Από εκεί και πέρα, πήγαμε και ήλθαμε καλά, κοιμηθήκαμε καλά, φάγαμε καλά, πήγαμε εκκλησία 2-3 ώρες ημερησίως, ήπιαμε τσίπουρα, και σε καπηλιό και σε μονή, μαζέψαμε εμπειρίες. Οι Έλληνες ελάχιστοι, ίσως ο ίδιος αριθμός ήταν Κύπριοι, κάποιοι Ρουμάνοι, Σέρβοι, Βρετανοί, Αυστραλοί, Γάλλοι και ελάχιστοι Γερμανοί. Όμως η πλειοψηφία, τί πλειοψηφία, πλημμύρα κανονική ήταν Ρώσοι.... παντού ακούγαμε ρωσικά!!!
Φωτογραφικά θα τα πούμε τις επόμενες μέρες, καθώς πλέον τρέχουμε να μαζέψουμε όσα αφήσαμε χύμα τις μέρες που λείψαμε.
Για το Βατοπέδι που αναφέρατε, ένα παράδειγμα γι ανα δείτε το επίπεδο των υπηρεσιών. Το απόγευμα μετά τον εσπερινό και την Τράπεζα (φαγητό από κοινού) ξαναπήγαμε στο ναό, όπου έγινε ξενάγηση σε κάθε γκρουπ χωριστά ανάλογα με τη γλώσσα που μιλούσαν. Έτσι ταυτόχρονα γινόταν ξενάγηση στα ρωσικά, στα ελληνικά, στα γαλλικά, στα ρουμανικά, στα αγγλικά (australian english παρακαλώ!) κι εγώ μετέφρασα λίγα πράγματα σε 3 Σέρβους που αισθάνονταν κάπως αμήχανα αφού δεν υπήρχε εκείνη τη στιγμή κάποιος σερβόφωνος μοναχός να τους μιλά στη γλώσσα τους. Το Βατοπέδι είναι ένας τεράστιος οργανισμός, όπου οι μοναχοί τρέχουν ακατάπαυστα για να εξυπηρετήσουν τους σχεδόν εκατοντάδες επισκέπτες μέρα και νύχτα, προσφέρουν υπηρεσίες και φιλοξενία υψηλής ποιότητας, αλλά δεν τους λείπει καθόλου η πνευματικότητα. Και η χορωδία στην εκκλησία ήταν πολύ υψηλής ποιότητας, και η Θεία Λειτουργία, και η δυνατότητα εξομολόγησης, και η συζήτηση τη νύχτα με τους επισκέπτες, αν και ο Στέλιος δεν την βρήκε του επιπέδου που περίμενε.
Αυτά τα λίγα, ας μπουν να γράψουν και οι συνοδοιπόροι και μετά τα ξαναλέμε.
