Auteur, ποια η διαφορά του an autumn afternoon από μια παλιά ελληνική ταινία του 1960.....δηλαδή αν δείξω παλιά δραματική ταινία της Βουγιουκλάκη σε έναν Ιαπωνα θα την πει αριστούργημα; Αυτό εννοώ με το "έως εκεί" .
Με τα να σου πω το αλλο. Όταν ειχα δει το funny games (παρολο που μου αρεσει συνηθως ο Χανεκε) , δεν καταλαβα το κινητρο των επισκεπτων. Γιατι εκαναν αυτα που εκαναν; Ή αλλιως "τι ηθελε να πει ο ποιητης"?
την ειδα ξανα αργοτερα προσπαθοντας να βρω κρυμμένο νοημα καπου μεσα στην ταινια ή ισως καποιο συμβολισμο που δεν ειχα προσεξει αλλα ματαια.
Δηλαδη θα θυμωσεις μαζι μου που δεν την καταλαβα?
Μετα μπηκα στο imdb και ο καθε κουλτουριαρης έλεγε το δικο του παραμύθι και απο κει και περα οσοι διαβασαν τα reviews παπαγαλιζουν τις αποψεις αλλων. Δεν θα ξεχασω τις φατσες των ατομων οταν βγηκαν απο το σινεμα. Ξενερωμενες φατσες με ενα look απορίας σε φαση "τι στο διαολο ειδα τωρα" ζωγραφισμενο στο προσωπο τους. Ειμαι σιγουρος οτι οι μισοι απο αυτους κανα μηνα μετα εκαναν θεωριες σε καποιο Dinner party λεγοντας αρλουμπες οπως αυτος παρακάτω....(βαζω ενα τυχαιο παραδειγμα απο review απο ιμδβ)
...."What this movie does is challenge the audience's own involvement in visual narrative -- usually, we watch movies from somewhere on-high and omniscient; we're invisible but we see all; we're voyeurs, just like God. In Haneke's film, we identify not with the victims but with the all-powerful killers as they set about their funny games. The two polite young men are performing their entertainments for us, the viewers; they're slaking our bloodthirst, our desire for gory spectacle - - after all, isn't this why we watch movies like this in the first place? Haneke, however, doesn't play the usual evasions; he makes explicit the audience's participation in violence; and he forces upon us the need to take responsibility for it...."
Τι λες βρε π@π@ρ@..... απο που το βγαλες αυτο;
Αριστούργημα, για μένα, θα πρεπε να λέγετε μια ταινία που στιγματίζει μια ολόκληρη εποχή με αριστοτεχνικό τρόπο όπως πχ. το space oddysey 2001 ή έστω μια ταινία "καλύτερη του είδους" της, αυτό που λέμε και "classic" π.χ. το goodfelas ή ο δεύτερος νονός για τις γκανγκστερικες....μια ταινία που σε κάνει να νιώθεις τόσο πολλά συναισθήματα που θες να εκραγείς...οπως πχ. το in the name of the father ή το Ballad of jack and rose...
Τελος μια ταινια που ολοι λιγο πολυ μπορουν να relate....οπως π.χ το eternal sunshine of a spotless mind.
Μετα....To citizen kane, το there will be blood το dead man αλλα και το rushmore το lost in translation το Apocalypse Now, το Natural born killers και και και....
...και φυσικά να απευθύνονται στον κόσμο...όχι μόνο σε ένα κλειστό γκρουπ ανθρώπων που με το ένα χέρι μ@στιγώνονται και με το άλλο γαργαλάν τα @ρχιδι@ τους με φτερά κύκνου...
Ανεβασα πιεση....πινω ενα ποτακι και νανι. Τα λέμε αύριο...χαιρετισμούς στην παρέα του νήματος!
https://www.youtube.com/watch?v=cp7_u0kcQRo
