα απο τοσα ντοκυμαντερ που εχω δει στο Nature, η Φυση ετυμηγορει
με εναν εντελως στυγνο και ισοπεδωτικο τροπο απεναντι στους λιγοτερο ικανους ... κατι που παραδεχθηκε και ο Steven Hawking)

τελικα μου φαινεται,τα μεγαλα πνευματα συναντωνται!