Aξίζει τελικά ο GM 70-200/2.8.
Και μόνο που είναι parfocal σου λύνει τα χέρια. Μεγάλη υπόθεση να αλλάζεις εστιακό μήκος μεταξύ 70 και 200 και να μη χρειάζεται να επανεστιάσεις.
Ταυτόχρονα η υλοποίηση του MF δεν θυμίζει focus by wire, αφού είναι ακριβής και σταθερή, χωρίς την ασάφεια και την επιτάχυνση που έχει ο G f/4.
Με τον GM ένα-δυο χιλιοστά να περιστρέψεις το δαχτυλίδι εστίασης κατά τη μικροεστίαση με μεγεθυμένη προεπισκόπηση πετυχαίνεις την απόλυτη εστίαση. Με τον G περιστρέφεις έως και 10 χιλιοστά το δαχτυλίδι χωρίς να υπάρχει διόρθωση. Ο GM επιτρέπει και rack focus, αφού συμβαδίζει η περιστροφή του φακού με την αλλαγή εστίασης και επιστρέφοντας στο αρχικό σημείο που είχες τα δάχτυλα, επιστρέφει με ακρίβεια και η εστίαση. Μόνο αν το επιδιώξεις με πολύ μεγάλες και γρήγορες περιστροφές θα θυμηθείς ότι είναι focus by wire.
Από κει και πέρα, η υπεροχή του GM σε ανάλυση είναι δεδομένη και σημαντικό ότι τη διατηρεί ακόμη και στα 200mm. Γι' αυτό λένε ότι είναι πολύ ικανοποιητικό το αποτέλεσμα και με τον 1.4x μετατροπέα. 100-280 f/4 σε ff σώμα και 150-420mm στην α6500, μια χαρά.
Σε σύγκριση με Sigma 135/1.8 ART κλειστό στο f/2.8, δεν έχει να ζηλέψει οξύτητα ο GM κλειστός στο f/4, επίπεδα που δεν φτάνει ο 70-200G ούτε στο f/5.6.
Πρακτικά ο GM είναι κορυφαίος f/4. Aυτό δίνει λόγο κατοχής και του 135/1.8 Art, που προσφέρει το εξωτικό 1.8 στα 135mm, ενώ παράλληλα ξυρίζει στο 2.8.
Το βάρος είναι ουσιαστικά το θέμα. Αν δεν υπήρχε το θέμα βάρους, GM85/1.4 + 135/1.8Art και 70-200/2.8GM είναι αχτύπητη τριάδα.
Εκεί εντυπωσιάζει ο αγαπητός 70-200/4G, αφού συγκριτικά είναι πούπουλο και ταιριάζει ιδανικά και με την α6500. Ταυτόχρονα είναι και ο πιο ήσυχος από τους τρεις στο AF. Σε απόλυτη ησυχία πρέπει να κολλήσεις το αυτί σου στον φακό για να ακούσεις ότι δουλεύει.