Εσχάτως -τελευταία 30 χρόνια- μελετούν το θέμα οι "νευροεπιστήμονες" (όταν το πρωτοάκουσα, νόμιζα ότι πρόκειται για επιστήμονες που έχουν τα νεύρα τους

.
Είναι διεπιστημονικό πεδίο όπου εμπλέκονται νευρολόγοι, βιολόγοι, ψυχίατροι, μαθηματικοί, κομπιουτεράδες ακόμα και φυσικοί, μιας και είναι καλοί στις πιθανότητες (λόγω κβαντομηχανικής και στατιστικής θερμοδυναμικής).
Αγνοώ τι συμβαίνει στην πραγματικότητα μέσα στο κεφάλι, τα υπολογιστικά μοντέλα που εμπνέονται από αυτό έχουν ως εξής:
Σταθερός αριθμός νευρώνων, σταθερός αριθμός συνάψεων. Εκείνο που αλλάζει με την "εκπαίδευση" είναι η στάθμιση: άλλες συνάψεις φτάνουν να συνεισφέρουν περισσότερο και άλλες λιγότερο.
Στην ουσία πρόκειται για προβλήματα βελτιστοποίησης με τη μέθοδο "ακολουθώ την 1η παράγωγο από την ανάποδη" (gradient descent).
Η συνάρτηση βελτιστοποιείται με βάση τη συμφωνία της με γνωστά υπάρχοντα δεδομένα και ελπίζουμε ότι θα τα καταφέρει καλά και στα άγνωστα του ίδιου τύπου (μέθοδος της παρεμβολής - interpolation-στη στατιστική).
Υπάρχουν επίσης και μέθοδοι που μεγιστοποιούν την εντροπία υπό προϋποθέσεις (μηχανές Boltzmann)- πιθανότητες- αλλά η κεντρική ιδέα, αριθμός νευρώνων, συνάψεων είναι η ίδια.
Το όλο εγχείρημα είναι γνωστό με τον "πιασάρικο" τίτλο Νευρωνικά Δίκτυα.
Αν θυμάμαι καλά από ένα σεμινάριο με διάφορους "νευροεπιστήμονες" πριν 9 χρόνια, το μοντέλο παραείναι απλουστευτικό.
Ξέρω τουλάχιστον ένα συμφορουμίτη που έχει το υπόβαθρο να ξέρει απ'αυτά, το Σπύρο Σούρλα, σε περίπτωση βέβαια που έχει ασχοληθεί με το θέμα, γιατί και το δικό τους αντικείμενο είναι χάος.
Αν έχεις πληροφόρηση Σπύρο, τουλάχιστον εμένα με ενδιαφέρει.
Καλό απόγευμα σε όλους
Κωνσταντίνος