Γύρω στο 82...

Re: Απάντηση: Γύρω στο 82...

ναι ρε σείς . Απόψεις λέμε και γενικεύουμε . Κι έτσι καταλαβαίνουμε πάλι ακόμη περισσότερα πράγματα για το "άβυσσος η ψυχή του μουσικόφιλου" . Εγώ π.χ θα έλεγα ότι το ίδιο αδιάφορο μου ήταν το 82 και ο Παπακωνσταντίνου και ο Λοϊζος ( τότε πέθανε ε ; ) :flipout: . Δυστυχώς είναι ακόμη - ειδικά ο τελευταίος :AFADF0:.


Ντοκ, η έντονη διαφοροποίηση του γούστου μας μόνο καλό μπορεί να κάνει σε μία κοινωνία μουσικόφιλων .... Δεν πειράζει αν εξισώνεις ένα μεγάλο δημιουργό με ένα απλώς συμπαθητικό τραγουδιστή, ο οποίος λόγω του τεράστιου γούφερ, πάνω από το στόμα του, απέδιδε δραματικά τις χαμηλές συχνότητες .....
 
Μα και για τον πρώτο δίσκο του Τζιμάκου που κάποιοι λένε οτι είναι πολύ καλός, αν δεν ήταν και ο Δρόλαπας με τον Πάζιο να επηρρεάζουν το μουσικό μέρος ούτε και αυτός θα ήταν της προκοπής !!

Οσο δε για το live κομμάτι των Ταξιαρχιών, όταν πήγαινα με την παρέα μου στη Λήδρα στην Πλάκα (εκεί παίζανε) και μας περίμενε απ' έξω η Αστυνομία να μας πάει στο 1ο ΑΤ για εξακρίβωση, δεν το θεωρούσαμε καθόλου μα καθόλου επαναστατικό ! Μάλλον προς το "ταλαιπωρία" συμφωνούσαμε....

Ναι, μουσικά είναι μακράν οτι καλύτερο έβγαλε ο "Εκαλιώτης" αλλά και πάλι απέχει απο το να θεωρηθεί αριστούργημα. Οσο δε για το 1982 που συζητάμε, είχε γίνει ενα "Πανελλήνιο Κίνημα Ροκ" φεστιβάλ στην Πάτρα. Πήγα με κάτι φίλους και είχαμε την τύχη να δούμε τους Φατμέ πριν βγάλουν δίσκο να πάιζουν τα "Ασωτος Υιός" και "Πίσω απο τις γρύλλιες" (δεν είχαν και άλλα στο ρεπερτόριο τους που να είναι εξίσου αξιοπρεπή)...

Ο δε Πουλίκας Live at Zografou ήταν απλά μαγεία... αλλά αρκετά πριν το 82 ...
 
Μα και για τον πρώτο δίσκο του Τζιμάκου που κάποιοι λένε οτι είναι πολύ καλός, αν δεν ήταν και ο Δρόλαπας με τον Πάζιο να επηρρεάζουν το μουσικό μέρος ούτε και αυτός θα ήταν της προκοπής !!
...

νομίζω αυτό ακριβώς τόνισα:a0210:
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Γύρω στο 82...

Ντοκ, η έντονη διαφοροποίηση του γούστου μας μόνο καλό μπορεί να κάνει σε μία κοινωνία μουσικόφιλων .... Δεν πειράζει αν εξισώνεις ένα μεγάλο δημιουργό με ένα απλώς συμπαθητικό τραγουδιστή, ο οποίος λόγω του τεράστιου γούφερ, πάνω από το στόμα του, απέδιδε δραματικά τις χαμηλές συχνότητες .....

It's all greek to me -bye-
 
To ''φοβάμαι'' μου κράτησε λίγο. Το Disco Tsoutsouni περισσότερο.
Είχα επηρρεαστεί και από την σύλληψη της μπάντας το 1980 στο live της Καρδίτσας...

Όλα αυτά τελείωσαν γρήγορα όταν άρχισα να ανακαλύπτω μπάντες σαν τους
ANTI TROPPAU COUNCIL, FLOWERS OF ROMANCE, FORWARD MUSIC QUINTET,
HEADLEADERS, METRO DECAY, LAST DRIVE, SOUTH OF NO NORTH, STAINED VEIL, FEAR CONDITION, VILLA 21, TVC, YELL O YELL, SHARP TIES και δεκάδες ακόμη.

Πολύ λίγες μπάντες με Ελληνόφωνο στίχο γουστάρω έτσι και αλλιώς.

Έχετε ακούσει το ''Σκόρπιος Σκοπός '' από τους Σύνδρομο;
Αντε μέχρι EN ΠΛΩ.

Και βέβαια το 1985 στο Rock in Athens και κυρίως μετά τους Clash τα πράγματα πήραν τη σωστή τους διάσταση.

Ακόμη και σήμερα ψάχνω Ελληνικές μπάντες. Έχω κόλλημα. Αλλά θεωρώ πως δύσκολα θα αποκτήσουμε σκηνή με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Δεν βοηθάει ο γεωγραφικός μας χώρος και το κλίμα.

Μόνο κανα αναβιωτικό Γκαράζ και μέχρι εκεί.
Μας λείπει η έρημος, οι κάκτοι, το γκρίζο βιομηχανικό τοπίο, η τεχνολογία, οι αγελάδες, οι ουρανοξύστες, το bourbon, οι serial killers, οι χύμα γκόμενες, ένα φιλοσοφικό ρεύμα, τα παλιά κάμπριο με 6000 κυβικά, οι Harley- Indian και τόσα άλλα.

Mε τα ούζα ,τα σουβλάκια, τις ομπρέλες στη θάλασσα, τα φουσκωτά, άντε μέχρι για chill out είμαστε.

Παρόλα αυτά, totally respect σε όλους τους πιτσιρικάδες που βαράνε στις γειτονιές. Είναι η μόνη μας ελπίδα και έχω αποφασίσει να βοηθήσω όπως μπορώ.
 
Να ευχαριστήσω τον Δημήτρη Seattle-Supersonic, έβαλα και λίγο σάλτσα!!!

Ειλικρινά δεν περίμενα από αυτόν μια τέτοια παρουσίαση.

Απόψεις εκθέτουμε, όντως οι Μ.Τ είναι άλλο πράμα και εντελώς άλλο ( χειρότερο ) ο Τζίμης Πανούσης μετέπειτα ως σόλο.

Το ροκ των 80's ´´ισως και να "αποτυπώνεται μερικώς, στον δίσκο αυτός που είναι μια παραγωγή του Γιάννη Κουτουβού εάν δεν κάνω λάθος μάνατζερ του συγκροτήματος,, ο οποίος έλυωσε στ πικάπ μου.

Ο ήχος για ελληνικό γκρούπ πολύ καλός, ο Γιάννης Δρόλαπας σε πολύ καλή φόρμα, ο Πάζιος είναι περισσότερο light ( κουμπαρος του Τζιμάκου ), η χρήση Σαξόφωνου είναι κάπως ευρηματική ίσως και παράτερη, αλλά......

Τον Παπακωνσταντίνου δεν τον θεωρησα ποτέ ροκ, περισσότερο για αναβαφπτισμένο ρόκερ μου κάνει, όταν σταμάτησε τα αγροτικά άλλαξε στροφή, προτιμώ σαφώς το Φοβάμαι και περισσότερο τον προηγούμενο δίσκο το ..κι αν είμαι Ρόκ.
 
Last edited:
Μέσα στις επιρροές του, το πιο σημαντικό άλμπουμ που βγήκε από αυτή τη χώρα και ήταν συνδυασμός Δύσης - Ανατολής, με έντονα και τα ντόπια στοιχεία ,ήταν το PHOS. ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ.
 
Last edited:
Μέσα στις επιρροές του, το πιο σημαντικό άλμπουμ που βγήκε από αυτή τη χώρα και ήταν συνδυασμός Δύσης - Ανατολής, με έντονα και τα ντόπια στοιχεία ,ήταν το PHOS. ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ.

αυτό ΔΕΝ το πιάσαμε ακόμα....-bye-
 
Last edited by a moderator:
Μέσα στις επιρροές του, το πιο σημαντικό άλμπουμ που βγήκε από αυτή τη χώρα και ήταν συνδυασμός Δύσης - Ανατολής, με έντονα και τα ντόπια στοιχεία ,ήταν το PHOS. ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ.

Μα γενικά οι Socrates ήταν είδηση για το ελληνικό μουσικό ροκ γίγνεσθαι....

Δεν ήταν μόνο η διαρκής παρουσία τους στο Κύτταρο αλλά και οι προσπάθειες τους (και του Βαγγέλη του Παπαθανασίου) να ξεφύγουν απο το Ελληνικό μίζερο δισκογραφικό χωριό και να πάνε στο Ευρωπαικό (λέγε με και Βρεττανικό) άστυ.

Το οτι δεν ευοδώθηκε απόλυτα η απόπειρα δεν είναι επ ουδενί μελάνό σημείο τους όμως ! Τουλάχιστον μας έδωσε και κομμάτια ορχηστρικά όπως το Every Dream Comes to an End...

Και ακόμα και οι αλλαγές στα κρουστά (άσχετα αν εγώ προτιμούσα τον Τρανταλίδη απο τον Μπουκουβάλα και τον Αντύπα) δεν αλλοίωσαν το ηχητικό μοτίβο τους.

Πάντως αν είχα να διαλέξω 1 ΜΟΝΟ δίσκο τους, αυτός δεν θα ήταν το Phos αλλά το On the Wings του 1973. (Μην πυροβολήσετε, γούστα είναι αυτά ...)
 
To ''φοβάμαι'' μου κράτησε λίγο. Το Disco Tsoutsouni περισσότερο.
Είχα επηρρεαστεί και από την σύλληψη της μπάντας το 1980 στο live της Καρδίτσας...

Όλα αυτά τελείωσαν γρήγορα όταν άρχισα να ανακαλύπτω μπάντες σαν τους
ANTI TROPPAU COUNCIL, FLOWERS OF ROMANCE, FORWARD MUSIC QUINTET,
HEADLEADERS, METRO DECAY, LAST DRIVE, SOUTH OF NO NORTH, STAINED VEIL, FEAR CONDITION, VILLA 21, TVC, YELL O YELL, SHARP TIES και δεκάδες ακόμη.

Πολύ λίγες μπάντες με Ελληνόφωνο στίχο γουστάρω έτσι και αλλιώς.

Έχετε ακούσει το ''Σκόρπιος Σκοπός '' από τους Σύνδρομο;
Αντε μέχρι EN ΠΛΩ.

Και βέβαια το 1985 στο Rock in Athens και κυρίως μετά τους Clash τα πράγματα πήραν τη σωστή τους διάσταση.

Ακόμη και σήμερα ψάχνω Ελληνικές μπάντες. Έχω κόλλημα. Αλλά θεωρώ πως δύσκολα θα αποκτήσουμε σκηνή με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Δεν βοηθάει ο γεωγραφικός μας χώρος και το κλίμα.

Μόνο κανα αναβιωτικό Γκαράζ και μέχρι εκεί.
Μας λείπει η έρημος, οι κάκτοι, το γκρίζο βιομηχανικό τοπίο, η τεχνολογία, οι αγελάδες, οι ουρανοξύστες, το bourbon, οι serial killers, οι χύμα γκόμενες, ένα φιλοσοφικό ρεύμα, τα παλιά κάμπριο με 6000 κυβικά, οι Harley- Indian και τόσα άλλα.

Mε τα ούζα ,τα σουβλάκια, τις ομπρέλες στη θάλασσα, τα φουσκωτά, άντε μέχρι για chill out είμαστε.

Παρόλα αυτά, totally respect σε όλους τους πιτσιρικάδες που βαράνε στις γειτονιές. Είναι η μόνη μας ελπίδα και έχω αποφασίσει να βοηθήσω όπως μπορώ.


Τζιμάκο απόλυτα έτσι είναι! Συμφωνώ μέχρι και με τα σημεία στίξης!

Για τα ονόματα που ανέφερες θα έπρεπε να συζητάμε, όχι για τα φορτηγά... Αυτοί προσπάθησαν να παίξουν ροκ στην Ελλάδα, οι άλλοι for feasts only...

:grinning-smiley-043:grinning-smiley-043

βάλτε και τους Noise Promotion Company μέσα να γουστάρει ο Ντοκ...!!!
...και τους Libido Blume για μένα..
 
Last edited:
Παρόλα αυτά, totally respect σε όλους τους πιτσιρικάδες που βαράνε στις γειτονιές. Είναι η μόνη μας ελπίδα και έχω αποφασίσει να βοηθήσω όπως μπορώ.

ρε Μήτσο η μαμά Τερέζα είσαι η ο καλός σαμαρείτης ?:grinning-smiley-043
 
Και μένα μου αρέσει απλά το άλλο το θεωρώ την κορύφωση.
Σαν Plaza δεν...

Πρωτοποριακό το Plaza του 1983 αλλά οι Socrates είχαν ήδη ωριμάσει μουσικά και έτσι δεν ήταν εντελώς απρόσμενο ... Επίσης το ότι δεν ηταν Polydor Αθήνας αλλά Virgin Λονδίνου (και 10 χρόνια μεταγενέστερο) βοήθησε αρκετά στο ήχητικό μέρος.

Πάντως ήταν οτι πιο "διεθνές" είχε γίνει απο Ελληνικό συγκρότημα (με την εξαίρεση των Aphrodite's Child) γι αυτό και το τουρ με τις 24 συναυλίες σε Αγγλία και Σκωτία για την προώθησή του (και αποκορύφωμα αυτήν στο Hammersmith Odeon) έγραψε ιστορία....
 
Το ''ήταν'' το πιο διεθνές είναι σωστό χρονικά. Και αυτό γιατί εδώ και πολλά χρόνια η μπάντα που κάνει μεγάλη καριέρα έξω (μέχρι Βραζιλία) είναι οι Rotting Christ.
 
To ''φοβάμαι'' μου κράτησε λίγο. Το Disco Tsoutsouni περισσότερο.
Είχα επηρρεαστεί και από την σύλληψη της μπάντας το 1980 στο live της Καρδίτσας...

Όλα αυτά τελείωσαν γρήγορα όταν άρχισα να ανακαλύπτω μπάντες σαν τους
ANTI TROPPAU COUNCIL, FLOWERS OF ROMANCE, FORWARD MUSIC QUINTET,
HEADLEADERS, METRO DECAY, LAST DRIVE, SOUTH OF NO NORTH, STAINED VEIL, FEAR CONDITION, VILLA 21, TVC, YELL O YELL, SHARP TIES και δεκάδες ακόμη.

Πολύ λίγες μπάντες με Ελληνόφωνο στίχο γουστάρω έτσι και αλλιώς.

Έχετε ακούσει το ''Σκόρπιος Σκοπός '' από τους Σύνδρομο;
Αντε μέχρι EN ΠΛΩ.

Και βέβαια το 1985 στο Rock in Athens και κυρίως μετά τους Clash τα πράγματα πήραν τη σωστή τους διάσταση.

Ακόμη και σήμερα ψάχνω Ελληνικές μπάντες. Έχω κόλλημα. Αλλά θεωρώ πως δύσκολα θα αποκτήσουμε σκηνή με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Δεν βοηθάει ο γεωγραφικός μας χώρος και το κλίμα.

Μόνο κανα αναβιωτικό Γκαράζ και μέχρι εκεί.
Μας λείπει η έρημος, οι κάκτοι, το γκρίζο βιομηχανικό τοπίο, η τεχνολογία, οι αγελάδες, οι ουρανοξύστες, το bourbon, οι serial killers, οι χύμα γκόμενες, ένα φιλοσοφικό ρεύμα, τα παλιά κάμπριο με 6000 κυβικά, οι Harley- Indian και τόσα άλλα.

Mε τα ούζα ,τα σουβλάκια, τις ομπρέλες στη θάλασσα, τα φουσκωτά, άντε μέχρι για chill out είμαστε.

Παρόλα αυτά, totally respect σε όλους τους πιτσιρικάδες που βαράνε στις γειτονιές. Είναι η μόνη μας ελπίδα και έχω αποφασίσει να βοηθήσω όπως μπορώ.

Τους σημειωμένους τους έχω μάθει κι εγώ (εκ των υστέρων, φυσικά) και θέλω να μάθω και τους υπόλοιπους, σιγά σιγά.

Μάλλον έχασα την καλύτερη περίοδο της ελληνικής ροκ και δεν πρόκειται να ξαναγίνει κάτι τέτοιο...:frown:
 
Μάλλον έχασα την καλύτερη περίοδο της ελληνικής ροκ και δεν πρόκειται να ξαναγίνει κάτι τέτοιο...:frown:

βρε μάνα μου εσύ έχεις χάσει τους Μπήτλς και τους Στόουνς και σε νοιάζει τώρα για δαύτους....:grandpa:
 
Το ''ήταν'' το πιο διεθνές είναι σωστό χρονικά. Και αυτό γιατί εδώ και πολλά χρόνια η μπάντα που κάνει μεγάλη καριέρα έξω (μέχρι Βραζιλία) είναι οι Rotting Christ.

ειδικα το τελευταιο τους ειναι κατι παραπανω απο ξεχωριστο...καθε κομματι ειναι
και μια οντοτητα...ο Σακης ειναι ολα αυτα τα χρονια μια αστειρευτη κιθαριστικη
"βανα" που εχει παιξει σχεδον τα παντα...παλαιοτερα του ειχα παρει και μια συνεντευξη για τις αναγκες μιας ραδιοφωνικης εκπομπης που εκανα τοτε στην Καλαματα...τοτε ειχε βγει το A dead poem και πριν κατι μηνες το The mind's eye των dark tranquillity...

ηταν δυο album που εμοιαζαν σαν αδερφια,,,και τον ειχα ρωτησει θυμαμαι στην ψυχρα αν το a dead poem ηταν αυτο που λεμε copy/paste....

αν ηταν αλλος θα μου ειχε φερει οτι εβρισκε προχειρο στο κεφαλι...

αντιθετως το πηρε πολυ ψυχραιμα και μου ειπε οτι σαφως και εχουν επηρροες
αλλα δεν επιδιωξαν ποτε να κοπιαρουν κατι...

με το προσφατο Theogonia πηρα την απαντηση μου....:grinning-smiley-043
 
ρε σεις πείτε και μας....
τι παίζουν τα παληκάρια ?
Ποιός είναι ο Σάκης ?
δείγματα κυκλοφορούν ?
 
Aπλά είναι η μπάντα που έχει καθολική αναγνώριση από όλο το metal κοινό του πλανήτη. Δύσκολα πλεον τους πετυχαίνεις σε εγχώριο live. Παίζουν στα μεγαλύτερα Ευρωπαϊκά φεστιβάλ του είδους και οι πωλήσεις τους σαρώνουν σε κάθε νεα κυκλοφορία. Μιλάμε για μέγεθος ονόματος πολύ ψηλό για τα ελληνικά στάνταρντς. Κι ευτυχώς που το Star Channel δεν έχει στείλει ρεπόρτερ...