Εκτέλεση προς αποφυγή...

[McZab]

Αγαπητε McZab νομιζω οτι ενω αυτο που λες ,θεωρητικα, εχει ισχυρη βαση,ταυτοχρονα ειναι και καταρα!!!
Γιατι πες μου σε παρακαλω ....ποιος ειναι αυτος που θα ορισει τα επιπεδα και θα κανει την καταταξη αναλογα της αξιας....
Αν το κανω εγω θα ορισω τα δικα μου ,αν το κανεις εσυ τα δικα σου και παει λεγοντας.
Αρα ...που μας οδηγει αυτο?????

Πολύ σωστά το έθεσες το ζήτημα. Ενώ διαισθητικά όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν διάφορα επίπεδα τέχνης των οποίων η ύπαρξη αναγνωρίζεται ακόμα και από τους αδαείς, ποτέ δεν έγινε εφικτό να υπάρξουν αντικειμενικοί κανόνες /κριτήρια κατάταξης και αξιολόγησης. Έχουν γραφτεί χιλιάδες βιβλία φιλοσοφίας και αισθητικής θεωρίας με μεγάλο ενδιαφέρον αλλά και αυτά κάποιους τους καλύπτουν, κάποιους όχι. Προσωπικά αυτή την αναζήτηση χωρίς απάντηση την θεωρώ 100% φυσιολογική και θεμιτή. Αλλως τε ποτέ στην Ιστορία η αισθητική δεν είχε τους ίδιους κανόνες ανεξάρτητα από τα αίτια, π.χ. αρχικά το ζητούμενο της τέχνης ήταν η εξιστόρηση, μετά η πιστή μίμηση/αναπαράσταση της τέχνης, κ.ο.κ.
Εκεί που κατά κάποιον τρόπο διαφωνώ με την απορία που θέτεις είναι στο εξής: Για να γίνει ο διαχωρισμός των έργων τέχνης αξιολογικά δεν σημαίνει ότι πρέπει να αναθέσουμε σε μια υπεράνω κριτικής ομάδα ανθρώπων αυτό το έργο και μετά να ακολουθούμε τα συμπεράσματά τους ως ευαγγέλιο. (Προσωπικά είμαι κατά των επαγγελματιών κριτικών).
Το έγραψα και παραπάνω ότι κριτήριο αξιολόγησης δεν είναι ούτε ο αριθμός των "οπαδών".
Ουσιαστικά είναι το ένστικτο του καθενός και μάλιστα πιστεύω ότι σαν κοινωνία έχουμε γίνει εξαιρετικά φιλελεύθερη ώστε να δεχόμαστε το δικαίωμα του καθενός να του αρέσει ό,τι θέλει.
Είναι αδύνατον να μπω σε βαθύτερη ανάλυση του ζητήματος εδώ λόγω χώρου και χρόνου αλλά θα καταλήξω στο εξής:
Το να "διαμαρτύρεται" κάποιος στη σημερινή εποχή του ατελείωτου τηλεοπτικού και μουσικού σκουπιδαριού ότι οι ακροατές κλασσικής είναι ελιτιστές είναι τόσο ξεπερασμένο και άτοπο που με κάνει και γελάω. Ξέρεις γιατί? Διότι αν κάποιος θέλει πραγματικά να εντρυφύσει σε οποιαδήποτε τέχνη, σήμερα έχει όλα τα μέσα και τις προσβάσεις ώστε να το κάνει και κατόπιν να απορρίψει και να κρατήσει ό,τι τον εκφράζει χωρίς να μπλέκεται στα γούστα των υπολοίπων.

ΥΓ. Ένα πρώτο δείγμα σημαντικού συγγράματος που μου ήρθε στο μυαλό γύρω από την κουβέντα είναι η "Αισθητική Θεωρία" του Adorno. Όταν γυρίσω σπίτι θα γράψω και κάνα-δυο ακόμα για όποιον θέλει να μελετήσει λίγο θεωρία...

 

[Skakinen]

Αν κάποιος σήμερα κάνεi εγγραφή και ψάξει στην μηχανή αναζήτησης Bethoveen θα βρεί μια καταγραφή καποιων εκτελέσεων της 9ης και όχι μόνο.

Για Bethoveen δεν στο εγγυώμαι
αλλά για Beethoven όλο και κάτι θα βρεθεί.



(με απολύτως χιουμοριστική διάθεση και απλώς για να ελαφρύνουμε το κάπως βαρύ κλίμα)
:ernaehrung004:

 

[McZab]

Κριτική της Κριτικής: T. Todorov:
Κριτική της Κριτικής Δύναμης: I. Kant
Γλώσσες της τέχνης :Νέλσον Γκούντμαν

μερικά ακόμα...

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Για Bethoveen δεν στο εγγυώμαι
αλλά για Beethoven όλο και κάτι θα βρεθεί.



(με απολύτως χιουμοριστική διάθεση και απλώς για να ελαφρύνουμε το κάπως βαρύ κλίμα)
:ernaehrung004:

Ωπα αυτό κάπως λέγεται νομίζω!Κρυφή δυσλεξία?και που να δεις που αναποδογυρίζω τα σύμφωνα(σύφμωνα) :bigcry: :chinscratch: :chinscratch: πολλές φορές

 

[Skakinen]

Κριτική της Κριτικής: T. Todorov:
Κριτική της Κριτικής Δύναμης: I. Kant
Γλώσσες της τέχνης :Νέλσον Γκούντμαν

μερικά ακόμα...

Θα προσέθετα σαν εισαγωγικό ανάγνωσμα στα περί Αισθητικής και την "Στοιχειώδη Αισθητική" (εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)του αείμνηστου Βασίλη Ραφαηλίδη ο οποίος ήταν από τους ελάχιστους επώνυμους σε οποιοδήποτε χώρο του οποίου ό θάνατος με λύπησε πραγματικά.
Θεωρώ μεγάλο το κενό του στο χώρο της διανόησης.

 

[Skakinen]

Για να γίνει ο διαχωρισμός των έργων τέχνης αξιολογικά δεν σημαίνει ότι πρέπει να αναθέσουμε σε μια υπεράνω κριτικής ομάδα ανθρώπων αυτό το έργο και μετά να ακολουθούμε τα συμπεράσματά τους ως ευαγγέλιο. (Προσωπικά είμαι κατά των επαγγελματιών κριτικών).
Το έγραψα και παραπάνω ότι κριτήριο αξιολόγησης δεν είναι ούτε ο αριθμός των "οπαδών".
Ουσιαστικά είναι το ένστικτο του καθενός και μάλιστα πιστεύω ότι σαν κοινωνία έχουμε γίνει εξαιρετικά φιλελεύθερη ώστε να δεχόμαστε το δικαίωμα του καθενός να του αρέσει ό,τι θέλει.

Σταχυολογώ ενδεικτικά από την "Στοιχειώδη Αισθητική" του Βασίλη Ραφαηλίδη:

"Οι κατ'επάγγελμα κριτικοί τέχνης είναι κατ'ουσία άχρηστοι.(Σημειώστε πως είμαι επαγγελματίας κριτικός του κινηματογράφου επί 25 χρόνια). Ο κάθε θεατής ή ακροατής είναι κι ένας ερασιτέχνης κριτικός, συχνά πολύ καλύτερος από τον επαγγελματία , που δεν έδωσε εξετάσεις για να γίνει κριτικός και που βρέθηκε σ'αυτό το κρίσιμο πόστο λιγο ως πολύ τυχαία.
Η κριτική είναι μια σύμφυτη στην ανθρώπινη νόηση ικανότητα. Συνεπώς όλοι, άλλος πολύ κι άλλος λίγο έχουμε αυτήν την ικανότητα. Και δεν είναι ένδειξη υπερβάλουσας κριτικής ικανότητας το να είσαι επαγγελματίας κριτικός. Θα μπορούσες να είσαι επαγγελματίας τενεκές που παριστάνει τον κριτικό."

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

"Οι κατ'επάγγελμα κριτικοί τέχνης είναι κατ'ουσία άχρηστοι.(Σημειώστε πως είμαι επαγγελματίας κριτικός του κινηματογράφου επί 25 χρόνια). Ο κάθε θεατής ή ακροατής είναι κι ένας ερασιτέχνης κριτικός, συχνά πολύ καλύτερος από τον επαγγελματία , που δεν έδωσε εξετάσεις για να γίνει κριτικός και που βρέθηκε σ'αυτό το κρίσιμο πόστο λιγο ως πολύ τυχαία.

Να με συγχωρεί ο μακαρίτης αλλά διαφωνώ: Αυτός με έμαθε να βλέπω σινεμά (και στη συνέχεια ο Μπακογιαννόπουλος) και τους χρωστώ αιώνια ευγνωμοσύνη. Αλλοι με έμαθαν να ακούω μουσική και μου άνοιξαν κάθε λογής πόρτες. Αυτοδημιούργητος πάντως, δεν είμαι: δεν ...φύτρωσα κατα το κοινώς λεγόμενο. Εχω κάνει πάρα πολλά μόνος μου, σίγουρα, αλλά χρωστώ και πολλά - και σε πολλούς. Ούτε ντροπή είναι, ούτε κακό. Το αντίθετο -η αγνωμοσύνη- είναι κακό.

 

[McZab]

Να με συγχωρεί ο μακαρίτης αλλά διαφωνώ: Αυτός με έμαθε να βλέπω σινεμά (και στη συνέχεια ο Μπακογιαννόπουλος) και τους χρωστώ αιώνια ευγνωμοσύνη. Αλλοι με έμαθαν να ακούω μουσική και μου άνοιξαν κάθε λογής πόρτες. Αυτοδημιούργητος πάντως, δεν είμαι: δεν ...φύτρωσα κατα το κοινώς λεγόμενο. Εχω κάνει πάρα πολλά μόνος μου, σίγουρα, αλλά χρωστώ και πολλά - και σε πολλούς. Ούτε ντροπή είναι, ούτε κακό. Το αντίθετο -η αγνωμοσύνη- είναι κακό.

Αυτό που περιγράφεις είναι πολύ όμορφο αλλά νομίζω ότι είναι μια θαυμάσια σύμπτωση η οποία μάλιστα δεν περιέχεται στα στενά πλαίσια καθηκόντων ενός κριτικού τα οποία απέχουν πολύ κατά τη γνώμη μου από το να είναι παιδευτικά.

 

[Skakinen]

Να με συγχωρεί ο μακαρίτης αλλά διαφωνώ: Αυτός με έμαθε να βλέπω σινεμά (και στη συνέχεια ο Μπακογιαννόπουλος) και τους χρωστώ αιώνια ευγνωμοσύνη. Αλλοι με έμαθαν να ακούω μουσική και μου άνοιξαν κάθε λογής πόρτες. Αυτοδημιούργητος πάντως, δεν είμαι: δεν ...φύτρωσα κατα το κοινώς λεγόμενο. Εχω κάνει πάρα πολλά μόνος μου, σίγουρα, αλλά χρωστώ και πολλά - και σε πολλούς. Ούτε ντροπή είναι, ούτε κακό. Το αντίθετο -η αγνωμοσύνη- είναι κακό.

Κώστα διατυπώνεις το αυτονόητο και δεν νομίζω ότι θα διαφωνήσει κάποιος.

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι το αισθητικό κριτήριο ημών των "ερασιτεχνών (κατά τον Ραφαηλίδη) κριτικών" διαμορφώνεται και με προσωπική ενασχόληση.
ΟΧΙ δεν φύτρωσες αλλά ΝΑΙ είσαι αυτοδημιούργητος και όσο είσαι εν ζωή είσαι συνεχώς υπό διαμόρφωση όσον αφορά την δυνατότητα κριτικής (για ιδία βέβαια χρήση) ενός έργου τέχνης!

 

[Γιώργος Πολυχρονίδης]

Φίλε Shakinen, θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου για την "Στοιχειώδη Αισθητική" του Ραφαηλίδη. Ειδικά στο "Ελληνικός Κινηματογράφος 1965-1995" επιβεβαιώνεται με το παραπάνω η αξία του. Πραγματικά και για 'μενα τεράστια απώλεια ο θάνατος του.

Όσο για την θέση μου για τα αξιολογικά επίπεδα της τέχνης, θα συμφωνήσω απόλυτα με τα γραφόμενα του McZab και θα συμπληρώσω ότι ούτε ο ελιτισμός, ούτε ο λαϊκισμός έχουν θέση στη μουσική κατηγορία. Το έχουμε πει και παλιότερα: Απελευθερώστε τη μουσική από τις κοινωνικές τάξεις.

Ο καθένας ας κρίνει μόνος του και ας κάνει τις επιλογές του χώρις να πετά αιχμές στον άλλο. Ας κρίνουμε μόνο την μουσική και όχι τους ακροατές της.

 

[supersonic]

Τελικά έχει μεγαλύτερη αξία το καλύτερο pop song τής τριακονταετίας. Ποιά ενάτη τώρα..................


αυτό (γιά μένα) είναι ελιτισμός - πιθανόν να κάνω λάθος - έτσι το βλέπω

Το να "διαμαρτύρεται" κάποιος στη σημερινή εποχή του ατελείωτου τηλεοπτικού και μουσικού σκουπιδαριού ότι οι ακροατές κλασσικής είναι ελιτιστές είναι τόσο ξεπερασμένο και άτοπο που με κάνει και γελάω.

αυτό δεν το είπα εγώ. Μπορεί κάποιος να το θέλει να βγαίνει από το στόμα μου αλλά....δεν


αλλά όπως ξαναείπα: κακώς ασχολούμαι (εκτός από το ότι φαίνεται η τοποθέτησή μου να άναψε τα αίματα και ζωντάνεψε λίγο η κατηγορία, άλλο κέρδος δεν βλέπω - συνεχίστε)



σημ. η τοποθέτηση του Λύμπε περί κιν/φου και μουσικής με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.

 

[mdvq]

Λοιπον να σας πω κατι εντελως μεταξυ μας
Ειμα πολυ υπερηφανος που ΠΟΤΕ στην ζωη μου ΔΕΝ εκανα υποδειξεις και κριτικη σε εργο οποιουδηποτε καλλιτεχνη, οταν μου ζητουσαν την γνωμη μου.
Παντα εξεφραζα την προτιμηση μου και ουδεποτε "βαθμολογουσα" αυτην!!!
Ενα ξερο "ακουτο ρε μ@λ@κ@ ,εγω επαθα πλακα" και ΤΙΠΟΤΑ αλλο.
Οχι τιποτα αλλο ,αλλα με δικαιωσε και ο μακαριτης ο Ραφαηλιδης.
Την κριτικη και την αναλογη βαθμολογια την κρατω βαθια μεσα μου και μονο για την παρτη μου.
Το ιδιο κανω και μετα απο πολλα χρονια και στην κορη μου .
Απλα της παραθετω ακουσματα.
Αν της αρεσουν αυτα που αρεσουν και μενα ..τοσο το καλυτερο.
Αλλα παντα της υπενθυμιζω οτι εχει πολυ δρομο να διανυσει..
Οπως καταλαβες φιλε mczab συμφωνω απολυτα στα γραφομενα σου περι ενστικτου του καθενος ξεχωριστα.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Εκτέλεση προς αποφυγή...

ώρες ώρες αναρωτιέμαι γιατί ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΓΕΝΙΚΩΣ....
:bang:

άλλη μιά ανούσια "αντιπαράθεση"

Δεν με αφορά γιατί ασχολείσαι.Πιθανώς για να σού λένε μετά μείνε διαχειριστής.


Επαναλαμβάνω.Δεν σού επιτρέπω να ξανακάνεις quote σε κείμενό μου και μάλιστα οταν απλά προσυπογράφω κάποιου άλλου(βλ.Λύμπε).Αλλά εκεί δεν ακουμπάμε γιατί είναι ωραίο ,φαίνεται να λέμε ότι συντονίζουμε μιά κατηγορία στην οποία συμμετέχει και μιά πολύ σημαντική μορφή τών μουσικών δρωμένων στο club.
Aρκετά ανέχτηκα γραφικότητες άλλων ´παντογνωστών´και quote δικά σου πρός δικά μου κείμενα που τα βρίσκω επιεικώς απαράδεκτα,και πάντα μονόπλευρα.Και πάντα με την γνωστή επωδό ότι ´πίσω απο το πληκτρολόγιο δεν γνωρίζουμε καλά τούς ανθρώπους´
Και κάθε διαχειριστής εάν θέλει να κάνει τον διαχειριστή θα πρεπει να ξεχνάει τούς φίλους του και τίς μουσικές του προτιμήσεις.Και εσύ ,κατά την γνώμη μου ,δεν ξεχνάς ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Και τέλος, με το να λαϊκίζεις,μιλώντας για ελιτισμό, υιοθετώντας τίς γνωστές γραφικότητες ´παντογνωστών´ ,προφανώς και κερδίζεις πόντους στον ´λαό´,αλλά αυτό δεν συνεισφέρει με τίποτα στίς μουσικές κατηγορίες.
Και πάλι :Δεν σού επιτρέπω.Μονον εάν παραβώ τούς κανονισμούς τού φόρουμ να μου απευθύνεις τον λόγο.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Αυτό που περιγράφεις είναι πολύ όμορφο αλλά νομίζω ότι είναι μια θαυμάσια σύμπτωση η οποία μάλιστα δεν περιέχεται στα στενά πλαίσια καθηκόντων ενός κριτικού τα οποία απέχουν πολύ κατά τη γνώμη μου από το να είναι παιδευτικά.

φίλε McZab μάλλον ήμουν πολύ τυχερός γιατί η ζωή μου ήταν γεμάτη από τέτοιες συμπτώσεις και είναι πολλοί αυτοί που με διαμόρφωσαν και στους οποίους οφείλω, κατα ένα μεγάλο βαθμό, το ευ ζήν, τη σχέση μου με την ανθρώπινη έκφραση σε όλο της το φάσμα. Δεν ξέρω ποιά θεωρείς σαν πλαίσια καθηκόντων ενός κριτικού. Ξέρω όμως ότι πολλοί, πολύ σημαντικοί άνθρωποι, έχουν ασχοληθεί κατα καιρούς με το σπόρ. Μέχρι και φιλόσοφοι. Η κριτική δεν έχει σκοπό να υποδεικνύει, να επιβραβεύει ή να κατακεραυνώνει. Η κριτική, για μένα, έχει σκοπό πρωτίστως να διαμορφώνει αισθητικά κριτήρια και κατά δεύτερο λόγο να αξιολογεί. Μία σωστή κριτική είναι πράγμα δύσκολο, περίπλοκο, πολύτιμο και, στους καιρούς που ζούμε, όλο και πιο σπάνιο.
Φυσικά και δεν είναι απαραίτητη η κριτική, όπως άλλωστε δεν είναι απαραίτητη και η φιλοσοφία: η ζωή συνεχίζει αδιαφορώντας, έτσι ή αλλιώς.
Οι αριθμοί πάντα έχουν δίκιο στο τέλος
το θέμα είναι πως στο ενδιάμεσο, στην πορεία, μπορεί να χάσεις ένα σωρό ενδιαφέροντες ...σταθμούς

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

...γι αυτό κι εγώ, δηλώνω ευγνώμων, προς όσους μου άνοιξαν τα μάτια κατά καιρούς, τραβώντας την προσοχή μου σε πράγματα που πολύ δύσκολα θα είχα βρεί από μόνος μου. Ή προτείνοντάς μου ένα άλλο επίπεδο ανάγνωσης που δεν είχα σκεφθεί, πάνω σε πράγματα που ήδη ήξερα.

 

[McZab]

φίλε McZab μάλλον ήμουν πολύ τυχερός γιατί η ζωή μου ήταν γεμάτη από τέτοιες συμπτώσεις και είναι πολλοί αυτοί που με διαμόρφωσαν και στους οποίους οφείλω, κατα ένα μεγάλο βαθμό, το ευ ζήν, τη σχέση μου με την ανθρώπινη έκφραση σε όλο της το φάσμα. Δεν ξέρω ποιά θεωρείς σαν πλαίσια καθηκόντων ενός κριτικού. Ξέρω όμως ότι πολλοί, πολύ σημαντικοί άνθρωποι, έχουν ασχοληθεί κατα καιρούς με το σπόρ. Μέχρι και φιλόσοφοι. Η κριτική δεν έχει σκοπό να υποδεικνύει, να επιβραβεύει ή να κατακεραυνώνει. Η κριτική, για μένα, έχει σκοπό πρωτίστως να διαμορφώνει αισθητικά κριτήρια και κατά δεύτερο λόγο να αξιολογεί. Μία σωστή κριτική είναι πράγμα δύσκολο, περίπλοκο, πολύτιμο και, στους καιρούς που ζούμε, όλο και πιο σπάνιο.
Φυσικά και δεν είναι απαραίτητη η κριτική, όπως άλλωστε δεν είναι απαραίτητη και η φιλοσοφία: η ζωή συνεχίζει αδιαφορώντας, έτσι ή αλλιώς.
Οι αριθμοί πάντα έχουν δίκιο στο τέλος
το θέμα είναι πως στο ενδιάμεσο, στην πορεία, μπορεί να χάσεις ένα σωρό ενδιαφέροντες ...σταθμούς

Πράγματι δικαιούσαι να νιώθεις τυχερός και πρέπει να νιώθεις ευγνώμων αν μέσω της κριτικής κάποιων (επαγγελματιών) διαμόρφωσες γούστα και αισθητική άποψη. Απλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι είσαι μια ευχάριστη εξαίρεση. Εκεί που διαφωνώ σίγουρα είναι στο ότι η κριτική όπως γράφεις "έχει σκοπό πρωτίστως να διαμορφώνει αισθητικά κριτήρια και κατά δεύτερο λόγο να αξιολογεί" γιατί αυτό την τοποθετεί κατά κάποιον τρόπο σε ένα επίπεδο ανώτερο από το δικό μας ώστε να δικαιούται να το κάνει. Θα συμφωνούσα ίσως αν μου ανέλυες το πώς μπορεί να υπηρετήσει αυτούς τους δυο σκοπούς παραμένοντας εντός του κόσμου τούτου και υποκείμενη και εκείνη σε άλλη κριτική ενδεχομένως. Μέχρι στιγμής πάντως δεν νομίζω ότι έχει παρατηρηθεί κάτι τέτοιο.

ΥΓ. Ένα ακόμα ενδιαφέρον βιβλίο είναι "Η προέλευση του έργου τέχνης", Μ. Χάιντεγγερ.

 

[McZab]

Το να "διαμαρτύρεται" κάποιος στη σημερινή εποχή του ατελείωτου τηλεοπτικού και μουσικού σκουπιδαριού ότι οι ακροατές κλασσικής είναι ελιτιστές είναι τόσο ξεπερασμένο και άτοπο που με κάνει και γελάω.

αυτό δεν το είπα εγώ. Μπορεί κάποιος να το θέλει να βγαίνει από το στόμα μου αλλά....δεν

Φυσικά και δεν το είπες για αυτό και δεν αναφερόμουν σε εσένα αλλά στον Ντοκατζή που το είπε.

 

[supersonic]

νομίζω ο Κώστας έγραψε " είναι πολλοί αυτοί που με διαμόρφωσαν και στους οποίους οφείλω, κατα ένα μεγάλο βαθμό, το ευ ζήν"

δεν το συγκεκριμενοποιησε όπως γράφεις "μέσω της κριτικής κάποιων (επαγγελματιών)"

Εγώ κάπως έτσι το κατάλαβα και νομίζω ότι ήταν σαφής η προσπάθεια του Κώστα να το διατυπώσει έτσι...


Βέβαια μπορεί να κάνω λάθος.

 

[supersonic]

Φυσικά και δεν το είπες για αυτό και δεν αναφερόμουν σε εσένα αλλά στον Ντοκατζή που το είπε.

νομίζω περί ελιτισμού αναφέρθηκα μόνο εγώ.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Εκεί που διαφωνώ σίγουρα είναι στο ότι η κριτική όπως γράφεις "έχει σκοπό πρωτίστως να διαμορφώνει αισθητικά κριτήρια και κατά δεύτερο λόγο να αξιολογεί" γιατί αυτό την τοποθετεί κατά κάποιον τρόπο σε ένα επίπεδο ανώτερο από το δικό μας ώστε να δικαιούται να το κάνει. .

γιατί; μόνο οι ...ανώτεροί μας μας διαμορφώνουν; Δεν θέλουμε ποιμένες. θέλουμε ανθρώπους με γνώσεις πάνω στο αντικείμενο, γούστο και καλούς τρόπους.
Αν δεν ήταν ο Ραφαηλίδης στην εποχή του, ο Γκοντάρ στην Ελλάδα θα είχε περάσει "στο ντούκου". Το ίδιο κι ο Ταρκόφσκι.
Να μη μιλήσω για τα μουσικά δρώμενα και τη συνεισφορά του Αργύρη Ζήλου.
Μπορώ να απαριθμήσω άπειρους άλλους.