Κι ούτε πρόκειται. Η ταινία κατακρεουργεί την Ιστορία, οπότε δεν πρόκειται να τη δω, άρα δεν θα ψηφίσω. Τις ιστορικές ανακρίβειες αναλύει εδώ ένας θεούλης Αμερικανός ιστορικός.
https://acoup.blog/2024/12/06/collections-nitpicking-gladiator-ii-part-i/
Και για να το αναπτύξω λίγο: Η ταινία βιάζει την Ιστορία για τους λάθος λόγους: Αν σε ταινίες όπως ο Σπάρτακος ή το Μπεν Χουρ οι σκηνοθέτες παίρνουν ελευθερίες με τα ιστορικά γεγονότα για λόγους δραματουργίας, άγνοιας ή κινηματογραφικής γλώσσας, ο Ρίντλεϊ Σκότ δεν έχει καμία τέτοια δικαιολογία, γιατί όλες οι γνώμες που διάβασα συμφωνούν ότι το τελικό αποτέλεσμα είναι μετριότατο από κάθε άποψη. Τοποθετεί τη δράση σε πολύ συγκεκριμένη χρονική περίοδο, για την οποία ξέρουμε αρκετά πράγματα (δεν είναι δα και προϊστορία ο 2ος αιώνας μ.Χ.) και κάνει αλλαγές που δε βγάζουν νόημα.
Οι αδελφοί Γέτας και Καρακάλα παρουσιάζονται στην ταινία ως δυο διεστραμμένοι και κακομαθημένοι έφηβοι-ενώ ήταν σκληραγωγημένοι στρατιώτες με πολλές εκστρατείες στο ενεργητικό τους.
Οι γυναίκες είναι καταπιεσμένες και υποτακτικές-ενώ οι πραγματικές γυναίκες στην Αρχαία Ρώμη είχαν πολύ υψηλή κοινωνική θέση και ειδικά η μητέρα των δύο συν-Αυτοκρατόρων, Ιουλία Δόμνα ήταν πανίσχυρη, πανούργα και ουσιαστικά κυβέρνησε την Αυτοκρατορία για δεκαετίες, κινώντας τα νήματα στα παρασκήνια της εξουσίας.
Η ταινία ξεκινάει με την πολιορκία της Νουμηδίας-που δεν ήταν πόλη, αλλά ολόκληρο κράτος, και ανήκε στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία επί 350 χρόνια όταν ξεκινάει η πλοκή της ταινίας, άσε που η σκηνή είναι γεμάτη τακτικά και τεχνολογικά σφάλματα.
Θέλω να πω ότι ο Ρίντλεϊ Σκότ είχε ένα εξαιρετικό θεματικό υλικό στα χέρια του και θα μπορούσε να φτιάξει άνετα μια ωραιότατη ταινία μένοντας πιστός στα βασικά ιστορικά δεδομένα. Ή αν δεν ήθελε, ας μην τοποθετούσε τη δράση στη Ρώμη, ας έκανε Fantasy. Όχι αυτό το πράμα. Αλλά εδώ τα έκανε μούτι με τον Ναπολέωντα, τι συζητάμε τώρα.