Δαμιανός Δημητριάδης
Supreme Member
Χθες το πρωί, πηγαίνοντας στο γραφείο, είδα τον Κάραγιαν να με κοιτά κατάματα μέσα από το εξώφυλλο του BBC music, που διαφήμιζε ένα αφιέρωμα στον αριβισμό του. Φυσικά το πήρα, γιατί τρελαίνομαι για τέτοιου είδους αφιερώματα. 
opcorn:
Μαζί με το περιοδικό, υπήρχε και ένα cd με ζωντανή ηχογράφηση όλης της 9ης, με τη BBC National Orchestra & Chorus of Wales, υπό τη διεύθυνση ενός Francois Xavier Roth. Πριν καμιά ώρα πήγα να βάλω ν' ακούσω το cd και είδα στο εξώφυλλο τη συνολική διάρκεια του έργου να είναι 58 λεπτά και 48 δεύτερα! :blink: Άκουσα το πρώτο και δεύτερο μέρος και τμήμα του τέταρτου, με ακουστικά.
Η ερμηνεία ανήκει στο νέο υφολογικό φρούτο, της επιστροφής στο αυθεντικό - και καλά
- ύφος ερμηνειών της εποχής του Μπετόβεν. Στο ίδιο μήκος κύματος δηλαδή, με την προσέγγιση του Γκάρντινερ και παλαιότερα του Νόριγκντον κλπ. Ε λοιπόν, κατά την άποψη μου, αυτή η προσέγγιση είναι αισθητικός πουριτανισμός και ανορεξικός νεοσυντηρητισμός! :furious3: Βάζει ένα μεγαλειώδες έργο που υπήρξε φάρος νεωτερικότητας στο γύψο, παραδίδοντας το ξανά σε αναιμικά ορχηστρικά σύνολα που στην προκείμενη τουλάχιστον ερμηνεία χαρακτηρίζονται από εξαιρετικά ταχύ ρυθμό, στακάτο πλην όμως θλιβερά συγκεχυμένο φραζάρισμα, αποστραγγίζοντας το από κάθε φιλοσοφικό βάθος. Εξοργίστηκα τόσο, που μπήκα στο Amazon αναζητώντας δείγματα από την ερμηνεία του Γκάρντινερ. Εκεί τα πράγματα ήταν καλύτερα, αλλά η συγγένεια ύφους ήταν παραπάνω από ορατή. :tdown:
Τελικά ίσως η μεγαλύτερη προσφορά του Βάγκνερ στην ανθρωπότητα να μην ήταν το έργο του, αλλά η απαλλαγή της 9ης από ερμηνευτικό σχολαστικισμό αυτού του είδους, που βρυκολάκιασε πάλι από το αγχωμένο marketing της κλασσικής δισκογραφίας. :beee:
Ξέρω πως πολύ αγαπητοί μου φίλοι - με πρώτο το Δρ. Σπύρο - είναι κάθετα αντίθετοι σ' αυτά που γράφω εδώ. Είμαι όμως τόσο εξοργισμένος από την άθλια αυτή εμπειρία, που τρέχω εθελοντής στον προμαχώνα πολεμικής εναντίον αυτής της ύπουλης αισθητικής αφαίμαξης. :twoguns:
opcorn:Μαζί με το περιοδικό, υπήρχε και ένα cd με ζωντανή ηχογράφηση όλης της 9ης, με τη BBC National Orchestra & Chorus of Wales, υπό τη διεύθυνση ενός Francois Xavier Roth. Πριν καμιά ώρα πήγα να βάλω ν' ακούσω το cd και είδα στο εξώφυλλο τη συνολική διάρκεια του έργου να είναι 58 λεπτά και 48 δεύτερα! :blink: Άκουσα το πρώτο και δεύτερο μέρος και τμήμα του τέταρτου, με ακουστικά.
Η ερμηνεία ανήκει στο νέο υφολογικό φρούτο, της επιστροφής στο αυθεντικό - και καλά
- ύφος ερμηνειών της εποχής του Μπετόβεν. Στο ίδιο μήκος κύματος δηλαδή, με την προσέγγιση του Γκάρντινερ και παλαιότερα του Νόριγκντον κλπ. Ε λοιπόν, κατά την άποψη μου, αυτή η προσέγγιση είναι αισθητικός πουριτανισμός και ανορεξικός νεοσυντηρητισμός! :furious3: Βάζει ένα μεγαλειώδες έργο που υπήρξε φάρος νεωτερικότητας στο γύψο, παραδίδοντας το ξανά σε αναιμικά ορχηστρικά σύνολα που στην προκείμενη τουλάχιστον ερμηνεία χαρακτηρίζονται από εξαιρετικά ταχύ ρυθμό, στακάτο πλην όμως θλιβερά συγκεχυμένο φραζάρισμα, αποστραγγίζοντας το από κάθε φιλοσοφικό βάθος. Εξοργίστηκα τόσο, που μπήκα στο Amazon αναζητώντας δείγματα από την ερμηνεία του Γκάρντινερ. Εκεί τα πράγματα ήταν καλύτερα, αλλά η συγγένεια ύφους ήταν παραπάνω από ορατή. :tdown:Τελικά ίσως η μεγαλύτερη προσφορά του Βάγκνερ στην ανθρωπότητα
να μην ήταν το έργο του, αλλά η απαλλαγή της 9ης από ερμηνευτικό σχολαστικισμό αυτού του είδους, που βρυκολάκιασε πάλι από το αγχωμένο marketing της κλασσικής δισκογραφίας. :beee:Ξέρω πως πολύ αγαπητοί μου φίλοι - με πρώτο το Δρ. Σπύρο - είναι κάθετα αντίθετοι σ' αυτά που γράφω εδώ. Είμαι όμως τόσο εξοργισμένος από την άθλια αυτή εμπειρία, που τρέχω εθελοντής στον προμαχώνα πολεμικής εναντίον αυτής της ύπουλης αισθητικής αφαίμαξης. :twoguns:
