Μια και το πιάσαμε... ...Γύρω στο '93-94 πρέπει να μείνω για επαγγελματικούς λόγους στο "Ξενία Παλλάς" της Ακροναυπλίας. Εμβληματικό κτίσμα, σε τόπο "ιερό" με την αρχαϊκή έννοια, καβάλα στο δυναμάρι αγναντεύει όλη την περιοχή - μόνο το Παλαμήδι στέκει πιο ψηλά, ακοίμητος φρουρός των εκάστοτε κρατούντων. Αποτελούσε κι αυτό μέρος του προγράμματος των Ξενία που προανέφερα - αν θυμάμαι καλά το μελέτησαν οι Λάμπρου και Παπαγιάννης.
Προσέρχομαι λοιπόν, χαζεύω τους υπέροχους κοινόχρηστους χώρους και με πάνε στο δωμάτιο μου. "Δωμάτιο" είναι μια φτωχή λέξη για να περιγράψει την σχεδιαστική και κατασκευαστική ποιότητα ακόμα και στην τελευταία λεπτομέρεια. Εξαιρετικό μείγμα μοντέρνου κινήματος και Ελλαδικών στοιχείων - πέτρα, ξύλο, μπρούτζος, γυαλί - στην σωστή δόση και μορφή, ευρηματικός σχεδιασμός και μια βεράντα - συνέχεια του εσωτερικού χώρου που "σκάει" πάνω στην πόλη πρώτο πλάνο και φόντο τον κόλπο και το Μπούρτζι!
Μετά έκατσα στο κρεβάτι και... παραλίγο να σκοτωθώ! Το στρώμα ήταν τόσο "καθισμένο" που το βράδυ αναγκάστηκα να βάλω την βαλίτσα μου από κάτω για να μπορέσω κάπως να κοιμηθώ... Στην ίδια κατάσταση βρισκόταν οτιδήποτε ήταν επιδεκτικό φθοράς: τα κλινοσκεπάσματα καθαρά μεν αλλά τρύπια, η τηλεφωνική συσκευή 20ετίας (και βάλε), το ύφασμα της πολυθρόνας μάλλον "ορίτζιναλ" του '60-70 κ.λ.π. Παρομοίως στο εστιατόριο, τα πιάτα και τα ποτήρια ήταν υψηλής ποιότητας αλλά... παράταιρα και με τα χρυσά τους ξεφτισμένα, τα μαχαιροπήρουνα ομοίως, τα δε (λευκά) τραπεζομάντηλα τρύπια και ελαφρώς κιτρινισμένα από την μακροχρόνια χρήση. Κάποιες από τις (υπέροχες) καρέκλες τρίζαν επικίνδυνα, και γενικώς η κατάσταση έμοιαζε πολύ με... το καλύτερο ξενοδοχείο της Βάρνας όπου είχα μείνει πριν λίγο καιρό - αλλά εκεί βρε παιδιά είχαν μόλις βγει από 50 χρόνια "υπαρκτού" - τι σχέση έχουμε εμείς με αυτούς? (σκέφτηκα ο αδαής)...
Στην πορεία φυσικά γνωρίσαμε και τον επιχειρηματία που είχε την παραχώρηση εκμετάλλευσης του ξενοδοχείου. Μετά τις τυπικές ευγένειες και τα ...προκαταρκτικά, όλοι μαζί - με μια φωνή - του βάλαμε (με καλό τρόπο) χέρι για την κατάσταση, "πώς αυτό", "γιατί εκείνο"... ...Και έλαβε χώρα ο ακόλουθος διάλογος - στο περίπου αλλά το ζουμί αυτό είναι:
- Κύριοι για να πάρω την εκμετάλλευση έβαλα μέσο και λάδωσα κόσμο (ο.κ. ως εδώ τα γνωστά και αναμενόμενα στην χώρα μας).
- Ναι αλλά αυτό δεν...
- Η σύμβαση παραχώρησης όμως έχει ετήσια ισχύ.
- ... (ανοιχτά στόματα+κρεμασμένα σαγόνια)
- Οπότε πως να επενδύσω, όταν του χρόνου μπορεί κάποιος με πιο χοντρό μέσο να το πάρει για πάρτη του?
- ...
Κάπως έτσι προσπαθούσε (?) να κάνει μπίζνες η χώρα τότε! Και τα αποτελέσματα τα ζούσαμε - και τα ζούμε ακόμα πιο έντονα τώρα...
Υ.Σ. Εδώ
http://e-travelnews.blogspot.gr/2009/04/blog-post_6.htmlένα πρόσφατο άρθρο για τα 50+ "διαμάντια" του ελληνικού τουρισμού (και ταυτόχρονα από τα καλύτερα δείγματα Δημόσιας Αρχιτεκτονικής παγκοσμίως) και την κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα