Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

[Stellios papa]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Τότε διαβάζατε με την εφημερίδα του κράτους, τα τετράδια του σινεμά των Γάλλων, πινατε ελληνικό καφέ (τουρκικό για την ακρίβεια) με μιράντα Παπαδόπουλου και από δίπλα Kracauer, Astric, και Bazin.
ενω τωρα υπαρχει ανεξαρτητος τυπος χα χα χα , διαβαζαμε το cine7 και το Συγχρονος κινηματογραφος εσεις το chao πιναμε γαλα και το βραδακι βερμουτ
Το μεσημέρι με το τσιπουρακι εκεί που σκάει το κύμα, χταπόδακι με φακές και παξιμάδι, και από δίπλα Μουστοξυδη, Ραφαηλιδη, ενώ το βράδυ σας νανουριζαν με Κίρκεργκωρ, Σατρ και Καμύ.
εσεις πινεται τσιπουρακι τωρα που αντικαταστησατε το ουισκι τρωγαμε αλανιαρικα κοτοπουλα Ναι ειχαμε Σαρτ και Καμυ και εσεις Λ.Μαντα και Κικι Δημουλια

ειστε παιδια του play station των μνημονιων και της καριερας
ημασταν παιδια του δρομου ειχαμε ωραιο σεξ και πολυ καλυτερα drags και ακουγαμε μ ο υ σ ι κ η

Υ.Γ βρηκα προχθες Μιραντα Παπαδοπουλου στο Βασιλοπουλο ηταν υπεροχα με τον καφε .....

 

[auteur]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

ειστε παιδια του play station των μνημονιων και της καριερας
Λατρεύω τις αντιφάσεις!

ημασταν παιδια του δρομου ειχαμε ωραιο σεξ και πολυ καλυτερα drags και ακουγαμε μ ο υ σ ι κ η
αχ προιστορικές καλές αναμνήσεις ε;


Υ.Γ βρηκα προχθες Μιραντα Παπαδοπουλου στο Βασιλοπουλο ηταν υπεροχα με τον καφε .....

τωρα καφέ με Μιραντα Παπαδοπουλου και κανα..

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Accept third party cookies

ΥΓ1 ειδες τι καλά καλά περνάμε και εμείς.. κανουμε και συλλογικές δράσεις..
ΥΓ2 τα μιράντα ειναι απλά θαυμάσια!! ειδικά με τον καφέ!

 

[Stellios papa]

.

μολις παρελαβα ...

 

[Gal'en]

σ ευχαριστω καλε μου Γαλεν μου δινεις δυναμη να συνεχισω

Υ.Γ το λυπηρο με τους προλαλιστατους ειναι οτι νομιζουν δεν ξερουν

Tωρα βεβαια δασκαλε να σε διορθωσω και λιγο... το μαχαιρι δεν ηρθε μετα που εγραψες, αλλα πριν... :afro:

Σε δικαιολογω ομως να εισαι ενθουσιασμενος με τετοια ταινιαρα που ειδες.

 

[Gal'en]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

ειστε παιδια του play station των μνημονιων και της καριερας
ημασταν παιδια του δρομου ειχαμε ωραιο σεξ και πολυ καλυτερα drags και ακουγαμε μ ο υ σ ι κ η

Υ.Γ βρηκα προχθες Μιραντα Παπαδοπουλου στο Βασιλοπουλο ηταν υπεροχα με τον καφε .....

Με εβαλες σε σκεψεις...
Ποσο να εχει αλλαξει το σεξ? :chinscratch:

 

[auteur]

Re: Απάντηση: Re: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Σε περίπου μια ώρα, στις 18.00, στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής του Δήμου Θεσσαλονίκης (Αγγελάκη 13), Η Γειτονιά της Αλεξάνδρου Σβώλου διοργανώνει προβολή του υ-πέ-ρο-χου ντοκιμαντέρ I Am Not Your Negro, του Raoul Peck.
Δυστυχώς, δεν το πήραμε πρέφα νωρίς, ώστε να το προμοτάρουμε περισσότερο, αλλά κάλλιο αργά, παρά ποτέ. Το CineDogs προσφέρει αυτό που ξέρει και μπορεί: ένα review για ένα ντοκιμαντέρ που πρέπει να αναζητήσετε πάση θυσία.
Το I Am Not Your Negro δεν είναι μήτε μία φωνή οργής μήτε ένα επίμονο παράπονο για τα όσα έχουν υπομείνει οι Αφροαμερικάνοι στις ΗΠΑ. Είναι μία διαστάυρωση του νου και της καρδιάς, μια ηθική πυξίδα μέσα στην ασχήμια. Ο Αϊτινός Raoul Peck, με οδηγό τις σκέψεις του συγγραφέα Τζέιμς Μπόλντγουιν (James Baldwin), φτιάχνει ένα ντελικάτο και στεντόρειο biopic, που υπερβαίνει την απλή καταγραφή και τη θλιμμένη εξιστόρηση.
Την ίδια στιγμή, δεν αρκείται σε ρόλο ξεναγού στα πανέμορφα λόγια του Μπόλντγουιν, αλλά τα ενδύει με μία απελπισμένη αναδρομή στα κυρίαρχα πρότυπα του κλασικού αμερικάνικου σινεμά, αλλά και στον χώρο της διαφήμισης, καταδεικνύοντας το προφανές: την πλήρη έλλειψη σημείων αναφοράς για οποιονδήποτε Αφρομερικάνο στις ΗΠΑ, ο οποίος βομβαρδιζόταν από εικόνες ευμάρειας, ευτυχίας και κοινωνικής συνοχής, τις οποίες ουδέποτε έβλεπε ή βίωνε. Αρωγός σε όλα τα παραπάνω, η αφήγηση του Samuel L. Jackson, που αγγίζει τα όρια της μεθυστικής ερμηνείας και επιφέρει μία ασυναίσθητη μέθεξη. Αναζητήστε το.

I Am Not Your Negro

 

[auteur]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Με εβαλες σε σκεψεις...
Ποσο να εχει αλλαξει το σεξ? :chinscratch:

ανάλογα το άτομο, από καθόλου.. μέχρι πάρα πολύ.
επιβεβλημένο, να υπάρχει πολύ καλή ενημέρωση πριν την κάθε πράξη.

Pegging

Advice columnist Dan Savage wrote that he believes all men should try pegging at least once, as it may introduce them to a new enjoyable sexual activity and illuminate them to the receiver's perspective in sex

These Women Are More Likely To Try Anal Sex, New Study Finds

This was from a study in the Journal of Sexual Medicine which looked at over 10,400 heterosexual women between 15 and 44, so it's a pretty diverse group age-wise. Interestingly, while occurrence were equal across races and ethnicities, anal sex is more common among women with higher levels of income and education.

Playlist: 4 talks offer new ways to think about porn

τα πάντα εχει το νήμα τούτο..

 

[Gal'en]

Μαλλον ο δασκαλος εχει δικιο...

https://www.nytimes.com/2017/08/12/opinion/why-women-had-better-sex-under-socialism.html

 

[Stellios papa]

Tωρα βεβαια δασκαλε να σε διορθωσω και λιγο... το μαχαιρι δεν ηρθε μετα που εγραψες, αλλα πριν... :afro:

Σε δικαιολογω ομως να εισαι ενθουσιασμενος με τετοια ταινιαρα που ειδες.

ενταξει βρε φιλε ...εγω μετα το ειχα δει

 

[Stellios papa]

η ταινια της ημερας
ο Sebastian Lelio ειναι πολυ συμπαθητικος σκηνοθετης και πιανει μεγαλες ερμηνειες απο τους ηθοποιους του
καλες και οι τρεις του ταινιες γκλορια φανταστοκ γουμαν και το σημερινο
Disobedience 7/10

Μc Adams εξαιρετικη ειναι σε αναμονη στην ταινια PASSION

 

[Stellios papa]

η ταινια της ημερας

ΜΑΤΖΟΥΡΑΝΑ της Ολγας Μαλεας
ποσο μικρη κινηματογραφικα ειναι αυτη η χωρα
απεριγραπτα κακογραφημενη ταινια ουτε για τv 3/10

 

[Gal'en]

Μα καλα, Μαλεα πηγες και ειδες κι εσυ?
Μαλεα???
Ακομα προσπαθω να ξεχασω τους Λουκουμαδες με μελι.

 

[auteur]

Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Μα καλα, Μαλεα πηγες και ειδες κι εσυ?
Μαλεα???
Λουκουμαδες με μελι???

η ταινια της ημερας


ΜΑΤΖΟΥΡΑΝΑ της Ολγας Μαλεας
ποσο μικρη κινηματογραφικα ειναι αυτη η χωρα
απεριγραπτα κακογραφημενη ταινια ουτε για τv 3/10

Μα καλα, Μαλεα πηγες και ειδες κι εσυ?
Μαλεα???
ΜΑΤΖΟΥΡΑΝΑ???

και εγώ ελληνική ταινία ειδα προχθές.
μικρο αριστούργημα με αρκετές ατέλειες αλλα πολύ κοντά στον αγαπημένο Dreyer και φυσικά Albert Camus

https://mubi.com/films/zorba-the-greek

9/10

 

[opsim]

Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Μα καλα, Μαλεα πηγες και ειδες κι εσυ?
Μαλεα???
Ακομα προσπαθω να ξεχασω τους Λουκουμαδες με μελι.

+1000

 

[Stellios papa]

.
εμεις τα βλεπουμε ολα και μ αλλο βλεμμα
εσεις βλεπεται μονο αριστουργηματα

καλα πηρες και τα ευσημα απο τον κυριο Πανος γιατι δεν σου αρεσαν οι Λουκουμαδες
τι αλλο θελεις ?

 

[auteur]

Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

.
εμεις τα βλεπουμε ολα και μ αλλο βλεμμα
εσεις βλεπεται μονο αριστουργηματα

καλα πηρες και τα ευσημα απο τον κυριο Πανος γιατι δεν σου αρεσαν οι Λουκουμαδες
τι αλλο θελεις ?

Δεν ξέρω που απαντάς αλλα
Μαλεα???
ΜΑΤΖΟΥΡΑΝΑ???



Συγνώμη ρε Στέλιο αλλα το trailer να έβλεπες, θα καταλάβαινες απο την αισθητική τι είναι, δεν χρειαζόταν να κάτσεις να το δεις ολόκληρο.

Ασε την Μαλέα και πίασε μερικά ακόμα αριστουργήματα.. αγαπημένες ταινιες.. και εξαιρετικά κείμενα!
διαβασε και το λινκ με το review..

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΜΕΛΙΣΣΙΟΥ (The Spirit of the Beehive), του Victor Erice
Μια μέρα σαν κι αυτή, μπαίνει άνω τελεία σε μία από τις πιο μαύρες και χαλεπούς περιόδους της ισπανικής -και κατ' επέκταση της ευρωπαϊκής- Ιστορίας. Ο θάνατος του δικτάτορα Φράνκο στις 20/11/1975 σηματοδοτεί την επίσημη έναρξη της περιόδου της "Ισπανικής μετάβασης" (Spanish Transition) προς τη Δημοκρατία, η οποία επικυρώθηκε 2 χρόνια αργότερα, με τις γενικές εκλογές του 1977, τις πρώτες που γνώρισε η Ισπανία από το 1936. Στη διάρκεια της 40χρονης στρατιωτικής χούντας, πολλοί Ισπανοί καλλιτέχνες αναγκάστηκαν να καταφύγουν στον συμβολισμό και τις αλληγορίες, προκειμένου να μιλήσουν πολιτικά.
Ένας εξ αυτών και ο Βίκτορ Ερίθε, που με το αριστούργημά του El Espiritu de la Colmena μας έδωσε ένα συγκλονιστικό κινηματογραφικό ποίημα πάνω στην αιώνια μάχη μαγείας και κυνισμού, ελευθερίας και τυραννίας, αθωότητας και διαφθοράς, φαντασίας και πικρής πραγματικότητας. Ένα φιλμ ονειρικής ποιότητας και αγνού, ανεπιτήδευτου λυρισμού. Το CineDogs αφήνεται στον αιθέριο κυματισμό των υπέροχων εικόνων του, κάντε κι εσείς το ίδιο.

The Spirit of the Beehive | review

 

[opsim]

Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

.
εμεις τα βλεπουμε ολα και μ αλλο βλεμμα
εσεις βλεπεται μονο αριστουργηματα

καλα πηρες και τα ευσημα απο τον κυριο Πανος γιατι δεν σου αρεσαν οι Λουκουμαδες
τι αλλο θελεις ?

Και να φανταστείς ότι έχω δει και τις άλλες της ταινίες λόγω φιλίας από το Γυμνάσιο με την Άννα Μάσχα (συμμαθητές στο ίδιο τμήμα).

 

[auteur]

ακόμα ενα αριστούργημα και μια σκηνή (πριν μήνες την ειχα αναφέρει και εγώ εδω) που κόβει την ανάσα.

In memoriam: Louis Malle (30/10/1932-23/11/1995)
Μια μέρα σαν κι αυτή, που λέτε, αποχαιρέτησε τον μάταιο τούτο κόσμο, σε ηλικία 63 ετών, χτυπημένος από λέμφωμα, ο σπουδαίος και λατρεμένος Γάλλος σκηνοθέτης Λουί Μαλ. Το CineDogs, αποτίνοντας φόρο τιμής, ανατρέχει όχι σε μια ταινία, αλλά μια επιμέρους σκηνή που του είχε κλέψει ανεπιστρεπτί την καρδιά.
Όταν ο καταραμένος ήρωας του συγκλονιστικού H ΦΛΟΓΑ ΠΟΥ ΤΡΕΜΟΣΒΗΝΕΙ (The Fire Within (Le feu follet)) προσπαθεί απεγνωσμένα και αποτυχημένα να επανασυνδεθεί με τη ζωή, τον κόσμο, τους ανθρώπους. Ο Maurice Ronet ενσαρκώνει με κάθε χιλιοστό του βλέμματος, των κινήσεων και των μορφασμών του μία χαμένη ψυχή που δίνει ένα μάταιο αγώνα. Με συνοδεία τη θεϊκή μουσική του Γ‰rik Satie, που ιχνηλατεί το μονοπάτι προς την κόλαση.
υγ: παρεμπιπτόντως, ελπίζω να σας έλειψε η στήλη μας #SaturdaySceneFever, όπου σταχυολογούσαμε αναλύαμε διάφορες αγαπημένες σκηνές. Διότι επιστρέφει οσονούπω δυναμικά...

Le Feu Follet (The Fire Within): The Cafe Scene

Εδω να πούμε οτι ο Malle ηταν βοηθός του Bresson.

His resume showed that he had worked as an assistant to film maker Robert Bresson when Malle was hired by underwater explorer Jacques-Yves Cousteau to be a camera operator on the Calypso.

https://www.imdb.com/name/nm0001501/bio?ref_=nm_ov_bio_sm

ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει αυτο που ειχε πει ο Malle..

[on Robert Bresson] There's something in the way Bresson makes films which puts me in mind of a certain French tradition that comes from Racine. I don't really think that I was influenced by Bresson, but I would say that I wish I had been.

Βεβαίως και ειχατε επηρρεαστεί (ασυνείδητα ισως) κ.Malle, η σκηνή στο cafe, ειναι μπεσσονική μέχρι μυελού οστέων, ομως δεν αντιγράψατε.. το κλεψατε και το κάνατε απόλυτα δικό σας, γιαύτο και λειτουργεί άψογα!
:worshippy:

ΥΓ Ηδη εχω στείλει για σκηνές απο UGETSU, ORDET, SPIRIT OF BEEHIVE (μια απο τις πιο ποιητικές σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου), L' ATALANTE, ZERO DE CONDUIT, NIGHT OF THE HUNTER κ.α.

 

[auteur]

RIP Nicholas Roeg (15/8/1928-23/11/2018)

DON'T LOOK NOW, με τους Donald Sutherland και Julie Christie

Κάθε ψυχή που αγαπά το σινεμά, κλίνει το γόνυ, ως ένδειξη σεβασμού στην αποχώρηση ενός αληθινά σπουδαίου ανθρώπου του σινεμά. Το CineDogs αποχαιρετά τον Νίκολας Ρεγκ, που άφησε τη στερνή του πνοή προχθές (αλλά ο θάνατός του μαθεύτηκε χθες), επισκεπτόμενο το αειθαλές του αριστούργημα. Το Dont look now είναι μια ανατριχιαστική κατάβαση στα ανεξιχνίαστα του ανθρώπινου ψυχισμού, ένας αριστοτεχνικός φόρος τιμής στην υγρή ομορφιά της Βενετίας, στα λιθόστρωτα σοκάκια της οποίας εξυφαίνεται μια μεταφυσική συνωμοσία εναντίον του ορθολογισμού.
Ανεπανάληπτα μεγάλο σινεμά, όπως κι αν το δεις, ένα απ' τα πιο ατμοσφαιρικά φιλμ στην ιστορία του Φανταστικού κινηματογράφου, το DON'T LOOK NOW ξηλώνει μία προς μία τις ρασιοναλιστικές άμυνες του πρωταγωνιστή του αλλά και του ίδιου του κοινού, βυθίζοντάς μας στην αχλή μιας εφιαλτικής αλληγορίας για το πένθος, τη μοναξιά και το αναπόδραστο του παρελθόντος, έχοντας για κερασάκι στην τούρτα ένα απ' τα πλέον συγκλονιστικά φινάλε από καταβολής σινεμά. Μια φορά να το δεις, είναι αδύνατον να το ξεχάσεις.

DON'T LOOK NOW | review

Ο Roeg και μόνο για την σκηνή με την πνιγμένο κορίτσι στην αρχή του Dont look now, μπορεί να μπει στην ιστορία του κινηματογράφου..
ήδη με αυτό το αισθαντικό πλάνο μας έχει προϊδεάσει, οτι αυτό που έπεται, δεν μπορεί να ειναι τίποτα λιγότερο απο αριστούργημα..

:worshippy:

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Accept third party cookies

 

[auteur]

Under The Skin

Νιώθουμε, σαν θεατές, ότι τα έργα μας χρωστάνε κάποια εξήγηση. Όταν τα ρωτάμε, οφείλουν να απαντούν. Πάνω σ’ αυτή την πεποίθηση εδράζεται μια ολόκληρη θεωρία που επιμένει να αντιμετωπίζει την τέχνη σαν εργαλείο επικοινωνίας. Στον κόσμο των μέσων και των σκοπών που είναι ο κόσμος της Μέρας, της εργασίας και των σχεδίων, το έργο τέχνης πρέπει να ενταχθεί και να γίνει «ωφέλιμο». Τι σημαίνει ωφέλιμο αν όχι χρήσιμο για μας και τις επιδιώξεις μας;

Όταν ζητάμε από το έργο να είναι «κατανοητό», δηλαδή προσβάσιμο από την αντίληψη μας, δεν πρόκειται, κατά κάποιο τρόπο, για την αναζήτηση αυτής της ζεστασιάς, της οικειότητας που νιώθουμε εβρισκόμενοι ανάμεσα στους ομοίους μας, στο περιβάλλον των κοινών προσπαθειών, στον χώρο της κοινότητας; Το έργο όμως, καθώς γράφει ο Μπλανσό, ανήκει στη Νύχτα, στην Εξορία, όχι σε κάποιον άλλο κόσμο, αλλά στην ανάποδη πλευρά κάθε πραγματικότητας.

Ο χώρος της τέχνης είναι αφιλόξενος και δε μας έχει ανάγκη. Είμαστε αποκλεισμένοι απ’ αυτόν τον τόπο. Κι ο ίδιος ο δημιουργός του έργου (έτσι για να καταρριφθούν κι οι ελιτισμοί που θέλουν τον δημιουργό, «ανώτερο» απ’ το κοινό του), από τη στιγμή που το έργο θα έχει συντελεστεί, είναι εξίσου αποκλεισμένος. Δε μπορεί να νιώθει εγκατεστημένος εκεί μέσα, το έργο τον διώχνει γιατί είναι πια αυθύπαρκτο. Η θεμελιώδης πλάνη που καθιστά εφικτή κάθε καλλιτεχνική προσπάθεια, είναι αυτή η ψευδαίσθηση του δημιουργού ότι μέσα στο δημιούργημα του θα βρει καταφύγιο, ηρεμία, ασφάλεια.

Μετά την ολοκλήρωση όμως, συνειδητοποιεί κι ο ίδιος πως εκεί ειδικά είναι που δε θα μπορέσει ποτέ να βρει τη θέρμη που λαχταρούσε. Η μύχια περιοχή του έργου, είναι η Νύχτα. Κάποιο απατηλό φως μας τραβάει στο εσωτερικό του, νομίζουμε πώς εκεί θα βρούμε την Εικόνα μας, και καταλήγουμε πλανημένοι, παγιδευμένοι σε μια έρημο αδιαφορίας, σ’ ένα σκοτάδι όπου οι εικόνες προβάλουν την ουσιαστική αδυναμία τους να αναπαριστούν οτιδήποτε άλλο εκτός από τον εαυτό τους. Στο εσωτερικό του έργου κλονίζεται κάθε σιγουριά, κι οι σκοποί που θέτουν σε κίνηση τον κόσμο της Μέρας, θρυμματίζονται αφήνοντας πίσω τους σύννεφα σκόνης που ονομάζουμε Ομορφιά.

http://cinedogs.gr/reviews/skin-2/#sthash.upmoTGVw.dpbs

Μια βιοματική ταινία που δυστυχώς συναντάμε σπανίως στον είδος του φανταστικού, με μια υπέροχη Scarlett σε βαθιά υπαρξιακή αναζήτηση.
Ολες οι επιλογές του Glazer ειναι άκρως πετυχημένες..
η ισσοροπία της ντομακιντερίστικης κινηματογράφιση και των φυσικών θορύβων, με το φανταστικό στοιχείο,
η επιλογή της ανθρώπινης και ζεστής ομορφιάς με ατέλειες της Scarlett και όχι καπου απρόσωπου μοντέλου, ως εξωγήινης που αναζητάει να ενταχθεί στον κόσμο τούτο.
η αρχή της ταινίας με το κόιταγμα ως γέννηση.. το πρώτο που κάνει η scarlett ειναι να μοιάζει, οπως οι άλλοι.