Κοίτα...άλλο πράγμα είναι να φτιάξεις το Χοιροστάσιο ή το Θεώρημα κι άλλο να μαζεύεις εικόνες από "εκεί έξω" και να τις βάζεις να πούν αυτό που θέλεις εσύ.
Eγώ, για παράδειγμα, στο Salt of the Earth, είχα μιά εντύπωση σαν να βλέπω πορνογράφημα. Απλά, αντί για hardcore porn, έβλεπα ανατριχιαστική βία. Το ίδιο κι εκείνα του Joshua αν και εκείνος ξέφευγε υπέροχα (ώρες ώρες, ειδικά εκεί που έδειχνε τους χασάπηδες ντυμένους trans).
Το Fata Morgana (1971) και το Lessons of Darkness (1992) -και τα δύο του Χέρτζογκ- ήταν πολύ πιο ποιητικά, πολύ πιο κοντά σ αυτό που εγώ θέλω να βλέπω σε ντοκυμανταίρ.
σου επαναλαμβάνω: δε λέω "σταμάτησε". Λέω λιγοστεύει. Δεν βρίσκω -εγώ, προσωπικά- 40 ταινίες το χρόνο που να θέλω να πάω να τις δώ σε αίθουσα. Βρίσκω μόλις 9 ή 10.
Η ζωγραφική, μόλις είχε φτάσει στο απόγειό της και βγήκε η φωτογραφία, δραπέτευσε: πήρε το θέμα και το έβλεπε από 5 διαφορετικές οπτικές γωνίες ταυτόχρονα για παράδειγμα.
Κάτι ανάλογο έγινε και με το σινεμά από το '45 μέχρι το '75 περίπου. Και δεν σου λέω για τους auteurs. Σου λέω για το mainstream. Υπάρχει σύγκριση με το σημερινό mainstream; Ειλικρινά τώρα.
Γιατί όσο και να μου αρέσει το underground, όταν οι μελλοντικοί σκύψουν πάνω στα μουσικά 70ς πχ, τους Abba και τη Donna Summer θα ψάξουν πρώτα. Οχι τον Beefheart.
φιλικά επίσης.
Γιατί το mainstream πιάνει το σφυγμό του συλλογικού υποσυνείδητου και δεν γίνεται να το αγνοεί κανείς: αυτό είναι που λέει πράγματα για μάς και για το πως βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας.
Mainstream ήταν το Erotica (Madonna) και underground οι Swans. Λατρεύω τους δεύτερους αλλά είναι ο "μέσα εαυτός" μου αν μ εννοείς: πιο προσωπική σχέση. To Εrotica όμως αδυνατώ να το αγνοήσω: πιστεύω ότι είναι ο καλύτερος ποπ δίσκος των 90ς. Και αυτό, λέει κάτι.
Οπως λέει και η επιτυχία των ταινιών καταστροφής του Χόλυγουντ ή σειρών τύπου The Walking Dead για το Πως νιώθει η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων γύρω μας σήμερα. Λένε πράγματα που κανένα φιλοσοφικό/κοινωνιολογικό δοκίμιο δεν μπορεί να τα πεί.
Αυτό το κομμάτι του σινεμά είναι επίσης πάρα πολύ σημαντικό για μένα. Χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι θα σπεύσω να δώ κάθε blockbuster.
την ...προγραμματισμένη απαξίωση των προϊόντων (sic) που την πάς;
την παραδέχθηκε επισήμως η Apple πριν κάτι μήνες κι έχει φάει αγωγές αποζημιώσεων να τρέχει και να μη φτάνει.
Λες και δεν το ξέραμε.
Ακου προγραμματισμένη απαξίωση των ...αγαθών (sic).
"Aγαθά" λένε τα σκουπίδια πολυτελείας που μας πουλάνε. Στη γλώσσα του πολιτικού καθωσπρεπισμού.
Δεν πρέπει να λέμε πια "αράπης", "αδερφή", "μπινές" γιατί Αυτοί φόρεσαν στις λέξεις σεμνότυφα βρακάκια: πρέπει να λέμε "έγχρωμος", "ομοφυλόφιλος", "διεμφυλικός" (sic).
Ποιός ήταν αυτός που έλεγε "ο φασισμός του μέλλοντος, δεν θα λέγεται πια φασισμός"; :icon15:
μήπως αναγνωρίζεται κάποιον υπέρμετρο εγωισμό;
μήπως να κάνετε μια λίστα με το τί θέλετε να βλέπετε να την στείλουμε στα μεγάλα studios;
τι σχέση έχετε εσείς, με το "το σφυγμό του συλλογικού υποσυνείδητου" που διανύει τελείως άλλη δεκαετια απο εσας και αναζητάει άλλα πράγματα;
13 με ~30 χρονών δεν ειναι αυτοί που έχουν περισσότερο χρόνο και διαμορφώνουν το box office;
ειναι όλοι ηλίθιοι ή μήπως απλα βλέπουν κινηματογράφο για να σκοτώσουν τις πολλές ελεύθερες ώρες τους;
ρωτήσατε τι θέλει να βλέπει η ηλικία 13-30 χρονών; τους ενδιαφέρουν οι δικές σας επιλογές;
να κάνω και εγώ μια λιστα; τόσες εχω ποστάρει εδω γύρω...
δεν ειναι λίγο οξύμωρο, οτι παρόλο που δεν σας δίνει αυτήν την ποιότητα που αναζητάτε το hollywood, συνεισφέρετε οικονομικά σε αυτό και αναζητάτε την "ποιότητα" αποκλειστικα εκεί;
έχετε συνδρομή σε άλλα ανεξάρτητα μέσα προβολής; streaming υπηρεσίες κτλ
υποστηρίζετε τα διάφορα φεστιβάλ κινηματογράφου/ντοκιμαντέρ και αφιερώματα/restropectives που κάνουν κατα καιρούς οι τοπικές αίθουσες;
μου θυμίσατε μια
ταινία τεκμηρίωσης που δείχνει τον δεσμό αγάπης ή ανασφάλειας μοναξιάς, σε γυναίκες που τις χτυπάνε οι άντρες τους..
θεωρείτε οτι έχει την ίδια σημασία και αντικτυπο σε αυτόν που αποκαλέιτε έτσι, το αράπης και το έγχρωμος; το αδερφή και ομοφυλόφιλος;
δεν βλέπετε μια λεπτή γραμμή σεβασμού..
φασισμός δεν είναι να μην υπάρχει πολυφωνία; να μην υπάρχουν λέξεις οπου προσδίδουν ενα λίγοοοο διαφορετικό νόημα;
ενα μικρό σεβασμό..
αν όχι, τοτε χρησιμοποιώντας την δική σας γλώσσα... έχουμε μπερδέψει τις βούρτσες με τις πούτσες..
φιλικά
