Προσέγγιση της πραγματικότητας ποσοστού 75%-85% της αναπαραγόμενης μουσικής, η οποία είναι το 50%-60% της μουσικής πριν ηχογραφηθεί (εξαγόμενο ποσοστό βάσει κάποιας ανάρτησης συμφουρουμίτη ο οποίος παραστάθηκε σε live), μουσική η οποία αναπαράγεται από συστήματα για …εμίρηδες με εντυπώσεις απευθυνόμενες σε κακομοίρηδες. …Ζητείται άνωθεν βοήθεια…. Προτιμάται αυτή εγνωσμένης αξίας μαθηματικού...
www.facebook.com
Μιχάλη εννοώ πως η Κορνα WE 16A που αναφέρεις στο #48 σου ποστ και στο δεύτερο "εδώ" λινκ, δεν είναι αυτή που έπαιξε στο Μόναχο. Άλλη έπαιξε, αυτή με την ανοιχτή μπάφλα και "φτερά" και τα 2 τουίτερς στην κορυφή της. Κοινός μας φίλος που εκθέτει τα τελευταία χρόνια, μου είπε πως και πάλι το σύστημα "έκοβε κόλ..ς" όπως κάθε χρόνο.
Γιώργο, πιθανότατα έχεις δίκιο. Άλλωστε δεν ανέφερα συγκεκριμένο μοντέλο, διότι δεν το ξέρω. Ξέρω μόνο αυτά που αναφέρει στο site της η εταιρεία. Ότι επισκευάζει/ανακατασκευάζει τις κόρνες της Western Electric δεκαετιών 1920-1930 και ότι φτιάχνει λαμπάτα ενισχυτικά και συνοδά.
Ίσως 50-60%, μπορεί και λιγότερο. Υπάρχει ωστόσο η παράμετρος - η οποία σημειωτέον έχει ...θανατώσει οικονομικά άπειρους - ένα τέτοιο σύστημα να ακουστεί πιο εντυπωσιακά από το πραγματικό μουσικό γεγονός με υπερτεράστια μπάσα (σύνηθες φαινόμενο)... Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε αστειευόμενος μέγας μουσικός "κάποια συστήματα παίζουν καλύτερα από το πραγματικό". Το ότι τώρα οι κόρνες της WE με λαμπάτο σοβαρό ενισχυτή "έκοβαν κώ...ς" δεν αποτελεί είδηση. Πάντα το κάναν αυτό τα σωστά στημένα συστήματα με κόρνες, ειδικά όταν κάποια ηχεία συνέπιπτε να φορούν "απαρχαιωμένες" μονάδες του '50 και '60 και ενδεχομένως και παλαιότερες.
|
|
| Alright, everyone, here we go. We’re now entering high-end territory, but not the kind of unobtanium, sell-your-kidneys, I’ll-never-afford-this kind of high-end. No, this is the level I aspire to someday. This is that room. I believe this marks our fourth year visiting the WADAX room, and sure enough, it’s always sounded fantastic, especially last year with the S5s driven by Audio Research tube monoblocks. But, dare I say, last year’s sound wasn’t quite as special or as magically emotional as it was this year. We’ll have two new team members joining us in the coming months, but I’ll let them do the talking when the time is right. However, these soon-to-be-mystery team members begged Catalin and me well, maybe even pleaded to NOT miss the WADAX room. How could I say no? Of course, we went twice! | Λοιπόν, όλοι, ορίστε. Εισερχόμαστε τώρα στην περιοχή του Hi-End, αλλά όχι στο είδος του άπιαστου, να πουλήσετε τα νεφρά σας. Ποτέ δεν θα αντέξω οικονομικά εκείνο το είδος Hi-End. Όχι, αλλ' αυτό εδώ είναι το επίπεδο που επιδιώκω κάποτε. Τούτο είναι εκείνη η αίθουσα. Πιστεύω ότι σηματοδοτεί την τέταρτη χρονιά που επισκεπτόμαστε την αίθουσα WADAX, και σίγουρα, πάντα ακουγόταν φανταστικό, ειδικά πέρυσι με τα S5 οδηγούμενα από Audio Research μονομπλόκ λυχνίας. Αλλά, τολμώ να πω, ο ήχος της περασμένης χρονιάς δεν ήταν τόσο ξεχωριστός ή τόσο μαγικά συναισθηματικός όσο ήταν φέτος. Θα έχουμε δύο νέα μέλη στην ομάδα μας τους επόμενους μήνες, αλλά θα τα αφήσω να μιλήσουν όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Ωστόσο, αυτά τα μέλη της ομάδας που σύντομα θα γίνουν μυστήριο παρακάλεσαν εμένα και τον Catalin να μην χάσουμε την αίθουσα WADAX. Πώς θα μπορούσα να πω όχι; Φυσικά, πήγαμε δύο φορές! |
| Not only did this room not disappoint, but it remains by far the most beautiful, coherent, and emotionally captivating setup I’ve experienced in four days. Yes, I’ve said it! Everyone’s entitled to their opinion, but in my humble view, this system served up the most believable and palpable sound of the entire show. The part that stole my heart (and gave me glorious goosebumps) was the midrange purity! It was more than just emotional, rich, and sweet; it was something else entirely. I later noticed how well the lows, mids, and highs were intertwined, singing in perfect harmony, like a single living organism. The sound wasn’t disjointed or splintered into tiny fragments (like in the MBL room). Instead, it all came together as one cohesive entity, beautifully portrayed both in front of us and in our peripheral vision. | Αυτό το δωμάτιο όχι μόνο δεν απογοήτευσε, αλλά παραμένει μακράν το πιο όμορφο, συνεκτικό και συναισθηματικά σαγηνευτικό στήσιμο που έχω βιώσει σε τέσσερις ημέρες. Ναι, το είπα! Ο καθένας έχει δικαίωμα στη γνώμη του, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη, αυτό το σύστημα προσέφερε τον πιο πιστευτό και χειροπιαστό ήχο ολόκληρης της Έκθεσης. Το μέρος που έκλεψε την καρδιά μου (και μου προκάλεσε ένδοξη ανατριχίλα) ήταν η καθαρότητα των μεσαίων συχνοτήτων! Ήταν κάτι περισσότερο από απλώς συναισθηματικό, πλούσιο και γλυκό. Ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Αργότερα παρατήρησα πόσο καλά οι χαμηλές, οι μεσαίες και οι υψηλές συχνότητες ήταν συνυφασμένες, παίζοντας σε τέλεια αρμονία, σαν ένας ενιαίος ζωντανός οργανισμός. Ο ήχος δεν ήταν ασύνδετος ή θρυμματισμένος σε μικροσκοπικά θραύσματα (όπως στο δωμάτιο MBL). Αντίθετα, όλα έφθαναν ως μια συνεκτική οντότητα, όμορφα απεικονισμένη τόσο μπροστά μας όσο και στην περιφερειακή μας όραση. |
| I love my Raidho TD 2.2s for their midrange charm and presence, and the same goes for Dynaudio’s Confidence range, with absolutely stunning midrange renditions. But this room? It was on a whole other level. And I’m not sure if the otherworldly flow and naturalness emanated from WADAX electronics, the PILIUM’s mighty power and control, or the Magico S5 loudspeakers. Maybe it’s all of these combined. Now I completely understand the fuss about this room and why we needed to experience it, not just hear it. | Λατρεύω τα Raidho TD 2.2 μου για τη γοητεία και την παρουσία των μεσαίων συχνοτήτων τους, και το ίδιο ισχύει και για τη σειρά Confidence της Dynaudio, με απόλυτα εκπληκτικές ερμηνείες μεσαίων συχνοτήτων. Αλλά αυτό το δωμάτιο; Ήταν σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο. Και δεν είμαι σίγουρος αν η απόκοσμη ροή και φυσικότητα προερχόταν από τα ηλεκτρονικά της WADAX, την πανίσχυρη ισχύ και τον έλεγχο του PILIUM ή τα ηχεία Magico S5. Ίσως είναι όλα αυτά μαζί. Τώρα καταλαβαίνω απόλυτα τη φασαρία γύρω από αυτό το δωμάτιο και γιατί χρειαζόμασταν να το ζήσουμε, όχι απλώς να το ακούσουμε. |
| My third Best of Show award goes to the WADAX room. I can’t wait to see and hear it again in Vienna, and who knows? Maybe I’ll even encounter them at the Audio Video Show this year too! | Το τρίτο μου βραβείο Best of Show πηγαίνει στο δωμάτιο WADAX. Ανυπομονώ να το ξαναδώ και να το ακούσω στη Βιέννη, και ποιος ξέρει; Ίσως τους συναντήσω ακόμη και στο Audio Video Show φέτος! |
35000 ευρώ τα ηχεία της μάτερ .... ψιλοπαράλογο ... όπως κι να παίζουν ....
