Φωτογραφίζοντας αγάλματα

[Ηλίας Σ.]

Μανώλης Ανδρόνικος, καθηγητής κλασικής αρχαιολογίας στη Θεσσαλονίκη και ανασκαφέας των βασιλικών τάφων στη Βεργίνα. Η προτομή βρίσκεται στο πάρκο απέναντι από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης.

Α μάλιστα! Ο γνωστός και διάσημος!
ΤΝΧ!

 

[Ηλίας Σ.]

Βλέπω ότι ο φακός είτε δεν εστίασε σωστά, είτε εγώ κούνησα τη φωτο. Wide open δεν ήταν, καθώς το διάφραγμα ήταν 5.6. Ο φακός ήταν ο CANON EF 70-210 3.5-4.5. Επίσης βλέπω ότι σε συννεφιά πάσχει από έλλειψη κορεσμού στα χρώματα.

Το άγαλμα πάντως έχει πολύ φωτογενή θέση, καθώς είναι μόνο του μέσα στα χόρτα.

Ίσως να είναι λίγο κουνημένη... Τρίποδο επ' ώμου την επόμενη φορά!
Οι επαγγελματίες που βλέπουμε να τα κουβαλάνε διαρκώς σαν να έχουν μετακόμιση κάτι ξέρουν...

Ο κορεσμός στο πράσινο καλός μου φάνηκε. Αλλά το άγαλμα είχε βγει κάπως παράξενα... Δεν ξέρω και το φως της περιοχής. Κάποια μέρη έχουν τον δικό τους τόνο...

 

[Ηλίας Σ.]

Και μια σημερινή, που επιτέλους βρήκα φόντο να βοηθάει αντί να ενοχλεί!
Απ' τον κήπο του Ζαππείου.

 

[ΒΛΑΣΙΔΗΣ]

Ας κάνουμε μια έρευνα. Εδώ βλέπετε το γνωστό και κλασικό άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην παραλάι της Θεσσαλονίκης. Το ίδιο και στις 4 λήψεις, απλώς αλλάζει η οπτική γωνία. Ξεκινούμε από την πιο κλασική 2/3 ή μπροστά αριστερά με το φως στο πλάι και προχωρούμε σε πιο ασυνήθιστες λήψεις. Ποιά σας αρέσει περισσότερο; Ποιά είναι και η πιο αποδεκτή;

 

[ΒΛΑΣΙΔΗΣ]

Ένα άλλο πολύ γνωστό άγαλμα (ο δισκοβόλος που βρίσκεται απέναντι από το Παναθηναικό στάδιο στην Αθήνα.

Κοιτάξτε πόσο διαφορετική εικόνα παίρνουμε όταν πάμε κοντά στο άγαλμα....

 

[Σταμάτης Μπ]

Βρήκα εξαιρετική την ιδέα του Βλάσση να φωτογραφίζει τα αγάλματα από άλλη γωνία από τη "συνηθισμένη". Πράγματι νομίζω ότι το αποτέλεσμα βγαίνει πιο ζωντανό. Αποκτά κίνηση κάτι το οποίο εκ των πραγμάτων είναι στατικό.

Το επιχείρησα στον Κεραμεικό, πρώτα στην επιτύμβια στήλη του Δεξίλεω (394 π.Χ.) και έπειτα στον ταύρο από τον ταφικό περίβολο του Διονυσίου από τον Κολλυτό (345-338 π.Χ.).

Στην στήλη του Δεξίλεω φωτογράφησα τον πεσμένο οπλίτη αρχικά με matrix και κατόπιν με σημειακή φωτομέτρηση. Με τη σημειακή βγήκε πιο σκοτεινή (τη διόρθωσα πειράζοντας λίγο τα levels) αλλά νομίζω πιο οξεία κα καθαρή. Παραθέτω και τις δύο.

Στον ταύρο στάθηκα τυχερός, καθώς... τον είχε πιάσει από τα κέρατα μια σουσουράδα (ή ό,τι είναι τέλος πάντων το πουλί)

 

[ΒΛΑΣΙΔΗΣ]

Η τρίτη και η τέταρτη είναι εξαιρετικές. Θα προτιμούσα απλώς η τρίτη να είχε κάδρο λίγο (πολύ λίγο) πιο χαμηλά για να έδινε λίγο αέρα σε ένα ευαίσθητο σημείο του ανδρικού σώματος. Το βλέπω έτσι όπως είναι τώρα και ζορίζομαι....

 

[Σταμάτης Μπ]

Thnx.
Τώρα που το λες, τον κατακρεούργησα τον άνθρωπο...

 

[Ηλίας Σ.]

Ας κάνουμε μια έρευνα. Εδώ βλέπετε το γνωστό και κλασικό άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Το ίδιο και στις 4 λήψεις, απλώς αλλάζει η οπτική γωνία. Ξεκινούμε από την πιο κλασική 2/3 ή μπροστά αριστερά με το φως στο πλάι και προχωρούμε σε πιο ασυνήθιστες λήψεις. Ποιά σας αρέσει περισσότερο; Ποιά είναι και η πιο αποδεκτή;

Για τον χαρακτήρα του αγάλματος θα προτιμούσα την δεύτερη. Πιο κλασσική. Φέρνει πιο κοντά στο θέμα κρατώντας και οπτική επαφή στα πρόσωπα αναβάτη και αλόγου. Η τέταρτη δείχνει μάλλον αποχώρηση, θα έλεγα σχεδόν ακατάλληλη.

Γούστα φυσικά και υποκειμενικές απόψεις...

Κάποιες φορές η βέλτιστη γωνία φαίνεται και από τον πλούτο των λεπτομερειών που επέλεξε να παρουσιάσει ο γλύπτης από κάποια γωνία... Αν μια γωνία υστερεί σε λεπτομέρειες μάλλον δεν θα είναι η σωστή...

 

[Ηλίας Σ.]

Ένα άλλο πολύ γνωστό άγαλμα (ο δισκοβόλος που βρίσκεται απέναντι από το Παναθηναϊκό στάδιο στην Αθήνα.

Κοιτάξτε πόσο διαφορετική εικόνα παίρνουμε όταν πάμε κοντά στο άγαλμα....

Ναι, ο Δισκοβόλος δίνει με διαφορετικό τρόπο την έντασή του πριν τη ρίψη από διαφορετικές γωνίες.
Κάποιες φορές θα ήθελα σκάλα να δω κάποια έργα στο ύψος που τα προσέγγιζε ο γλύπτης όταν τα σκάλιζε. Το βάθρο δημιουργεί απόσταση και γωνίες ίσως και αθέμιτες...

Κάποιες φορές μοιάζει να αναγκαζόμαστε να συμβιβαστούμε με την μισή εικόνα για να αναδείξουμε λεπτομέρειες. Μια φωτογραφία ικανοποιητικού μεγέθους και ανάλυσης συχνά δημιουργεί ακόμα καλύτερη εντύπωση. Δυστυχώς δεν είναι πάντα εύκολο...

 

[Ηλίας Σ.]

Re: Απάντηση: Φωτογραφίζοντας αγάλματα

Βρήκα εξαιρετική την ιδέα του Βλάσση να φωτογραφίζει τα αγάλματα από άλλη γωνία από τη "συνηθισμένη". Πράγματι νομίζω ότι το αποτέλεσμα βγαίνει πιο ζωντανό. Αποκτά κίνηση κάτι το οποίο εκ των πραγμάτων είναι στατικό.

Μια άλλη μορφή πανοραμικής φωτογράφησης χρησιμοποιεί λήψεις περιμετρικά του αντικειμένου και στην συνέχειας δημιουργεί αρχείο στο οποίο μπορούμε να περιστρέφουμε το αντικείμενο. Πολύ πιο δύσκολη φυσικά και ειδικά για τέτοια θέματα...

Το επιχείρησα στον Κεραμεικό, πρώτα στην επιτύμβια στήλη του Δεξίλεω (394 π.Χ.) και έπειτα στον ταύρο από τον ταφικό περίβολο του Διονυσίου από τον Κολλυτό (345-338 π.Χ.).

Στην στήλη του Δεξίλεω φωτογράφησα τον πεσμένο οπλίτη αρχικά με matrix και κατόπιν με σημειακή φωτομέτρηση. Με τη σημειακή βγήκε πιο σκοτεινή (τη διόρθωσα πειράζοντας λίγο τα levels) αλλά νομίζω πιο οξεία και καθαρή. Παραθέτω και τις δύο.

Κι εμένα μ' αρέσει καλύτερα η σκοτεινή. Αν φωτογραφηθεί μέρα με συννεφιά νομίζω μπορεί να βγεί ακόμα καλύτερη τονικά.

Στον ταύρο στάθηκα τυχερός, καθώς... τον είχε πιάσει από τα κέρατα μια σουσουράδα (ή ό,τι είναι τέλος πάντων το πουλί)

Σουσουράδα δεν είναι, ίσως είναι καρακάξα! Έχω δει αρκετά τέτοια πουλιά στην ευρύτερη περιοχή της Ακρόπολης αλλά δεν συστηθήκαμε!

Ο ταύρος μ' αρέσει πολύ στην τέταρτη λήψη, αλλά κάτι με χαλάει με τον φωτισμό... Πολύ έντονο το άσπρο του ουρανού ίσως. Δεν ξέρω, έχει καλή λεπτομέρεια στο άγαλμα αλλά μοιάζει να λείπει αντίθεση. Η συγκεκριμένη γωνία λήψης πάντως δουλεύει πολύ αποτελεσματικά!

 

[Σταμάτης Μπ]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Φωτογραφίζοντας αγάλματα

Μια άλλη μορφή πανοραμικής φωτογράφησης χρησιμοποιεί λήψεις περιμετρικά του αντικειμένου και στην συνέχειας δημιουργεί αρχείο στο οποίο μπορούμε να περιστρέφουμε το αντικείμενο. Πολύ πιο δύσκολη φυσικά και ειδικά για τέτοια θέματα...

Ωραίο θα είναι αυτό αλλά προφανώς θα θέλει ψάξιμο και ενασχόληση! Ένα-ένα ρε Ηλία! Άλλο μάθημα αυτό! Τώρα έχουμε πιάσει την πανοραμική

Ο ταύρος μ' αρέσει πολύ στην τέταρτη λήψη, αλλά κάτι με χαλάει με τον φωτισμό... Πολύ έντονο το άσπρο του ουρανού ίσως. Δεν ξέρω, έχει καλή λεπτομέρεια στο άγαλμα αλλά μοιάζει να λείπει αντίθεση. Η συγκεκριμένη γωνία λήψης πάντως δουλεύει πολύ αποτελεσματικά!

Ίσως εδώ να έκανε δουλειά ένα πολωτικό. Αλλά δεν θέλω αυτή τη στιγμή να δώσω τα 80€ που χρειάζονται για κάτι που δεν θα πολυχρησιμοποιήσω

 

[Ηλίας Σ.]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Φωτογραφίζοντας αγάλματα

Ωραίο θα είναι αυτό αλλά προφανώς θα θέλει ψάξιμο και ενασχόληση! Ένα-ένα ρε Ηλία! Άλλο μάθημα αυτό! Τώρα έχουμε πιάσει την πανοραμική

Όρεξη να υπάρχει και ιδέες και στην πορεία θα δέσουν όλα όμορφα κι απλά! :grandpa:

Ίσως εδώ να έκανε δουλειά ένα πολωτικό. Αλλά δεν θέλω αυτή τη στιγμή να δώσω τα 80 που χρειάζονται για κάτι που δεν θα πολυχρησιμοποιήσω

Δυσανάλογα ακριβό πράγματι. Αν αρχίσουν οι Κινέζοι να φτιάχνουν φτηνά και τέτοια, αναρωτιέμαι αν θα είναι για καλό τελικά...

 

[send]

Με 50άρη τράβαγα χρόνια σε φιλμ με pentax ΚΜ (ιστορικοί χρόνοι!) και με ΜΖ-7 πολύ αργότερα,

καλά το θυμόμουν πως κάπου είχες γράψει για 50άρη Pentax K!

Εδώ το πολύπαθο άγαλμα με τον Pentax-M 50/1.7 SMC

Και μία δεύτερη, πάλι με Pentax (Super Takumar 135/2.5)

Και ένα 100%crop της πρώτης (φοβερή οξύτητα και μηδέν χρωματικές εκτροπές στο f/4 -και ανοικτός άριστα παίζει βέβαια)

 

[ΒΛΑΣΙΔΗΣ]

Εξαιρετική οξύτητα φακών και στις δυο λήψεις. Όμως μου φαίνονται κάπως υπερφωτισμένες για τα δικά μου γούστα, που προτιμώ απαλούς φωτισμούς και υποέκθεση -1/3 για αύξηση κορεσμού και γράψιμο σκιών.

 

[send]

Κι όμως, έχω υποφωτίσει κατά -1/3 Βλάση. Πιο κάτω νομίζω ότι χάνει λεπτομέρεια το άγαλμα, εξάλλου όταν ελήφθησαν το ουρανός έτεινε μάλλον προς το ξεπλυμένο. Είναι δύσκολο το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, λόγω χρώματος. Και εάν δεις για παράδειγμα στα σκιερά της χαίτης, αρχίζει και χάνεται λεπτομέρεια. Το μεσημέρι βγαίνει χάλια. Οι παραπάνω έχουν ληφθεί γύρω στις 9:30 το πρωί, ώστε να βοηθάει κάπως ο πλάγιος φωτισμός του αγάλματος.

 

[ΒΛΑΣΙΔΗΣ]

Να θυμάσαι ότι οι CANON γενικώς όταν έχουν σκοτεινό θέμα, υπερφωτίζουν περισσότερο από όσο οι άλλες μηχανές, μάλλον διότι η αντιστάθμιση που κάνουν από σκοτεινό-φωτεινό δεν είναι τόσο εξελιγμένη όσο σε άλλα συστήματα φωτομέτρησης.

Αντίθετα έχουν καλύτερη συμπεριφορά (ίσως την καλύτερη όλων) σε φωτεινό θέμα-σκοτεινό φόντο.

 

[send]

Καλά, δεν είναι μόνο αυτό, έχω παρατηρήσει και αποκλίσεις στη φωτομέτρηση με τους φακούς που χρησιμοποιώ, καθώς δεν υπάρχει ηλεκτρονική άρμωσή τους. Ειδικά σε διαφράγματα f/8 ή πιο κλειστά (για παράδειγμα στο f/4 δίνει 1/1000, στο f/8 ενώ θα ήθελε 1/250 δίνει 1/160, δηλαδή 2/3 στοπ περισσότερο. Αλλά εάν δεν υπάρχουν καμμένα σημεία, όλο σουλουπώνονται λίγο πολύ.

 

[Ηλίας Σ.]

καλά το θυμόμουν πως κάπου είχες γράψει για 50άρη Pentax K!

Σωστά! Κι ελπίζω να μπορέσω να ξαναγράψω!

Εδώ το πολύπαθο άγαλμα με τον Pentax-M 50/1.7 SMC

Και μία δεύτερη, πάλι με Pentax (Super Takumar 135/2.5)

Και ένα 100%crop της πρώτης (φοβερή οξύτητα και μηδέν χρωματικές εκτροπές στο f/4 -και ανοικτός άριστα παίζει βέβαια)

Ναι, ίδιο 50άρη έχω ακόμα κι εγώ, αλλά δυστυχώς πάει αρκετός καιρός απ' την τελευταία του φωτογραφία. Το σοβαρότερο "πρόβλημα" που μου δημιούργησε είναι ότι έβγαζε τόσο εύκολα σωστές φωτογραφίες, που μετά μου κακοφαινόταν που έπρεπε να ψάχνω τις ιδανικές ρυθμίσεις άλλων φακών για να πάρω καλό αποτέλεσμα...

---

Για την δυναμική του περιοχή και την απόδοση σε σκούρες σκιές δεν είχα ποτέ παράπονο αλλά με φίλμ, δεν ξέρω τι κάνει στα διάφορα ccd.
Και νομίζψ ότι δεν είναι μόνο τα ccd που κάνουν πια την διαφορά, αλλά κι όλο το software πίσω τους...

 

[send]

Εάν έχεις τον Pentax-M είναι όντως φοβερός φακός, αλλά οι λοιπές εκδόσεις των βασικών 50ρηδων της Pentax δεν είναι όλες του αυτού επιπέδου, όπως λένε τουλάχιστον τα τεστ. Ρίχνω πολύ διάβασμα πριν χτυπήσω φακούς!

Πάντως νομίζω ότι ο 50άρης (εννοώ σε croped sensor dslr) είναι ο ιδανικός φακός για αγάλματα, δεν έχει παραμορφώσεις, είναι γρήγορος ώστε να μπορούμε να φλουτάρουμε το φόντο, και έχει βολική γωνία κάλυψης, γιατί με πιο ευρυγώνιους φακούς είτε θα πάρουμε και ανεπιθύμητο φόντο είτε θα πρέπει να πλησιάσουμε πολύ παραμορφώνοντας έτσι τις αναλογίες του αγάλματος στη φωτογραφία μας, ενώ μεγαλύτερα εστιακά μήκη, πχ το κλασικό 135, θέλουν μία α απόσταση από το άγαλμα, που δεν είναι πάντα δεδομένο ότι θα υπάρχει, δίχως να παρεμβάλλεται πχ ένα καλώδιο, όπως καλή ώρα με το άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου, του Φιλίππου κλπ κλπ στην πόλη μας. Δεν έχουμε καμία έγνοια για το αισθητικό αποτέλεσμα μάλλον οι Έλληνες, τα καλώδια στις πόλεις μας απλώνονται σαν κλώνοι συκιάς στραγγαλιστού.