first time ever I saw your face ....

Δεν το παρακολούθησα το νήμα απο την αρχή...

Εγώ ανέκαθεν ήμουν στην "ντροπαλή" πλευρά της ζυγαριάς...

Δεν πλησίαζα αν δεν ήμουν σίγουρος....ότι με θέλει...ότι ήμουν ο πρίγκηπας της...ότι ενσωματώνω τα θέλω της...

Βέβαια με την πάροδο των χρόνων και μερικές χυλόπιτες όλα άλλαξαν και τότε ΜΠΑΜ, ήταν εκεί....

Ήταν εκεί σε ένα στρογγυλό πλατό και λικνιζόταν σε έναν pop ρυθμό του Tom Jones, τότε πήρα τα ρίσκα μου και σηκώθηκα απο τον καναπέ μου...

Την άρπαξα απο την μέση και στροβιλιστήκαμε σε έναν χορό με θέα την καταγάλανη θάλασσα, τον μαύρο ουρανό και το ολόγιομο λευκό φεγγάρι...

Δεν σταμάτησα να "χορεύω" μαζί της απο τότε.....είτε σε ταψί:flipout:...είτε στο κρεβάτι...είτε στα πλατό...:firstprize:

Εν μέρει συμφωνώ με την Κάλλη, αλλά για μένα το κομμάτι που με κάνει να κοιτάω το έτερον ήμισυ με "θέρμη" είναι....

http://www.youtube.com/watch?v=MAsrDu3pL2g
 
Ο αντρας απ τη φυση του ειναι δειλος σε όλα τα επίπεδα...φοβαται να ζήσει,να δεσμευτει,να απολαυσει ή ακομα και να αγγιξει το Ιδανικο....
Φοβαται το μετα....την απώλεια γι'αυτο και δε δενεται απλως χαρίζεται κάποιες στιγμες...
Υστερα όμως ερχεται η συνειδητοποιηση, η μνημη, η νοσταλγια και επιζητα ξανα αυτο το κατι που στην αρχη δεν του εδωσε τη δεουσα σημασία...
..αλλα τι κριμα η ζωη προχωρα, ο αλλος εχει αλλάξει, εχει γνωρισει, εχει ταξιδεψει κι εχει ανακαλυψει την ουσια και την αληθεια...
Δεν είναι πλεον εκει οσες υποσχεσεις κι αν είχε δωσει ότι θα ειναι....
και το αγορι μενει μονο με τις τυψεις,τις ενοχες και την ελπιδα ότι θα ξανακατακτησει την αληθεια που επετρεψε να χασει....
Δικαιο ή αδικο??
Λογικό ή παραλογο??
Αλήθεια ή ψέμα??
Δεν έχει νόημα πλέον κανένα....

http://www.youtube.com/watch?v=kjln9uUuXbA

Στις περασμένες ''πρώτες αγάπες'' που δεν εκαναν σωστή εκτίμηση και τωρα τις θελουν πίσω αλλά είναι αργα...πολύ αργα...
 
Απάντηση: Re: first time ever I saw your face ....

Stephania Gk. said:
Ο αντρας απ τη φυση του ειναι δειλος σε όλα τα επίπεδα...φοβαται να ζήσει,να δεσμευτει,να απολαυσει ή ακομα και να αγγιξει το Ιδανικο....
Φοβαται το μετα....την απώλεια γι'αυτο και δε δενεται απλως χαρίζεται κάποιες στιγμες...
Click to expand...

Χμ, ενδιαφέρουσα παρατήρηση. Ίσως, υπό συνθήκες, να 'ναι κι έτσι. :chinscratch: Τουλάχιστον σε μερικές περιπτώσεις...

Μπορεί όμως, να 'ναι απλά διορατικός. Και να καταλαβαίνει πόσο ρηχό και θνησιγενές είναι αυτό που σε άλλα μάτια φαντάζει ως 'Ιδανικό'. Και δεν αναφέρομαι εδώ στην δική σου εξομολόγηση και αφιέρωση, που είναι σαφώς βιωματική και στοχευμένη. Μιλώ γενικότερα...

http://www.youtube.com/watch?v=lSUkl0SJ5Zk
 
Re: Απάντηση: Re: first time ever I saw your face ....

Δαμιανός Δημητριάδης said:
Χμ, ενδιαφέρουσα παρατήρηση. Ίσως, υπό συνθήκες, να 'ναι κι έτσι. :chinscratch: Τουλάχιστον σε μερικές περιπτώσεις...

Μπορεί όμως, να 'ναι απλά διορατικός. Και να καταλαβαίνει πόσο ρηχό και θνησιγενές είναι αυτό που σε άλλα μάτια φαντάζει ως 'Ιδανικό'. Και δεν αναφέρομαι εδώ στην δική σου εξομολόγηση και αφιέρωση, που είναι σαφώς βιωματική και στοχευμένη. Μιλώ γενικότερα...

http://www.youtube.com/watch?v=lSUkl0SJ5Zk
Click to expand...


Πες τα ρε Damian. Εδώ τις υπερασπιζόμαστε και μας λένε και καμπούρηδες.-bye-

Ρε σεις δεν είναι ούτε άντρες ούτε γυναίκες σωστοί ή λάθος. Είναι τόσοι πολλοί οι διαφορετικοί τύποι και τόσο ανατρεπτικοί οι άνθρωποι σαν όντα, που δε μπορείς να κάνεις ομαδοποίηση σ αυτό το θέμα. Ο καθένας όπως το βλέπει. Το μόνο σίγουρο είναι πώς δε φταίει μόνο ο ένας.
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: first time ever I saw your face ....

Back Door Man said:
Πες τα ρε Damian. Εδώ τις υπερασπιζόμαστε και μας λένε και καμπούρηδες.-bye-

Ρε σεις δεν είναι ούτε άντρες ούτε γυναίκες σωστοί ή λάθος. Είναι τόσοι πολλοί οι διαφορετικοί τύποι και τόσο ανατρεπτικοί οι άνθρωποι σαν όντα, που δε μπορείς να κάνεις ομαδοποίηση σ αυτό το θέμα. Ο καθένας όπως το βλέπει. Το μόνο σίγουρο είναι πώς δε φταίει μόνο ο ένας.
Click to expand...

Σαν το hi-fi ενα πραγμα...Το παν ειναι το ματσαρισμα...
 
Re: Απάντηση: Re: first time ever I saw your face ....

Δαμιανός Δημητριάδης said:
Χμ, ενδιαφέρουσα παρατήρηση. Ίσως, υπό συνθήκες, να 'ναι κι έτσι. :chinscratch: Τουλάχιστον σε μερικές περιπτώσεις...

Μπορεί όμως, να 'ναι απλά διορατικός. Και να καταλαβαίνει πόσο ρηχό και θνησιγενές είναι αυτό που σε άλλα μάτια φαντάζει ως Ιδανικό..
Click to expand...

Εχεις απολυτο δικιο..οταν λέω Ιδανικο εννοω για το καθενα ξεχωριστα, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό....
Για μένα ιδανικος μπορεί να είναι ένας μ*λ*κας για σένα μια χ@ζή....λεμε τωρα!!!! χιχιχι
 
δεν σε σκέπτομαι πια .. δεν θυμάμαι να σε σκέπτομαι ... μισή ζωή ... και έφυγα σαν κλέφτης ... γαμώτι, πόσο καλύτερο είναι να σου δίνουν τα παπούτσια στο χέρι...
δεν σε θυμάμαι ... εσκεμμένα ; απλώς κατάφερα να απωθήσω την σκέψη σου ; είναι τόσο διαφορετικά τα πράγματα και δεν χωράς, ούτε κει σε ένα δράμι μυαλού;;; μα καλά όλες αυτές οι χαρακιές σου στον εγκεφαλικό φλοιό μου, πως επικαλύφθηκαν από τόση παχιά κυτταρολάσπη ; και όμως τόσα πολλά πράγματα που είμαι, είμαι γιατί είσαι και συ κάπου μέσα ; είμαι γιατί ήσουν, είμαι αλλά πια δεν είσαι ...

diminished ....
http://www.youtube.com/watch?v=lEuVSlfh4IM
 
Stephania Gk. said:
Ο αντρας απ τη φυση του ειναι δειλος σε όλα τα επίπεδα...φοβαται να ζήσει,να δεσμευτει,να απολαυσει ή ακομα και να αγγιξει το Ιδανικο....
Φοβαται το μετα....την απώλεια γι'αυτο και δε δενεται απλως χαρίζεται κάποιες στιγμες...
Υστερα όμως ερχεται η συνειδητοποιηση, η μνημη, η νοσταλγια και επιζητα ξανα αυτο το κατι που στην αρχη δεν του εδωσε τη δεουσα σημασία...
..αλλα τι κριμα η ζωη προχωρα, ο αλλος εχει αλλάξει, εχει γνωρισει, εχει ταξιδεψει κι εχει ανακαλυψει την ουσια και την αληθεια...
Δεν είναι πλεον εκει οσες υποσχεσεις κι αν είχε δωσει ότι θα ειναι....
και το αγορι μενει μονο με τις τυψεις,τις ενοχες και την ελπιδα ότι θα ξανακατακτησει την αληθεια που επετρεψε να χασει....
Δικαιο ή αδικο??
Λογικό ή παραλογο??
Αλήθεια ή ψέμα??
Δεν έχει νόημα πλέον κανένα....

http://www.youtube.com/watch?v=kjln9uUuXbA

Στις περασμένες ''πρώτες αγάπες'' που δεν εκαναν σωστή εκτίμηση και τωρα τις θελουν πίσω αλλά είναι αργα...πολύ αργα...
Click to expand...



Για τώρα...γιατι το μετά δεν το έχουν σκεφτεί Στεφανία μου...Το πιο σημαντικό.Ναι να ζεις τη στιγμή αλλά υπάρχουν και όρια τα οποία κάποιοι τα ξεπερνούν..Γιατί πολύ απλά δε σκέφτονται!Αλλά αν υπάρχει ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ ...όλα τα άλλα εξαφανίζονται..Υπάρχει μόνο ''Δικαιο'' , ''Λογικό'' και ''Αλήθεια''
 
Πετραλιά παιδί μου, εγώ συνεχίζω να βάζω αυτά που θεωρώ ότι είναι στην δεκάδα, ασχέτως αν το νήμα πήρε το δικό του (και καλά έκανε) δρόμο...
 
Emilot said:
Κύριοι αν δεν υπάρξει η "χημεία" δεν γίνεται κάτι...

Και αν δεν είσαι άνθρωπος που "μοιράζεται" την ψυχή του, δεν γίνεται τίποτα...

Απλά και όμορφα...

http://www.youtube.com/watch?v=7az2ZV4y4jc
Click to expand...


Απλά και όμορφα...την ψυχή πρέπει να την ''μοιράζουμε'' στους σωστούς ανθρώπους και να μην αναλωνόμαστε σε ρηχούς κι επιφανειακούς.
 
Eleni.G said:
Απλά και όμορφα...την ψυχή πρέπει να την ''μοιράζουμε'' στους σωστούς ανθρώπους και να μην αναλωνόμαστε σε ρηχούς κι επιφανειακούς.
Click to expand...

Κάνεις μεγάλο λάθος....IMHO...

Μεγαλύτερο λάθος είναι να προσέχεις που την "μοιράζεις"...

Αν προσέχεις σίγουρα δεν θα "δίνεσαι"...και είναι σημαντικό να μπορείς να "βουλιάζεις" σε έναν έρωτα παρά να επιπλέεις προσπαθώντας να ανασάνεις..απο αυτόν...

Ο πόνος του μετά, για όποιον λόγο και αν έγινε, γεννά εμπειρίες και οι εμπειρίες δίνουν "εντάσεις" σε έναν έρωτα με ψυχή που ακολουθεί...και αυτό είναι το ζητούμενο στην μικρή ζωή μας...
 
Δημήτρης Θ. said:
Άλλωστε "μετά" όλοι ρηχοί και επιφανειακοί είναι
Click to expand...

Σωστόοοοοοοοοοοος..

Απλά βλέπεις τά στερεότυπα τής ''Αιώνιας Αγάπης και Αφοσίωσης'' έχουν καταστρέψει τήν έννοια τής εμπιστοσύνης πού έτσι και αλλοιώς δέν ειναι κάτι τό σταθερό αλλά αναιρείται και επανέρχεται..Και μετά μπορείς νά πάς και παρακάτω..
Οπότε μέσω τών παραμυθιών και τής αναμονής τού ''Ιππότη'' περνά η ζωή,και δέν το παίρνεις χαμπάρι..

Η αναμονή τού Ιππότη στήν ουσία είναι ο φόβος μήν και αποτύχεις στίς αρχικές σου επιλογές,δηλαδή σάν νά ξορκίζεις τήν οποια πιθανότητα αποτυχίας πού εν τέλει παραπέμπει στόν μεγάλο φόβο τής πιθανής απώλειας (βλ´.θάνατος,γιατί και ο χωρισμός ειναι μικρός θάνατος)..Οπότε αντί νά παίρνεις τά απαιτούμενα ρίσκα παραμένεις μονωμένος υπό καθεστώς φόβου..
Η Ζωή είναι και θάνατος και ''ανάσταση'' και σχέση και χωρισμός και σχέση ξανά...
Τά λοιπά είναι γιά τά βιβλία πού δίνουν συμβουλές τού στύλ ''Πώς να νοιώσετε ευτυχισμένος'' ,''Η Δυναμη τής Συγνώμης'',και λοιπές Αμερικ(λ)ανιές...
 
Last edited:
Σπύρος Σούρλας said:
Σωστόοοοοοοοοοοος..

Απλά βλέπεις τά στερεότυπα τής ''Αιώνιας Αγάπης και Αφοσίωσης'' έχουν καταστρέψει τήν έννοια τής εμπιστοσύνης πού έτσι και αλλοιώς δέν ειναι κάτι τό σταθερό αλλά αναιρείται και επανέρχεται..Και μετά μπορείς νά πάς και παρακάτω..
Οπότε μέσω τών παραμυθιών και τής αναμονής τού ''Ιππότη'' περνά η ζωή,και δέν το παίρνεις χαμπάρι..

Η αναμονή τού Ιππότη στήν ουσία είναι ο φόβος μήν και αποτύχεις στίς αρχικές σου επιλογές,δηλαδή σάν νά ξορκίζεις τήν οποια πιθανότητα αποτυχίας πού εν τέλει παραπέμπει στόν μεγάλο φόβο τής πιθανής απώλειας (βλ´.θάνατος,γιατί και ο χωρισμός ειναι μικρός θάνατος)..Οπότε αντί νά παίρνεις τά απαιτούμενα ρίσκα παραμένεις μονωμένος υπό καθεστώς φόβου..
Η Ζωή είναι και θάνατος και ''ανάσταση'' και σχέση και χωρισμός και σχέση ξανά...
Τά λοιπά είναι γιά τά βιβλία πού δίνουν συμβουλές τού στύλ ''Πώς να νοιώσετε ευτυχισμένος'' ,''Η Δυναμη τής Συγνώμης'',και λοιπές Αμερικ(λ)ανιές...
Click to expand...

Εξαιρετικα ευστοχος συντροφε...Ασε που αυτη η κατασταση που εριγραφεις στο τελος σε κανει ανεραστο...Χανεις και το φαν και το φαν ειναι πολυ μεγαλη υποθεση...
Ασε που της περισσοτερες φορες οταν παυεις να ψαχνεις εμμονοληπτικα το τελειο εχεις και μεγαλυτερες πιθανοτητες να βρεις κατι κοντα σάυτο που θες...
 
Re: Απάντηση: first time ever I saw your face ....

Σπύρος Σούρλας said:
... τήν έννοια τής εμπιστοσύνης πού έτσι και αλλοιώς δέν ειναι κάτι τό σταθερό αλλά αναιρείται και επανέρχεται..Και μετά μπορείς νά πάς και παρακάτω...
Click to expand...

Η εμπιστοσύνη κερδίζεται.. και χάνεται, φυσικά..
για το αν "επανέρχεται" έχω ένσταση..

Θα έλεγα πάντως, πως είναι αβίωτος ο "προστατευμένος" βίος.
Εκτός κι αν κάποιοι προτιμούν το ζωντανό θάνατο...
 
Δημοκηδής said:
δεν σε σκέπτομαι πια .. δεν θυμάμαι να σε σκέπτομαι ... μισή ζωή ... και έφυγα σαν κλέφτης ... γαμώτι, πόσο καλύτερο είναι να σου δίνουν τα παπούτσια στο χέρι...
δεν σε θυμάμαι ... εσκεμμένα ; απλώς κατάφερα να απωθήσω την σκέψη σου ; είναι τόσο διαφορετικά τα πράγματα και δεν χωράς, ούτε κει σε ένα δράμι μυαλού;;; μα καλά όλες αυτές οι χαρακιές σου στον εγκεφαλικό φλοιό μου, πως επικαλύφθηκαν από τόση παχιά κυτταρολάσπη ; και όμως τόσα πολλά πράγματα που είμαι, είμαι γιατί είσαι και συ κάπου μέσα ; είμαι γιατί ήσουν, είμαι αλλά πια δεν είσαι ...
Click to expand...

:grinning-smiley-043

ανθρώπινες σχέσεις!
 
Eleni.G said:
Για τώρα...γιατι το μετά δεν το έχουν σκεφτεί Στεφανία μου...Το πιο σημαντικό.Ναι να ζεις τη στιγμή αλλά υπάρχουν και όρια τα οποία κάποιοι τα ξεπερνούν..Γιατί πολύ απλά δε σκέφτονται!Αλλά αν υπάρχει ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ ...όλα τα άλλα εξαφανίζονται..Υπάρχει μόνο ''Δικαιο'' , ''Λογικό'' και ''Αλήθεια''
Click to expand...

Ένα άκρως αγχολυτικό κομμάτι του Β. Γερμανού, (δυστυχώς δεν το βρήκα απ' τον ίδιο), που γεννά σκέψεις κι ερωτήματα.

Γιατί δεν μπορούμε απλά να χαρούμε το τώρα, αφού αύριο, το αύριο θα είναι τώρα?
Αφού ζούμε και οι δύο εδώ, γιατί το ρολόι της πηγαίνει μονίμως μπροστά?
Γιατί η σκέψη να είναι απ' τις πλέον αντισεξουαλικές λειτουργίες?
Γιατί όσες φορές κι αν τους το βάλεις να το ακούσουν πάντα νομίζουν ότι μιλάει για κάποια άλλη?

http://www.youtube.com/watch?v=xIXYkbdQLZQ
 
Last edited:
Top Bottom