Costas Coyias
Banned
Re: Για μια καλή μπουγάδα...
Καλώς, έχω μερικά να προσθέσω εγώ, αλλά το Σαββατοκύριακο.
Καλώς, έχω μερικά να προσθέσω εγώ, αλλά το Σαββατοκύριακο.
Για μια καλή μπουγάδα...(Καθαρισμός δίσκων βινυλίου)
- Thread starter Δαμιανός Δημητριάδης
- Start date
Internet King
Supreme Member
Απάντηση: Για μια καλή μπουγάδα...
Τεκμηρίωση ζήτησα κι εγώ αλλά απάντηση δεν πείρα. Το έψαξα όμως μόνος μου το θέμα και τα στοιχεία που βρήκα γενικώς λίγο πολύ αμφισβητούν την χρήση χημικών ουσιών άγνωστης προέλευσης η/και συστατικών για τον καθαρισμό και την συντήρηση πλαστικών PVC, βινυλίων και πολυμερών υλικών που χρειαζόμαστε να διατηρήσουμε σε καλή κατάσταση για πολλά χρόνια.
Επίσης τα βινύλια περιέχουν και κάποια πρόσθετα συστατικά που ενδεχομένως θα μπορούσαν να αντιδράσουν με κάποιες χημικές ουσίες καθαρισμού.
Ακόμα και 3 λεπτά επαφής με το υγρό καθαρισμού θα μπορούσαν να είναι αρκετά για την σταδιακή αποσύνθεση ή πρόωρη αν προτιμάτε γήρανση της επιφάνειας του δίσκου.
Όμως, κάθε σωστή τεκμηρίωση κατασκευαστή πλυντηρίων δίσκων βινυλίου καθώς και υγρών καθαρισμού θα πρέπει να περιλαμβάνει και μετρήσεις. Αν τις δείτε πουθενά γραμμένες να μας το πείτε. Ημιμάθεια είναι να πιστεύεις στα διαφημιστικά φυλλάδια των κατασκευαστών.
Παράδειγμα μιας απλής εργαστηριακής μέτρησης:
Α) Εξετάζουμε με μικροσκόπιο συγκεκριμένες επιφάνειες σε 20 διαφορετικά δείγματα καινούργιων και παλαιών χρησιμοποιημένων δίσκων προερχόμενα από διαφορετικές εταιρείες και από διαφορετικές χρονολογίες . Η χρονολογία παραγωγής των δίσκων παίζει σημαντικό ρόλο γιατί η χημική σύνθεση δεν ήταν πάντα η ίδια.
Αποθηκεύουμε τα δεδομένα (surface 3-dimensional images) στον Η/Υ .
Β) Στη συνέχεια πλένουμε τους δίσκους για πρώτη φορά στο πλυντήριο και επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία άλλες 9 φορές. Μεταξύ διαδοχικών πλύσεων ο δίσκος εκτίθεται για λίγα λεπτά σε UV φροντίζοντας ταυτόχρονα να μην αυξηθεί η θερμοκρασία στην επιφάνεια.
Γ) Στο τέλος επανεξετάζουμε την επιφάνεια των δίσκων και αποθηκεύουμε τα δεδομένα στον Η/Υ .
Σημείωση : Εάν υπάρχει χρόνος, η μικροσκοπική εξέταση της επιφάνειας του δίσκου γίνεται κάθε φορά μετά από κάθε πλύση και έκθεση σε UV. Υπάρχει το ενδεχόμενο η αλλοίωση που προκαλείται από τα χημικά καθαρισμού σε συνδυασμό με τις τριβές του συστήματος καθαρισμού να ακολουθεί συγκεκριμένους και μη γραμμικούς ρυθμούς . Δεν έχουμε συμπεριλάβει τις αλλοιώσεις που προκαλεί η ανάγνωση του δίσκου από την βελόνα του πικάπ. Μας ενδιαφέρει μόνο η επίδραση του συστήματος αυτόματου καθαρισμού στην επιφάνεια του δίσκου. Η γήρανση αναμένεται να είναι μεγαλύτερη κάτω από πραγματικές συνθήκες χρήσης και μηχανικού καθαρισμού των δίσκων.
Αυτά τα ολίγα προς το παρόν και ελπίζω ο Κώστας ο Κόγιας να προσθέσει στη συνέχεια και κάποια νέα στοιχεία που ενδεχομένως έχει στην κατοχή του.
Τεκμηρίωση ζήτησα κι εγώ αλλά απάντηση δεν πείρα. Το έψαξα όμως μόνος μου το θέμα και τα στοιχεία που βρήκα γενικώς λίγο πολύ αμφισβητούν την χρήση χημικών ουσιών άγνωστης προέλευσης η/και συστατικών για τον καθαρισμό και την συντήρηση πλαστικών PVC, βινυλίων και πολυμερών υλικών που χρειαζόμαστε να διατηρήσουμε σε καλή κατάσταση για πολλά χρόνια.
Επίσης τα βινύλια περιέχουν και κάποια πρόσθετα συστατικά που ενδεχομένως θα μπορούσαν να αντιδράσουν με κάποιες χημικές ουσίες καθαρισμού.
Ακόμα και 3 λεπτά επαφής με το υγρό καθαρισμού θα μπορούσαν να είναι αρκετά για την σταδιακή αποσύνθεση ή πρόωρη αν προτιμάτε γήρανση της επιφάνειας του δίσκου.
Όμως, κάθε σωστή τεκμηρίωση κατασκευαστή πλυντηρίων δίσκων βινυλίου καθώς και υγρών καθαρισμού θα πρέπει να περιλαμβάνει και μετρήσεις. Αν τις δείτε πουθενά γραμμένες να μας το πείτε. Ημιμάθεια είναι να πιστεύεις στα διαφημιστικά φυλλάδια των κατασκευαστών.
Παράδειγμα μιας απλής εργαστηριακής μέτρησης:
Α) Εξετάζουμε με μικροσκόπιο συγκεκριμένες επιφάνειες σε 20 διαφορετικά δείγματα καινούργιων και παλαιών χρησιμοποιημένων δίσκων προερχόμενα από διαφορετικές εταιρείες και από διαφορετικές χρονολογίες . Η χρονολογία παραγωγής των δίσκων παίζει σημαντικό ρόλο γιατί η χημική σύνθεση δεν ήταν πάντα η ίδια.
Αποθηκεύουμε τα δεδομένα (surface 3-dimensional images) στον Η/Υ .
Β) Στη συνέχεια πλένουμε τους δίσκους για πρώτη φορά στο πλυντήριο και επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία άλλες 9 φορές. Μεταξύ διαδοχικών πλύσεων ο δίσκος εκτίθεται για λίγα λεπτά σε UV φροντίζοντας ταυτόχρονα να μην αυξηθεί η θερμοκρασία στην επιφάνεια.
Γ) Στο τέλος επανεξετάζουμε την επιφάνεια των δίσκων και αποθηκεύουμε τα δεδομένα στον Η/Υ .
Σημείωση : Εάν υπάρχει χρόνος, η μικροσκοπική εξέταση της επιφάνειας του δίσκου γίνεται κάθε φορά μετά από κάθε πλύση και έκθεση σε UV. Υπάρχει το ενδεχόμενο η αλλοίωση που προκαλείται από τα χημικά καθαρισμού σε συνδυασμό με τις τριβές του συστήματος καθαρισμού να ακολουθεί συγκεκριμένους και μη γραμμικούς ρυθμούς . Δεν έχουμε συμπεριλάβει τις αλλοιώσεις που προκαλεί η ανάγνωση του δίσκου από την βελόνα του πικάπ. Μας ενδιαφέρει μόνο η επίδραση του συστήματος αυτόματου καθαρισμού στην επιφάνεια του δίσκου. Η γήρανση αναμένεται να είναι μεγαλύτερη κάτω από πραγματικές συνθήκες χρήσης και μηχανικού καθαρισμού των δίσκων.
Αυτά τα ολίγα προς το παρόν και ελπίζω ο Κώστας ο Κόγιας να προσθέσει στη συνέχεια και κάποια νέα στοιχεία που ενδεχομένως έχει στην κατοχή του.
Last edited:
Dimosthenis
Supreme Member
- 17 June 2006
- 3,277
Internet King
Supreme Member
Απάντηση: Για μια καλή μπουγάδα...
Άπλώς αμφισβητώ οποιαδήποτε μέθοδο δεν είναι επαρκώς τεκμηριωμένη. Οχι βέβσια να φτάσουμε και στο σημείο να γίνουμε Ευαγγελάτοι . Υπάρχουν και κάποια όρια.
Μέχρι να μου αποδείξετε το αντίθετο εγώ θα πλένω τους δίσκους με νερό, φυσικό σφουγγάρι από την Κάλυμνο τύπου fino και Johnson's baby shampoo
Άπλώς αμφισβητώ οποιαδήποτε μέθοδο δεν είναι επαρκώς τεκμηριωμένη. Οχι βέβσια να φτάσουμε και στο σημείο να γίνουμε Ευαγγελάτοι . Υπάρχουν και κάποια όρια.
Μέχρι να μου αποδείξετε το αντίθετο εγώ θα πλένω τους δίσκους με νερό, φυσικό σφουγγάρι από την Κάλυμνο τύπου fino και Johnson's baby shampoo
Last edited:
Costas Coyias
Banned
Re: Για μια καλή μπουγάδα...
Λοιπόν, μιας και βλέπω να πλανώνται αρκετές παρεξηγήσεις πάνω στο θέμα, επιτρέψτε μου μερικές επισημάνσεις.
Μια σωστή γραμμή παραγωγής φωνογραφικών δίσκων δεν αφήνει ρινίσματα επάνω στο τελικό προϊόν, αφού το φινίρισμα της εξωτερικής περιφέρειας ενός σωστά κατασκευασμένου δίσκου δεν χρειάζεται ρασπάρισμα. Επιπρόσθετα, εκ φύσεως, η πρέσσα δεν θα ήταν ποτέ δυνατό να αφήσει τέτοια παραπροϊόντα. Εάν τύχει να χρειαστεί να ρασπαριστούν κάποια κομμάτια, τα ρινίσματα είναι πολύ μεγάλων διαστάσεων και αφαιρούνται εύκολα. Επίσης, μια σωστή γραμμή παραγωγής τέτοιων δίσκων λειτουργεί σε περιβάλλον με αέρα αρκετά ελεύθερο σωματιδίων, ώστε κατά τη διαδικασία ψύξης, και έως ότου ο δίσκος τοποθετηθεί στον φάκελό του, να επικαθήσουν στην επιφάνειά του κατά το δυνατόν λιγότερα αιωρούμενα σωματίδια. Επομένως, η πλύση ενός καινούργιου δίσκου, όχι απλώς είναι άχρηστη, αλλά και επιζήμια, για λόγους που θα εξηγηθούν παρακάτω.
Τα απεριόριστα παιξίματα ενός φωνογραφικού δίσκου είναι απλώς μύθος, και αυτό για δύο λόγους. Πρώτον, το παίξιμο του δίσκου είναι μια αμιγώς μηχανική διαδικασία, και επομένως αυτή χαρακτηρίζεται από ανάλογη φθορά, μικρή ή μεγάλη, αναλόγως των επιμέρους μεγεθών της, τα οποία προσδιορίζουν την τριβή της ακίδας με το αυλάκι. Δεύτερον, το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένος ο δίσκος, το χλωριούχο πολυβινύλιο (pvc), εκ φύσεως «ταξιδεύει», κοινώς, χάνει σωματίδια ακόμη και με την απλή επαφή του με τα δάκτυλα. Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίον η χρήση του απαγορεύεται πλέον σε οποιαδήποτε εφαρμογή προϊόντος που δυνάμει απορροφάται μέσω του πεπτικού συστήματος, του δέρματος, ή του βλεννογόνου, (τρόφιμα, καλλυντικά, κλπ.), καθ’ όσον το pvc είναι καρκινογόνο. Σε τέτοιες εφαρμογές έχει αντικατασταθεί πλήρως από το pet και το πολυαιθυλένιο, στις διάφορες φιάλες νερού, τα κεσεδάκια του γιαουρτιού, του παγωτού, κ.ο.κ. Οποιαδήποτε παρουσία αυτού του υλικού σε τέτοιες εφαρμογές είναι παράνομη και διώκεται, τόσο στην Ευρώπη, όσο και τις ΗΠΑ.
Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίον ένας φωνογραφικός δίσκος υφίσταται φθορά κατά την πλύση του, είτε στην τελειότερη αυτόματη μηχανή, είτε στο χέρι. Λόγω αυτής της «ταξιδιωτικής» ιδιότητας του pvc, είναι σαφώς προτιμότερη η χρήση του κλασικού, φθηνού βαμβακερού υφάσματος, για τον καθαρισμό του δίσκου πριν από κάθε παίξιμο. Η διαδικασία του καθαρισμού σε εξειδικευμένη μηχανή, πολλώ δε μάλλον όταν αυτός ο καθαρισμός συνοδεύεται από τη χρήση υγρού, προκαλεί φθορά στο δίσκο, συγκριτικά μεγαλύτερη από την παράσυρση και συνθλιβή όποιων σωματιδίων συναντήσει η ακίδα κατά την ανάγνωση του αυλακιού, υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι αναφερόμαστε σε δίσκο που φυλάσσεται σωστά μέσα στο φάκελό του, και δεν φέρει υπερβολικό φόρτο σωματιδίων.
Βεβαίως, υπάρχουν περιπτώσεις όπου είναι απαραίτητη η πλύση του δίσκου, σε περίπτωση που πέσει επάνω του στάχτη τσιγάρου, σακχαρούχο ποτό, όταν αυτός είναι πραγματικά πολυκαιρισμένος και εκτεθειμένος στα σωματίδια του αέρα, κλπ. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η χρήση εξειδικευμένης μηχανής είναι βεβαίως ευπρόσδεκτη, αλλά απομένει να σταθμίσει κανείς το κόστος ενός τέτοιου πλυντηρίου, πόσο μάλλον εάν λάβει υπ’ όψιν και την ασύγκριτα φθηνότερη χειροκίνητη πλύση, η οποία πρέπει να γίνεται όπως την περιέγραψε ο Στέργιος, ενώ πρέπει να υπογραμμισθεί επίσης, ότι όλα τα συνθετικά σφουγγάρια μπορεί να είναι αρκετά σκληρά ώστε να χαράξουν την επιφάνεια σε ακουστό βαθμό. Αντί για σφουγγάρι, μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάποιο πολύ μαλακό βαμβακερό πανί, όπως ένα πανάκι για γυαλιά μυωπίας, ή κάποιο βελούδινο ύφασμα, που μπορεί να βρεθεί από τα ρετάλια κάποιου ταπετσέρη επίπλων. Εάν υποθέσουμε ότι παίζει κάποιο ρόλο η φορά πλύσης, καλόν είναι να προτιμηθεί η δεξιόστροφη κίνηση του πανιού, δηλαδή αντιθέτως της φοράς ανάγνωσης, για έναν πολύ απλό λόγο: Διότι η κλίση που έχουν οι κυμματώσεις των πρανών του αυλακιού είναι προς τη φορά περιστροφής του δίσκου, λόγω της κλίσης της ακίδας κοπής της μήτρας, γνωστής με τον όρο stylus rake. (Δεν υπάρχει σκαπτική μηχανή που να σκάβει σε ορθή γωνία). Έτσι, ό,τι μπορεί να παρασύρει το νερό και το πανί, θα διοχετεύεται από τον πυθμένα του αυλακιού προς τις παρυφές.
Όσον αφορά την πλύση, αυτήν καθ’ εαυτή, θα πρέπει να γίνεται με γνώμονα τις δύο επιμέρους διαδικασίες, οι οποίες, άλλωστε, επιτελούνται σε κάθε πλύση, είτε πλένουμε ρούχα, είτε δίσκους, είτε ένα ολόκληρο πλοίο. Κατά πρώτον, η πλύση είναι μια μηχανική διαδικασία που καλείται να αφαιρέσει σωματίδια, και στο πλαίσιό της, ο ορθός τρόπος είναι η κίνηση του πανιού προς τη φορά περιστροφής του δίσκου, όπως ανέφερα παραπάνω. Κατά δεύτερον, εάν μια πλύση περιλαμβάνει και απορρυπαντικό, τότε, εκτός από μηχανική, είναι και χημική διαδικασία, υπό την έννοιαν ότι το απορρυπαντικό περιέχει κάποια καθαριστική βάση, κάποια αλκαλική ουσία, η οποία καλείται να διαλύσει τα λίπη που τυχόν υπάρχουν. Βέβαια, η παρουσία της καθαριστικής βάσης είναι ένας, ας τον πούμε, οικονομοτεχνικός συμβιβασμός, καθώς η χρήση της εξοικονομεί νερό μεγαλύτερης αξίας από αυτήν. Δηλαδή, ένας οποιοσδήποτε λεκές μπορεί να καθαρισθεί και με σκέτο νερό, αλλά σε πολύ μεγάλες ποσότητες και με υψηλή πίεση, κάτι που κάνει η δριστέλα, το πλέον οικολογικό πλυντήριο, καθώς χρησιμοποιεί μόνο νερό, αλλά σε τεράστιες ποσότητες. Πάντως, όσον αφορά το φωνογραφικό δίσκο, οι ακαθαρσίες που δυνάμει αυτός περιέχει, μπορούν να εκπλυθούν με μια ελαφρά καθαριστική βάση, όπως είναι το υγρό πιάτων, ή κάποιο σαμπουάν μαλλιών. Βεβαίως, η χρήση απιονισμένου νερού φαντάζει καλύτερη, σε σχέση με το νερό της ύδρευσης, αλλά, εάν ο δίσκος σκουπιστεί σωστά, τα κατάλοιπα των αλάτων του νερού είναι ανάξια λόγου.
Ένας ορθός τρόπος για να σκουπισθεί ο δίσκος είναι η επαφή του με μαλακή, υδρόφιλη πετσέτα, (η μαλακό ποτηρόπανο), που πρέπει να είναι κατά το δυνατόν απαλή, και όχι γαριασμένη, καθώς τα στερεοποιημένα άκρα των ινών ενός γαριασμένου υφάσματος προκαλούν μικρογρατσουνιές. Βέβαια, ο αναρρόφηση του νερού, μαζί με τα σωματίδια που αυτό έχει παρασύρει κατά την πλύση είναι ο καλύτερος τρόπος, αλλά δεν έχει και πολύ μεγάλο αντίκρισμα, εάν αφαιρεθεί η φερτή ύλη από το αυλάκι σε βαθμό τέτοιο, ώστε αυτή που θα παραμείνει στον πυθμένα του, να μην έρχεται σε επαφή με την ακίδα.
Όπως είναι γνωστό, το αυλάκι του φωνογραφικού δίσκου είναι τριγωνικής διατομής, με τα δύο πρανή του να σχηματίζουν ορθή γωνία. Από την άλλη μεριά, δεν υπάρχει ακίδα ανάγνωσης που να είναι όμοια με την ακίδα κοπής. Οι περισσότερες ακίδες είναι ελλειπτικής διατομής, κάτι που μεγιστοποιεί την αναγνωστικότητά τους, ενώ κάποιοι κατασκευαστές επιμένουν ακόμη στην εκ φύσεως υποδεέστερη σφαιρική ακίδα. Η επαφή της σφαιρικής ακίδας με τα πρανή του αυλακιού είναι σημειακή, και η μορφολογία της είναι τέτοια, ώστε να διαβάζει το αυλάκι σε σχετικά «ρηχό» σημείο, αναλόγως, βέβαια, του βάθους και κατά συνέπειαν του πλάτους του αυλακιού που θα καθορίσει ο μηχανικός κοπής, μέγεθος που συναρτάται με τη χρονική διάρκεια του εγγραφόμενου προγράμματος, δηλαδή το μήκος του αυλακιού. Οι ελλειπτικές ακίδες έχουν σαφώς μεγαλύτερη επιφάνεια επαφής, και γι’ αυτόν το λόγο φθείρουν το αυλάκι λιγότερο, ενώ η απόληξή τους εισχωρεί βαθύτερα, πιο κοντά στον πυθμένα. Έτσι, παρατηρείται το φαινόμενο, ένας δίσκος που παιζόταν επί χρόνια με σφαιρική ακίδα, να βγάζει πολλά σκουπίδια όταν πρωτοπαιχτεί με ελλειπτική, καθώς αυτή σκάβει τις ακαθαρσίες που σωρεύθηκαν με τον καιρό, και με τις οποίες η σφαιρική ακίδα δεν ερχόταν σε επαφή.
Συνελόντι ειπείν, το όλο θέμα περιέχει μια γερή δόση hype, η οποία άρχισε να διογκούται από την εποχή που οι φωνογραφικοί δίσκοι έχασαν την πρωτοκαθεδρία των πωλήσεων, και εντεύθεν. Βέβαια, πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν τους δίσκους αυτούς σχεδόν με δέος, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο απτή και πεζή, πολύ πιο ανθρώπινη. Ο φωνογραφικός δίσκος, αλλά και το πρωτογενές αναλογικό μέσο αποθήκευσης, η μαγνητοταινία, είναι τεχνολογία που έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί, καθώς έχει αντικατασταθεί πλήρως και σε όλα τα επίπεδα από τα ψηφιακά μέσα, των οποίων τα μειονεκτήματα είναι ασύγκριτα μικρότερα. Το pvc είναι προϊόν της πρώτης περιόδου της χημικής τεχνολογίας, πριν τον Β’ Π.Π., και πλέον έχει αποκτήσει πολύ ισχυρά και ασφαλέστερα υποκατάστατα, που μπροστά τους φαντάζει κάτι πρωτόγονο. Σκεφθείτε να τολμήσει να κατασκευάσει κάποιος φωνογραφικούς δίσκους από το πολύ ανώτερο πολυαιθυλένιο. Αμέσως η παραγωγή του θα χάσει όλο της το φτιασίδωμα, που συνάγεται στη μαγική λέξη: βινύλιο. Εκτός, βέβαια, και αν το κάνει, αλλά δεν το ανακοινώσει, και συνεχίσει να ισχυρίζεται ότι πουλάει δίσκους βινυλίου, διότι οι πελάτες αυτό ξέρουν, αυτό εμπιστεύονται, ασχέτως της αδιαμφισβήτητης ανωτερότητας του πολυαιθυλενίου σε όλα τα επίπεδα. Όσοι απέκτησαν μια συλλογή φωνογραφικών δίσκων σε μια περίοδο της ζωής τους, μπορούν να συνεχίσουν να ζουν με αυτή, αλλά όλη αυτή η περισπούδαστη ασχολία με εξειδικευμένα πλυντήρια και δοκιμές υγρών και τα τοιαύτα, δεν είναι παρά μια ασχολία με το κοσκινάκι, συμπαθής μεν, αλλά αντικειμενικά αβάσιμη και άχρηστη. Εάν και όταν σας δημιουργηθεί πρόβλημα ρύπανσης ενός δίσκου, τόσο μεγάλο που να πρέπει να τον πλύνετε, μπορείτε άφοβα να τον πλύνετε με άφθονο νερό, λίγη σαπουνάδα και μαλακό πανί, και να τον στεγνώσετε καλά πριν τον επανατοποθετήσετε στο φάκελό του, διότι η υγρασία είναι που επιτρέπει τις μυκητιάσεις. Όσον αφορά την ετικέτα, ένας σωστά πρεσσαρισμένος δίσκος δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, αρκεί να μην το παρακάνετε. Θυμηθείτε: ακόμη και να γλείψετε το δίσκο με το τελειότερο πλυντήριο, μόλις αυτός τοποθετηθεί στο πικάπ και αρχίσει να παίζει, θα γίνει μαγνήτης σωματιδίων, ακόμη και όταν το πικάπ παίζει με το καπάκι του κλειστό, γι’ αυτό φροντίστε να το καθαρίζετε και στην εσωτερική του επιφάνεια. Δεν χρειάζεται άγχος, δεν χρειάζεται καμιά υπερβολή, δεν χρειάζεται τίποτα απ’ όλ’ αυτά· μόνο λίγη προσοχή, και συνείδηση ότι ο δίσκος γυρίζει, παίζει και γερνά μαζί με τον ιδιοκτήτη του. Από αυτή την πλευρά, ναι, είναι πολύ πιο ανθρώπινος από τα ψηφιακά, όπως είχε πει παλιότερα και ο Μάκης Μηλάτος. Αλλά από ηχητικής πλευράς, αφήστε τον στην εποχή του, η οποία παρήλθε. Οριστικά.
Λοιπόν, μιας και βλέπω να πλανώνται αρκετές παρεξηγήσεις πάνω στο θέμα, επιτρέψτε μου μερικές επισημάνσεις.
Μια σωστή γραμμή παραγωγής φωνογραφικών δίσκων δεν αφήνει ρινίσματα επάνω στο τελικό προϊόν, αφού το φινίρισμα της εξωτερικής περιφέρειας ενός σωστά κατασκευασμένου δίσκου δεν χρειάζεται ρασπάρισμα. Επιπρόσθετα, εκ φύσεως, η πρέσσα δεν θα ήταν ποτέ δυνατό να αφήσει τέτοια παραπροϊόντα. Εάν τύχει να χρειαστεί να ρασπαριστούν κάποια κομμάτια, τα ρινίσματα είναι πολύ μεγάλων διαστάσεων και αφαιρούνται εύκολα. Επίσης, μια σωστή γραμμή παραγωγής τέτοιων δίσκων λειτουργεί σε περιβάλλον με αέρα αρκετά ελεύθερο σωματιδίων, ώστε κατά τη διαδικασία ψύξης, και έως ότου ο δίσκος τοποθετηθεί στον φάκελό του, να επικαθήσουν στην επιφάνειά του κατά το δυνατόν λιγότερα αιωρούμενα σωματίδια. Επομένως, η πλύση ενός καινούργιου δίσκου, όχι απλώς είναι άχρηστη, αλλά και επιζήμια, για λόγους που θα εξηγηθούν παρακάτω.
Τα απεριόριστα παιξίματα ενός φωνογραφικού δίσκου είναι απλώς μύθος, και αυτό για δύο λόγους. Πρώτον, το παίξιμο του δίσκου είναι μια αμιγώς μηχανική διαδικασία, και επομένως αυτή χαρακτηρίζεται από ανάλογη φθορά, μικρή ή μεγάλη, αναλόγως των επιμέρους μεγεθών της, τα οποία προσδιορίζουν την τριβή της ακίδας με το αυλάκι. Δεύτερον, το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένος ο δίσκος, το χλωριούχο πολυβινύλιο (pvc), εκ φύσεως «ταξιδεύει», κοινώς, χάνει σωματίδια ακόμη και με την απλή επαφή του με τα δάκτυλα. Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίον η χρήση του απαγορεύεται πλέον σε οποιαδήποτε εφαρμογή προϊόντος που δυνάμει απορροφάται μέσω του πεπτικού συστήματος, του δέρματος, ή του βλεννογόνου, (τρόφιμα, καλλυντικά, κλπ.), καθ’ όσον το pvc είναι καρκινογόνο. Σε τέτοιες εφαρμογές έχει αντικατασταθεί πλήρως από το pet και το πολυαιθυλένιο, στις διάφορες φιάλες νερού, τα κεσεδάκια του γιαουρτιού, του παγωτού, κ.ο.κ. Οποιαδήποτε παρουσία αυτού του υλικού σε τέτοιες εφαρμογές είναι παράνομη και διώκεται, τόσο στην Ευρώπη, όσο και τις ΗΠΑ.
Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίον ένας φωνογραφικός δίσκος υφίσταται φθορά κατά την πλύση του, είτε στην τελειότερη αυτόματη μηχανή, είτε στο χέρι. Λόγω αυτής της «ταξιδιωτικής» ιδιότητας του pvc, είναι σαφώς προτιμότερη η χρήση του κλασικού, φθηνού βαμβακερού υφάσματος, για τον καθαρισμό του δίσκου πριν από κάθε παίξιμο. Η διαδικασία του καθαρισμού σε εξειδικευμένη μηχανή, πολλώ δε μάλλον όταν αυτός ο καθαρισμός συνοδεύεται από τη χρήση υγρού, προκαλεί φθορά στο δίσκο, συγκριτικά μεγαλύτερη από την παράσυρση και συνθλιβή όποιων σωματιδίων συναντήσει η ακίδα κατά την ανάγνωση του αυλακιού, υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι αναφερόμαστε σε δίσκο που φυλάσσεται σωστά μέσα στο φάκελό του, και δεν φέρει υπερβολικό φόρτο σωματιδίων.
Βεβαίως, υπάρχουν περιπτώσεις όπου είναι απαραίτητη η πλύση του δίσκου, σε περίπτωση που πέσει επάνω του στάχτη τσιγάρου, σακχαρούχο ποτό, όταν αυτός είναι πραγματικά πολυκαιρισμένος και εκτεθειμένος στα σωματίδια του αέρα, κλπ. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η χρήση εξειδικευμένης μηχανής είναι βεβαίως ευπρόσδεκτη, αλλά απομένει να σταθμίσει κανείς το κόστος ενός τέτοιου πλυντηρίου, πόσο μάλλον εάν λάβει υπ’ όψιν και την ασύγκριτα φθηνότερη χειροκίνητη πλύση, η οποία πρέπει να γίνεται όπως την περιέγραψε ο Στέργιος, ενώ πρέπει να υπογραμμισθεί επίσης, ότι όλα τα συνθετικά σφουγγάρια μπορεί να είναι αρκετά σκληρά ώστε να χαράξουν την επιφάνεια σε ακουστό βαθμό. Αντί για σφουγγάρι, μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάποιο πολύ μαλακό βαμβακερό πανί, όπως ένα πανάκι για γυαλιά μυωπίας, ή κάποιο βελούδινο ύφασμα, που μπορεί να βρεθεί από τα ρετάλια κάποιου ταπετσέρη επίπλων. Εάν υποθέσουμε ότι παίζει κάποιο ρόλο η φορά πλύσης, καλόν είναι να προτιμηθεί η δεξιόστροφη κίνηση του πανιού, δηλαδή αντιθέτως της φοράς ανάγνωσης, για έναν πολύ απλό λόγο: Διότι η κλίση που έχουν οι κυμματώσεις των πρανών του αυλακιού είναι προς τη φορά περιστροφής του δίσκου, λόγω της κλίσης της ακίδας κοπής της μήτρας, γνωστής με τον όρο stylus rake. (Δεν υπάρχει σκαπτική μηχανή που να σκάβει σε ορθή γωνία). Έτσι, ό,τι μπορεί να παρασύρει το νερό και το πανί, θα διοχετεύεται από τον πυθμένα του αυλακιού προς τις παρυφές.
Όσον αφορά την πλύση, αυτήν καθ’ εαυτή, θα πρέπει να γίνεται με γνώμονα τις δύο επιμέρους διαδικασίες, οι οποίες, άλλωστε, επιτελούνται σε κάθε πλύση, είτε πλένουμε ρούχα, είτε δίσκους, είτε ένα ολόκληρο πλοίο. Κατά πρώτον, η πλύση είναι μια μηχανική διαδικασία που καλείται να αφαιρέσει σωματίδια, και στο πλαίσιό της, ο ορθός τρόπος είναι η κίνηση του πανιού προς τη φορά περιστροφής του δίσκου, όπως ανέφερα παραπάνω. Κατά δεύτερον, εάν μια πλύση περιλαμβάνει και απορρυπαντικό, τότε, εκτός από μηχανική, είναι και χημική διαδικασία, υπό την έννοιαν ότι το απορρυπαντικό περιέχει κάποια καθαριστική βάση, κάποια αλκαλική ουσία, η οποία καλείται να διαλύσει τα λίπη που τυχόν υπάρχουν. Βέβαια, η παρουσία της καθαριστικής βάσης είναι ένας, ας τον πούμε, οικονομοτεχνικός συμβιβασμός, καθώς η χρήση της εξοικονομεί νερό μεγαλύτερης αξίας από αυτήν. Δηλαδή, ένας οποιοσδήποτε λεκές μπορεί να καθαρισθεί και με σκέτο νερό, αλλά σε πολύ μεγάλες ποσότητες και με υψηλή πίεση, κάτι που κάνει η δριστέλα, το πλέον οικολογικό πλυντήριο, καθώς χρησιμοποιεί μόνο νερό, αλλά σε τεράστιες ποσότητες. Πάντως, όσον αφορά το φωνογραφικό δίσκο, οι ακαθαρσίες που δυνάμει αυτός περιέχει, μπορούν να εκπλυθούν με μια ελαφρά καθαριστική βάση, όπως είναι το υγρό πιάτων, ή κάποιο σαμπουάν μαλλιών. Βεβαίως, η χρήση απιονισμένου νερού φαντάζει καλύτερη, σε σχέση με το νερό της ύδρευσης, αλλά, εάν ο δίσκος σκουπιστεί σωστά, τα κατάλοιπα των αλάτων του νερού είναι ανάξια λόγου.
Ένας ορθός τρόπος για να σκουπισθεί ο δίσκος είναι η επαφή του με μαλακή, υδρόφιλη πετσέτα, (η μαλακό ποτηρόπανο), που πρέπει να είναι κατά το δυνατόν απαλή, και όχι γαριασμένη, καθώς τα στερεοποιημένα άκρα των ινών ενός γαριασμένου υφάσματος προκαλούν μικρογρατσουνιές. Βέβαια, ο αναρρόφηση του νερού, μαζί με τα σωματίδια που αυτό έχει παρασύρει κατά την πλύση είναι ο καλύτερος τρόπος, αλλά δεν έχει και πολύ μεγάλο αντίκρισμα, εάν αφαιρεθεί η φερτή ύλη από το αυλάκι σε βαθμό τέτοιο, ώστε αυτή που θα παραμείνει στον πυθμένα του, να μην έρχεται σε επαφή με την ακίδα.
Όπως είναι γνωστό, το αυλάκι του φωνογραφικού δίσκου είναι τριγωνικής διατομής, με τα δύο πρανή του να σχηματίζουν ορθή γωνία. Από την άλλη μεριά, δεν υπάρχει ακίδα ανάγνωσης που να είναι όμοια με την ακίδα κοπής. Οι περισσότερες ακίδες είναι ελλειπτικής διατομής, κάτι που μεγιστοποιεί την αναγνωστικότητά τους, ενώ κάποιοι κατασκευαστές επιμένουν ακόμη στην εκ φύσεως υποδεέστερη σφαιρική ακίδα. Η επαφή της σφαιρικής ακίδας με τα πρανή του αυλακιού είναι σημειακή, και η μορφολογία της είναι τέτοια, ώστε να διαβάζει το αυλάκι σε σχετικά «ρηχό» σημείο, αναλόγως, βέβαια, του βάθους και κατά συνέπειαν του πλάτους του αυλακιού που θα καθορίσει ο μηχανικός κοπής, μέγεθος που συναρτάται με τη χρονική διάρκεια του εγγραφόμενου προγράμματος, δηλαδή το μήκος του αυλακιού. Οι ελλειπτικές ακίδες έχουν σαφώς μεγαλύτερη επιφάνεια επαφής, και γι’ αυτόν το λόγο φθείρουν το αυλάκι λιγότερο, ενώ η απόληξή τους εισχωρεί βαθύτερα, πιο κοντά στον πυθμένα. Έτσι, παρατηρείται το φαινόμενο, ένας δίσκος που παιζόταν επί χρόνια με σφαιρική ακίδα, να βγάζει πολλά σκουπίδια όταν πρωτοπαιχτεί με ελλειπτική, καθώς αυτή σκάβει τις ακαθαρσίες που σωρεύθηκαν με τον καιρό, και με τις οποίες η σφαιρική ακίδα δεν ερχόταν σε επαφή.
Συνελόντι ειπείν, το όλο θέμα περιέχει μια γερή δόση hype, η οποία άρχισε να διογκούται από την εποχή που οι φωνογραφικοί δίσκοι έχασαν την πρωτοκαθεδρία των πωλήσεων, και εντεύθεν. Βέβαια, πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν τους δίσκους αυτούς σχεδόν με δέος, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο απτή και πεζή, πολύ πιο ανθρώπινη. Ο φωνογραφικός δίσκος, αλλά και το πρωτογενές αναλογικό μέσο αποθήκευσης, η μαγνητοταινία, είναι τεχνολογία που έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί, καθώς έχει αντικατασταθεί πλήρως και σε όλα τα επίπεδα από τα ψηφιακά μέσα, των οποίων τα μειονεκτήματα είναι ασύγκριτα μικρότερα. Το pvc είναι προϊόν της πρώτης περιόδου της χημικής τεχνολογίας, πριν τον Β’ Π.Π., και πλέον έχει αποκτήσει πολύ ισχυρά και ασφαλέστερα υποκατάστατα, που μπροστά τους φαντάζει κάτι πρωτόγονο. Σκεφθείτε να τολμήσει να κατασκευάσει κάποιος φωνογραφικούς δίσκους από το πολύ ανώτερο πολυαιθυλένιο. Αμέσως η παραγωγή του θα χάσει όλο της το φτιασίδωμα, που συνάγεται στη μαγική λέξη: βινύλιο. Εκτός, βέβαια, και αν το κάνει, αλλά δεν το ανακοινώσει, και συνεχίσει να ισχυρίζεται ότι πουλάει δίσκους βινυλίου, διότι οι πελάτες αυτό ξέρουν, αυτό εμπιστεύονται, ασχέτως της αδιαμφισβήτητης ανωτερότητας του πολυαιθυλενίου σε όλα τα επίπεδα. Όσοι απέκτησαν μια συλλογή φωνογραφικών δίσκων σε μια περίοδο της ζωής τους, μπορούν να συνεχίσουν να ζουν με αυτή, αλλά όλη αυτή η περισπούδαστη ασχολία με εξειδικευμένα πλυντήρια και δοκιμές υγρών και τα τοιαύτα, δεν είναι παρά μια ασχολία με το κοσκινάκι, συμπαθής μεν, αλλά αντικειμενικά αβάσιμη και άχρηστη. Εάν και όταν σας δημιουργηθεί πρόβλημα ρύπανσης ενός δίσκου, τόσο μεγάλο που να πρέπει να τον πλύνετε, μπορείτε άφοβα να τον πλύνετε με άφθονο νερό, λίγη σαπουνάδα και μαλακό πανί, και να τον στεγνώσετε καλά πριν τον επανατοποθετήσετε στο φάκελό του, διότι η υγρασία είναι που επιτρέπει τις μυκητιάσεις. Όσον αφορά την ετικέτα, ένας σωστά πρεσσαρισμένος δίσκος δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, αρκεί να μην το παρακάνετε. Θυμηθείτε: ακόμη και να γλείψετε το δίσκο με το τελειότερο πλυντήριο, μόλις αυτός τοποθετηθεί στο πικάπ και αρχίσει να παίζει, θα γίνει μαγνήτης σωματιδίων, ακόμη και όταν το πικάπ παίζει με το καπάκι του κλειστό, γι’ αυτό φροντίστε να το καθαρίζετε και στην εσωτερική του επιφάνεια. Δεν χρειάζεται άγχος, δεν χρειάζεται καμιά υπερβολή, δεν χρειάζεται τίποτα απ’ όλ’ αυτά· μόνο λίγη προσοχή, και συνείδηση ότι ο δίσκος γυρίζει, παίζει και γερνά μαζί με τον ιδιοκτήτη του. Από αυτή την πλευρά, ναι, είναι πολύ πιο ανθρώπινος από τα ψηφιακά, όπως είχε πει παλιότερα και ο Μάκης Μηλάτος. Αλλά από ηχητικής πλευράς, αφήστε τον στην εποχή του, η οποία παρήλθε. Οριστικά.
Last edited:
Re: Για μια καλή μπουγάδα...
--> :afro: <-- :worshippy:
To thread μπορεί να κλειδωθεί. Καληνύχτα σας.
--> :afro: <-- :worshippy: To thread μπορεί να κλειδωθεί. Καληνύχτα σας.
Απάντηση: Για μια καλή μπουγάδα...
Πάλι τα ίδια... Αυτή τη φορά στο ρόλο της Κασσάνδρας για το τέλος του βινυλίου ο αγαπητός Κώστας Κόγιας. Ευχαριστούμε όλους εσάς τους -μετά Χριστόν; - προφήτες για τον επίμονο διαφωτισμό :grandpa: παρ' όλο τον υπερβάλλοντα ζήλο σας κάποιες φορές, με αποτέλεσμα να απεκδύεστε τη χλαμύδα του προφήτη για το μαύρο κοστούμι του νεκροθάφτη του βινυλίου.
Η αγορά όμως, που δεν ξέρει από τέτοια, μάλλον λέει άλλα. Αυτά που φαίνονται να έχουν πάει στα θυμαράκια -οριστικά- είναι τα SACD/DVD-A. Η αγορά του βινυλίου - κυρίως του μεταχειρισμένου - φαίνεται να γνωρίζει άνθηση, παρασύροντας τους κατασκευαστές hardware, που είδαν πως υπάρχει ψωμί και εκτός 'ψωνισμένου' hi-end και ξεμύτησαν σε όλες τις κατηγορίες τιμών. Οι audiophile εκτυπώσεις φαίνεται να πάνε κι' αυτές πολύ καλύτερα από το πρόσφατο παρελθόν - αν κι αυτές είχαν πάντα το κοινό τους. Σχετικά στοιχεία έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί στο Stereophile, ιδιαίτερα για την αγορά της Βρετανίας, απόηχος των οποίων μπορεί να γίνει αντιληπτός και από εμάς τους ιθαγενείς, μια που τα μαγαζάκια των μεταχειρισμένων βινυλίων έχουν ξεφυτρώσει σαν μανιτάρια στο κέντρο της Αθήνας και -σε αντίθεση με τα χαϊεντάδικα - αυτά φαίνονται βιώσιμα.
Το βινύλιο λοιπόν είναι εδώ, με τη δική του αγορά σε παγκόσμια κλίμακα, παράλληλα με την μεγάλη αγορά των ψηφιακών μέσων. Οι λόγοι γιαυτό είναι πολλοί, άλλοι τεχνολογικοί, άλλοι κοινωνιολογικοί, ορισμένοι έχουν αναφερθεί ήδη σε μηνύματα εδώ μέσα.
Γι' αυτή λοιπόν τη ζωντανή και υγιή αγορά, το μήνυμα του Κώστα για τον καθαρισμό των δίσκων είναι χρήσιμο και σε πολλά σημεία με βρίσκει σύμφωνο. Το πλυντήριο είναι μια σχετική πολυτέλεια, για όσους το μέγεθος της δισκοθήκης τους επιτρέπει να το έχουν και κυρίως για όσους αγοράζουν πολλά μεταχειρισμένα βινύλια. Δεν είναι για τον καθημερινό καθαρισμό των δίσκων, εκεί αρκεί ο στεγνός καθαρισμός και το αντιστατικό πιστολάκι.
Σε ότι αφορά τις -εκατέρωθεν- αιτιάσεις για φθορές κλπ. τα βινύλια γερνούν και φθείρονται, αλλά δεν είναι για μυγιάγγιχτους, ούτε για ψυχαναγκαστικούς! Λίγο καθαρά να τα κρατάμε, να τα φυλάμε σωστά και να τα παίζουμε σε συντηρημένα μηχανήματα, και θα γεράσουν μια χαρά μαζί μας, :grandpa: όπως γέρασαν και με τους πριν από εμάς και τους ξεπέρασαν για να καταλήξουν στα χέρια μας.
Πάλι τα ίδια... Αυτή τη φορά στο ρόλο της Κασσάνδρας για το τέλος του βινυλίου ο αγαπητός Κώστας Κόγιας. Ευχαριστούμε όλους εσάς τους -μετά Χριστόν; - προφήτες για τον επίμονο διαφωτισμό :grandpa: παρ' όλο τον υπερβάλλοντα ζήλο σας κάποιες φορές, με αποτέλεσμα να απεκδύεστε τη χλαμύδα του προφήτη για το μαύρο κοστούμι του νεκροθάφτη του βινυλίου.
Η αγορά όμως, που δεν ξέρει από τέτοια, μάλλον λέει άλλα. Αυτά που φαίνονται να έχουν πάει στα θυμαράκια -οριστικά- είναι τα SACD/DVD-A. Η αγορά του βινυλίου - κυρίως του μεταχειρισμένου - φαίνεται να γνωρίζει άνθηση, παρασύροντας τους κατασκευαστές hardware, που είδαν πως υπάρχει ψωμί και εκτός 'ψωνισμένου' hi-end και ξεμύτησαν σε όλες τις κατηγορίες τιμών. Οι audiophile εκτυπώσεις φαίνεται να πάνε κι' αυτές πολύ καλύτερα από το πρόσφατο παρελθόν - αν κι αυτές είχαν πάντα το κοινό τους. Σχετικά στοιχεία έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί στο Stereophile, ιδιαίτερα για την αγορά της Βρετανίας, απόηχος των οποίων μπορεί να γίνει αντιληπτός και από εμάς τους ιθαγενείς, μια που τα μαγαζάκια των μεταχειρισμένων βινυλίων έχουν ξεφυτρώσει σαν μανιτάρια στο κέντρο της Αθήνας και -σε αντίθεση με τα χαϊεντάδικα - αυτά φαίνονται βιώσιμα.
Το βινύλιο λοιπόν είναι εδώ, με τη δική του αγορά σε παγκόσμια κλίμακα, παράλληλα με την μεγάλη αγορά των ψηφιακών μέσων. Οι λόγοι γιαυτό είναι πολλοί, άλλοι τεχνολογικοί, άλλοι κοινωνιολογικοί, ορισμένοι έχουν αναφερθεί ήδη σε μηνύματα εδώ μέσα.
Γι' αυτή λοιπόν τη ζωντανή και υγιή αγορά, το μήνυμα του Κώστα για τον καθαρισμό των δίσκων είναι χρήσιμο και σε πολλά σημεία με βρίσκει σύμφωνο. Το πλυντήριο είναι μια σχετική πολυτέλεια, για όσους το μέγεθος της δισκοθήκης τους επιτρέπει να το έχουν και κυρίως για όσους αγοράζουν πολλά μεταχειρισμένα βινύλια. Δεν είναι για τον καθημερινό καθαρισμό των δίσκων, εκεί αρκεί ο στεγνός καθαρισμός και το αντιστατικό πιστολάκι.
Σε ότι αφορά τις -εκατέρωθεν- αιτιάσεις για φθορές κλπ. τα βινύλια γερνούν και φθείρονται, αλλά δεν είναι για μυγιάγγιχτους, ούτε για ψυχαναγκαστικούς! Λίγο καθαρά να τα κρατάμε, να τα φυλάμε σωστά και να τα παίζουμε σε συντηρημένα μηχανήματα, και θα γεράσουν μια χαρά μαζί μας, :grandpa: όπως γέρασαν και με τους πριν από εμάς και τους ξεπέρασαν για να καταλήξουν στα χέρια μας.
Κακαλιός Στέργιος
Supreme Member
Απάντηση: Για μια καλή μπουγάδα...
Εγώ πάλι έχω την αίσθηση ότι ο Κόγιας είναι πικαπάκιας.
Αφού έχει από τα καλύτερα πικάπια όλων των εποχών που συνεχίζει μέχρι και σήμερα να μοσχοπουλείται με άλλο όνομα.
SYSTEMDECK IIX
Εγώ πάλι έχω την αίσθηση ότι ο Κόγιας είναι πικαπάκιας.
Αφού έχει από τα καλύτερα πικάπια όλων των εποχών που συνεχίζει μέχρι και σήμερα να μοσχοπουλείται με άλλο όνομα.
SYSTEMDECK IIX
Costas Coyias
Banned
Re: Για μια καλή μπουγάδα...
Δαμιανέ, το τελικό προϊόν που φθάνει στην κατανάλωση, μπορεί, εκτός των άλλων, να είναι και φωνογραφικός δίσκος, αλλά ο κύριος όγκος της κατανάλωσης είναι πλέον σε ψηφιακή μορφή, ενώ στο πεδίο της ηχογράφησης και της παραγωγής, τα πάντα ηχογραφούνται ψηφιακά, πλέον, ασχέτως της μορφής με την οποία θα πουληθούν. Ας είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Άλλωστε, αυτό λες και εσυ εμμέσως: τα μεταχειρισμένα βινύλια είναι που κάνουν τζίρους. Οι πωλήσεις μιας νέας παραγωγής σε αναλογική μορφή, εάν αυτή διατεθεί και σζε τέτοια μορφή, είναι πλέον κάτω του 1% του συνόλου των πωλήσεών της.
Δαμιανέ, το τελικό προϊόν που φθάνει στην κατανάλωση, μπορεί, εκτός των άλλων, να είναι και φωνογραφικός δίσκος, αλλά ο κύριος όγκος της κατανάλωσης είναι πλέον σε ψηφιακή μορφή, ενώ στο πεδίο της ηχογράφησης και της παραγωγής, τα πάντα ηχογραφούνται ψηφιακά, πλέον, ασχέτως της μορφής με την οποία θα πουληθούν. Ας είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Άλλωστε, αυτό λες και εσυ εμμέσως: τα μεταχειρισμένα βινύλια είναι που κάνουν τζίρους. Οι πωλήσεις μιας νέας παραγωγής σε αναλογική μορφή, εάν αυτή διατεθεί και σζε τέτοια μορφή, είναι πλέον κάτω του 1% του συνόλου των πωλήσεών της.
Απάντηση: Για μια καλή μπουγάδα...
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ Κώστα. Απλά η ανάκαμψη της αγοράς των αναλογικών οδήγησε και στη δημιουργία κάποιων μικρών studios που λένε πως διαθέτουν μόνο αναλογική, ή και αναλογική αλυσίδα. Είχα δει παρουσιάσεις μερικών βρετανικών τέτοιων, στο hi-fi plus. Η συμμετοχή τους όμως στην παγκόσμια παραγωγή φαντάζομαι πως είναι αμελητέα.
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ Κώστα. Απλά η ανάκαμψη της αγοράς των αναλογικών οδήγησε και στη δημιουργία κάποιων μικρών studios που λένε πως διαθέτουν μόνο αναλογική, ή και αναλογική αλυσίδα. Είχα δει παρουσιάσεις μερικών βρετανικών τέτοιων, στο hi-fi plus. Η συμμετοχή τους όμως στην παγκόσμια παραγωγή φαντάζομαι πως είναι αμελητέα.
Internet King
Supreme Member
Απάντηση: Για μια καλή μπουγάδα...
Μη θέτετε το θέμα του καθαρισμού τον δίσκων σε άλλη βάση. Οι πωλήσεις των δίσκων στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουν σχέση με τα πλύσιμο και τα πλυντήρια.
Και για να κλείσουμε την παρένθεση με τις πωλήσεις δίσκων σε μορφή S/W εγώ πλέον κατεβάζω τα πάντα από τα Internet (Torrent) δωρεάν και τα περισσότερα είναι σε lossless μορφή με εξαιρετική ποιότητα ήχου.
Μη θέτετε το θέμα του καθαρισμού τον δίσκων σε άλλη βάση. Οι πωλήσεις των δίσκων στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουν σχέση με τα πλύσιμο και τα πλυντήρια.
Και για να κλείσουμε την παρένθεση με τις πωλήσεις δίσκων σε μορφή S/W εγώ πλέον κατεβάζω τα πάντα από τα Internet (Torrent) δωρεάν και τα περισσότερα είναι σε lossless μορφή με εξαιρετική ποιότητα ήχου.
Δημήτρης Ν.
AVClub Fanatic
Απάντηση: Για μια καλή μπουγάδα...
Για αυτό , για τους νοσταλγούς του παρελθόντος , τα "σταγονίδια" που ζουν με τον άκακο και γοητευτικό φετιχισμό τους , η λύση είναι τα γιαπωνέζικα cd με το χάρτινο /σκληρό ( cardboard ) εξώφυλλο-απομίμηση του αυθεντικού LP και artwork ( κυκλοφορεί μέχρι και Glen Dould κλπ ) .
Κατά τα άλλα κι εγώ που τα αυτιά μου αναγνωρίζουν τον , υπο προϋποθέσεις καλύτερο ( για αυτά ) ήχο του βινυλίου , δεν αγοράζω καινούργιες παραγωγές σε βινύλιο , διότι η κανονική της μορφή είναι το cd . Ακόμα και το artwork τους είναι προσαρμοσμένο στα μέτρα του cd. Αντίθετα αγοράζω ενίοτε μεταχειρισμένα παλιά βινύλια , διότι αυτή ηταν η αυθεντική τους μορφή , αλλά δεν με πειράζει και το "Μπονζάι Lp" η γιαπωνέζικη δηλαδή μινιατούρα που έλεγα πιό πάνω .
Τέλος δεν με ενδιαφέρει το mp3 πάρα μόνον για να σιγουρευτώ εάν θέλω να αγοράσω κάτι ή όχι ( κι αυτό κέρδος είναι ) . Πέρασα καμμιά 1.000 κομμάτια σε εξωτερικό σκληρό που πήρα επί τούτου , τα άκουσα για 2-3 εβδομάδες κι έπειτα κάπου τον έβαλα και σκονίζεται και ο σκληρός και τα κομμάτια . Ο,τι μου άρεσε πολύ το πήρα και σε υλική μορφή διότι πρέπει να το κατέχω .
Πλυντήριο δεν έχω , δίσκο δεν έχω πλύνει παρά ελάχιστες φορές κι αυτό στο χέρι , κάτι 45άρια αρχαία . Ηχητικά δεν άκουσα διαφορά .
Το ότι ο δίσκος φθείρεται με τα χρόνια ´και τα παιξίματα είναι γεγονός . Μέχρι να φθαρεί τελείως όμως , έχουν φθαρεί και τα αυτιά σου από τα χρόνια . Ο,τι με ενοχλούν τα σχριτς -σχρατς είναι γεγονός , αλλά με μιά καλή κεφαλή δεν είναι ιδαίτερα ακουστά .
Για αυτό , για τους νοσταλγούς του παρελθόντος , τα "σταγονίδια" που ζουν με τον άκακο και γοητευτικό φετιχισμό τους , η λύση είναι τα γιαπωνέζικα cd με το χάρτινο /σκληρό ( cardboard ) εξώφυλλο-απομίμηση του αυθεντικού LP και artwork ( κυκλοφορεί μέχρι και Glen Dould κλπ ) .
Κατά τα άλλα κι εγώ που τα αυτιά μου αναγνωρίζουν τον , υπο προϋποθέσεις καλύτερο ( για αυτά ) ήχο του βινυλίου , δεν αγοράζω καινούργιες παραγωγές σε βινύλιο , διότι η κανονική της μορφή είναι το cd . Ακόμα και το artwork τους είναι προσαρμοσμένο στα μέτρα του cd. Αντίθετα αγοράζω ενίοτε μεταχειρισμένα παλιά βινύλια , διότι αυτή ηταν η αυθεντική τους μορφή , αλλά δεν με πειράζει και το "Μπονζάι Lp" η γιαπωνέζικη δηλαδή μινιατούρα που έλεγα πιό πάνω .
Τέλος δεν με ενδιαφέρει το mp3 πάρα μόνον για να σιγουρευτώ εάν θέλω να αγοράσω κάτι ή όχι ( κι αυτό κέρδος είναι ) . Πέρασα καμμιά 1.000 κομμάτια σε εξωτερικό σκληρό που πήρα επί τούτου , τα άκουσα για 2-3 εβδομάδες κι έπειτα κάπου τον έβαλα και σκονίζεται και ο σκληρός και τα κομμάτια . Ο,τι μου άρεσε πολύ το πήρα και σε υλική μορφή διότι πρέπει να το κατέχω .
Πλυντήριο δεν έχω , δίσκο δεν έχω πλύνει παρά ελάχιστες φορές κι αυτό στο χέρι , κάτι 45άρια αρχαία . Ηχητικά δεν άκουσα διαφορά .
Το ότι ο δίσκος φθείρεται με τα χρόνια ´και τα παιξίματα είναι γεγονός . Μέχρι να φθαρεί τελείως όμως , έχουν φθαρεί και τα αυτιά σου από τα χρόνια . Ο,τι με ενοχλούν τα σχριτς -σχρατς είναι γεγονός , αλλά με μιά καλή κεφαλή δεν είναι ιδαίτερα ακουστά .
Κωστας Λυμπεροπουλος
AVClub Fanatic
- 17 June 2006
- 14,350
Re: Για μια καλή μπουγάδα...
Εχω αρκετά Γιαπωνέζικα LP-miniatures, απομιμήσεις βινυλίου αλλά σε CD με εξώφυλλο από χαρτόνι. Τα Rolling Stones Δεν ακούγονται καλά: δεν ξέρω Τι έχει κάνει η Abkco με τα μαγειρέματά της, τα βινύλια που είχα ακούγονταν πολύ καλύτερα.
Εχω πάντως αρχίσει και παίρνω ανάποδες, κύρια με τον εαυτό μου, που κάποιοι επιτήδειοι βρίσκουν τρόπους να μου πουλάνε τον ίδιο δίσκο 3 και 4 φορές: πολλά τα είχα σε βινύλιο, τα πήρα σε CD, μετά πήρα τα remasters, τώρα LP miniatures ;;;
Δεν ξέρω αν θέλω τα girl groups του Spector “καθαρισμένα” και να ακούγονται καμπάνα – θα προτιμούσα να τ ακούω όπως ακουγόταν ένα καινούργιο 45άρι τότε.
Μ όλα αυτά τα φρου φρου αρχίζω και νιώθω λίγο σαν συλλέκτης πεταλούδων, κινέζικης πορσελάνης κλπ
πολύ ...pristine φάση βρε αδελφέ
Εχω αρκετά Γιαπωνέζικα LP-miniatures, απομιμήσεις βινυλίου αλλά σε CD με εξώφυλλο από χαρτόνι. Τα Rolling Stones Δεν ακούγονται καλά: δεν ξέρω Τι έχει κάνει η Abkco με τα μαγειρέματά της, τα βινύλια που είχα ακούγονταν πολύ καλύτερα.
Εχω πάντως αρχίσει και παίρνω ανάποδες, κύρια με τον εαυτό μου, που κάποιοι επιτήδειοι βρίσκουν τρόπους να μου πουλάνε τον ίδιο δίσκο 3 και 4 φορές: πολλά τα είχα σε βινύλιο, τα πήρα σε CD, μετά πήρα τα remasters, τώρα LP miniatures ;;;
Δεν ξέρω αν θέλω τα girl groups του Spector “καθαρισμένα” και να ακούγονται καμπάνα – θα προτιμούσα να τ ακούω όπως ακουγόταν ένα καινούργιο 45άρι τότε.
Μ όλα αυτά τα φρου φρου αρχίζω και νιώθω λίγο σαν συλλέκτης πεταλούδων, κινέζικης πορσελάνης κλπ
πολύ ...pristine φάση βρε αδελφέ
Re: Για μια καλή μπουγάδα...
Κώστα Κόγια έχεις ποτέ σου βρεθεί μπροστά σε πρέσσα δίσκων; Πώς τολμάς και μιλάς ως ειδήμων περί του θέματος ότι δηλαδή η σωστή παραγωγή δίσκων δεν αφήνει ρινίσματα και ότι οι δίσκοι δεν χρειάζονται ρασπάρισμα; Εδώ ισχύει το: 'αν δεν περισσέψει δεν θα φτάσει'.
Πάντα η πρέσσα αφήνει περιφερειακά περίσσευμα βινυλίου [κυματιστό] το οποίο κόβουν περιφερειακά/κυκλικά μικροί μεταλικοί τροχοί. Για να μην σε κουράζω σε παρακαλώ επισκέψου τον δυκτιότοπο: www.anakrousis.gr κάνε κλικ στο high-end events και μετά στο visiting RTI factory και δες φωτογραφικό υλικό για να μην αυτοαπατάσαι και να μην δημιουργείς λάθος εντυπώσεις. Λ.Σ.
Κώστα Κόγια έχεις ποτέ σου βρεθεί μπροστά σε πρέσσα δίσκων; Πώς τολμάς και μιλάς ως ειδήμων περί του θέματος ότι δηλαδή η σωστή παραγωγή δίσκων δεν αφήνει ρινίσματα και ότι οι δίσκοι δεν χρειάζονται ρασπάρισμα; Εδώ ισχύει το: 'αν δεν περισσέψει δεν θα φτάσει'.
Πάντα η πρέσσα αφήνει περιφερειακά περίσσευμα βινυλίου [κυματιστό] το οποίο κόβουν περιφερειακά/κυκλικά μικροί μεταλικοί τροχοί. Για να μην σε κουράζω σε παρακαλώ επισκέψου τον δυκτιότοπο: www.anakrousis.gr κάνε κλικ στο high-end events και μετά στο visiting RTI factory και δες φωτογραφικό υλικό για να μην αυτοαπατάσαι και να μην δημιουργείς λάθος εντυπώσεις. Λ.Σ.
Re: Απάντηση: Για μια καλή μπουγάδα...
Φίλε μου αυτά μας τάπαν κι' άλλοι. Δεν μας λες τίποτα καινούργιο. Η θεωρία απέχει πολύ από την πράξη. Για τί υγρά μιλάς; Τα υγρά των πλυντηρίων δίσκων *δεν* καταστρέφουν τους δίσκους.
Όσο για την περιβόητη φθορά των δίσκων κι' αυτό μας το λένε συνήθως άνθρωποι με ελάχιστη ή και καθόλου πείρα με το θέμα. Οι δίσκοι υπάρχουν πάνω από 100 χρόνια. Πόσο παλιοί, κατασκευαστικά, είναι οι δίσκοι που έχεις ακούσει. Έχεις κανένα στη συλλογή σου;Λ.Σ.
Φίλε μου αυτά μας τάπαν κι' άλλοι. Δεν μας λες τίποτα καινούργιο. Η θεωρία απέχει πολύ από την πράξη. Για τί υγρά μιλάς; Τα υγρά των πλυντηρίων δίσκων *δεν* καταστρέφουν τους δίσκους.
Όσο για την περιβόητη φθορά των δίσκων κι' αυτό μας το λένε συνήθως άνθρωποι με ελάχιστη ή και καθόλου πείρα με το θέμα. Οι δίσκοι υπάρχουν πάνω από 100 χρόνια. Πόσο παλιοί, κατασκευαστικά, είναι οι δίσκοι που έχεις ακούσει. Έχεις κανένα στη συλλογή σου;Λ.Σ.
skaloumbakas
Banned
- 24 December 2006
- 261
Re: Για μια καλή μπουγάδα...
Εχω ζητήσει από τον Internet king να μας περιγράψει το σύστημά του και τις εμπειρίες του αλλά στο μόνο που αναλώνεται είναι την μιά να μας λέει ότι ακούει πλέον μόνο MP3 και την άλλη να μας δηλώνει ότι κάνει τεστ σε phono stage!!!
Φαντάζομαι ότι για καποιον 55άρη θα μπορούσε να είναι άλλη η απασχόλησή του από το να κάνει πλακίτσες στα Φορουμς...
Εχω ζητήσει από τον Internet king να μας περιγράψει το σύστημά του και τις εμπειρίες του αλλά στο μόνο που αναλώνεται είναι την μιά να μας λέει ότι ακούει πλέον μόνο MP3 και την άλλη να μας δηλώνει ότι κάνει τεστ σε phono stage!!!
Φαντάζομαι ότι για καποιον 55άρη θα μπορούσε να είναι άλλη η απασχόλησή του από το να κάνει πλακίτσες στα Φορουμς...
Last edited by a moderator:
VaSiLiS-T
Supreme Member
Απάντηση: Re: Για μια καλή μπουγάδα...
Γιατί το ένα εμποδίζει το άλλο? δεν το κατάλαβα τον δογματισμό.... καλά ειχα πεί λοιπόν για φορμαλισμούς και ιδεοληψίες! ... και η πλάκα είναι οτι προσπαθείται να πείσεται το 99 τα εκατό του κόσμου!! anyway βοηθειά σας
Γιατί το ένα εμποδίζει το άλλο? δεν το κατάλαβα τον δογματισμό.... καλά ειχα πεί λοιπόν για φορμαλισμούς και ιδεοληψίες! ... και η πλάκα είναι οτι προσπαθείται να πείσεται το 99 τα εκατό του κόσμου!! anyway βοηθειά σας
Last edited by a moderator:
Costas Coyias
Banned
Re: Για μια καλή μπουγάδα...
Λυπάμαι, αλλά είστε εσείς που δημιουργείτε λάθος εντυπώσεις, και μάλιστα για θέματα που είναι αυτονόητα εδώ και χρόνια. Όσον αφορά το trimming των αντιτύπων, ο συνήθης τρόπος είναι με την πρέσσα κλειστή, οπότε ο δίσκος δεν ρυπαίνεται από το περίσσευμα του trimming. Πέραν αυτού, όπως και εσείς ο ίδιος λέτε, το περίσσευμα είναι αρκετό, ώστε να φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού, και ενίοτε, εάν σας τύχει σε κάποιο αντίτυπο που ξέφυγε από τον έλεγχο παραγωγής, θα παρατηρήσετε ότι αυτά τα περισσεύματα είναι ολόκληρες λωρίδες, και σε καμιά -καμιά- περίπτωση ρινίσματα χαμένα μέσα στο αυλάκι, και τόσο μικρά, ώστε να χρειάζεται ο δίσκος πλυντήριο. Είπαμε, να είμαστε προσεκτικοί και να φροντίζουμε τα βινύλιά μας, αλλά όχι και να κάνουμε την τρίχα τριχιά. Ήμαρτον...
Λυπάμαι, αλλά είστε εσείς που δημιουργείτε λάθος εντυπώσεις, και μάλιστα για θέματα που είναι αυτονόητα εδώ και χρόνια. Όσον αφορά το trimming των αντιτύπων, ο συνήθης τρόπος είναι με την πρέσσα κλειστή, οπότε ο δίσκος δεν ρυπαίνεται από το περίσσευμα του trimming. Πέραν αυτού, όπως και εσείς ο ίδιος λέτε, το περίσσευμα είναι αρκετό, ώστε να φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού, και ενίοτε, εάν σας τύχει σε κάποιο αντίτυπο που ξέφυγε από τον έλεγχο παραγωγής, θα παρατηρήσετε ότι αυτά τα περισσεύματα είναι ολόκληρες λωρίδες, και σε καμιά -καμιά- περίπτωση ρινίσματα χαμένα μέσα στο αυλάκι, και τόσο μικρά, ώστε να χρειάζεται ο δίσκος πλυντήριο. Είπαμε, να είμαστε προσεκτικοί και να φροντίζουμε τα βινύλιά μας, αλλά όχι και να κάνουμε την τρίχα τριχιά. Ήμαρτον...
Κακαλιός Στέργιος
Supreme Member
Απάντηση: Re: Για μια καλή μπουγάδα...
Τελικά μάλλον έκανα καλά που δεν ξαναπήρα τηλέφωνο...
Αυτή η ξιπασιά είναι ανεκδιήγητη...
Κρίμα γιατί μάλλον τα soundlab είναι τα καλύτερα "πλακέ" ηχεία που υπάρχουν...
Με την απορία θα μείνω...
Τελικά μάλλον έκανα καλά που δεν ξαναπήρα τηλέφωνο...
Αυτή η ξιπασιά είναι ανεκδιήγητη...
Κρίμα γιατί μάλλον τα soundlab είναι τα καλύτερα "πλακέ" ηχεία που υπάρχουν...
Με την απορία θα μείνω...
Re: Για μια καλή μπουγάδα...
Φίλε μου αν επισκεπτόσουν το RTI στην Καλιφόρνια όπως εγώ και μιλούσες με τον υπεύθυνο παραγωγής στις πρέσσες τον Rick Hashimoto [ελπίζω να είδες τις φωτογραφίες] δεν θα τολμούσες να λες τα όσα λες. Μήπως θες να σου πω και άλλους λόγους για τους οποίους οι εντελώς καινούργιοι κα σφραγισμένοι δίσκοι, ακόμη και οι 200 γρ., ότι ευνοούνται από ένα σωστό πλύσιμο/στέγνωμα με σωστό πλυντήριο δίσκων; Ειλικρινά δεν νομίζω να αξίζει να μπω στον κόπο. Δεν φαίνεται να έχεις τη διάθεση να ακούσεις και πιθανόν να μάθεις κάτι. Εγώ μαθαίνω όλη μου τη ζωή. Ήλπιζα να μάθω κάτι και από αυτήν την κουβέντα.
Είμαι σίγουρος πως ακόμα και για την διδακτορική διατριβή κάποιου αν γινότανε συζήτηση εσύ θα ήξερες περισσότερα από αυτόν που την έγραψε!!! Λ.Σ.
Φίλε μου αν επισκεπτόσουν το RTI στην Καλιφόρνια όπως εγώ και μιλούσες με τον υπεύθυνο παραγωγής στις πρέσσες τον Rick Hashimoto [ελπίζω να είδες τις φωτογραφίες] δεν θα τολμούσες να λες τα όσα λες. Μήπως θες να σου πω και άλλους λόγους για τους οποίους οι εντελώς καινούργιοι κα σφραγισμένοι δίσκοι, ακόμη και οι 200 γρ., ότι ευνοούνται από ένα σωστό πλύσιμο/στέγνωμα με σωστό πλυντήριο δίσκων; Ειλικρινά δεν νομίζω να αξίζει να μπω στον κόπο. Δεν φαίνεται να έχεις τη διάθεση να ακούσεις και πιθανόν να μάθεις κάτι. Εγώ μαθαίνω όλη μου τη ζωή. Ήλπιζα να μάθω κάτι και από αυτήν την κουβέντα.
Είμαι σίγουρος πως ακόμα και για την διδακτορική διατριβή κάποιου αν γινότανε συζήτηση εσύ θα ήξερες περισσότερα από αυτόν που την έγραψε!!! Λ.Σ.