Ένα δείπνο μαζί του

Jean Rouch
εθνογράφος, σκηνοθέτης οπου έζησε και μελέτησε την αφρική και προτοπόρος του ethnofiction και cinema verite.
Οι ταινίες του αστείες, περίεργες, γεμάτες όνειρα, ανθρωπιά, προκαταλήψεις, έθιμα, ποίηση, φυση, κυνήγι, αποιοκρατίες..

Chris Marker
φωτογράφος, συγγραφέας, σκηνοθέτης, multimedia artist, film essayists
Πολυταξιδευμενος, κυρίως στην Ασία.
Περίεργες, ποιητικές ταινίες με τρομερή αφήγηματική ικανότητα, στοχαστικές, με μοναδικό συνδιασμό εικόνας ήχου και φιλοσοφικής αναζήτησης.


Σίγουρα θα έχουν να διηγηθούν πολύ πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες απο τα "βουτυρόπαιδα" των μεγάλων αστικών πολεων Hitchcock, Welles, Kubrick, Spielberg κτλ
:p
 
Ozu
Θα μου έβαζε λίγο σάκε..
θα ρωτούσα..

- Γνωρίζεις οτι το Tokyo Story θεωρείτε και ειναι αποδεκτό παγκοσμίως από σκηνοθέτες και κριτικούς σε όλο τον κόσμο,
ως η "καλύτερη" ταινία όλων των εποχών;


θα μου έγνεφε για να μου βάλει ακόμα ενα ποτήρι σάκε..

αμίλητος και εγώ, θα έπινα όλο το σάκε μαζί του,
αφου και εμένα δεν θα με ενδιαφέρε η ερώτηση μου.

Για ένα νεύμα και λίγο σάκε.
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Ένα δείπνο μαζί του

Τι θα ρωτούσες για το querelle?

Το πως το συνέλαβε,την παραμυθένια σχεδόν εξωπραγματικά ονειρική εικονοπλασία του,τους φωτισμούς του,την θεατρική αφήγησή του και άλλα πολλά..
 
Re: Απάντηση: Re: Ένα δείπνο μαζί του

Δεν μας ....κύριε auter μεσημεριάτικα...:violent-smiley-030:

:flipout:
ευχαρίστως!

εξάλλου μας αρέσουν οι ανωμαλίες (που αν αρέσουν και στον άλλο, παύουν να ειναι ανωμαλίες)
:p

πρεπει να παραδεχτείτε ομως οτι ολίγον τι ηταν.. εως και πολύ καποιοι..
αντε ο Welles όχι τόσο..
 
Last edited:
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ένα δείπνο μαζί του

Το πως το συνέλαβε,την παραμυθένια σχεδόν εξωπραγματικά ονειρική εικονοπλασία του,τους φωτισμούς του,την θεατρική αφήγησή του και άλλα πολλά..

παντως δεν θεωρείτε απο τα καλύτερα του.
το ειχα δει παλια και μου ειχε αφήσει εντύπωση η αισθητική του, δεν θυμάμαι τίποτα άλλο

εχω φτάσει μέχρι το Ali: Fear Eats the Soul το οποιο ειναι grande αριστούργημα!
μπηκε στις αγαπημένες μου όλων των εποχών.

λίγο πιο κάτω The Merchant of Four Seasons και The Bitter Tears of Petra Von Kant..

τις επόμενες μέρες θα δω τα υπόλοιπα.
και θα περιμένω το Berlin Alexanderplatz (1980) σε Bluray

Effi Briest (1974)
Martha (1974)
Fox And His Friends (1975)
Chinese Roulette (1976)
I Only Want You to Love Me (1976)
Despair (1978)
The Marriage of Maria Braun (1979)
Lola (1981)
Veronika Voss (1982)
Querelle (1982)
 
Την τριλογία του πάντως BDR την έχω δεί και με εξίταρε (maria braun,Lola,Veronika Voss).Το Querelle με ενθουσίασε με την αισθητική του και όλα τα παραπάνω που έγραψα και δεν με νοιάζει τι λένε οι άλλοι.Ισως επειδή πάει την διαφορετικότητα ένα βήμα εμπρός ενώ μας είχε συνηθίσει σε γυναίκες - σύμβολα.

Τώρα μπαίνω στην λίστα αυτών που προτείνεις (δώσε μου γερμανικά και πάρε μου την ψυχή..:))

Το Berlin Alexanderplatz το έχασα αν και ζούσα στην Γερμανία,απλά ήμουν πολύ μικρούλης και δεν καταλάβαινα πολλά.
 
Re: Απάντηση: Ένα δείπνο μαζί του

Την τριλογία του πάντως BDR την έχω δεί και με εξίταρε (maria braun,Lola,Veronika Voss).Το Querelle με ενθουσίασε με την αισθητική του και όλα τα παραπάνω που έγραψα και δεν με νοιάζει τι λένε οι άλλοι.Ισως επειδή πάει την διαφορετικότητα ένα βήμα εμπρός ενώ μας είχε συνηθίσει σε γυναίκες - σύμβολα.

Τώρα μπαίνω στην λίστα αυτών που προτείνεις (δώσε μου γερμανικά και πάρε μου την ψυχή..:))

Το Berlin Alexanderplatz το έχασα αν και ζούσα στην Γερμανία,απλά ήμουν πολύ μικρούλης και δεν καταλάβαινα πολλά.

ολα οσα αναφέρω ειναι του Fassbinder και υπάρχουν σε bluray.
αφου ειστε "φίλος" της Μερκελ, εννοείτε οτι βλέπετε και τα doc του Werner Herzog, στα οποια ειναι πιο δυνατός απο οτι οι ταινίες του.
 
Απάντηση: Re: Ένα δείπνο μαζί του

Ozu
Θα μου έβαζε λίγο σάκε..
θα ρωτούσα..

- Γνωρίζεις οτι το Tokyo Story θεωρείτε και ειναι αποδεκτό παγκοσμίως από σκηνοθέτες και κριτικούς σε όλο τον κόσμο,
ως η "καλύτερη" ταινία όλων των εποχών;


θα μου έγνεφε για να μου βάλει ακόμα ενα ποτήρι σάκε..

αμίλητος και εγώ, θα έπινα όλο το σάκε μαζί του,
αφου και εμένα δεν θα με ενδιαφέρε η ερώτηση μου.

Για ένα νεύμα και λίγο σάκε.
αν του εκανες αυτη την γελοια ερωτηση δεν θα τον γνωριζες ποτε
αν μαλιστα του ελεγες οτι εχεις και φοβερο blueray και προβολεα .....
 
Re: Απάντηση: Re: Ένα δείπνο μαζί του

αν του εκανες αυτη την γελοια ερωτηση δεν θα τον γνωριζες ποτε
αν μαλιστα του ελεγες οτι εχεις και φοβερο blueray και προβολεα .....

φαινεται οτι δεν συντονίζουν οι συχνότητες μας και δεν διαβάζεις προσεκτικά..

αν το ξαναδιαβάσεις μετα το "αφού" βρίσκεται η απάντηση.

δεν θα πηγαινα να ρωτήσω καποια ερώτηση αλλα για παρέα και λίγο σάκε.
πολυτιμότερο απο όλες τις ερωτήσεις.
-bye-
 
Last edited:
Απάντηση: Re: Απάντηση: Ένα δείπνο μαζί του

Μάλλον το party του Κηλαηδόνη θες να κανεις!...

E,τι ρε Κωστα θα βαλουμε μνημονια και στις φαντασιωσεις?
Aς ειμαστε large ακομα δεν εχουν βαλει φορους σ'αυτες...

Αμα θες τους παλιους βαλε και τον Καπρα,τον Αντονι Μαν,τον Χαουαρντ Χωκς και εχεις μια χαρα τραπεζι....:worshippy:
 
"εχω φτάσει μέχρι το Ali: Fear Eats the Soul το οποιο ειναι grande αριστούργημα!
μπηκε στις αγαπημένες μου όλων των εποχών."

Από τα λίγα που εχω δει αυτουνού. Θυμάμαι μια γιαγιούλα που τα φτιάχνει με έναν μετανάστη. Δεν γινόταν και τίποτα άλλο. Σαν κατήχηση του να είσαι ανοιχτός στους μετανάστες για Γερμανους ήταν. Σημειωτέο οτι όταν βγήκε η ταινια η Γερμανία είχε πλημμυρίσει με Τουρκους και Μαροκινούς
....το μόνο που μου χε κάνει εντύπωση ήταν το πόσο μη πιθανή έμοιαζε μια τέτοια σχέση. Όχι επειδή ήταν μετανάστης αλλά λόγω κακής επιλογής ηθοποιών εμφανισιακά.

Σχεδόν αστείο ήταν να τους βλέπεις να είναι μαζί. Αν ήταν μια ελαφρώς νεότερη κυρία και οι δυο ηθοποιοί ήταν ομορφότεροι να το καταλάβω το ατρακσιον...θα ήταν και πιο πιστευτή αλλά και καλύτερη ταινια. και πριν με πεις επιφανειακό.......δεν εννοώ ομορφιά με την χολιγουντιανή έννοια.......εννοώ έστω να βλέπεται η άλλη.

Όσο μοναξιά και να παιζει στην ζωή κάποιου, το να αρεσει αυτή την γυναίκα και σε τέτοια ηλικία όντας τόσο νεότερος είναι σχεδόν απίθανο....εκτός αν μιλάμε για φετίχ. Το γεγονός αυτό με έβγαλε τόσο πολύ έξω από την ταινια που δεν μου έμεινε τίποτα.

Αλλα την ειχα δει το 2013 και ισως δεν την θυμάμαι καλά.
 
"εχω φτάσει μέχρι το Ali: Fear Eats the Soul το οποιο ειναι grande αριστούργημα!
μπηκε στις αγαπημένες μου όλων των εποχών."

Από τα λίγα που εχω δει αυτουνού. Θυμάμαι μια γιαγιούλα που τα φτιάχνει με έναν μετανάστη. Δεν γινόταν και τίποτα άλλο. Σαν κατήχηση του να είσαι ανοιχτός στους μετανάστες για Γερμανους ήταν. Σημειωτέο οτι όταν βγήκε η ταινια η Γερμανία είχε πλημμυρίσει με Τουρκους και Μαροκινούς
....το μόνο που μου χε κάνει εντύπωση ήταν το πόσο μη πιθανή έμοιαζε μια τέτοια σχέση. Όχι επειδή ήταν μετανάστης αλλά λόγω κακής επιλογής ηθοποιών εμφανισιακά.

Σχεδόν αστείο ήταν να τους βλέπεις να είναι μαζί. Αν ήταν μια ελαφρώς νεότερη κυρία και οι δυο ηθοποιοί ήταν ομορφότεροι να το καταλάβω το ατρακσιον...θα ήταν και πιο πιστευτή αλλά και καλύτερη ταινια. και πριν με πεις επιφανειακό.......δεν εννοώ ομορφιά με την χολιγουντιανή έννοια.......εννοώ έστω να βλέπεται η άλλη.

Όσο μοναξιά και να παιζει στην ζωή κάποιου, το να αρεσει αυτή την γυναίκα και σε τέτοια ηλικία όντας τόσο νεότερος είναι σχεδόν απίθανο....εκτός αν μιλάμε για φετίχ. Το γεγονός αυτό με έβγαλε τόσο πολύ έξω από την ταινια που δεν μου έμεινε τίποτα.

Αλλα την ειχα δει το 2013 και ισως δεν την θυμάμαι καλά.

υπάρχουν εξαιρετικές αναλύσεις για την συγκεκριμένη ταινία, παραδίπλα θα βρεις μερικα λινκ.
ο Fassbinder χρησιμοποιεί τους χαρακτήρες ως τύπους, οπως κατα κάποιο τρόπο και ο Bresson.

ολα έχουν το λόγο τους, θα ανεβάσω ενα κείμενο για τα "πικρά δάκρυα της Πετρα Φον Καντ", οπου εκεί ο Ραφαηλίδης πιάνει πολύ καλά την αισθητική προσέγγιση του Fassbinder και ξερό ψωμί.

Ακόμα και αν παραλείψουμε το εννοιολογικό πλαίσιο, το Ali Fear eat the soul, παραμένει ενα εργο απίστευτης ομορφιάς,
η οποια ειναι τόσο εξωτερική, όσο και εσωτερική.

Οι ταινίες του αγαπημένου Kaurismaki ειναι άμεσα επηρεασμένες απο το Ali Fear eat the soul, και κατα τύχη τις προάλλες έπεσα εδω.
Aki Kaurismaki’s Top 10

O τυπος εκτός απο τρομερό χιούμορ και ενσυναίσθηση για τον κόσμο γύρω του, εχει και τρομερό γούστο!
καιρός να ασχοληθώ και με Michael Powell..
 
Last edited:
.
δειπνο για 4
Μπεργκμαν Ταρκοφσκι Ντραγερ Στελιος
τι ερωτηση ?

Καμμια
θα καθομουν αποσβολωμενος να τους κοιταζω και να τους ακουω
και μετα μια σελφι
και εικονισμα στην κραβατοκαμαρα

Και ενω θα απολαμβανατε τα εδεσματα σας, θα πεταγομουν λεει εγω και θα ρωτουσα τον Μπεργκμαν πως τα καταφερνε στο ιδιο πλατό με την πρωην και την νυν ερωμενη του, τη γνωμη της γυναικας του επι του θεματος και τις αποψεις του για την ελευθεριοτητα στις σχεσεις και ταυτοχρονα θα τραβουσα βιντεο με τις αντιδρασεις του Ντραγιερ στα λεγομενα του συναδελφου του.

Μετα θα τον ρωτουσα για την ατακα του “I hope I never get so old I get religious” και θα βιντεοσκοπουσα τις αντιδρασεις του Ταρκοφσκι στην απαντηση του.

Και μετα, για πολλα χρονια, οταν θα ημουν στα κατω μου, θα ξαναεβλεπα τα βιντεακια με τις εκφρασεις τους και θα εσκαγα στα γελια.

Τι ωραια που θα περνουσαμε!
 
Εμενα παντως μου αρεσε το Ιnland Empire....

Τον Lynch στο φαι παντως για ονειρα θα τον ρωτουσα.
Τον Παζολινι για ποδοσφαιρο και σοσιαλισμο,τον Μπουνουελ για γυναικες και αναρχια,τον Φορντ για αμερικανους ηρωες,τον Πεκινπα για καταραμενους ηρωες και μοναξια,τον Φιντσερ για εμμονες,τον Ζαν Πιερ Μελβιλ για σιωπες και τη "μουσικοτητα" του μονταζ,τον Κιουμπρικ για ζωγραφικη,τον Ριντλευ Σκοτ για τον Κιουμπρικ,τον Μπαρτον για τρομο,εξπρεσιονισμο και παραμυθια,τον Κορμαν για το πως ειναι να γυριζεις πανω απο 250 φτηνες ταινιες και να κρατας την αισθητικη ψηλα,τον Waters για αμερικανους μικροααστους,τον Σκορτσεζε για σινεμα,τον Αιζενσταιν για μονταζ,τον Χιουστον (μ'αυτον θα τα πιναμε δεν θα τρωγαμε,οπως τωρα που το καλοσκεφτομαι και με τον Πεκινπα) για τον Τζειμς Τζοις και αν θα μπορουσε να κανει τον Οδυσσεα ταινια....

Αυτο δεν ειναι τραπεζι τον μυστικο δειπνο εκανα...Και ειναι κι αλλοι.

Περαν του οτι μας χαλασες το νημα, αφου πηρες τους καλυτερους απο τα τραπεζια μας... μια ερωτηση μονο.
O Mαν πουθενα στο τραπεζι σου? Δεν το περιμενα με τιποτα αυτο!
 
Πάντως ποιος θα περίμενε ο μεγαλύτερος κινηματογραφοφιλος της ελληνικής επικράτειας, αυτός ο αοκνος περιπατητής της έβδομης τέχνης, να ανοίξει τέτοιο θέμα...

ούτε το cosmopolitan, ciao και σούπερ Κατερίνα μαζί, δεν θα μπορούσαν να το είχαν σκεφτεί!
Και με τόσες συμμετοχές!

Εύγε κύριε Στέλιο μας!
Αναμένουμε με ανυπομονησία την νέα σας επινόηση!
 
Με τον Ταραντινο και τον Γκαι Ριτσι.
Στο δειπνο θα τους εριχνα μερικες ιδεες για την επομενη ταινια τους και μετα θα πηγαιναμε σε ενα στριπτιζαδικο :)
 
O Mαν πουθενα στο τραπεζι σου? Δεν το περιμενα με τιποτα αυτο!

Ασ'τα να πανε,ντροπη και αισχος...Πανω που παταγα "αποστολη" λεω αμαν ξεχασα τον Μαν...:slapface:
Για να εξιλεωθω θα ξαναδω ολες τις ταινιες του...