Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

.
αουτεουρ καλες οι λιστες σου στο ποστ 93 πολλα απο αυτα θα ηθελα να ξαναδω αρκετα δεν εχω δει
τα Borat δεν τα μπορω καθολου αρρωσταινω


η τελευταια μεγαλη κωμωδια που θυμαμαι KING OF COMEDY
φυσικα η ολων των εποχων THE PARTY
νοσταλγω και το ωραιο παλιο αγγλικο χιουμορ
δεν μπορω ποια monty pythons

Το KING OF COMEDY ειναι τοσο κωμωδια, οσο ειναι νησι το Καρπενησι :afro:
 
The King of Comedy*is a 1982 American*satirical*black comedy film*directed by*Martin Scorsese*

https://en.m.wikipedia.org/wiki/The_King_of_Comedy_(film)?wprov=sfla1

Σκέτη παραπληροφορηση imdb, χρήστες/critics του imdb, Wikipedia, rotten tomatoes και διάφορα άλλα site, να θεωρούν το king of comedy, dark comedy/comedy.

Πάλι καλά στο Google γράφει Thriller/crime, έχουν αφαιρέσει το comedy αφού κανένας δεν γέλασε.

:flipout:
 
Re: Απάντηση: Re: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Γιατί να το πληρώσεις διπλά στην criterion τον Φεβρουάριο,όταν έχει κυκλοφορήσει (και αγοράσει) στην Αγγλία από τον Ιούλιο,σε restored version και σε αριθμημένα αντίτυπα?

Σου είχα δώσει το λινκ..

6 διαφορετικά Bluray για το Stalker
https://caps-a-holic.com/c_list.php?c=2424

5 διαφορετικά Bluray για το Andrei Rublev
https://caps-a-holic.com/c_list.php?c=1234

ποιο release θα διαλέγατε για κάθε ταινία;
 
Re: Απάντηση: Re: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Από το Στάλκερ έχω Criterion bluray, Artificial Bluray που κάπου διάβασα ότι είναι η γαλλική κόπια, και Artificial Eye DVD + Ruscico DVD . Η έκδοση της Criterion είναι μακράν η καλύτερη γιατί έχει καινούρια επεξεργασία.

Από τον Αντρέι Ρουμπλιώφ έχω το καινούριο Bluray της Criterion, Το Artificial Eye bluray (όχι το δίσκο) και το παλιό dvd της Criterion (που στην ουσία ήταν μόνο το Passion according to Andrei)
 
Το KING OF COMEDY ειναι τοσο κωμωδια, οσο ειναι νησι το Καρπενησι :afro:

το ηξερα οτι καποιος θα πεταγοταν να πει τα αυτα
η κωμωδια δεν απαραιτητο μονο για να γελας
ειναι ακομα και για αναδεικνηεις τα αρνητικα στοιχεια μιας κοινωνιας

:eviltongue:
 

.

The King of Comedy

Υπάρχουν κωμωδίες και κωμωδίες. Κάποιες είναι απλώς σαχλές και άχαρες, κάποιες καθρεφτίζουν το επίπεδο του κοινού τους γυρεύοντας να το διασκεδάσουν, άλλες στοχεύουν στα ταπεινότερα των ενστίκτων κι άλλες στα ευγενέστερα (αν και, εδώ που τα λέμε, ευπρέπεια ή σεμνοτυφία στο χιούμορ δεν χωράει). Σε μερικές ιδιαίτερες κωμωδίες όμως –κι αυτές είναι που απαντώνται πιο σπάνια- το χαμόγελο παγώνει στα χείλη, το γέλιο μοιάζει περισσότερο με αμυντικό μηχανισμό μπροστά σε μια αόριστα ενοχλητική κατάσταση.

Δεν μπορώ να φανταστώ πιο καλά κεκαλυμμένο δράμα για την ψύχωση να είσαι κάποιος, απ’ αυτό το υπέροχο έργο. Το ότι μπορεί και λειτουργεί ταυτόχρονα σαν, πικρή έστω, κωμωδία, πιστώνεται ασφαλώς στη σκηνοθετική ιδιοφυΐα του δημιουργού της. Ο Σκορσέζε, σε πρώτο επίπεδο, μιλάει για την επίμοχθη αναζήτηση της ταυτότητας και τον υπαρξιακό πανικό που τη συνοδεύει. Κάνει όμως και μια κατάμαυρη σάτιρα των, τηλεοπτικά διαμορφωμένων, κοινωνικών ηθών που παραμένουν ίδια μέχρι σήμερα και ακόμα αναπνέουμε τον μολυσμένο αέρα τους. Κι είναι τέτοια η λεπτότητα των χειρισμών του, που δυσκολεύεσαι να πεις αν το αστείο αφορά τον παρακμιακό βασιλιά ή τους περιχαρείς υπηκόους (αφού όλοι γονατίζουμε μπροστά στην Εικόνα) της ιδιότυπης Αυλής που είναι ο παγκόσμιος πολιτισμός του φαίνεσθαι.
 
το ηξερα οτι καποιος θα πεταγοταν να πει τα αυτα
η κωμωδια δεν απαραιτητο μονο για να γελας
ειναι ακομα και για αναδεικνηεις τα αρνητικα στοιχεια μιας κοινωνιας

:eviltongue:

Χαιρομαι που βοηθησα να μην απογοητευτεις. :ernaehrung004:
 
Παρακαλούνται οι βαρωνοι των φεστιβαλ να γράψουν τι καλό είδαν ή δεν είδαν, στο φεστιβάλ.
 
η ταιινια της ημερας

σημερα λεω να δω Πολανσκι
ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ
ΠΩς θα μου φανει μετα τοσα χρονια δεν θυμαμαι τιποτε...
 
Συνήθως όσοι κατηγορούν την τέχνη για εμπορευματοποίηση (σίγουρα έχει γίνει σε ενα βαθμό)
θα ήθελαν διακαώς και οι ίδιοι, εναν πίνακα στο σπίτι τους.
Αντιθέτως, αν έρθουν αντιμέτωποι με έργα καλλιτεχνών που ειναι ενάντια σε κάθε μορφή εμπορευματοποίησης της τέχνης, θα τα απορρίψουν πλήρως αφου με τέτοια έργα δεν μπορεί να διακοσμηθεί ο τοίχος και το σαλόνι τους.

Αντιφατικά (οπως είναι και η ιστορία της τέχνης) ακόμα και αυτά που φτιάχτηκαν ως ακατάλληλα για διακόσμηση,
εχουν πωληθεί σε υπέρογκα ποσά.

Χωρίς να θέλω να θίξω προσωπικά κάποιον, υπάρχει και ενα σχετικό νήμα στο φορουμ, δεν θα ξαφνιαζόμουν αν το ίδιο νήμα υπήρχε και σε εξειδικευμένα φόρουμ τέχνης.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Joseph Beuys (German: [ˈjoːzΙ›f ˈbɔʏs]; 12 May 1921 – 23 January 1986) was a German Fluxus, happening, and performance artist as well as a sculptor, installation artist, graphic artist, art theorist, and pedagogue.

His extensive work is grounded in concepts of humanism, social philosophy and anthroposophy; it culminates in his "extended definition of art" and the idea of social sculpture as a gesamtkunstwerk, for which he claimed a creative, participatory role in shaping society and politics. His career was characterized by open public debates on a very wide range of subjects including political, environmental, social and long term cultural trends. He is widely regarded as one of the most influential artists of the second half of the 20th century.

https://en.wikipedia.org/wiki/Joseph_Beuys

https://www.theartstory.org/artist-beuys-joseph.htm

http://www.artnet.com/artists/joseph-beuys/

o Joseph Beuys θεωρείτε ενας απο τους πιο καταλυτικούς δημιούργους της εποχής του, οπου βλέπωντας την κυριαρχία του abstract painting και color field painting (που ειναι άκρως εσωτερικά/προσωπικά και καθόλου συλλογικά) ήθελε ο καλλιτέχνης (οπως και ο θεατής να έχει ενεργό δράση στο έργο) να στοχαστεί και να καλλιεργήσει μια θεωρεία γύρω απο το έργο του, τόσο κοινωνική όσο και πολιτική. Εβλεπε κάθε άνθρωπο όχι ως καλλιτέχνη καθ' εαυτόν, αλλα ως εναν εν δυνάμει δημιουργικό και σκεπτόμενο όν, τόσο πολιτικά, κοινωνικά και περιβαλλοντολογικά.

Δυστυχώς το ντοκιμαντέρ αν και δείχνει την προσπάθεια*, αυτου του ιδιαίτερα ευαίσθητου και ευφυή καλλιτέχνη
-αποτυπώνεται πληρως στο βλεμα του- ειναι αρκετά αποσπασματικό και σου αφήνει μια αίσθηση ημιτελούς, χωρίς να ειναι ιδιαίτερα κακό.

*ο Beuys οταν δίδασκε έφευγε απο την αίθουσα μόνο οταν και ο τελευταίος μαθητής ήθελε να φύγει



Beuys-Feldman-Gallery.jpg
 
η ταιινια της ημερας

σημερα λεω να δω Πολανσκι
ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ
ΠΩς θα μου φανει μετα τοσα χρονια δεν θυμαμαι τιποτε...

Ουτε την Κατριν με το σι θρου δε θυμασαι?
Που τα πουλας αυτα?
 
το μονο που θυμαμαι ηταν οτι δεν μου ειχε κανει εντυπωση ιδιαιτερη
για να δουμε σημερα !
ΤΟ ΕΙΔΑ ....
Ααααα Πολανσκι με μηδεν εξοδα το 1965
40 χρονια μπροστα ηταν ο αφεοφοβος φυσικο ηταν να μην μ αρεσει τοτε
και να με καθηλωσει σημερα

και τι ηρθε μετα !!
η ΝΥΧΤΑ
ο ενοικος το μαχαιρι

:worshippy:
 
Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

ΤΟ ΕΙΔΑ ....
Ααααα Πολανσκι με μηδεν εξοδα το 1965
40 χρονια μπροστα ηταν ο αφεοφοβος φυσικο ηταν να μην μ αρεσει τοτε
και να με καθηλωσει σημερα

και τι ηρθε μετα !!
η ΝΥΧΤΑ
ο ενοικος το μαχαιρι

:worshippy:
Εσείς δεν εισασταν που τα βλέπατε τότε και μετά από λίγο καταλαβαινατε ότι ήταν αριστουργημα;

Όχι όπως τώρα, που όλα είναι αριστουργήματα και τα ξεχνάμε το επόμενο πρωί που διαβάζουμε από iPad κουκουβάουνες news.

Τότε διαβάζατε με την εφημερίδα του κράτους, τα τετράδια του σινεμά των Γάλλων, πινατε ελληνικό καφέ (τουρκικό για την ακρίβεια) με μιράντα Παπαδόπουλου και από δίπλα Kracauer, Astric, και Bazin.
Το μεσημέρι με το τσιπουρακι εκεί που σκάει το κύμα, χταπόδακι με φακές και παξιμάδι, και από δίπλα Μουστοξυδη, Ραφαηλιδη, ενώ το βράδυ σας νανουριζαν με Κίρκεργκωρ, Σατρ και Καμύ.

 
Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Εσείς δεν εισασταν που τα βλέπατε τότε και μετά από λίγο καταλαβαινατε ότι ήταν αριστουργημα;

Όχι όπως τώρα, που όλα είναι αριστουργήματα και τα ξεχνάμε το επόμενο πρωί που διαβάζουμε από iPad κουκουβάουνες news.

Τότε διαβάζατε με την εφημερίδα του κράτους, τα τετράδια του σινεμά των Γάλλων, πινατε ελληνικό καφέ (τουρκικό για την ακρίβεια) με μιράντα Παπαδόπουλου και από δίπλα Kracauer, Astric, και Bazin.
Το μεσημέρι με το τσιπουρακι εκεί που σκάει το κύμα, χταπόδακι με φακές και παξιμάδι, και από δίπλα Μουστοξυδη, Ραφαηλιδη, ενώ το βράδυ σας νανουριζαν με Κίρκεργκωρ, Σατρ και Καμύ.


Κι εγώ που νόμιζα ότι βλέπανε Αλίκη Βουγιουκλάκη στο σινεμά, διαβάζανε Ρομάντσο, πίνανε Μεταξά 3 αστέρων και ακούγανε Ζωζώ Σαπουντζάκη.
 
ΤΟ ΕΙΔΑ ....
Ααααα Πολανσκι με μηδεν εξοδα το 1965
40 χρονια μπροστα ηταν ο αφεοφοβος φυσικο ηταν να μην μ αρεσει τοτε
και να με καθηλωσει σημερα

και τι ηρθε μετα !!
η ΝΥΧΤΑ
ο ενοικος το μαχαιρι

:worshippy:

Επιτελους μιλησες σα δασκαλος!