Η κλασσική προσέγγιση (που πρότεινε κι ο send) λέει κλειστό διάφραγμα για μεγαλύτερο βάθος πεδίου, ακολουθεί τρίποδο για να επιτραπούν χαμηλές ταχύτητες, βοηθητικός φωτισμός για το πρόσωπο, θα βοηθούσε κι αρκετά ευρυγώνιος φακός για να τα έχουμε όλα εστιασμένα και με προσοχή πώς θα βάλουμε το πρόσωπο στο κάδρο χωρίς να παραμορφώσει.
Μιας και μάλλον λίγοι όμως μπορούν και είναι διατεθιμένοι να ακολουθήσουν αυτό το δρόμο, η λύση του photoshop μου μοιάζει πιο βολική...
Έτσι όπως προχωράει η τεχνολογιά της φωτογραφίας, οδηγούμαστε να δεχτούμε ότι στο computer μας θα ολοκληρώνεται πια η φωτογραφία, σαν αποθήκευση, σαν επεξεργασία raw, σαν αποθορυβοποίηση κλπ. Το photoshop (ή ότι άλλο παρόμοιο) μοιάζει πια σαν αναπόφευκτο φωτογραφικό εργαλείο, που δεν μας μένουν ικανοποητικά περιθώρια να το παραβλέψουμε...
Πίσω στην περίπτωσή μας, το πρόσωπο μπορεί να φωτιστεί ικανοποιητικά και με το μικρό φλας της μηχανής. Η ακρόπολη να φωτογραφηθεί επίσης σωστά, αλλά με δικές της ρυθμίσεις σε δεύτερη φωτογραφία και να ενωθεί στο photoshop (ή στο GIMPshop που είναι παρόμοιο και τσάμπα!). Το κόλπο δουλεύει και με απλή compact μηχανή, δεν απαιτεί dSLR.
Και φυσικά οι αντιρρήσεις είναι απόλυτα δικαιολογημένες μιας και η επεξεργασία εικόνας δεν είναι πάντα εύκολη στο photoshop, αλλά εδώ είμαστε και η υπόλοιποι για όπου χρειαστεί βοήθεια! :computer:
Τελικά, προκύπτει ότι δεν είναι αμαρτία το PS.
Απλώς βοηθάει (δεν τα καταφέρνει ακόμα), να δούμε σε οθόνη ή χαρτί, ότι θα έβλεπε το ανθρώπινο μάτι...