H τζαζ αναδεικνύεται πρωταθλήτρια της ψυχοθεραπείας !

Υπάρχει Jazz και Jazz...

Αν π.χ., κάποιος αφού ακούσει το Jasmine χρειάζεται KAI ηρεμιστικά, τότε δεν έχει καμία ελπίδα σωτηρίας...:shot:
 
Εγώ, πάντως, προτιμώ Bach, όταν έχω άγχος...

Η τζαζ με ελευθερώνει..

Συμφωνώ και επαυξάνω..-bye-αγχολυτικός ο Bach,όσο για τη jazz έχω την αίσθηση ότι όσο πιό παλιά τόσο πιο καλή,απλή,μελωδική,με πιο πολύ συναίσθημα.coltrane,davis..
 
Last edited:
Κάθε μουσική εξημερώνει και διαφορετικό... ήθος, υποστηρίζουν οι επιστήμονες...

Είμαι πολύ σκεπτικιστής σε τέτοιου είδους έρευνες, όχι για την ορθότητα των στατιστικών τους, όσο για την εμβέλεια των συμπερασμάτων τους. Αντιμετωπίζουν τη μουσική εργαλειακά, με βάση την 'στατιστικά αναμενόμενη' πρόσληψη της από τον 'μέσο' άνθρωπο, ουσιαστικά έναν ελάχιστο κοινό παρονομαστή σε ένα μεγάλο εύρος κοινωνικών, πολιτιστικών και οικονομικών κλιμάκων.

Έτσι εξάγονται συμπεράσματα, που αντιμετωπίζουν την μουσική ως... χάπι. :rolleyes: Διαβάζω με ενδιαφέρον συμπεράσματα όπως "η μουσική τάδε βοηθά στην ανάπτυξη των φυτών", χαμογελώ όμως με μια δόση πίκρας όταν διαβάζω για τις γενικόλογες διαπιστώσεις τέτοιων ερευνών. Και αυτό γιατί, από την πρώτη περίπτωση δεν περιμένω καμία πρωτοβουλία, ούτε εντοπίζω κάποια ευθύνη από τους αποδέκτες της μουσικής να εμβαθύνουν τη σχέση τους μαζί της και να γίνουν κοινωνοί ενδεχόμενων υπαρξιακών, φιλοσοφικών ή ηθικών διαστάσεων της.

Αυτά όμως είναι οι προκλήσεις και οι δυνατότητες που προσφέρει η μουσική στους ανθρώπους και εκεί η διαφοροποίηση άπτεται πλέον του συγκεκριμένου έργου - και όχι του είδους - και το εστιακό βάθος είναι σημαντικά μεγαλύτερο. Σε αυτό το στάδιο λοιπόν, υπάρχουν έργα που μας συντροφεύουν και μας βοηθούν στη διαχείριση της επιθυμίας, της ανασφάλειας, της ελπίδας, του θυμού, της απογοήτευσης, του φόβου μας κλπ, που πιθανότατα θα ανήκουν σε διάφορα είδη μουσικής. Και τότε οι γενικεύσεις του στυλ "η μουσική τάδε είναι ψυχοθεραπευτική" θα αντηχούν στ' αυτιά μας ως απλοϊκές.
 
http://www.cardiacmusic.gr/Greek/HTML/greekpage.htm

http://www.avopolis.gr/greek/interviews/default.asp?ID=219


Ποιός είναι ο ρόλος της μουσικής και της μουσικοθεραπείας στην ιατρική σήμερα;
Η μουσικοθεραπεία σήμερα είναι μια παγκόσμια αποδεκτή επιστήμη ως συμπλήρωμα της κλασσικής ιατρικής. Χρησιμοποιείται στο νοσοκομείο αλλά και σε ατομική βάση στο σπίτι. Η χρήση της μουσικής βοηθάει ιδιαίτερα ομάδες ασθενών που έχουν μεγάλο στρες, όπως ασθενείς που νοσηλεύονται σε μονάδες εντατικής θεραπείας, μονάδες νεογνών και πρόωρων βρεφών, μονάδες παρηγορητικής φροντίδας και ασθενείς με καρκίνο τελικού σταδίου.
Η μουσική μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υποκατάστατο αναισθησίας για την ανακούφιση του πόνου κατά τη διάρκεια χειρουργικών επεμβάσεων. Στις ΗΠΑ, η μουσικοθεραπεία ξεκίνησε δειλά-δειλά στο τέλος της δεκαετίας του ’50 και σήμερα στα περισσότερα νοσοκομεία των ΗΠΑ εργάζονται μουσικοθεραπευτές και μάλιστα με εξιδικεύσεις κατά ιατρική ειδικότητα. Η σύγχρονη απεικονιστική τεχνολογία του εγκεφάλου (PET SCAN) έχει βοηθήσει στην κατανόηση της αντίληψης της μουσικής και του μουσικού συναισθήματος από τον ανθρώπινο εγκέφαλο, έτσι ώστε να έχουν αποσαφηνισθεί τα νευρικά δίκτυα, τα οποία σχετίζονται με την αντίληψη και την αναπαραγωγή της μουσικής σε σχέση π.χ με τον λόγο ή τον μη μουσικό ήχο.
Οι περισσότεροι νευροεπιστήμονες συνηγορούν στο συμπέρασμα ότι η μουσική αντίληψη και η μουσική έκφραση αποτελούν ξεχωριστό γνώρισμα του ανθρώπινου είδους, το οποίο βοήθησε ουσιαστικά και στην εξέλιξη του είδους. Αυτό αποτελεί και μια δικαίωση της αρχαίας ελληνικής σοφίας σήμερα (Πλάτων, Αριστοτέλης, Ιπποκράτης) που πίστευε στον ιερό ρόλο και τη θεραπευτική αξία της μουσικής. Ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε συστηματικά μουσική στα Αρχαία Ασκληπιεία. Μέσα από τη μουσική ο γιατρός απευθύνεται και θεραπεύει τον ασθενή ως ‛πρόσωπο’ και κρατά πάλι στα χέρια την Ορφική λύρα όπως και οι αρχαίοι γιατροί. Εξάλλου, ο Ορφέας όπως και ο Απόλλων είναι σύμβολα ιατρών και μουσικών που επιστρατεύουν την θεραπευτική δύναμη της μουσικής.


http://www.iatronet.gr/newsarticle.asp?art_id=4258