first time ever I saw your face ....

''....δεν υπάρχει ισχυρότερο τι, από τον συνειρμικό λογισμό...''

Δημοκηδής, Δεκ. 2010
 
μα οτιδήποτε σου φέρνει στο μυαλό την όποια 'εκείνη' ... δεν έχει σημασία αν οι στίχοι μιλούν για κακοφορμισμένα μανταλάκια ή η μουσική είναι ένα κουρελαριώδες ταρατατζούμ .......

+

''....δεν υπάρχει ισχυρότερο τι, από τον συνειρμικό λογισμό...''

Δημοκηδής, Δεκ. 2010

=

Ε καλά τότε είναι εύκολο

http://www.youtube.com/watch?v=ccpohQwxwkU&feature=related
 
Last edited:
Απάντηση: Re: first time ever I saw your face ....

καλλιτέχνες και τεμπελχανάδες μου ... είπαμε να βάζουμε και δύο λογάκια ....

Εχεις δικιο αδερφε...συχωρα με,τελευταια δεν ειμαι σε φορμα...
Η πλακα ειναι βεβαια οτι καθε φορα που εμενα μ'ανοιχτο το στομα οταν εβλεπα ενα προσωπο που με συγκλονιζε......εμενα απλα μ'ανοιχτο το στομα.
Τιποτα αλλο δεν εβγαινε...μουγκαφον..ευτυχως υπαρχουν τα τραγουδια..
 
Ήταν τέτοια εποχή, μια νύχτα που το φεγγάρι δε βγήκε και η βρόχα έπεφτε και straight και right και through. Μετά ήταν η επόμενη μέρα και η κάθε επόμενη μέρα. Παράνομος κι απαγορευμένος ο καρπός, σοβαρό κι επαγγελματικό το περιβάλλον, ιδανικός συνδυασμός καταστροφής. Η ίντριγκα σε συνδυασμό με συναισθηματικά, φυσικά και χωροταξικά εμπόδια αύξανε με κάθε ευκαιρία παλμούς, ορμόνες και mg αλκοόλ / λίτρο αίματος. Μετά ήταν η τελευταία μέρα. Το ίδιο και η επόμενες. Κρυφές μεταμεσονύχτιες ανταλλαγές αποθημένων, πριβέ πρωινή απώλεια περιβάλλοντος μέσα σε θολωμένα τζάμια. Άκρα, άκρα, άκρα. Κάθε τελευταία μέρα και πιο έντονη, ακόμη αναρωτιέμαι αν ήρθε ποτέ η κορύφωση...

Αυτό έπαιζε τότε.

http://www.youtube.com/watch?v=YuV88CX8hbk
 
http://www.youtube.com/watch?v=kFLZQbe91XE

Where have you gone
My darling one
Are you on your own
Are you having fun
Is there someone to hold
When you need it bad
Is it uncontrolled
Like the love we had
Does a day go by
Like a memory
Do you ever try
To remember me
In an automobile
Or a crowded bar
Well I hope you're alright
Wherever you are

And if you're still within
the sound of my voice
Over some radio
I just want you to know
You were always my only choice
And wherever you go
That I still love you so
If you're still within the
sound of my voice

In the dead of night
Do you hear me call
Something's not quite right
No one's there at all
Did you make a mistake
Was it in your head
Or was it merely me talking
To your heart instead
 
Το συγκεκριμένο νημα αγγιζει ευαισθητες χορδες...Μπραβο Σπύρο...

Μπορει να χουν περασει τα χρονια αλλα αυτο το τραγουδι σκεφτομουν και ακουγα συνεχεια ακομα και οταν ημουν μαζί του αρκετα καλα...
...μαλλον ειχα ανεκαθεν τη διαισθηση το τι θα γινοταν μετα από τέσσερα χρονια...
Για σενα Μ.....
...το ''τέλος'' με βρισκει εμενα αναπαντεχα καλα...Τελικα η ζωη ειναι γεματη εκπληξεις...


http://www.youtube.com/watch?v=kSZITC4tEes
 
είναι ότι καλύτερο μπορώ να κάνω σ ένα νήμα όπου ο Τόλης κοντράρει τον ΖΑΜΕ.
και το έκανα for your eyes only :antlers:

ΟΚ χαλαρώσαμε κι έκανα λίγο πλάκα με τον ΖΑΜΕ, κατανοητή σ' ένα βαθμό η δυσφορία. Χωρίς οικειοποίηση του "χώρου" όμως δε γίνεται να εκτίθεσαι και χωρίς να εκτεθείς δεν έχει αξία. Μιλάω προσωπικά και sorry.
 
Νομιζω οτι ειναι καλυτερα να διαγραφουν τα εκτος θεματος μηνυματα χαλουν την ατμοσφαιρα του νήματος..
 
...τα κοριτσάκια, ανεξαρτήτου ηλικίας, θέλουν παραμύθα... θέλουν να το ντύσουν βρε παιδί μου, να το σουλουπώσουν, να μην είναι έτσι ωμό έτσι χύμα...

όχι, όχι δεν αρκεί η ανταλλαγή σωματικών υγρών, θα πρέπει να υπάρχει και ένα πλαίσιο στο οποίο θα ενταχθεί η υπόψη δραστηριότητα... όσο πιο παραδοσιακό και απλοϊκό τόσο καλύτερα... ήταν κάποτε ένα βασιλόπουλο ... είδε την μορφονιά.... μεγάλο αμόρε... το άλλο μισό πορτοκάλι...

... το κακό είναι ότι, εντάξει η παραμύθα χτίζεται εύκολα, ιδιαίτερα αν ήσουν ανέκαθεν καλός στην έκθεση... όμως το ένα γεννάει το άλλο, υπάρχει παράλληλη και παρεπόμενη παραγωγή, το έσχατο σφίγγει γύρω από το προηγούμενο .... και ξαφνικά βρίσκεσαι δέσμιος της παραμύθας... που την έφτιαξες για να έχει το πράμα περισσότερη πλάκα, αλλά και για να ικανοποιήσεις την αρχετυπική ανάγκη του θηλυκού να ντύνει τα πράγματα...
...
μα και η άλλη, παρότι μέσα της το ξέρει, παρότι κατά βάθος πάντα το συναισθανόταν, όλα είναι μούσι, πατάτα... ωστόσο θέλει να υπηρετήσει το όραμα, όπως ο Πάγκαλος τον σοσιαλισμό ... δεν το παρατάει το γαμημένο, αιχμάλωτη του αχαλίνωτου βερμπαλισμού, να προσπαθεί να επαληθεύσει αυτό που μόνον ως αξίωμα δεν τιτλοφορείται ... και το ένα γεννάει το άλλο και η γη θα πλησιάσει τον ήλιο και .....

http://www.youtube.com/watch?v=oaq-6U7ZJt8