Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Screen-Shot-2019-02-24-at-21-35-54.png
 
Ζάμα (2017)
9/10

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Τα δαντελωτά εποχής it's not my cup of tea.
Ομως μου άρεσε πολύ το Phantom Thread και λάτρεψα το Zama.


Σημείωμα σκηνοθέτη
«Θέλω να κοιτάξω το παρελθόν με την ίδια ασέβεια που δείχνουμε όταν κοιτάμε το μέλλον. Όχι για να τεκμηριώσω τα γεγονότα, αφού ο ΖΑΜΑ δεν έχει αξιώσεις ιστορικές, αλλά αντίθετα, για να βυθιστώ σε έναν κόσμο που είναι ακόμα αχανής: γεμάτος ζώα, φυτά και, μετά βίας κατανοητούς, ανθρώπους. Ένας κόσμος που ήταν κατεστραμμένος πριν καν ανακαλυφθεί και για αυτό, παραμένει σε ντελίριο. Το παρελθόν της Ηπείρου μας είναι θολό και μπερδεμένο. Το κάναμε έτσι για να μην αναρωτιόμαστε για την έννοια της ιδιοκτησίας της γης, για τα λάφυρα πάνω στα οποία η άβυσσος της Λατινικής Αμερικής ιδρύθηκε, προκαλώντας και τη γέννηση της δικής μας ταυτότητας. Μόλις ξεκινήσουμε να ξεσκεπάζουμε το παρελθόν, τότε νιώθουμε ντροπή. Η ταινία ΖΑΜΑ βυθίζεται βαθιά μέσα στην εποχή των θνητών ανθρώπων, σε αυτή τη σύντομη ύπαρξη που μας έχει επιτραπεί, διαμέσου της οποίας προσπαθούμε αγωνιωδώς να γλιστρήσουμε στην αγάπη, καταπατώντας ακριβώς αυτό που θα μπορούσε να αγαπηθεί, αναβάλλοντας συνεχώς το νόημα της ζωής λες και η μέρα που έχει πραγματικά σημασία δεν έχει έρθει ακόμα, λες και δεν μπορεί να είναι η σημερινή. Και όμως, ο ίδιος κόσμος που φαίνεται αποφασισμένος να μας καταστρέψει, γίνεται η δική μας σωτηρία: όταν μας ρωτάνε αν θέλουμε να ζήσουμε περισσότερο, λέμε πάντα ναι».
Click to expand...

Χωρίζω, εντελώς σχηματικά, την ταινία "ΖΑΜΑ" της Λουκρέσια Μαρτέλ, σε δύο κομμάτια (ισοδύναμα όσον αφορά την εικαστική ομορφιά τους).
Στο πρώτο κομμάτι παρακολουθούμε τα δρώμενα υπό την επήρεια μιας υπνωτιστικής δύναμης, σε κατάσταση κινηματογραφικής νάρκωσης. Νιώθεις καθηλωμένος, σχεδόν δεμένος χεροπόδαρα, σ' αυτό το περιβάλλον μιας παρηκμασμένης, ξεχασμένης από θεούς και ανθρώπους, ισπανικής αποικίας, ακολουθώντας τα βήματα, τα χνάρια και τα χνώτα του corrΓ©gidor don Diego de Zama, του Ισπανού βασιλικού υπαλλήλου, που στα τέλη του XVIII αιώνα βρίσκεται "εξορισμένος" σε μια γωνιά του Gran Chaco της Λατινικής Αμερικής, περιμένοντας ένα γράμμα απ' τον αντιβασιλέα του Ρίο ντε λα Πλάτα, το οποίο θα του προσκομίσει την πολυπόθητη μετάθεσή του στο Μπουένος Άιρες.Το γράμμα δεν έρχεται κι ο Ζάμα βυθίζεται στην απελπισία. Είναι η αργή και βασανιστική καταβύθιση στο τέλμα της ματαίωσης. Δεν θυμάμαι τον ματαιωμένο νόστο να έχει αποδοθεί ξανά, κινηματογραφικά, με τέτοια δύναμη, υποβλητική ατμόσφαιρα και εικαστική τελειότητα.
Στο δεύτερο κομμάτι τα πάντα αλλάζουν, οι ρυθμοί γίνονται ασθματικοί, ξέφρενοι και περισσότερο βίαιοι, ενώ παραδινόμαστε σε ένα μυθικό ταξίδι και σε ένα επικό κυνήγι και κυνηγητό, όπου η καταβύθιση τώρα είναι μια εγκατάλειψη στην επικράτεια του ονείρου και της τρέλας. Το σκήπτρο της εξουσίας περνά πλέον οριστικά στα χέρια της παρθένας φύσης και των γηγενών Ινδιάνων, ενώ το ακρωτηριασμένο και κουρελιασμένο σώμα της ιδέας της μητρόπολης παραδίνεται υποταγμένο και ακυβέρνητο στα ήρεμα νερά του ποταμού, που οδηγούν στο άγνωστο και στο αδιανόητο.

Μαρία Γαβαλά

Την Λουκρέσια Μαρτέλ, την μοναδική αυτή δημιουργό από την Αργεντινή τη γνωρίσαμε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης από την πρώτη της ταινία μεγάλου μήκους την β€œCienaga” (Ο βάλτος, 2001), αγχωτική καταγραφή μιας επαρχιακής μικροαστικής οικογένειας αποτελματωμένης σ’ έναν κόσμο ανεπανόρθωτα παρακμιακό. Από τις 3 ταινίες που είχε γυρίσει, μόνο η δεύτερη το «Άγιο κορίτσι»(2004) είχε βρει διανομή στη χώρα μας ενώ η τρίτη «Γυναίκα χωρίς κεφάλη»(2008) κυκλοφόρησε, αν δεν κάνω λάθος, απευθείας σε dvd. Με μεγάλη μου έκπληξη είδα λοιπόν να προβάλλεται στην Αθήνα – με πρωτιά σε όλη την Ευρώπη αφού είχε προηγουμένως συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ- η τελευταία της δημιουργία, το «Ζάμα». Βασισμένη στο περίφημο λένε μυθιστόρημα του Αντόνιο ντι Μπενεντέτο (αριστούργημα κατά τον Μπολιάνο) η ταινία αποτυπώνει, μέσω μιας ελλειπτικής και παραισθησιακής αφήγησης, τη μοίρα ενός ήρωα «χωρίς ιδιότητες», ενός αντί-Αγκίρε, του αξιωματικού τοποτηρητή Δον Ντιέγκο ντε Ζάμα ξεχασμένου στο πουθενά, στο χάος της αποικιακής Νότιας Αμερικής του 18ου αιώνα. Σαν υπνοβάτης με ανεξέλεγκτες αντιδράσεις και άτοπες κινήσεις, ο Ζάμα περιμένει αμήχανος μια μετάθεση που δεν φτάνει ποτέ ενώ γύρω του βασιλεύει μια εκτρωματική παράνοια όπου βυθίζονται ζώα και άνθρωποι, Ισπανοί και ινδιάνοι. Με αποκορύφωμα τη τελευταία μισή ώρα της ταινίας όπου παρακολουθούμε τον Ζάμα μαζί με εξαθλιωμένους στρατιώτες να κυνηγούν στη διάρκεια μιας πορείας χωρίς τέλος σε φανταστικά μέρη, τον ληστή-φάντασμα Βικούνια (με αναφορές στο μέγα Γκλάουμπερ Ρόσα και το βραζιλιάνικο σίνεμα νόβο) και με μια σεκάνς ανθολογίας, ψυχεδελικού, μαγικού ύφους, αυτή της παράξενης συνάντησης - αιχμαλωσίας με κόκκινους ιθαγενείς. Η Μαρτέλ δείχνει πάντα ιδιαίτερη εικαστική μαστοριά στην απεικόνιση της αποσύνθεσης, της σήψης μιας κοινωνίας και το «Ζάμα» αποτελεί μια ακόμα ανεπανάληπτη «εμπειρία» στο θέμα αυτό.

Μισέλ Δημόπουλος

Climax (2018)
8+/10

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.


Να δούμε τι θα πει ο Gal'en που τα γούστα του (τουλάχιστον τα κινηματογραφικά) ειναι σχεδόν ίδια με αυτά του Gaspar.
Στην αρχική σκηνη των συνεντέυξεων, στα δεξιά εχει καποια VHS και αριστερά βιβλία.

Gaspar Noe και Peter Strickland εκτός της αστραφτερης καράφλας και μούσι, εχουν και κατα κάποιο τρόπο και κοινά ενδιαφέροντα.
Φετιχιστές, που τους ελκύει η παρακμή, το αίμα και με ιδιαίτερα μουσικά γούστα που εκτιμώ.

Let the Sunshine In (2017)
7+/10

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.


Με κάποιες υπέροχες στιγμές οπου η Binoche καταφέρνει να μας μεταφέρει μόνο με τα μάτια της τι κρύφει μέσα της.
Οι δυο σκηνές που κλαίει ειναι ολότελα ψεύτικες, μαλλον θελημένα της άφησε η ιδιαίτερη αυτή σκηνοθέτης, για να δείξει τις νευρώσεις και το μπέρδεμα των συναισθημάτων της Binoche. Ενω στο τέλος ειναι καταφάνερες οι ελπίδες που ξαναφτιάχνει. Ενας αέναως κύκλος αναζήτησης και απογοητεύσεων.
 
Οχι οτι θα την δει κανεις, αλλα το Let the Sunshine In (2017) στο IMDB ειναι στις κατηγορίες Comedy, Drama, Romance..
Μην περιμένετε comedy με την κλασική εννοια. Η ταινία, οπως και η σκηνοθέτης, ειναι ιδίαιτερη και η ταινία εχει φεστιβαλική αύρα.
 
Και κάτι για να "πείσουμε" (σιγά μην πειστεί αυτός ο βράχος πείσματος Gal'en...)
να δει κανα αξιόλογο δημιουργό doc που θα του αρέσει.

In the Basement
 
.
βρε αουτεουρ πες μου και μενα μια ταινια να δω ολο για τον Γαλεν δουλευεις
θελω μια ταινια προσιτη και γνωστη στο πολυ κοινο που δεν εχω δει και θα μ ενθουσιασει τουλαχιστον ενα 8 στα 10 θελω
αλλα να μην αρεσει στον Ζαγογιαννη

δεν σου βαζω δυσκολα !
 
Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Stellios papa said:
.
βρε αουτεουρ πες μου και μενα μια ταινια να δω ολο για τον Γαλεν δουλευεις
θελω μια ταινια προσιτη και γνωστη στο πολυ κοινο που δεν εχω δει και θα μ ενθουσιασει τουλαχιστον ενα 8 στα 10 θελω
αλλα να μην αρεσει στον Ζαγογιαννη

δεν σου βαζω δυσκολα !
Click to expand...

The Favourite. Δε μου άρεσε. Η πιο σωστά δε με ενθουσίασε.
 
Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Stellios papa said:
.
βρε αουτεουρ πες μου και μενα μια ταινια να δω ολο για τον Γαλεν δουλευεις
θελω μια ταινια προσιτη και γνωστη στο πολυ κοινο που δεν εχω δει και θα μ ενθουσιασει τουλαχιστον ενα 8 στα 10 θελω
αλλα να μην αρεσει στον Ζαγογιαννη

δεν σου βαζω δυσκολα !
Click to expand...

:flipout:

Εχουμε και αδυναμίες τί να κάνουμε...

Εσεις ειστε δύσκολος παιχταράς.. και μάλλον θέλετε καινούργιας σοδειάς 2018.

Ψυχρός Πόλεμος (2018) (δεν θυμάμαι αν το ειδες..τρέχα)
Zama β€” Lucrecia Martel (δεν το δοκιμάζεις; ισως σε μαγέψει)
Happy as Lazzaro β€” Alice Rohrwacher (δεν το εχω δει και δεν έχει ελληνικους υποτιτλους αλλα φαινεται πολύ καλό)
First Reformed β€” Paul Schrader (αν δεν το είδες, τρέχα)


δες κανα παλίο..
45 χρόνια (2015)
The Devil Is a Woman (1935)
Γαλάζιος άγγελος (1930)

κανα Ιραν;
Gabbeh (1996)

Κανα Eric Rohmer? πες να σου πω ποια..
Κανα Robert Altman? το εξαιρετικό Images (1972)
Κανα ρηχά ειναι μπίτε? κυκλοφόρησαν και τα 13 φεγγάρια του έρωτα που δεν εχω δει ακόμα.
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

auteur said:
:flipout:

Εχουμε και αδυναμίες τί να κάνουμε...

Εσεις ειστε δύσκολος παιχταράς.. και μάλλον θέλετε καινούργιας σοδειάς 2018.

Ψυχρός Πόλεμος (2018) (δεν θυμάμαι αν το ειδες..τρέχα)
Zama β€” Lucrecia Martel (δεν το δοκιμάζεις; ισως σε μαγέψει)
Happy as Lazzaro β€” Alice Rohrwacher (δεν το εχω δει και δεν έχει ελληνικους υποτιτλους αλλα φαινεται πολύ καλό)
First Reformed β€” Paul Schrader (αν δεν το είδες, τρέχα)


δες κανα παλίο..
45 χρόνια (2015)
The Devil Is a Woman (1935)
Γαλάζιος άγγελος (1930)

κανα Ιραν;
Gabbeh (1996)

Κανα Eric Rohmer? πες να σου πω ποια..
Κανα Robert Altman? το εξαιρετικό Images (1972)
Κανα ρηχά ειναι μπίτε? κυκλοφόρησαν και τα 13 φεγγάρια του έρωτα που δεν εχω δει ακόμα.
Click to expand...

για παλια ασε... τα εχουμε δει ολα !
απο τα καινουργια εχω χασει πολλα αλλα εχω δει ολα σχεδον οσα μ ενδιαφερουν

cold war δυστηχως οχι ακομα
το first reformed δεν μ αρεσε
το ΖΑΜΑ σιγουρα
ρομερ και Αλτμαν ΟΚ τους ξερουμε
τωρα ειμαι στον Κρειμερ ΤΗΕ COOLER

του Ιραν ΤΟ ΚΡΑΤΑΩ


την αλλη εβδομαδα στη λεσχη μας εχουμε το ΖΕΝΑIDA
του δικου μας Αλεξη Στεφα
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Stellios papa said:
για παλια ασε... τα εχουμε δει ολα !
απο τα καινουργια εχω χασει πολλα αλλα εχω δει ολα σχεδον οσα μ ενδιαφερουν

cold war δυστηχως οχι ακομα
το first reformed δεν μ αρεσε
το ΖΑΜΑ σιγουρα
ρομερ και Αλτμαν ΟΚ τους ξερουμε
τωρα ειμαι στον Κρειμερ ΤΗΕ COOLER

του Ιραν ΤΟ ΚΡΑΤΑΩ


την αλλη εβδομαδα στη λεσχη μας εχουμε το ΖΕΝΑIDA
του δικου μας Αλεξη Στεφα
Click to expand...


άλλο τους ξέρουμε.. και άλλο τα έχουμε δει.
και μια επανάληψη, ειδικά αν εχεις χρονια να τα δεις και τα έχεις ξεχάσει,
θα τα δεις με άλλη ματιά.

απο ΙΡΑΝ σου έχω πολλά, ενόχλησε με οποτε θέλεις.
Ξεκίνα απο Majid Majidi

ΥΓ καλά αυτο το "για παλια ασε... τα εχουμε δει ολα !"
πολύ γέλασα...
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Stellios papa said:
τωρα ειμαι στον Κρειμερ
Click to expand...

Περίεργο, μου άρεσε κι εμένα το Running scared. Ειδικά η σκηνή με το ζευγάρι που "συλλέγει" παιδάκια και τις σκιές τους πίσω απο το τζάμι είναι ανθολογίας.
 
Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Gal'en said:
Σοκαρομαι, αλλα θα συμφωνησω στη βαθμολογια του Climax με τον :ears:
Click to expand...

Υπάρχει και μια διαφορά, οτι απόλαυσα και σχεδόν ολο το γνώριμo OST.

Η δραματοποίηση γίνεται κατα κάποιο τρόπο φύση, κάτω απο την επήρεια του LSD αλλα κυρίως λόγο του χορου.
Αντιθέτα απο το τραγικό (κατα την άποψη μου) Mother! του Aronofsky.

Παντως και οι δύο ειναι στα νερά σου.
 
το ειδα και εγω χτες το climax μετα απο αναφορες εδω, ελεγα μουφα θαναι μετα το λαβ, αλλα τελικα αξιζε
the sisters brothers καλο?
 
FINIX said:
Του Παρατζανοφ βγηκε σε καλη κοπια?
Click to expand...

αλλος ανθρωπινος γρίφος...

να μαντέψω; (τις τελευταίες μέρες μαντέβω...και σε άλλες κατηγορίες)

βγήκε απο 2 εταιρίες, διαβάζεις, βλέπεις screenshot και αποφασίζεις ποιο θα ψωνίσεις...

http://www.dvdbeaver.com/film6/blu-ray_reviews_81/the_colour_of_pomegranates_blu-ray.htm
 
πως τα βρισκετε ?καιτε δαφνη?ευχαριστω το βρηκατε
εσεις με ειχατε αποτρεψει να το δω και να περιμενω το καλο πραμα..
 
Top Bottom