Έχω παρατηρήσει ότι σχεδόν κάθε φορά που τίθεται ένα θέμα θρησκείας, πίστης, χριστιανισμού, το thread καταλήγει στο συμπέρασμα: ‘για όλα φταίνε οι παπάδες’.
Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που αναγνωρίζουν το όποιο έργο των παπάδων, τα υπόλοιπα σχόλια είναι απαξιωτικά, ειρωνικά, χλευαστικά. Δικαίως, θα έλεγα, μιας και ο καθένας κρίνει και σχολιάζει βάσει προσωπικών εμπειριών και ερεθισμάτων. Επειδή, όμως, οι γενικεύσεις ποτέ δεν ήταν η καλύτερη μέθοδος για την εξαγωγή ορθών ή έστω υποκειμενικά ορθών συμπερασμάτων και επειδή δεν έχουμε ανάμεσά μας κάποιον ιερέα για να ακούσουμε και τον αντίλογο, εν πάση περιπτώσει, θα ήθελα να σημειώσω 2-3 πραγματάκια.
Καταρχάς, μήπως πολλές φορές μπλέκουμε την έννοια Εκκλησία με την Ιεραρχία?
Μήπως, αν ρωτήσω 100 άτομα στο δρόμο ‘Ποιος είναι ο αρχηγός της εκκλησίας’ τα 80 θα μου πουν το Χριστόδουλο, τα 15 ΔΞ/ΔΑ και τα 5 τον αληθινό αρχηγό της? Μήπως ο Χριστός έθεσε άλλους ‘κανόνες’ για τους ιερείς και άλλους για τους πιστούς? Και τελικά τι είναι αυτοί οι παπάδες, που χρησιμοποιούνται από τους περισσότερους ως ‘κολυμβήθρα του Σιλωάμ’, για την επιλεκτικά προσωπική οριοθέτηση των χριστιανικών κανόνων? (πολλές φορές θα έχετε ακούσει τη φράση ‘εγώ είμαι χριστιανός αλλά δεν δέχομαι το……το….το….και φυσικά τους παπάδες’).
Θα ήθελα, λοιπόν, να καταλήξω λέγοντας, το ότι αρκετοί ιερείς δεν κινούνται με ‘χριστιανικές προδιαγραφές’ δεν αποτελεί πανάκεια για τον καθένα που δηλώνει Χριστιανός Ορθόδοξος εκτός και αν είναι, όπως οι περισσότεροι από εμάς, Ι.Χ Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Μήπως τελικά η σωστή απάντηση στην ερώτηση για το πόσες είναι οι θρησκείες στον κόσμο, είναι 5,5 δις?
Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι, όταν ένας παπάς είναι καλός δεν θα το μάθουμε ποτέ από τον Χατζηνικολάου ενώ όταν ένας παπάς είναι αδύναμος θα το μάθουμε από όλα τα πρωτοσέλιδα. Είναι κατά βάση οι πιο εύκολοι στόχοι, η πιο ωραία δικαιολογία στη δυσκολία που αντιμετωπίζουμε να βαδίσουμε σωστά ( όποιος από εμάς το επιθυμεί) στον πιο δύσκολο δρόμο που χάραξε, όχι κανένας Χριστόδουλος, αλλά ο ίδιος ο ιδρυτής του Χριστιανισμού.