Η επιλογη μου δεν θα μπορουσε να ειναι αλλη απο το lo-fi μανιφεστο των Cindy Lee.
Ενα αριστουργημα που ξεπερναει σε διαρκεια τις δυο ωρες και κατα τη προσωπικη μου μυρωδιαδικη αποψη βγαινει μια φορα στα δεκα χρονια.
Η κιθαριστικη δουλεια που εχει πεσει εδω ειναι εξωπραγματικη και συνδυαζει με μοναδικο τροπο την απλοτητα με τη φαντασια.
Η παραγωγη κινειται συνειδητα σε lo-fi επιπεδα χωρις να στερει στο παραμικρο το μεγαλειο των συνθεσεων που στεκονται αυτοφωτα σαν ευτυχισμενοι νεανιες που βγηκαν για πρωτη φορα ποδηλατοτσαρκα στην καταπρασινη υπαιθρο.
Οι φωνητικες γραμμες ειναι τοσο εμπνευσμενες που ζωγραφιζουν ενα πλατυ χαμογελο στο προσωπο του ακροατη.
Ολα ειναι μπολιασμενα με μια διαχρονικη οσο και vintage διαθεση και σε βαζουν σε μια χρονομηχανη που σε πεταει στην κυριολεξια σε μια εποχη που ειναι απαλλαγμενη απ' ολη αυτη τη δυσωδια που εκπεμπει ο συγχρονος τροπος ζωης.
Το αστικο περιβαλλον εξαφανιζεται απο τον οριζοντα και τη θεση του παιρνουν οι ξεθωριασμενες αλλα ανεμελες στιγμες,οι οποιες ξεπεταγονται σταδιακα καθε φορα με το τιναγμα μιας παλιας Polaroid.
Ειλικρινα θα ηθελα να ηταν το σαουντρακ της ζωης μου αλλα δυστuχως δεν ειναι.
Με επεισαν και μενα οτι πρεπει να ζησω καπως αλλιως.
Και εγω ο βλακας τους πιστεψα.
Anyway ,εχω την εντυπωση πως οι Beatles θα ηθελαν πολυ να εχουν γραψει εναν τετοιο δισκο.
Ειναι τοσο καλος.
Αυτα τα ολιγα γι' αυτον τον σπουδαιο δισκο..
Ακουστε τον.

Ενα αριστουργημα που ξεπερναει σε διαρκεια τις δυο ωρες και κατα τη προσωπικη μου μυρωδιαδικη αποψη βγαινει μια φορα στα δεκα χρονια.
Η κιθαριστικη δουλεια που εχει πεσει εδω ειναι εξωπραγματικη και συνδυαζει με μοναδικο τροπο την απλοτητα με τη φαντασια.
Η παραγωγη κινειται συνειδητα σε lo-fi επιπεδα χωρις να στερει στο παραμικρο το μεγαλειο των συνθεσεων που στεκονται αυτοφωτα σαν ευτυχισμενοι νεανιες που βγηκαν για πρωτη φορα ποδηλατοτσαρκα στην καταπρασινη υπαιθρο.
Οι φωνητικες γραμμες ειναι τοσο εμπνευσμενες που ζωγραφιζουν ενα πλατυ χαμογελο στο προσωπο του ακροατη.
Ολα ειναι μπολιασμενα με μια διαχρονικη οσο και vintage διαθεση και σε βαζουν σε μια χρονομηχανη που σε πεταει στην κυριολεξια σε μια εποχη που ειναι απαλλαγμενη απ' ολη αυτη τη δυσωδια που εκπεμπει ο συγχρονος τροπος ζωης.
Το αστικο περιβαλλον εξαφανιζεται απο τον οριζοντα και τη θεση του παιρνουν οι ξεθωριασμενες αλλα ανεμελες στιγμες,οι οποιες ξεπεταγονται σταδιακα καθε φορα με το τιναγμα μιας παλιας Polaroid.
Ειλικρινα θα ηθελα να ηταν το σαουντρακ της ζωης μου αλλα δυστuχως δεν ειναι.
Με επεισαν και μενα οτι πρεπει να ζησω καπως αλλιως.
Και εγω ο βλακας τους πιστεψα.
Anyway ,εχω την εντυπωση πως οι Beatles θα ηθελαν πολυ να εχουν γραψει εναν τετοιο δισκο.
Ειναι τοσο καλος.
Αυτα τα ολιγα γι' αυτον τον σπουδαιο δισκο..
Ακουστε τον.
