Η αξιολόγηση στην εκπαίδευση

[schubert]

Ένα σημαντικό ζήτημα της επικαιρότητας αφορά στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.

Το συνδικαλιστικό όργανο, η ΟΛΜΕ, την αρνείται κατηγορηματικά. Μια μερίδα εκπαιδευτικών συμφωνεί. Μια άλλη διαφωνεί, κυρίως επειδή αμφιβάλλει για την αντικειμενικότητα της αξιολόγησης και επειδή δεν αποδέχεται τη σύνδεσή της με την υπηρεσιακή και μισθολογική εξέλιξη.

Προσωπικά υποστηρίζω την αξιολόγηση, όμως με προβληματίζει αν υπάρχουν τα εχέγγυα της αντικειμενικής αξιολόγησης και αν θα μπορεί ένας εκπαιδευτικός που θεωρεί ότι αδικήθηκε να διεκδικήσει τη δικαίωσή του προσφεύγοντας σε άλλη βαθμίδα της ιεραρχίας. Για άνοιγμα της συζήτησης παραπέμπω σε ένα άρθρο το οποίο παρουσιάζει μία περίπτωση αξιολόγησης υποψηφίων στελεχών της εκπαίδευσης στα Τρίκαλα, η οποία προκάλεσε πολλές συζητήσεις με τον τρόπο που έγινε. Η περίπτωση η οποία παρουσιάζεται αφορά και εμένα.



http://trikkipress.gr/αντιπαράθεση-αιρετών-πυσδε-δνσης-βθμ/

 

[DIPIE]

Φίλε μου,μ' αυτή την κυβέρνηση οι λέξεις έχουν χάσει κάθε νόημα...

Πέρα απο τον προφανή σκοπό,που μόνο η αντικειμενική αξιολόγηση δεν είναι αλλά οι απολύσεις και το βόλεμα των δικών μας παιδιών,έστω και τεχνοκρατικά,όποιος έχει συμμετάσχει σε μεγάλες εταιρείες σε αξιολογήσεις,απλά θεωρεί γελοιότητα την όλη υπόθεση.

Παίζουν με τις ζωές ανθρώπων και τις διαλύουν χωρίς καμιά αναστολή.

 

[Έκτωρ Κατσίκης]

Τεράστιο θέμα.

Και σε θεωρητικό επίπεδο (πως δηλαδή μπορεί να οριστεί η αντικειμενική αξιολόγηση) που ουδόλως ενδιαφέρει όσους την προωθούν.

Και βέβαια και σε καθημερινή πρακτική.

Προσωπικά βιώνω σε καθημερινό επίπεδο ντρίπλες και ερμηνείες "λάστιχο" όπως αυτές που αναφέρονται στο άρθρο που παρατέθηκε, είτε σε ήσσονος σημασίας θέματα όπως μία απλή αίτηση για άδεια, είτε σε θέματα όπως ο ορισμός εκπαιδευτικών σε διοικητικές θέσεις, θέσεις συμβούλων ή ακόμη και μεταθέσεις "ειδικού τύπου" (σε πειραματικά, καλλιτεχνικά κλπ σχολεία).

Τελικά μου έχει δημιουργηθεί η εντύπωση πως όσοι δηλώνουν υπέρ της αξιολόγησης είναι όσοι θα έπρεπε να είναι κατά και αντιστρόφως όσοι είναι κατά είναι αυτοί που στην συντριπτική τους πλειοψηφία θα εκτιμούσαν μία ουσιαστική και αντικειμενική αξιολόγηση για ενίσχυση τους εκπαιδευτικού έργου και όχι για μισθολογική καθήλωση του κλάδου.

Και αυτό διότι οι πρώτοι φοβούνται μία όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική αξιολόγηση οπότε "υποβάλλουν τα σέβη τους" στην προϊστάμενη αρχή για να προσμετρηθεί η πράξη τους θετικά στην "γιαλαντζί" αξιολόγηση που ευαγγελίζονται.

 

[schubert]

Φίλε μου,μ' αυτή την κυβέρνηση οι λέξεις έχουν χάσει κάθε νόημα...

Πέρα απο τον προφανή σκοπό,που μόνο η αντικειμενική αξιολόγηση δεν είναι αλλά οι απολύσεις και το βόλεμα των δικών μας παιδιών,έστω και τεχνοκρατικά,όποιος έχει συμμετάσχει σε μεγάλες εταιρείες σε αξιολογήσεις,απλά θεωρεί γελοιότητα την όλη υπόθεση.

Παίζουν με τις ζωές ανθρώπων και τις διαλύουν χωρίς καμιά αναστολή.

Όντως χωρίς αναστολή. Ακόμη κι όταν θέλει κανείς να υποβάλει ένσταση, την ένσταση την κρίνει, σε πολλές τουλάχιστον περιπτώσεις, το ίδιο όργανο που έχει λάβει την πρώτη απόφαση. Επομένως κρίνοντας την ένσταση κρίνει αν το ίδιο πήρε σωστή απόφαση, δηλαδή είναι σαν να κάνει αυτοκριτική!!!

 

[schubert]

Απάντηση: Re: Η αξιολόγηση στην εκπαίδευση

Τεράστιο θέμα.

Και σε θεωρητικό επίπεδο (πως δηλαδή μπορεί να οριστεί η αντικειμενική αξιολόγηση) που ουδόλως ενδιαφέρει όσους την προωθούν.

Και βέβαια και σε καθημερινή πρακτική.

Προσωπικά βιώνω σε καθημερινό επίπεδο ντρίπλες και ερμηνείες "λάστιχο" όπως αυτές που αναφέρονται στο άρθρο που παρατέθηκε, είτε σε ήσσονος σημασίας θέματα όπως μία απλή αίτηση για άδεια, είτε σε θέματα όπως ο ορισμός εκπαιδευτικών σε διοικητικές θέσεις, θέσεις συμβούλων ή ακόμη και μεταθέσεις "ειδικού τύπου" (σε πειραματικά, καλλιτεχνικά κλπ σχολεία).

Τελικά μου έχει δημιουργηθεί η εντύπωση πως όσοι δηλώνουν υπέρ της αξιολόγησης είναι όσοι θα έπρεπε να είναι κατά και αντιστρόφως όσοι είναι κατά είναι αυτοί που στην συντριπτική τους πλειοψηφία θα εκτιμούσαν μία ουσιαστική και αντικειμενική αξιολόγηση για ενίσχυση τους εκπαιδευτικού έργου και όχι για μισθολογική καθήλωση του κλάδου.

Και αυτό διότι οι πρώτοι φοβούνται μία όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική αξιολόγηση οπότε "υποβάλλουν τα σέβη τους" στην προϊστάμενη αρχή για να προσμετρηθεί η πράξη τους θετικά στην "γιαλαντζί" αξιολόγηση που ευαγγελίζονται.

Πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση, η οποία φαίνεται να στηρίζεται όντως και σε προσωπική εμπειρία.

Ένα άλλο θέμα είναι ποιοι κάνουν την αξιολόγηση κι αν έχουν τη σχετική γνωστική επάρκεια. Με άλλα λόγια τι γίνεται όταν τα μέλη μιας επιτροπής αξιολόγησης έχουν λιγότερα προσόντα από τον κρινόμενο; Δεν υπάρχει ο κίνδυνος να τον απαξιώσουν για να τον καταστήσουν, π.χ. ακίνδυνο σε μελλοντικό "ανταγωνισμό"; Από την άλλη, είναι σε θέση π.χ. κάποιος που δεν έχει διδακτορικό να κρίνει επί της ουσίας τη διαφορά του από ένα μάστερ ή να κατανοήσει τη γενική του αξία στη συγκρότηση μιας προσωπικότητας; Πάλι, κάποιος που δεν έχει καλλιτεχνική παιδεία είναι σε θέση να σταθμίσει τη συνεισφορά ενός καλλιτέχνη; Είναι πολλά και σύνθετα τα θέματα, αναρωτιέμαι όμως αν οι υπεύθυνοι έχουν ασχοληθεί με όλες τις πλευρές του πράγματος.

 

[DIPIE]

Να σας δώσω ένα παράδειγμα πως εφαρμόστηκε ένα σύστημα εξιολόγησης απο μεγάλη πολυεθνική.

1.Επιλέχθηκε κι αγοράστηκε ένα πανάκριβο πλήρες πακέττο αξιολογήσεων φτιαγμένο απο ειδικούς επιστήμονες.

2.Περιελάμβανε:
-Ηλεκτρονικό διαφανές σύστημα καταχωρήσεων και πολλαπλών ελέγχων-εγκρίσεων σ' όλα κι απ' όλα τα επίπεδα ιεραρχίας.
-Πλήρεις πολιτικές,ανάλυση στοχέυσεων,καθωρισμός στόχων(ποιός-τι-πού-πότε...),άλλα κριτήρια κατάταξης κι αξιολόγησης,βαθμίδες εξέλιξης-ανέλιξης-προυποθέσεις, σχετικές εκπαιδεύσεις,δοκιμαστική-προσαρμοστική περίοδο,επιπτώσεις όσων δεν επιαναν καθωρισμένους-συμφωνημένους στόχους και δεν εκπληρούσαν καθωρισμένα κριτήρια.
-Διαδικασίες καθωρισμού και συμφωνίας στόχων κλπ ανά ομάδα-τμήμα-τομέα-εταιρεία συνολικά.
-Διαδικασία επανελέγχου αξιολογουμένων(σε περίπτωση διαφωνίας και μη υπογραφής της αξιολόγησης των αξιολογουμένων).
-Δυό περιόδους αξιολόγησης ανά εξάμηνο.Τελικό και πιό κρίσιμο το 2ο.Το πρώτο ήταν για έλεγχο πορείας των συμφωνημένων στόχων και επανακαθωρισμούς.

3.Η αξιολόγηση γινόταν σε κάθε επίπεδο,κάθε χρόνο και περιλαμβάνει αντίστοιχα και 360 μοιρών αξιολόγηση για τα ανώτερα κι ανώτατα διοικητικά επίπεδα.

 

[schubert]

Ενδιαφέρον παράδειγμα. Θυμίζει και τη Διοίκηση Ολικής Ποιότητας. Το ζήτημα είναι πώς μπορεί να εφαρμοστεί με μετρήσιμα αποτελέσματα στην εκπαίδευση, όπου έχεις να κάνεις με προσωπικότητες μαθητών που ξεκινούν με διαφορετικές προδιαγραφές τις σπουδές τους (κοινωνική καταγωγή, οικονομικά, δυνατότητες σχετιζόμενες με τον χαρακτήρα και τη διάνοιά τους κλπ.). Ασφαλώς υπάρχουν και μετρήσιμοι δείκτες, όμως το πρόβλημα είναι οι μη μετρήσιμοι. Για παράδειγμα, στο άρθρο που παραπέμπω, η κρίση στην πράξη δεν έλαβε υπόψη αντικειμενικά κριτήρια παρά έκανε μια αξιολόγηση "ενσυναισθητική".

Υ.Γ. Επί τη ευκαιρία, μήπως μπορεί κάποιος από τους διαχειριστές να αλλάξει το χρώμα της γραμματοσειράς του πρώτου μου κειμένου, για να γίνει ευανάγνωστο;

 

[karavan]

Η εφαρμογή της αξιολόγησης κρίνεται στη δεδομένη οικονομική/πολιτική συγκυρία και όχι γενικά και αόριστα.
Υπέρ της φιλοσοφικής έννοιας της αξιολόγησης είμαστε, φαντάζομαι, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι.
Στη δεδομένη συγκυρία όμως είναι συνυφασμένη με τη δημιουργία δεξαμενής διαθεσιμοτήτων και μισθολογικής καθήλωσης οι οποίες όμως θα γίνουν με το γάντι καθότι ο αξιολογούμενος θα εσωτερικεύσει την αποτυχία.
Δηλωτικό των προθέσεων των κυβερνώντων είναι το νομοσχέδιο που κατατέθηκε πρόσφατα όπου στην αξιολόγηση των Δ.Υ. ένα 15% πρέπει υποχρεωτικά να κρίνεται απορριπτέο! Αυτό το 15% πρέπει να γεμίσει βρέξει - χιονίσει. Γιατί 15% και όχι 20% ή 5%;
Φανταστείτε τι θα γινόταν αν οι εκπαιδευτικοί στην αρχή της χρονιάς ανακοίνωναν στους γονείς ότι ένα 15% των μαθητών θα απορριφθεί αναγκαστικά.

Άποψή μου αλλά όποιοι στη δεδομένη συγκυρία τάσσονται υπέρ της αξιολόγησης βάζουν τα χέρια τους και βγάζουν τα μάτια τους.

Και να μην ξεχάσω: οι αποσπασμένοι Δ.Υ. σε βουλευτικά γραφεία (δηλαδή τα βύσματα) θα αξιολογούνται από τους ίδιους τους...βουλευτές! :guitarist:
Αυτά είναι! Και δυστυχώς ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν παρών σε αυτό το εξάμβλωμα.

Όταν και αν επικρατήσει εργασιακή ειρήνη, το θέμα ας ξανανοίξει με άλλους όρους.

Και κάτι ακόμα: η πανεπιστημιακή επιτροπή που ετοίμασε το προσχέδιο για την αξιολόγηση των Δ.Υ. παραιτήθηκε σύσσωμη καταγγέλοντας την κυβέρνηση ότι αλλοίωσε πλήρως τις προτάσεις της.

Και μόνο το έκτρωμα του νέου πειθαρχικού Δικαίου φτάνει για να καταλάβει και ο πλέον καλόπιστος τις προθέσεις των "αξιολογητών".

 

[DIPIE]

Απάντηση: Re: Η αξιολόγηση στην εκπαίδευση

Η εφαρμογή της αξιολόγησης κρίνεται στη δεδομένη οικονομική/πολιτική συγκυρία και όχι γενικά και αόριστα.
Υπέρ της φιλοσοφικής έννοιας της αξιολόγησης είμαστε, φαντάζομαι, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι.
Στη δεδομένη συγκυρία όμως είναι συνυφασμένη με τη δημιουργία δεξαμενής διαθεσιμοτήτων και μισθολογικής καθήλωσης οι οποίες όμως θα γίνουν με το γάντι καθότι ο αξιολογούμενος θα εσωτερικεύσει την αποτυχία.
Δηλωτικό των προθέσεων των κυβερνώντων είναι το νομοσχέδιο που κατατέθηκε πρόσφατα όπου στην αξιολόγηση των Δ.Υ. ένα 15% πρέπει υποχρεωτικά να κρίνεται απορριπτέο! Αυτό το 15% πρέπει να γεμίσει βρέξει - χιονίσει. Γιατί 15% και όχι 20% ή 5%;
Φανταστείτε τι θα γινόταν αν οι εκπαιδευτικοί στην αρχή της χρονιάς ανακοίνωναν στους γονείς ότι ένα 15% των μαθητών θα απορριφθεί αναγκαστικά.

Άποψή μου αλλά όποιοι στη δεδομένη συγκυρία τάσσονται υπέρ της αξιολόγησης βάζουν τα χέρια τους και βγάζουν τα μάτια τους.

Και να μην ξεχάσω: οι αποσπασμένοι Δ.Υ. σε βουλευτικά γραφεία (δηλαδή τα βύσματα) θα αξιολογούνται από τους ίδιους τους...βουλευτές! :guitarist:
Αυτά είναι! Και δυστυχώς ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν παρών σε αυτό το εξάμβλωμα.

Όταν και αν επικρατήσει εργασιακή ειρήνη, το θέμα ας ξανανοίξει με άλλους όρους.

Και κάτι ακόμα: η πανεπιστημιακή επιτροπή που ετοίμασε το προσχέδιο για την αξιολόγηση των Δ.Υ. παραιτήθηκε σύσσωμη καταγγέλοντας την κυβέρνηση ότι αλλοίωσε πλήρως τις προτάσεις της.

Και μόνο το έκτρωμα του νέου πειθαρχικού Δικαίου φτάνει για να καταλάβει και ο πλέον καλόπιστος τις προθέσεις των "αξιολογητών".

Εννοείται,ότι όταν μπαίνεις στην λογική-λούμπα,της κυβέρνησης ,που ονομάζει "αξιολογήσεις" την... μέθοδο μαζικών απολύσεων χιλιάδων κόσμου,τότε είσαι χαμένος απο χέρι...

 

[ΒΛΑΣΙΔΗΣ]

Υπάρχουν τρία επίπεδα αξιολόγησης στην εκπαίδευση.

1. Η αξιολόγηση της εκπαιδευτικής μονάδας μέσω της αυτοαξιολόγησης.
2. Η εξωτερική αξιολόγηση της ίδιας μονάδας.
3. Η προσωπική αξιολόγηση των διδασκόντων.

Έχοντας υπόψη τόσο το σύνολο των διατάξεων του νόμου για την αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων, όσο και των πανεπιστημίων, μπορώ να πω ότι είναι ένα σύστημα γραφειοκρατικό. Ήδη από πέρυσι αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο στη γραφειοκρατική διαχείριση όλων των υποθέσεων, παρά στα επιστημονικά και διδακτικά καθήκοντα. Πολύ αρνητικό για μένα ότι ειδικά για τις σχολικές μονάδες σε όλο το πακέτο της αξιολόγησης (69 σελ.) δεν υπάρχει πουθενά ο μαθητής. Πουθενά.

Έχοντας περάσει από εξωτερική αξιολόγηση του τμήματός μου (την οποία μπορείτε να δείτε στο http://www.adip.gr/eks/UniMacedonia_BalkanSlavicOrientalStudies_2014.pdf ) μπορώ να πω ότι αν αυτό επεκταθεί στις σχολικές μονάδες θα έχουμε τραγωδίες. Σοβαρολογώ. Σε εμάς το ενδιάμεσο σχέδιο που μας κοινοποιήθηκε είχε πολλά λάθη ακόμη και σε αριθμητικά δεδομένα, σε προσοντολόγια, και πολλές, πραγματικά πολλές, συγκρούσεις αυτών που προτείνονταν με την ελληνική νομοθεσία. Σε κάποιες και με τη νομοθεσία των περισσότερων ευρωπαικών χωρών. Αντιδράσαμε επίσημα αλλά η επιτροπή των εξωτερικών αξιολογητών διατηρεί το δικαίωμα να μην δεχθεί τις παρατηρήσεις, ακόμη κι αν η δική της άποψη προσκρούει στην πραγματικότητα. Και δεν δέχθηκε τα περισσότερα.

Πέρασα επίσης πρόσφατα αξιολόγηση προσωπική, καθώς μονιμοποιήθηκα στη βαθμίδα του επίκουρου. Η διαδικασία πλέον μπορώ να πω ότι σπάει τη συνοχή των τμημάτων (π.χ. οι περισσότεροι συνάδελφοι δεν γνωρίζουν αν κάποιος εξελίχθηκε ή όχι) ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί εμπόδια στην ελεύθερη διεκδίκηση των θέσεων από τους υποψήφιους εκτός πανεπιστημίου. Ο προηγούμενος νόμος ήταν πιο δημοκρατικός για τις υποψηφιότητες τολμώ να πω. Από εκεί και πέρα, πλέον όλες οι διαδικασίες έχουν αντικειμενικοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό , που δεν γινόμαστε πιστευτοί στο εξωτερικό. Εχουν δημιουργήσει επίσης απίστευτο γραφειοκρατικό φόρτο στις γραμματείες των πανεπιστημίων. Από την άλλη η τηλεδιάσκεψη έχει μειώσει δραματικά το κόστος των εκλογικών διαδικασιών.

Για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών καταρχήν είμαι θετικά διακείμενος, αλλά όχι με το υπάρχον σύστημα, αυτό που ανακοινώθηκε, καθώς από το 4,5 τελικό (άριστα) μόνο το 1,5 παίρνει ο εκπαιδευτικός από τη δουλειά του με τους μαθητές στην τάξη. Τα υπόλοιπα είναι αλλότρια. Κι επίσης αν γίνει λάθος και δεν βαθμολογηθεί σωστά, τότε δεν έχει δικαίωμα αντίδρασης. Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα.

Φίλος ελλαδίτης με διδακτορικό που υπηρετεί στη Μέση Εκπαίδευση της Κύπρου, μέλος της συγγραφικής ομάδας των σχολικών εγχειριδίων της Κυπριακής Λογοτεχνίας και ο κύριος ομιλητής των σεμιναρίων σε όλα τα σχολεία της χώρας, βαθμολογήθηκε με 8 με άριστα το 10 στο σχετικό αντικείμενο, ενώ το σύνολο σχεδόν του εκπαιδευτικού προσωπικού έχει βαθμολογηθεί με 9 ή 10. Δηλαδή ο συγγραφέας, ο εισηγητής, ο ελεγκτής, ο διοργανωτής, ο επόπτης της διδασκαλίας του μαθήματος στο σύνολο της χώρας, βαθμολογήθηκε με μικρότερο βαθμό από όλους εκείνους στους οποίους δίδαξε το νέο μάθημα. Και ο ελεγκτής του ήταν επίσης μαθητής του στο διδακτικό έργο, αλλά προιστάμενός του στο διοικητικό μέρος. Ο βαθμός της αξιολόγησης δεν αλλάζει και θα τον κουβαλά σε όλη του τη θητεία. Τον τσάκισαν κανονικά. Όταν ζήτησε αιτιολόγηση, δεν πήρε απάντηση. Το πιο αστείο ήταν ότι την επόμενη εβδομάδα της αξιολόγησης τον κάλεσαν εκ νέου να κάνει τα σεμινάρια στους εκπαιδευτικούς επειδή είναι ο πιο κατάλληλος γι αυτά.

Γνωρίζω παρόμοια περιστατικά σε Γαλλία, Βέλγιο και Ιρλανδία.

 

[schubert]

Απάντηση: Re: Η αξιολόγηση στην εκπαίδευση

Δυστυχώς έχετε δίκιο. Δυστυχώς, πάλι, αν δεν υπάρχουν δαιμονικές συμπτώσεις, καταλαβαίνω σε ποιο πρόσωπο από την Κύπρο αναφέρεστε. Αν όντως πρόκειται γι' αυτόν τον εξαιρετικό εκπαιδευτικό, καταλαβαίνω ακόμη καλύτερα ότι το πράγμα είναι σαθρό. Επαναλαμβάνω ότι το πράγμα γίνεται επικίνδυνο, όταν οι κρίνοντες έχουν λιγότερα προσόντα από τους κρινόμενους, παραδόξως όμως βρέθηκαν στη θέση του κριτή και ανταγωνίζονται τον κρινόμενο, τον οποίο θεωρούν επικίνδυνο για το μέλλον.

 

[sotos65]

Αν μη τι άλλο η αξιολόγηση θα έπρεπε να έχει υποχρεωτικά δημόσιο χαρακτήρα, να δημοσιεύονται δηλαδή και να είναι προσβάσιμα τα κριτήρια για τη βαθμολογία. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον για παράδειγμα η δημόσια αιτιολόγηση της βαθμολογίας 8 στον εκπαιδευτικό που αναφέρει ο Βλάσης, ο οποίος ουσιαστικά διοργανώνει όλα τα μαθήματα, από το μαθητή του που παίρνει 9.

 

[Έκτωρ Κατσίκης]

Και ένα σχόλιο ακόμη. Δυστυχώς, στις περισσότερες περιπτώσεις που έχω συναντήσει, οι συνάδελφοι κατανοούν το σαθρό υπόβαθρο της διαδικασίας μόνο όταν βρεθούν προσωπικά θιγόμενοι από κάποιες επιλογές της προϊστάμενης αρχής.

Το συγκεκριμένο φαινόμενο έχει πάρει τέτοια έκταση που όταν συζητώ με συναδέλφους για περιπτώσεις κατάφωρης παραβίασης της νομοθεσίας από κάποιους, αντιμετωπίζω την απορία τους γιατί ασχολούμαι με κάτι που δεν με θίγει άμεσα προσωπικά.

Στην περίπτωση αυτή δηλαδή ο "κοινωνικός αυτοματισμός" έχει φτάσει σε επίπεδο "ατομικού αυτοματισμού".

 

[DIPIE]

...ή μορφής ψυχοπάθειας όπως επισημαίνεται σ' ένα διπλανό θέμα απο τους αρμόδιους...

 

[ΒΛΑΣΙΔΗΣ]

Re: Απάντηση: Η αξιολόγηση στην εκπαίδευση

Όπως μπορείτε να δείτε στο πλήρες κείμενο της δικής μας εξωτερικής αξιολόγησης ο επικεφαλής της 5μελούς επιτροπής ήταν λέκτορας. Ο νόμος 4009 και οι επόμενες αλλαγές του δεν αναγνωρίζουν πλέον κανονική βαθμίδα λέκτορα και επίσης συγκεντρώνουν όλες τις διαδικασίες στα χέρια αναπληρωτών και τακτικών καθηγητών. Τώρα το πώς δέχεσαι ως κράτος να αξιολογεί τους δικούς σου φορείς κάτοχος μιας βαθμίδας, την οποία εσύ δεν αναγνωρίζεις πλέον και να προτείνει strategic plans για το μέλλον, όταν δεν αναγνωρίζεις θεσμικά στους λέκτορες και επίκουρους εσωτερικού να έχουν άποψη ε ... νομίζω είναι ένα θέμα!!

 

[schubert]

Απάντηση: Re: Η αξιολόγηση στην εκπαίδευση

Και ένα σχόλιο ακόμη. Δυστυχώς, στις περισσότερες περιπτώσεις που έχω συναντήσει, οι συνάδελφοι κατανοούν το σαθρό υπόβαθρο της διαδικασίας μόνο όταν βρεθούν προσωπικά θιγόμενοι από κάποιες επιλογές της προϊστάμενης αρχής.

Το συγκεκριμένο φαινόμενο έχει πάρει τέτοια έκταση που όταν συζητώ με συναδέλφους για περιπτώσεις κατάφωρης παραβίασης της νομοθεσίας από κάποιους, αντιμετωπίζω την απορία τους γιατί ασχολούμαι με κάτι που δεν με θίγει άμεσα προσωπικά.

Στην περίπτωση αυτή δηλαδή ο "κοινωνικός αυτοματισμός" έχει φτάσει σε επίπεδο "ατομικού αυτοματισμού".

Υπάρχει μια γενική τάση για ενέργειες με βάση το επικαιρικό ατομικό συμφέρον. Αυτό είναι μάλλον ανατολίτικο αναχρονιστικό κατάλοιπο και δεν συνάδει με τις αρχές ενός σύγχρονου κράτους δικαίου. Αυτό που αποδεχόμαστε σιωπηρώς τώρα επειδή μας εξυπηρετεί ή επειδή δεν μας δημιουργεί πρόβλημα, μπορεί στο μέλλον να θίξει εμάς με τον χειρότερο τρόπο. Αυτός ο ατομικός αυτοματισμός αποδυναμώνει τους πάντες, νομίζω.

 

[schubert]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Η αξιολόγηση στην εκπαίδευση

Όπως μπορείτε να δείτε στο πλήρες κείμενο της δικής μας εξωτερικής αξιολόγησης ο επικεφαλής της 5μελούς επιτροπής ήταν λέκτορας. Ο νόμος 4009 και οι επόμενες αλλαγές του δεν αναγνωρίζουν πλέον κανονική βαθμίδα λέκτορα και επίσης συγκεντρώνουν όλες τις διαδικασίες στα χέρια αναπληρωτών και τακτικών καθηγητών. Τώρα το πώς δέχεσαι ως κράτος να αξιολογεί τους δικούς σου φορείς κάτοχος μιας βαθμίδας, την οποία εσύ δεν αναγνωρίζεις πλέον και να προτείνει strategic plans για το μέλλον, όταν δεν αναγνωρίζεις θεσμικά στους λέκτορες και επίκουρους εσωτερικού να έχουν άποψη ε ... νομίζω είναι ένα θέμα!!

Ακριβώς αυτό είναι ένα από τα σημαντικά θέματα-ενδείξεις του προβλήματος. Όπως στη δική μας περίπτωση της Δευτεροβάθμιας, όταν ένας απόφοιτος των παλιών ΚΑΤΕΕ κρίνει έναν διδάκτορα είναι πρόβλημα αντικειμενικό και ηθικό.