Mερικές σκέψεις.
Όποιος υποστηρίζει ότι λόγω του σωματείου ή του κλαμπ έχει χαλάσει τις παρέες του, πρέπει να το κοιτάξει άμεσα. Έχει τρελό πρόβλημα. Και το γράφω με αγάπη.
Το οικονομικό μέρος είναι αστείο να το συζητάμε. Τα 20-30 μέλη που ενδιαφέρθηκαν για το πως τα βγάζουμε πέρα όλα αυτά τα χρόνια, είτε γράφτηκαν και βοηθάνε στο σωματείο, είτε ψάχνονται να βρουν τρόπους.
Παραπάνω δεν υπάρχουν.
Αυτά που μπορούμε να κάνουμε σαν σωματείο, αν ξεκινήσω να γράφω μπορεί σε πρώτη ανάγνωση να σοκάρουν. Όμως θα προσπαθήσω από την πλευρά μου να γίνουν έστω και σε μικρότερη κλίμακα.
Το να ζητάς συνέχεια καλύτερο περιβάλλον και να είσαι στην απέξω, δεν έχει την ίδια απήχηση από το να συμμετέχεις ενεργά και να έχεις και δικαίωμα να ψηφίσεις γι αυτό.
Είναι λογικό να υπάρχουν πικρίες για τη στάση κάποιων ανθρώπων. Και από τις δύο πλευρές. Όμως όλα εδώ μένουν. Αν υπάρχουν κάποιοι που κρατάνε μανιάτικο κάποιο συμβάν του παρελθόντος, το πρόβλημα το έχουν οι ίδιοι.
Ας κοιτάξουν και καμμιά άλλη κοσμοθεωρία.
Ή καλύτερα να θυμηθούν τα λόγια του Σπυράκου του Κωστόπουλου, ότι δεν έχουμε τίποτα να μοιράσουμε και να είμαστε αγαπημένοι.
Μιλώντας προσωπικά και μόνο, δεν μπορώ τη μιζέρια με τίποτα. Το να μη θέλει κάποιος για τους χ, ψ, λόγους να συμμετέχει στο σωματείο ή σε όποια προσπάθεια είναι σεβαστό. Αλλά να επινοεί και προβλήματα που δεν υπάρχουν ,το θεωρώ απόλυτα μίζερο.
Κάποιος έγραψε ότι όσο μεγαλώνει το κλαμπ, μεγαλώνει και η καχυποψία.
Αυτό ήταν ότι πιο ανούσιο γράφτηκε.
Μη ξαναγράφουμε τα αυτονόητα.
Μου είναι αδιάφορος ο αριθμός μελών του σωματείου και του κλαμπ. Μπορούμε να συντηρηθούμε και να κάνουμε καλύτερο το περιβάλλον που σπαταλάμε κάποιες από τις ελεύθερες ώρες μας; Έχει καλώς.
Δεν μπορούμε,ο.κ, τι να κάνουμε, έτσι είναι η ζωή.
Για μένα το να δώσει κάποιος χρήματα για να βοηθήσει με αφήνει παγερά αδιάφορο. Δεν γουστάρω με τίποτα.
Γουστάρω όμως ο ίδιος να μπει και να συμμετέχει στις διαδικασίες. Αυτή είναι η ουσία και όχι κάποια ευρώ.
Όποιος δεν το καταλαβαίνει , ας μη μπει ποτέ στο σωματείο.
