Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

προς το παρόν, Φασμπίντερ και ξερό ψωμί!

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.


λίγο πιο κάτω απο το Ali, το οποιο martha ουσιαστικά συμπληρώνει και γίνεται "ζευγάρι" με το Ali

αυτοι οι σάπιοι εσωτερικά τύποι, που προσπαθούν μάταια να ρουφήξουν λίγη ζωή, ζουν και κινούνται σε ενα ανθισμένο παράδεισο.
Ο Φασμπίντερ διαποτίζει όλη την ταινία με αντιθέσεις, απο το ντεκόρ, τα χρώματα, τα συναίσθηματα, το κάθε στήσιμο.
Χαρακτηριστική η σκηνή με το τρενάκι του φόβου και την χαρά του σαδιστή άντρα.

Σπουδή στην σύνθεση κάδρων και χρωμάτων, οπου απο μόνα τους εκφράζουν την κάθε σκηνή.
καθρέφτες, φαντάσματα, βάθος πεδίου κ.α.

9/10
 
Πανουσης και Φασμπίντερ χαμένα αδέρφια στην γέννα.
ο Φασμπίντερ σε αρκετές ταινίες του, εχει εναν ελληνα ή εκανε αναφορες στην Ελλάδα,
ενω ο Πανούσης του έγραψε και κομμάτι..

Rainer_Werner_Fassbinder_%26_Hanna_Schygulla_01.jpg
images
6033592.jpg
280px-PER51895_061.jpg
 
Τακης Πετροπουλος said:
Εδώ άγγιξες χορδή. Έχω στο αρχείο μου 87 ταινίες του Pappy, τρεις, τέσσερεις βιογραφίες και κάτι λίγα ντοκυμανταίρ. 717 γίγα αν ενδιαφέρεσαι. Άνισος, παλιάνθρωπος, μπεκρής αλλά...
Αν θες γράψε για το sun shines bright ή το How green was my valley
Click to expand...

ευχαριστώ για την προσφορά.

Δεν μας είπες ποιες ειναι οι αγαπημένες σου ταινίες του Pappy..
 
auteur said:
..


λέτε και ο Γάλεν να πάθει, ότι έπαθε και ο σοφός Wallace... για τον Godard.
:p

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.


Λέω να κάνω και ενα αφιέρωμα στον τιτάνα John Ford.
ποια προτέινετε, εκτός απο τα παρακάτω..

The Man Who Shot Liberty Valance (1962)
The Grapes of Wrath (1940)
* The Searchers (1956)
The Quiet Man (1952)
* Stagecoach (1939)
How Green Was My Valley (1941)
My Darling Clementine (1946)
The Informer (1935)
Rio Grande (1950)
How the West Was Won (1962)

* τα έχω δει
Click to expand...

Cheyenne Autumn.
Mr.Roberts
 
FINIX said:
Remake του Suspiria(D.Argento) απο τον σκηνοθετη του call me by your name Luca Guadagnino με Tilda Swinton,ενδιαφερον ακουγεται

https://www.youtube.com/watch?v=3uGIEY7tdg8
Click to expand...

Δεν περιμενα οτι θα μπορουσα να το πω ποτε αυτο για ριμεικ του συγκεκριμενου, αλλα φανηκε οντως πολυ ενδιαφερον.

Το μονο που πραγματικα ελειπε πολυ σε αυτο το τρειλερ ηταν οι Γκομπλιν. Ειμαι σιγουρος οτι αν το ξαναδει κανεις με την παρακατω υποκρουση θα δειχνει ακομα καλυτερο.

https://www.youtube.com/watch?v=wtXz3OlFwZA
 
οι μεταλοπατέρες απεφάνθει, μένει να δούμε και το παλιό κλασικό του Argento!

μόλις κυκλοφόρησαν σε bluray, οι πρώτες ταινιαρες ενος απο τους σημαντικότερους εν ζωή σκηνοθέτες, του Hirokazu Kore-eda!

Air Doll (2009)
Hana (2006)
After Life (1998)
Maborosi (1995)

Hana & Air Doll δεν ειναι τόσο καλές οσο οι άλλες
 
Το ΑLi δεν το βρήκα ακόμα,απόψε έχει τα πικρά δάκρυα,το περιμένω πως και πως.

φασμπιντερίαση βλέπω να τρέχει φίλε auteur και το ευχαριστιέμαι.

Αν δεν είχε πεθάνει μετά το Querelle ποιός ξέρει τι διαμάντια ακόμα θα μας έδινε..
 
Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Δημήτρης Ιωάννου said:
Το ΑLi δεν το βρήκα ακόμα,απόψε έχει τα πικρά δάκρυα,το περιμένω πως και πως.

φασμπιντερίαση βλέπω να τρέχει φίλε auteur και το ευχαριστιέμαι.

Αν δεν είχε πεθάνει μετά το Querelle ποιός ξέρει τι διαμάντια ακόμα θα μας έδινε..
Click to expand...
Πιστεύω ότι με τέτοια δημιουργικότητα και ενέργεια (3-4 ταινίες το χρόνο και μάλιστα από αξιόλογες ως αριστουργηματα, όχι σαν του Miike που βλέπεται 1 στις 30) και σε θέματα που καίνε, θα τους είχε σαρώσει όλους τους μεγάλους.

Ταινιάρα και τα δάκρυα, καθε πλάνο και στήσιμο σπουδή σκηνοθεσίας... αλλά εμένα με συγκλόνισε στο Ali.

Ο άτιμος έχει αφαιρέσει από την θεατρικότητα όλη την φθηνη δραματοποιηση και έχει κρατήσει την σύνθεση και όλο το στήσιμο των πλάνων.
Αυτές οι μικρές σιωπες, ο αργός ρυθμός και τα mise en scene στο ali είναι πλήρης εκφραστικά. Μεγάλο αριστουργημα το Ali.
 
Last edited:
Αυτές οι μικρές σιωπες, ο αργός ρυθμός και τα mise en scene στο ali είναι πλήρως εκφραστικά και μαζί με τον διάλογο, μπορεί και εκφράζει λεπτές υπαινικτικες έννοιες και συναισθηματικες καταστάσεις. Υπάρχει πολύ οπτικός, όσο και λεκτικός, υπαινιγμός στο έργο του.
 
..

Οι 100 καλύτερες ταινίες του 21ου αιώνα BBC

100. Toni Erdmann (Maren Ade, 2016)
100. Requiem for a Dream (Darren Aronofsky, 2000)
100. Carlos (Olivier Assayas, 2010)
99. The Gleaners and I (Agnès Varda, 2000)
98. Ten (Abbas Kiarostami, 2002)
97. White Material (Claire Denis, 2009)
96. Finding Nemo (Andrew Stanton, 2003)
95. Moonrise Kingdom (Wes Anderson, 2012)
94. Let the Right One In (Tomas Alfredson, 2008)
93. Ratatouille (Brad Bird, 2007)
92. The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford (Andrew Dominik, 2007)
91. The Secret in Their Eyes (Juan JosΓ© Campanella, 2009)
90. The Pianist (Roman Polanski, 2002)
89. The Headless Woman (Lucrecia Martel, 2008)
88. Spotlight (Tom McCarthy, 2015)
87. AmΓ©lie (Jean-Pierre Jeunet, 2001)
86. Far From Heaven (Todd Haynes, 2002)
85. A Prophet (Jacques Audiard, 2009)
84. Her (Spike Jonze, 2013)
83. A.I. Artificial Intelligence (Steven Spielberg, 2001)
82. A Serious Man (Joel and Ethan Coen, 2009)
81. Shame (Steve McQueen, 2011)
80. The Return (Andrey Zvyagintsev, 2003)
79. Almost Famous (Cameron Crowe, 2000)
78. The Wolf of Wall Street (Martin Scorsese, 2013)
77. The Diving Bell and the Butterfly (Julian Schnabel, 2007)
76. Dogville (Lars von Trier, 2003)
75. Inherent Vice (Paul Thomas Anderson, 2014)
74. Spring Breakers (Harmony Korine, 2012)
73. Before Sunset (Richard Linklater, 2004)
72. Only Lovers Left Alive (Jim Jarmusch, 2013)
71. Tabu (Miguel Gomes, 2012)
70. Stories We Tell (Sarah Polley, 2012)
69. Carol (Todd Haynes, 2015)
68. The Royal Tenenbaums (Wes Anderson, 2001)
67. The Hurt Locker (Kathryn Bigelow, 2008)
66. Spring, Summer, Fall, Winter…and Spring (Kim Ki-duk, 2003)
65. Fish Tank (Andrea Arnold, 2009)
64. The Great Beauty (Paolo Sorrentino, 2013)
63. The Turin Horse (Béla Tarr and Ágnes Hranitzky, 2011)
62. Inglourious Basterds (Quentin Tarantino, 2009)
61. Under the Skin (Jonathan Glazer, 2013)
60. Syndromes and a Century (Apichatpong Weerasethakul, 2006)
59. A History of Violence (David Cronenberg, 2005)
58. Moolaadé (Ousmane Sembène, 2004)
57. Zero Dark Thirty (Kathryn Bigelow, 2012)
56. Werckmeister Harmonies (Béla Tarr, director; Ágnes Hranitzky, co-director, 2000)
55. Ida (PaweΕ‚ Pawlikowski, 2013)
54. Once Upon a Time in Anatolia (Nuri Bilge Ceylan, 2011)
53. Moulin Rouge! (Baz Luhrmann, 2001)
52. Tropical Malady (Apichatpong Weerasethakul, 2004)
51. Inception (Christopher Nolan, 2010)
50. The Assassin (Hou Hsiao-hsien, 2015)
49. Goodbye to Language (Jean-Luc Godard, 2014)
48. Brooklyn (John Crowley, 2015)
47. Leviathan (Andrey Zvyagintsev, 2014)
46. Certified Copy (Abbas Kiarostami, 2010)
45. Blue Is the Warmest Color (Abdellatif Kechiche, 2013)
44. 12 Years a Slave (Steve McQueen, 2013)
43. Melancholia (Lars von Trier, 2011)
42. Amour (Michael Haneke, 2012)
41. Inside Out (Pete Docter, 2015)
40. Brokeback Mountain (Ang Lee, 2005)
39. The New World (Terrence Malick, 2005)
38. City of God (Fernando Meirelles and KΓ‛tia Lund, 2002)
37. Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives (Apichatpong Weerasethakul, 2010)
36. Timbuktu (Abderrahmane Sissako, 2014)
35. Crouching Tiger, Hidden Dragon (Ang Lee, 2000)
34. Son of Saul (LΓ‛szlΓ³ Nemes, 2015)
33. The Dark Knight (Christopher Nolan, 2008)
32. The Lives of Others (Florian Henckel von Donnersmarck, 2006)
31. Margaret (Kenneth Lonergan, 2011)
30. Oldboy (Park Chan-wook, 2003)
29. WALL-E (Andrew Stanton, 2008)
28. Talk to Her (Pedro AlmodΓ³var, 2002)
27. The Social Network (David Fincher, 2010)
26. 25th Hour (Spike Lee, 2002)
25. Memento (Christopher Nolan, 2000)
24. The Master (Paul Thomas Anderson, 2012)
23. CachΓ© (Michael Haneke, 2005)
22. Lost in Translation (Sofia Coppola, 2003)
21. The Grand Budapest Hotel (Wes Anderson, 2014)
20. Synecdoche, New York (Charlie Kaufman, 2008)
19. Mad Max: Fury Road (George Miller, 2015)
18. The White Ribbon (Michael Haneke, 2009)
17. Pan's Labyrinth (Guillermo Del Toro, 2006)
16. Holy Motors (Leos Carax, 2012)
15. 4 Months, 3 Weeks and 2 Days (Cristian Mungiu, 2007)
14. The Act of Killing (Joshua Oppenheimer, 2012)
13. Children of Men (Alfonso CuarΓ³n, 2006)
12. Zodiac (David Fincher, 2007)
11. Inside Llewyn Davis (Joel and Ethan Coen, 2013)
10. No Country for Old Men (Joel and Ethan Coen, 2007)
9. A Separation (Asghar Farhadi, 2011)
8. Yi Yi: A One and a Two (Edward Yang, 2000)
7. The Tree of Life (Terrence Malick, 2011)
6. Eternal Sunshine of the Spotless Mind (Michel Gondry, 2004)
5. Boyhood (Richard Linklater, 2014)
4. Spirited Away (Hayao Miyazaki, 2001)
3. There Will Be Blood (Paul Thomas Anderson, 2007)
2. In the Mood for Love (Wong Kar-wai, 2000)
1. Mulholland Drive (David Lynch, 2001)

----------------------------------------------------------

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Fox and His Friends (1975)

Η "αλεπού" κερδίζει χρήματα και μια πρώτης ταξης ευκαιρία να αναρριχηθεί απο τα πεζοδρόμια στα σαλόνια της μπουρζουαζίας.
ομως η αλεπού ζει σε ενα κόσμο σε άλλες "φιλικές" αλεπούδες οπου θεωρεί φίλους.

Ο Fassbinder ξεγυμνώνει την υποκρισία της ανθρώπινης φύσης (σε προσωπικό, κοινωνικό και ταξικό επίπεδο),
με τρομερή ευκολία και εικαστική αρτιότητα πλάνων/συνθέσης/χρωμάτων.

σε αντίθεση με όλους τους μεγάλους σκηνοθέτες, δεν φοβάται να εκτεθεί (ακόμα και γυμνός μπροστά στην κάμερα) και να τσαλακωθεί,
απομυθοποιώντας πλήρως τον δημιουργό απο την σφαίρα του μυθικου ιερού τέρατος, δίνοντας μας μια πλήρως ανθρώπινη και ευάλωτη εικόνα.

Μάλλον πρόκειται για ταινία ψυχανάλυσης, αυτοβιογραφική, οπου ο Fassbinder έχει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Μια "αλεπού" που μπορεί να κέρδισε εξ ουρανου χρήματα, να τα έδωσε όλα (αγάπη και χρήματα) ως πλήρως ανιδιοτελής,
αλλα τελικά έχασε τον ίδιο του τον ευατό. Εδω η αυτοκτονια ειναι απλά μια πράξη αξιοπρέπειας για το σώμα, αφού πιο πρίν, ήδη έχει χαθεί η ψυχή.

9+/10
 
Last edited:
Στο Fox and his friends υπάρχει αποδοχή του gay ζευγαριού απο την πλούσια οικογένεια, όχι λόγο σεβασμού στην διαφορετικότητα, αλλα ως ανάγκη οικονομικής εκμετάλευσης. Ηδη απο το Ali fear eat the soul, μας ειχε δείξει την εξελικτική πορεία που πήρε ο ρατσισμός/καπιταλισμός.

Πόσοι απο τους μετανάστες κάνουν όλες αυτες τις δουλειές, που εμεις δεν θέλουμε να κάνουμε;
κήποι, αποχετεύσεις, χαμαλοδουλειές, δουλειές στα χωράφια κ.α.

ποσοι πληρώνουν για να έχουν παρέα;
ειτε συνειδητά, είτε ασυνέιδητα οπως ο fox..
 
Last edited:
Απάντηση: Re: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

auteur said:
Αυτές οι μικρές σιωπες, ο αργός ρυθμός και τα mise en scene στο ali είναι πλήρως εκφραστικά και μαζί με τον διάλογο, μπορεί και εκφράζει λεπτές υπαινικτικες έννοιες και συναισθηματικες καταστάσεις. Υπάρχει πολύ οπτικός, όσο και λεκτικός, υπαινιγμός στο έργο του.
Click to expand...

Μόλις το είδα και η περιγραφή σου αρτιότατη.Το λάτρεψα και εγώ.Angst essen die Seele auf..

Μου κάνει εντύπωση πως απουσιάζει η αίσθηση του ανολοκλήρωτου ,πράγμα έντονο σε άλλες ταινίες του.

Σχεδόν συνέπασχα με την ηλικιωμένη απλοική γυναίκα,τα παραδείγματα ουκ ολίγα
 
Re: Απάντηση: Re: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Δημήτρης Ιωάννου said:
Μόλις το είδα και η περιγραφή σου αρτιότατη.Το λάτρεψα και εγώ.Angst essen die Seele auf..

Μου κάνει εντύπωση πως απουσιάζει η αίσθηση του ανολοκλήρωτου ,πράγμα έντονο σε άλλες ταινίες του.

Σχεδόν συνέπασχα με την ηλικιωμένη απλοική γυναίκα,τα παραδείγματα ουκ ολίγα
Click to expand...

όλοι ειναι θύματα ρατσιμού στην ταινία, αλλα κυρίως ο Ali.
θυμήσου πως η ηλικιωμένη παρόλο που ένιωθε τον κοινωνικό ρατσισμό,
ήταν και αυτή ρατσίστρια τόσο με τον Αλι, οταν τον έδειχνε σαν τρόπαιο για τα μπράτσα του και την απαλή επιδερμίδα του και τις δουλειές που του έβαζε να κάνει για την αποθήκη της γειτόνισας... τοσο και με την νεαρή κοπέλα που ήρθε στην πολυκατοικία αλλα κέρδιζε πολύ λίγα χρήματα και άρα άνηκε σε άλλη κοινωνική ταξη.

παρατήρησε το κινηματογραφικό μοτίβο με τις σκάλες..
πως απο την μία βλέπουμε "πίσω απο μπάρες" την ηλικιωμένη.. λογο του ρατσισμού που δέχεται απο τους ένοικους της πολυκατοικίας..
και αργότερα, μετά την έλευση της νεαράς κοπέλα που κερδίζει ελάχιστα χρήματα, οι ίδιες "μπάρες" ειναι πλέον στην κοπέλα.
εχει πάρει δηλ την θέση της ηλικιωμένης αλλα για άλλους λόγους πλέον..

στο 1:20 (και το πιο σπουδαίο ειναι οτι παντού είχαμε καποια αντίστοιχα κάγκελα φυλακής/εγκλεισμού

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

images


Ali-Fear-Eats-The-Soul6.jpg


AliNeighbors-e1308502198536.jpg



και ένα πλάνο απο το all that heavens allow (με παρόμοιο θέμα και αντιμετώπιση) που επηρεάστηκε ο Fassbinder,

tumblr_p3hmdtNUBt1s39hlao3_r1_1280.png
 
Αντέ να δούμε θα δει καμία ταινία ο ιδρυτής του νήματος;
Και τι θα δει;

Εντωμεταξύ είμαι σίγουρος ότι αν δει το Ali fear eat the soul θα το λατρέψει. Αφού και ο αγαπημένος του Kaurismaki έχει επηρεαστεί (μην πω κατακλεψει) άμεσα από την ταινία αυτή.

Αλλά εδω ακόμα βλέπει agnes Varda..
Το αξεπέραστο the beach of agnes Varda.
 
Le Redoutable (2017)
- Μεταφρασμένος Τίτλος: Γκοντάρ, Αγάπη μου

- Πλοκή:

Παρίσι, 1967. Ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ γυρίζει την Κινέζα, πλάι στη γυναίκα που αγαπά, την Άννα Βιαζέμσκι, μια κοπέλα είκοσι χρόνια μικρότερη του. Είναι ευτυχισμένοι, όμορφοι, ερωτευμένοι. Αλλά η υποδοχή της ταινίας πυροδοτεί μια επεξεργασία αυτοαναζήτησης για τον Ζαν-Λικ. Τα γεγονότα του Μάη του 1968 θα ενισχύσουν αυτή τη διαδικασία, και την κρίση που έχει ταρακουνήσει τον μεγάλο δημιουργό. Βαθιά ριζωμένες αντιπαραθέσεις και παρεξηγήσεις θα τον αλλάξουν αμετάκλητα.

- Παραλειπόμενα:

Ο ίδιος ο Jean-Luc Godard αποκάλεσε την ταινία: «μια ανόητη, ανόητη ιδέα».
Click to expand...


Ταινία για τον κυριο Γάλεν
:p
 
ακουσα οτι ειναι πολύ ενδιαφέρουσα και σπουδαία ταινία.
ακουσα οτι έχει πάρει αρκετά στοιχεία απο Dreyer, ίσως και Bresson & Ozu.

είδα στο metacritic (που εμπιστεύομαι περισσότερο απο τους ψήφους του IMDB) οτι εχει πολύ υψηλό δείκτη.

Με τον Paul Schrader ήρθα σε επαφή πρώτη φορά, με το σενάριο του taxi driver.
"ξανασυναντηθήκαμε" σε μια συζήτηση στο youtube για το βιβλίο που είχε γράψει οταν ήταν 24 χρονών, και ξανακυκλοφορεί με νέα εισαγωγή

With a new introduction, acclaimed director and screenwriter Paul Schrader revisits and updates his contemplation of slow cinema over the past fifty years. Unlike the style of psychological realism, which dominates film, the transcendental style expresses a spiritual state by means of austere camerawork, acting devoid of self-consciousness, and editing that avoids editorial comment. This seminal text analyzes the film style of three great directorsβ€”Yasujiro Ozu, Robert Bresson, and Carl Dreyerβ€”and posits a common dramatic language used by these artists from divergent cultures. The new edition updates Schrader’s theoretical framework and extends his theory to the works of Andrei Tarkovsky (Russia), BΓ©la Tarr (Hungary), Theo Angelopoulos (Greece), and Nuri Bilge Ceylan (Turkey), among others. This key work by one of our most searching directors and writers is widely cited and used in film and art classes. With evocative prose and nimble associations, Schrader consistently urges readers and viewers alike to keep exploring the world of the art film.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

καλύτερα ομως να έχουμε μικρές προσδοκίες..
εχει κάποια γεωμετρικά πλάνα απίστευτης ομορφιάς (οπως των μεγάλων) αλλα έχει και κάποια βγαλμένα απο κακή αμερικάνικη τηλεσειρά.
 
Last edited:
Top Bottom