Δέν βλέπω καμιά ποδοσφαιροποίηση,ειδικά από πολλούς ανένταχτους πού στρέφονται πρός τά εκεί γιατί δεν θέλουν νά στηρίξουν μέ την ψήφο τους(αφού επιλέγουν νά ψηφίσουν)τύπους πού η μόνη τους συμβολή είναι οντως ποδοσφαιρική ή ραδιοφωνική,τύπου κίνηση 1924 πώς την λέν.....
Ο απλός κόσμος πού στρέφεται στό ΚΚΕ ως εναλλακτικό πόλο βλέπει ότι δέν είναι πολυδιασπασμένο αλλά υπαρκτό.
Καί αυτό είναι ένα ισχυρό του χαρτί.
Ας προβληματιστούν οί πιό ψαγμένοι πού κατόρθωσαν νά διασπάσουν τήν ανανεωτική αριστερά σέ τρία αποκόμματα μιά τέτοια περίοδο.
Αλλως τε μήν ξεχνάς ότι στίς σημερινές εποχές πού ο αντικομμουνισμός γίνεται κυρίαρχη ιδεολογία τού Κράτους(βλέπε συνύπαρξη ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ στην βουλή μέ άθλιες επιθέσεις τύπου δεκαετίας τού 50)ακόμα και ότι ενισχύεται ένας χώρος πού αναφέρεται ως κομμουνιστικός αποτελεί μιά συμβολική τουλάχιστον αντίδραση απέναντι στήν κατασυκοφάντηση κάθε αντίδρασης πρός τίς καθεστωτικές δυνάμεις..
Επομένως η ενίσχυσή του μάλλον συμβολική είναι,παρά ποδοσφαιρική.
Τό γιατί βέβαια επιστρέφει ο αντικομμουνισμός τής δεκαετίας τού 50 ειναι προφανές..
Συμφωνούμε, απλά εγώ αναφέρθηκα στους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του ΚΚΕ και όχι τους περιστασιακούς, όπως τώρα, για να διαδηλώσουν την αντίδρασή τους.
Είναι πολλοί που αυτούς (τους παραδοσιακούς) που ψηφίζουν δογματικά/οπαδικά, όπως είναι και πολλές από τις θέσεις του ΚΚΕ άλλωστε...
...έτσι μπορεί και διατηρεί σεβαστά ποσοστά και απρόσκοπτη σημαντική κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, δελεάζοντας όσους ψάχνουν τρόπο να αντιδράσουν, όπως λες, ελλείψει εναλλακτικής λύσης (φυσικά το ΛΑκΟΣ δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω ως τέτοια, όποια ποσοστά και αν αποκτήσει ή διατηρήσει).
Για την επόμενη μέρα, που αναφέρεις, πρέπει να γίνει άλλη κουβέντα, γιατί ο τρόπος που το εκφράζεις μου μοιάζει δογματικός.
Προσωπικά, αδιαφορώ ποιος θα είναι αυτός που θα ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΙ τις αρχές της ισονομίας, της δικαιοσύνης, της ανάπτυξης (υπέρ του πολίτη και όχι των μεγαλοκαρχαριών...), που θα γίνει μπροστάρης της άμεσης δημοκρατίας, που θα δώσει έμφαση στη μόρφωση αυτού του λαού και θα ξετινάξει από πάνω μας τα δεσμά των αγορών και του κεφαλαίου... και θα τα ΠΡΑΞΕΙ...
Βαρέθηκα τις ταμπέλες... δεν σημαίνουν πλέον τίποτα για μένα...
Θέλω έναν υπάλληλο πρωθυπουργό (ή όπως αλλιώς θα λέγεται...) που θα δουλεύει 9:00-17:00 (δεν θέλω παραπάνω, προς θεού!) και θα διαχειρίζεται τις υποθέσεις αυτής της χώρας όπως του είπε η πλειοψηφία του λαού... και αν δεν του το έχει πει να κάνει δημοψηφίσματα να μαθαίνει...
Νισάφι πια...
Ας εξασφαλίσουμε τα αυτονόητα εν έτη 2010 και μετά ας λύσουμε τις όποιες ιδεολογικές διαφορές μας σαν πολιτισμένοι άνθρωποι και όχι σαν αγροίκοι πολιτικοί χούλιγκαν... (προφανώς δεν αναφέρομαι σε κανέναν από εδώ, αλλά στους πολιτικούς φορείς και τα τσιράκια τους...)