Το Fringe σε λίγες γραμμές: Ξεκινήσαμε με 2 σύμπαντα που πάλευαν για το ποιό θα επικρατήσει έναντι του άλλου, βάλαμε μέσα μια σούπερ γυναίκα που ο μπαμπάς του κεντρικού ήρωα την πλάκωσε στα σούπερ-μη-εγκεκριμένα-και-άκρως-απόρρητα φάρμακα που την έκαναν, όποτε κλ@νει μέντες να αλλάζει σύμπαν. Βάλαμε έναν κεντρικό σούπερ-γουάου-ωραίο-αγόρι ήρωα που ΦΥΣΙΚΑ έπαθε την καψούρα του με την γκόμενα, στο τέλος της 3ης σαιζόν θυσιάσαμε το αγόρι το οποίο έφερε τα σύμπαντα σε απόσταση αγκαλίτσας, εξαφανίσαμε το αγόρι από τον χρόνο... μόνο και μόνο για να το ξαναφέρουμε σε ένα άλλο σύμπαν [τρίτο;] και να το κάνουμε τελείως Love story. Μέσα σε όλα αυτά πετάμε και κάτι πολυμορφικούς να μας κάνουν παρέα και φυσικά κάτι σχηματάκια που πρέπει να έχεις κατάλογο για να καταλάβεις τι λένε. Από ουσία και απάντηση ερωτήσεων, από τίποτα εώς καθόλου.
Το μόνο που λείπει πλέον, είναι ο φελλός και κάποιος πεθαμένος που να τα ονειρεύεται όλα αυτά. Μην απορήσετε αν στο τέλος μπερδέψουν τα credits και γράφει Lost 2.
Όσο για Love story, προτιμώ να δώ το My Stepmom is an alien που τουλάχιστον δεν σε κοροϊδεύει πως θα δεις σούπερ ταινία επιστημονικής φαντασίας [όπως το Fringe πασάρεται για σούπερ σειρά]. Καλύτερα να το κλείσουν εδώ καθότι πραγματικά, έχει γίνει ένα μάτσο χάλια αυτή η σειρά -- και πάει για χειρότερα.
