Ένα είδος απογραφής...

Έχουμε πάνω από μισό μήνα και οι περισσότεροι επιλεγούν αυτήn την εποχή για την κυκλοφορία της δουλειάς τους oποτε......you damn right:BDGBGDB55:

O ένας λόγος που του είπα είναι αυτός που αναφέρεις

Ο άλλος είναι περισσότερο προσωπικός και πιο σύνθετος.

Λίγο το γιορτινό κλίμα, λίγο το κλείσιμο μιας εποχής, λίγο η ψευδαίσθηση μιας καινούργιας αρχής, μας κάνουν, εμένα δηλαδή σίγουρα με κάνουν πιο ευάλωτο. Ως πιο “ευάλωτος” γίνομαι και περισσότερο δεκτικός, λειτουργώ ως σφουγγάρι, οι κεραίες λειτουργούν καλύτερα. Μπορεί να σε συναντήσω για παράδειγμα, να μου δώσεις κάτι είτε καινούργιο είτε παλιό, και να του δώσω πολύ περισσότερη προσοχή από αυτήν που θα έδινα σε άλλες περιόδους.

Ο τρίτος λόγος έχει να κάνει με μια γενικότερη αίσθηση. Αισιόδοξος δεν υπήρξα ποτέ και πουθενά, αλλά ειδικά το τελευταίο τρίμηνο, νιώθω ότι κάτι υπάρχει στον αέρα. Ίσως κιόλας αυτό να μπορεί να συσχετιστεί και με το γεγονός ότι η μουσική κατηγορία τον τελευταίο καιρό κυριολεκτικά πετάει, και οι περισσότεροι εδώ έχουν γίνει πάρα πολύ “εύστοχοι” στις παρουσιάσεις τους. Πιστεύω ή θέλω να πιστεύω πως γύρω μας υπάρχει πολύ καλή μουσική και συνειδητά ή ασυνείδητα το έχουν νιώσει όλοι αυτό.
Αν συμβαίνει όντως αυτό, και δεν περνάω απλά μια κρίση, τότε έχουμε να περιμένουμε πολλά, που μπορεί να έρθουν από μέρα σε μέρα
 
O ένας λόγος που του είπα είναι αυτός που αναφέρεις

Ο άλλος είναι περισσότερο προσωπικός και πιο σύνθετος.

Λίγο το γιορτινό κλίμα, λίγο το κλείσιμο μιας εποχής, λίγο η ψευδαίσθηση μιας καινούργιας αρχής, μας κάνουν, εμένα δηλαδή σίγουρα με κάνουν πιο ευάλωτο. Ως πιο “ευάλωτος” γίνομαι και περισσότερο δεκτικός, λειτουργώ ως σφουγγάρι, οι κεραίες λειτουργούν καλύτερα. Μπορεί να σε συναντήσω για παράδειγμα, να μου δώσεις κάτι είτε καινούργιο είτε παλιό, και να του δώσω πολύ περισσότερη προσοχή από αυτήν που θα έδινα σε άλλες περιόδους.

Ο τρίτος λόγος έχει να κάνει με μια γενικότερη αίσθηση. Αισιόδοξος δεν υπήρξα ποτέ και πουθενά, αλλά ειδικά το τελευταίο τρίμηνο, νιώθω ότι κάτι υπάρχει στον αέρα. Ίσως κιόλας αυτό να μπορεί να συσχετιστεί και με το γεγονός ότι η μουσική κατηγορία τον τελευταίο καιρό κυριολεκτικά πετάει, και οι περισσότεροι εδώ έχουν γίνει πάρα πολύ “εύστοχοι” στις παρουσιάσεις τους. Πιστεύω ή θέλω να πιστεύω πως γύρω μας υπάρχει πολύ καλή μουσική και συνειδητά ή ασυνείδητα το έχουν νιώσει όλοι αυτό.
Αν συμβαίνει όντως αυτό, και δεν περνάω απλά μια κρίση, τότε έχουμε να περιμένουμε πολλά, που μπορεί να έρθουν από μέρα σε μέρα


κοίτα να δεις...οι κεραίες πάντα υπήρχαν και σίγουρα δεν θα περιμένουμε τις λίγες μέρες του χρόνου που απέμειναν για να τις έχουμε υψωμένες...
απ την άλλη πολλοί λειτουργούν και αντίστροφα (όπως εγώ) ..στις γιορτές δεν μιλιέμαι......δεν ξέρω το είχα από μικρός...σαν να βγήκα από κάποια ερμητικά κλειστή πόρτα σε νουβέλα του steven king....
και έχεις μετά τον Μανωλακο:grinning-smiley-043 να σου κάνει πάρτι με φανκιες ,χρονιάρες (ερμητικά κλειστές) μέρες.....:flipout:
 
Last edited:
Πολύ ενδιαφέροντα αυτά που λέμε αλλά είμαστε off topic και χαλάμε ένα πολύ ωραίο στη σύλληψη θρεντ.

Και η ιδέα του θρεντ μου άρεσε πολύ γιατί εστάζει κυρίως στο δέκτη-ακροατή και όχι στην ημερομηνία κυκλοφορίας του δίσκου. Δεν μας ενδιαφέρει πότε κυκλοφόρησε αλλά πότε εμείς είχαμε την ευκαιρία να τον ακούσουμε.
Γράψτε λοιπόν τι σας έμεινε από αυτά που ακούσατε φέτος. Είναι χρήσιμο γιατί μια παρέα είμαστε όλοι εδώ μέσα και δίνουμε ο ένας στον άλλο το στίγμα της κίνησης μας στο μουσικό χάρτη.

Για μένα από το χώρο της jazz ήταν τα περισσότερα ακούσματα τη χρονιά που πέρασε.
Η επαφή μου με την… αγία τριάδα (don cherry-ornette coleman-charlie haden) νομίζω ότι θα μου μείνει σαν η σημαντικότερη μουσική εμπειρία από τη χρονιά μας αφήνει.
Ορίστε μερικά που μου έρχονται στο μυαλό τώρα.

John Coltrane – Avant-garde
Ornette Coleman – Change of the century
Ornette Coleman - Free Jazz
Don Cherry – Brown rice
Don Cherry – Eternal rhythm
Steve Kuhn – Mostly Coltrane

Αλλά και μερικοί απίστευτοι ροκ δίσκοι πους τους έλιωσα στην κυριολεξία:
Big Business – Mind the drift
Mono-Hymn to immortal wind
Mastodon- crack the sky

Σίγουρα ξεχνάω και μερικά.
 
Πολύ ενδιαφέροντα αυτά που λέμε αλλά είμαστε off topic και χαλάμε ένα πολύ ωραίο στη σύλληψη θρεντ.

Και η ιδέα του θρεντ μου άρεσε πολύ γιατί εστάζει κυρίως στο δέκτη-ακροατή και όχι στην ημερομηνία κυκλοφορίας του δίσκου. Δεν μας ενδιαφέρει πότε κυκλοφόρησε αλλά πότε εμείς είχαμε την ευκαιρία να τον ακούσουμε.
Γράψτε λοιπόν τι σας έμεινε από αυτά που ακούσατε φέτος. Είναι χρήσιμο γιατί μια παρέα είμαστε όλοι εδώ μέσα και δίνουμε ο ένας στον άλλο το στίγμα της κίνησης μας στο μουσικό χάρτη.

Για μένα από το χώρο της jazz ήταν τα περισσότερα ακούσματα τη χρονιά που πέρασε.
Η επαφή μου με την… αγία τριάδα (don cherry-ornette coleman-charlie haden) νομίζω ότι θα μου μείνει σαν η σημαντικότερη μουσική εμπειρία από τη χρονιά μας αφήνει.
Ορίστε μερικά που μου έρχονται στο μυαλό τώρα.

John Coltrane – Avant-garde
Ornette Coleman – Change of the century
Ornette Coleman - Free Jazz
Don Cherry – Brown rice
Don Cherry – Eternal rhythm
Steve Kuhn – Mostly Coltrane

Αλλά και μερικοί απίστευτοι ροκ δίσκοι πους τους έλιωσα στην κυριολεξία:
Big Business – Mind the drift
Mono-Hymn to immortal wind
Mastodon- crack the sky

Σίγουρα ξεχνάω και μερικά.

Φυσικά και είναι ενδιαφέρουσα η συζήτηση

Όσον αφορά τα off topic,που μάλλον ξεκίνησε από μένα, να πω ότι φυσικά και δεν είχα καμία πρόθεση να χαλάσω το ωραίο θέμα. Ίσα ίσα που η άρνηση μου να μιλήσω για κάτι συγκεκριμένο και η αιτιολόγηση αυτής της στάσης, αποτελεί τον πρόλογο του δικού μου “απολογισμού”.

Ηλία αισθάνομαι ότι φέτος ήταν η χρονιά που άφησα τον εαυτό μου να επηρεαστεί περισσότερο από τους άλλους. Για αυτό τον λόγο όπως και εσύ είπες, φέτος έχω βιώσει πολύ “ξεχωριστές” εμπειρίες. Από τα πρώτα που έβαλες τα τρία θα είναι και στην δική μου λίστα, τα υπόλοιπα δεν τα έχω ακούσει.
Δεν έχω λοιπόν παρά να σε ευχαριστήσω για το Eternal Rhythm, όπως επίσης και τον Λύμπε που με "πίεσε" να ακούσω το Brown Rice.Στο avant garde βρέθηκα ενστικτωδώς από μόνος μου. Και από τα ροκ που έβαλες το ένα επίσης θα είναι στη λίστα μου.
 
Δεν έχω λοιπόν παρά να σε ευχαριστήσω για το Eternal Rhythm, όπως επίσης και τον Λύμπε που με "πίεσε" να ακούσω το Brown Rice.Στο avant garde βρέθηκα ενστικτωδώς από μόνος μου. Και από τα ροκ που έβαλες το ένα επίσης θα είναι στη λίστα μου.

Δική μου η ευχαρίστηση βρε Γιώργο, τι λές τώρα,
όπως γνωρίζεις πολύ καλά δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά για ένα μουσικόφιλο
 
1)Beethoven Symphony No 9-Wilhelm Furtwangler Lucerne 1956...Restoration 2007..Music@ Arts..Φετίχ.Ο Furtwangler δυο μήνες μετά πεθαίνει..Στο τέλος τής συναυλίας μετά απο μιά Ωδή στην Χαρά ,εντελώς ´αποχαιρετιστήρια´άγρια, λέει στην γυναίκα του:'Σήμερα ένοιωσα πώς πέρασα ´απέναντι´.........................
Περιμενα χρόνια να ξανακυκλοφορήσει και να την αποκτήσω.


2)Gianluigi Trovesi all'opera..Profumo di Violetta..2008 E.C.M. Mαγευτική σύγχρονη Ιταλία πού τρέφεται απο τίς ρίζες της και παράγει ουσιώδη νεωτερισμό.

3)L'Imparafait des Langues...Louis Sclavis...E.C.M.2007 Moυσική αποδόμηση και αναδομηση μιάς γλώσσας οικείας σέ νέες διαδρομές.

4)Mahler Symphony No 3:Semyon Bychkov...WDR -Sinfonie Orchester Koln(Avie 2003).Την ανακάλυψα φέτος..Η καλύτερη σύγχρονη Τρίτη για μένα.

5)John Balke...Siwan Tραγούδι η Amina Alaoui..ECM 2009...Bασισμένο στήν Αραβο-Ανδαλουσιανή παράδοση....Jazz,Μπαρόκ και Αραβο-ανδαλουσιανή παράδοση σέ ένα ολόφρεσκο νέο έργο τού Balke...H Αlaoui συναρπαστική.

6)Carla Blay and her remarkable Big Band:Appearing Nightly.Watt works 2008....H Carla ...σέ ένα live ..χωρίς πολλά σχόλια.

7)Misha Alperin:Her First Dance..ECM 2008 για solo piano η piano-cello και διάφορα κόρνα...Ισως ο καλύτερος δίσκος τού Misha.

8)Schweizer & Favre - Irene Schweizer & Pierre Favre Θυελλώδες...Μεγάλη αποκάλυψη για μένα.

9)Βeethoven late piano sonatas(28-32)Zωντανές Ηχογραφήσεις απο 1971-1974..Doremi 2005 from Sviatoslav Richter archives............Mοναδικές ερμηνείες.

10)Night on Earth -Second Hand.2008 Sony BMG..Tιμής ένεκεν..Εξαιρετική ελληνική προσπάθεια...Mαζί μέ το Rest Now..Weary Head !You will get well soon...τών Get Well Soon.
 
Last edited:
Matthew Shipp - The Multiplication Table
Louis Moholo-Moholo/Marilyn Crispell - Sibanye (We Are One)
Keith Jarrett - Testament
Aki Takase/Rudi Mahall - Evergreen
Soft Machine - Drop
Jon Balke/Amina Alaoui - Siwan
Tord Gustavsen Ensemble - Restored, Returned
Louis Sclavis - Lost On The Way
Sparks - The Seduction Of Ingmar Bergman
Simon Nabatov - Around Brazil
 
Last edited by a moderator:
Κώστα καλημέρα , (πολύ νυχτερινός σήμερα).


4136EWHX9XL._SL500_AA240_.jpg


Τυχαίνει να ασχολούμαι με το συγκεκριμένο εδώ και λίγες μέρες .
Στο μεταξύ χαλβαδιάζω και το Perpetuum Immobile.
 
Last edited by a moderator:
Μάλλον εννοείς Simon Nabatov - Around Brazil

Aυτό εννοώ.
εγώ με τα Λατιν και τα Μπραζιλέϊρο γενικώς ποτέ δεν είχα καλή σχέση.
Αυτό που κάνει ο Ρώσος εδώ όμως είναι Ανευ προηγουμένου.
A major artistic statement.

Το Perpetuum Immobile εκπληκτικό επίσης. Οσο το ακούω τόσο πιο μεγάλη Κατοχή μου κάνει.
 
Last edited by a moderator:
Απάντηση: Re: Ένα είδος απογραφής...

...
Δεν έχω λοιπόν παρά να σε ευχαριστήσω για το Eternal Rhythm, όπως επίσης και τον Λύμπε που με "πίεσε" να ακούσω το Brown Rice.Στο avant garde βρέθηκα ενστικτωδώς από μόνος μου. Και από τα ροκ που έβαλες το ένα επίσης θα είναι στη λίστα μου.
Αχχ...
Αυτό (το Brown Rice) το παρήγγειλα, το πλήρωσα και ποτέ δεν το πήρα
(ο μακρυχέρης της οικοδομής μάλλον την έκανε την δουλειά,
ας ελπίσουμε, τουλάχιστον, πως θα τον "στρίψουμε" :BDGBGDB55:)
Μου τό 'δωσε ο Κώστας όμως,
μαζί με τα PartI & Part II
και πρόκειται γιά πραματική αποκάληψη! :grinning-smiley-043
 
Κάποια από αυτά που ακούστηκαν στην φετινή χρονιά και δεν αποτελούν νέες κυκλοφορίες συν κάποιες συλλογές. Η λίστα με τους δίσκους του 2009 σε 15 μέρες περίπου.


1.Eternal Rhythm – Don Cherry (1969)
2.Brown Rice – Don Cherry (1975)
3.Live Aux Bains Douches Paris 1980 - James Chance & The Contortions (1980)
4.Safe as milk –Captain Beefheart & His Magic Band (1967)
5.Tago Mago – Can (1971)
6.The Avant-Garde – John Coltrane
7.Ting - Nits (1993)
8.Abhayamudra - Cul de Sac / Damo Suzuki (2005)
9. Supernova - Ibliss (1972)
10. Confessione Di Un Commissario Di Polizia Al Procuratore Della Repubblica – Riz Ortolani(1971)


Συλλογές,

1.New York noise volume 1 Dance music from the New York underground 19781983 (Soul Jazz Records)
2.New York noise volume 2 Dance music from the New York underground 1977 -1984(Soul Jazz Records)
3.Can you dig it? The music and politics of black action films 1968 – 1975(Soul Jazz Records)
4.Various Artists Ze 30: Ze Records Story 1979-2009 (strut records)
5 B-Music - Drive In, Turn On, Freak Out (Finders Keepers)
 
Καταρχην πιστευω πως δεν υπαρχει λιστα με τα καλυτερα!
Σκεφτηκα ομως να ανταποκριθω περισσοτερο για να διακαιολογησω μια περιεργεια δικη μου, τι θα βγαλω.
Τα εβαλα κατω και μου προεκυψαν αυτα για το 2009.
Ειναι αραγε τα καλυτερα?
Οχι απαραιτητα, ηταν αυτα που μου προκαλεσαν ΚΑΤΑΠΛΗΞΗ, αυτη ειναι η αξιολογητικη διαθεση. Αρκετα ισως να φοβαμαι να τα ακουμπησω, οχι επειδη δεν μου αρεσουν αλλα ειναι "επικινδυνα" για διαφορετικους λογους.
Αν τα προτεινω? Σιγουρα ΟΧΙ! Ειναι ακρως υποκειμενικη αυτη η λιστα, on your own risk που λενε.

Το 2009 βγηκαν ωραιοτατες μουσικες που μου κρατησαν συντροφια
Animal Collective, Grizzly Bears, Dirty Projectors, XX, Big Pink, Atlas Sound, Yeah Yeah Yeahs κλπ
Σιγουρα εχω να γνωρισω και αλλα πολλα ακομα
so far ομως αυτα τα 12, αλφαβητικα

Ahleuchatistas - Of the Body Prone
James Blackshaw- The Glass Bead Game
Do Make Say Think - Other Truths
Emeralds - What Happened
Tim Hecker - An Imaginary Country
Vijay Iyer Trio - Historicity
Moritz von Oswald - Vertical Ascent
Charlemagne Palestine and Christoph Heeman - Saiten In Flammen
David Sylvian - Manafon
Scott Tuma & Mike Weis - Taradiddle
The Gentleman Losers - Dustland
The Dutchess and the Duke - Sunset/Sunrise
e
 
Ξεχασα και μερικα απο το 2008
Aidan Baker & Tim Hecker - Fantasma Parastasie
Emeralds - Solar Bridge
Get well soon - Rest now weary head you will - :grinning-smiley-043 σε σας
Richard Pinhas & Merzbow - Keio Line
Spires That In The Sunset Rise - Curse The Traced Bird
The Hospitals - Hairdryer Peace
 
Θα προσθέσω καθυστερημένα και άλλο ένα, εντελώς διαφορετικό και ασύνδετο με τα υπόλοιπα, με το οποίο μόλις έπαθα την πλάκα μου:

Keith Jarrett - Expectations
 
Απάντηση: Re: Ένα είδος απογραφής...

Θα προσθέσω καθυστερημένα και άλλο ένα, εντελώς διαφορετικό και ασύνδετο με τα υπόλοιπα, με το οποίο μόλις έπαθα την πλάκα μου:

Keith Jarrett - Expectations

A - χα . :idea::drummer:-bye-
περιμένουμε την γνώμη σου στο σχετικό θέμα
 
SMiLE.
Αντιγράφω από το THE WIRE issue 248:

'"Wind Chimes", with its exquisite tuned percussion, seems certain to have been influenced by Steve Reich's Drumming, but then you realise it was recorded five years before Reich's minimalist masterpiece was even composed.

:adore: :adore: :adore: