Τα 3000 ευρώ για μια μορφή τέχνης, δηλαδή για κάτι που μένει και θα δείχνεις μετά από χρόνια και θα αρέσει ή έστω θα αποτελεί συναισθήματα, δεν μου φαίνεται μεγάλο ποσό. Ειδικά όταν συμπεριλαμβάνει η τιμή και βίντεο. Τότε θα έλεγα ότι μάλλον είναι μικρή η τιμή κι ότι θα μπορούσε να είναι και υψηλότερη.
Και μπορώ να πω ότι έχω δει δουλειές κι από επαγγελματίες του δικού μας φόρουμ, χωρίς να το ξέρουν οι ίδιοι, που πραγματικά δεν ανήκαν στο τυπικό της κάλυψης, αλλά σε αυτό το παραπάνω, είτε στο κάτι παραπάνω, είτε στο πολύ παραπάνω.
Το θέμα του εξοπλισμού προσωπικά το θεωρω αδιάφορο. Όπως δεν θα πεις σε έναν Μουρίνιο ποιόν παίκτη να χρησιμοποιήσει, έτσι και σε ένα καλλιτέχνη δεν θα του πεις ούτε τί πινέλα να χρησιμοποιήσει, ούτε ποιά μηχανή και πόσα φωτιστικά. Αν μπορεί να το κάνει με μια μηχανούλα, ας το κάνει, αν χρειάζεται να φέρει καράβι, ας φέρει καράβι. Δεν μπορώ να πω στον Γιάννη τον Κοτσίδη αν θα φέρει τηHasselblad με την ψηφιακή πλάτη, ή μια μικρούλα OMD. Δεν θα πω στο Βασίλη φέρω να με τραβήξεις με CANON κι όχι με ΝΙΚΟΝ. Εκείνοι αποφασίζουν κι εκείνοι θα μου παραδώσουν κάτι απλά καλό, ή εξαιρετικό ή έργο τέχνης.
Αν είναι έργο τέχνης, τότε όσα χρήματα κι αν έχεις δώσει, το έργο θα τα δικαιολογήσει. Για να μην πω ότι μπορεί να έχει κι άμεσα χρηματικά αποτελέσματα. Π.χ. το 2006 παντρεύεται φιλικό μας ζευγάρι με δυο παιδιά, που έρχονται από το εξωτερικό για γάμο και βάφτιση (και διακοπές). Μου ζητούν να τους τραβήξω το γαμο, αλλά αρνούμαι και τελικά κάνω τη βάφτιση των διδύμων (ύστερα από μεγάλη πίεση). Τον γάμο ανέλαβε ένας τότε άγνωστος στο ευρύ κοινό της Θεσσαλονίκης, που τώρα κάνει γάμους στο Βερολίνο. Ο γάμος καλύφθηκε από περίεργες γωνίες κι εγώ ως ελεύθερος έκανα άφλασα τις τυπικές λήψεις (κι από κάποια απόσταση). Δώρο γάμου στη νύφη είχε προτείνει μια φωτογράφηση ντυσίματος ή ένα παιχνίδι με το νυφικό. Το ζευγάρι ούτε το έβαλε στο μυαλό του, άλλωστε το νυφικό έπρεπε να γυρίσει στο κατάστημα. Όμως άγνωστο σε μένα γιατί, το νυφικό έμεινε αμανάτι στο σπίτι και έγινε η αιτία για να πραγματοποιηθεί η φωτογράφηση της νύφης, εντελώς ελεύθερα, λίγο στην πλάκα λίγο με ούζα, λίγο με γέλια (εγώ δεν ήμουν παρών).
Επειδή οι φίλοι μας αναχώρησαν για τη χώρα που έμεναν, ο καλός μας φωτογράφος τους σήκωσε όλες τις καλές λήψεις σε ένα σάιτ, μόνο που ξέχασε, στην κυριολεξία ξέχασε, να το κλειδώσει. Όταν οι φίλοι μας μπήκαν να δουν τις φωτογραφίες, είδαν ότι πριν από αυτούς είχαν δει και είχαν γράψει σχόλια (τα περισσότερα υπερθετικά) τουλάχιστον 229 άτομα. Το αποτέλεσμα; Η φίλη μας άρχισε μια καριέρα μοντέλου γάμου στα 32 της χρόνια, κυρίως σε σέπια και Α/Μ και η οποία τελείωσε φέτος που έκλεισε τα 38 της. Και ο φωτογράφος έφυγε για τη Γερμανία. Not bad at all...
