Από την Αυστρία του 18ου αιώνα είναι εμπνευσμένη η ταινία,
και το δημιουργικό δίδυμο Severin Fiala και Veronika Franz,
αμφότεροι Αυστριακοί, μας ρίχνουν σε ένα πηγάδι με τόσο βαθύ σκοτάδι
γιατί εδώ έχουμε κοινωνικά χαρακτηριστικά από το παρελθόν,
σε μία αγροτική περιοχή όπου ο γάμος, η αποδοχή, η θέση των γυναικών,
η δύσκολη ζωή και κυρίως η Καθολική Χριστιανική πίστη,
δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα για μια κοπέλα που μαζεύει έντομα,
και έχει όνειρα για μία ζωή αποδεκτή από τους ντόπιους.
Ξεκινάει ζόρικα και βάζει το πρώτο πάζλ στην κεντρική θέση,
και χτίζει ένα βουκολικό σύμπαν με πανέμορφη φωτογραφία,
δείχνοντας φτώχεια, σκληρή ζωή και δεισιδαιμονίες,
αφήνοντας παράθυρα στον προσεκτικό θεατή, στα σημεία που επηρεάζουν την Agnew
(συγκλονιστική η Anja Plaschg..) στην εξέλιξη της υπόθεσης.
Το film είναι βραδείας καύσης, αλλά καταφέρνει να κρατήσει τον θεατή,
χωρίς να ηθικολογεί, χωρίς να ταμπελιάζει, χωρίς να κλισεδιάζει,
με ένα τόσο ωμό τρόπο και με ζόρικες σκηνές,
που σε κρατάει ακινητοποιημένο για δύο ώρες.
Από τις πιο σοβαρές Ευρωπαικές ταινίες τρόμου, των τελευταίων ετών..
Last edited by a moderator:
βρίσκονται σε συνεχή νάρκη… Οκτώ χρόνια πριν το τέλος του 20ου αιώνα, δεν θα ήθελα να επιβαρύνω την ήδη υπάρχουσα σύγχυση με την προσωπική μου θολή μαρτυρία. Επισημαίνω όμως τον απόλυτο θρίαμβο του κρατικού φασισμού, την οριστική εγκατάσταση του “στερεότυπου” και των μεταλλαγμένων και, τέλος, την επιτυχή μεταμόσχευση του τηλεοπτικού κοντρόλ-σύστεμ στον κοινωνικό κορμό…
