Πριν μπω στο κυρίως θέμα, θα ξεκινήσω με μερικές (απαραίτητες) διευκρινήσεις και ερμηνείες λέξεων, δικές μου φυσικά.
1) Όταν λέω "εξουσία" εννοώ την πραγματική Οικονομική και Πολιτική Εξουσία, αυτήν της τάξης που άρχει, της αστικής τάξης δηλαδή. Κάθε άλλη αναφορά, με προσωνύμιο αυτή τη λέξη δεν είναι σωστή. Ούτε η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της, ούτε αυτοί καθεαυτοί οι μηχανισμοί του κράτους (αστυνομία, στρατός, δικαστικό σύστημα κλπ.) δεν μπορούν να θεωρούνται αυτόνομα ως "εξουσία", αφού υπηρετούν την προαναφερθείσα - και απόλυτη - εξουσία της άρχουσας τάξης.
2) Με τη λέξη "απόγνωση" θέλω να επισημάνω το ηθικο-πολιτικό αδιέξοδο διαχείρισης των προβλημάτων της κοινωνίας, στα οποία έχει αυτή περιέλθει λόγω της οικονομικής κρίσης και τα οποία - λόγω ακριβώς της εξουσίας της - καλείται να διαχειριστεί η άρχουσα τάξη και αδυνατεί. Από τα πιο μικρά (π.χ. τη διασφάλιση σταθερής και απρόσκοπτης λειτουργίας των κρατικών υπηρεσιών για τα απλά καθημερινά θέματα του πολίτη) μέχρι και και τα πιο δύσκολα (π.χ. τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος ή τις παροχές δημοσίων υπηρεσιών πρώτης ανάγκης - Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια ή τον έλεγχο του τιμάριθμου και της ακρίβειας ή την ανεργία κλπ.). Και για να σας προλάβω, αυτά δεν είναι ΜΟΝΟ αντικείμενο του κρατικού μηχανισμού (είναι και αυτού αντικείμενο), αλλά είναι ΚΥΡΙΩΣ αντικείμενο διαχείρισης αυτών που κρατούν τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια τους και κάνουν "τον τροχό να γυρίζει", δηλαδή αυτών που έχουν την ιδιοκτησία (ειδικά αυτών που είναι οι μεγάλοι ιδιοκτήτες) των μέσων παραγωγής.
Τούτων λεχθέντων και διεκρινισθέντων, πάμε παρακάτω.
Είναι γνωστό ότι κάθε εργατική και ειδικά κάθε απεργιακή κινητοποίηση βρίσκει (σχεδόν) πάντα απέναντί της τις δυνάμεις καταστολής. Αυτό είναι 100% αλήθεια αν η κινητοποίηση είναι δυναμική ή αν θίγει άμεσα κομμάτι των κοινωνικών υπηρεσιών (π.χ. απεργία στα συγκοινωνιακά μέσα - λεωφορεία ή τρένα ή αεροπλάνα ή πλοία, ή απεργία σε παραγωγικές μονάδες μεγάλου βεληνεκούς - μεγάλα εργοστάσια, ναυπηγεία, μεγάλες εμπορικές ή τουριστικές επιχειρήσεις κλπ.). Μερικά παραδείγματα για αυτά που γράφω είναι οι απεργίες του προσωπικού των λεωφορείων, του ηλεκτρικού ή του Μετρό, των ναυτεργατών κλπ. ή ακόμα οι κινητοποιήσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις - Χαλυβουργία, Ελληνικά Ναυπηγεία κλπ.
Στέκομαι ειδικά στο τελευταίο, τα Ελληνικά Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά. Χρόνια τώρα, οι εργαζόμενοι ζουν σε ένα καθεστώς συνεχών απολύσεων και διαρκούς μείωσης του προσωπικού, εκ περιτροπής απασχόλησης, απλήρωτων αποδοχών και πάει λέγοντας. Πάρα πολλές φορές, μερικές ακόμα και κόντρα στην ηγεσία του εργοστασιακού τους σωματείου ("Η Τρίαινα"), έχουν διαδηλώσει, έχουν απεργήσει και έχουν φάει και ξύλο. Φυσικά, οι αρμόδιοι κωφεύουν και μάλιστα τους κατηγορούν για αμετροέπεια και παραλογισμό. Χθες πραγματοποίησαν μια ακόμα συγκέντρωση και πορεία προς το Υπουργείο Εθν. Άμυνας, ζητώντας ουσιαστικά αυτά που ζητούν εδώ και πολύ καιρό: Να ανοίξει το Ναυπηγείο, να πληρωθούν τα απλήρωτα και να διαφαλιστούν οι δουλειές τους με ταυτόχρονη στροφή των δραστηριοτήτων του Ναυπηγείου σε πραγματική παραγωγική διαδικασία (επισκευές-κατασκευές εμπορικών πλοίων, υποστήριξη του τομέα της Εθνικής Άμυνας που αφορά στις δραστηριότητές του και σύνδεσή τους με τις ανάγκες της χώρας στις θαλάσσιες μεταφορές και την ακτοπλοϊα). Βέβαια, η απάντηση που πήραν ήταν μια από τα ίδια.
Το θέμα είναι ότι αυτή τη φορά οι φύλακες είχαν γνώση. Έτσι απέκλεισαν το Υπουργείο με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, ώστε να μην μπορέσουν οι διαδηλωτές να φτάσουν ούτε μέχρι την πύλη του. Και εδώ έρχεται να δέσει το γλυκό της "απόγνωσης".
Μπροστά στον κίνδυνο οι "κακοί" να έρθουν σε επαφή με το Υπουργείο, εκτός από την Αστυνομία, επιστρατεύτηκαν ΚΑΙ στρατιωτικές δυνάμεις.
Πίσω από τις δυνάμεις των ΜΑΤ που είχαν ζώσει το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και εντός του περιβόλου του υπουργείου, είχε αναπτυχθεί, λόχος της 71ης Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας, με ασπίδες, γκλομπ και όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό για την καταστολή πλήθους.
Η συγκεκριμένη εμφάνιση της μονάδας αυτής, αποτελεί την πρώτη "χρήση" της εναντίον εργαζομένων που διαδηλώνουν για τα δικαιώματά τους και έρχεται να διαψεύσει όλα όσα έχουν ισχυριστεί κατά καιρούς οι ηγεσίες του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, για χρήση σε αποστολές εκτός συνόρων και σε περιπτώσεις επίθεσης στις βάσεις των ελληνικών κατοχικών δυνάμεων.
Η 71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία έχει δημιουργηθεί προκειμένου να συμμετάσχει στις ιμπεριαλιστικές αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Είναι η Ταξιαρχία, η οποία έχει εκπαιδευτεί για αποστολές εντός πόλεων. Είναι η μονάδα, που είχε συμμετάσχει στην άσκηση καταστολής πλήθους "Καλλίμαχος", με τη χρήση τεθωρακισμένων και ελικοπτέρων.
Το σχετικό Video από την άσκηση "Καλλίμαχος":
Και η φωτογραφία από την ανάπτυξη της 71ης Μεραρχίας έξω από το ΥΠ.ΕΘ.Α.
Επαναφέρω, λοιπόν, τον τίτλο του νήματος με ένα ερωτηματικό:
Εάν η άρχουσα τάξη έχει φτάσει σε τέτοια απόγνωση, ώστε να χρησιμοποιεί και στρατιωτικά τμήματα κατά πολιτών, αφού δεν μπορεί πλέον να διαχειριστεί την καθημερινή κοινωνική πραγματικότητα, τι απομένει για να το μπορέσει;
Ρητορικό, βεβαίως, το ερώτημα. Άλλωστε την απάντηση την ξέρουν οι ίδιοι οι κεφαλαιοκράτες, τους είναι γνωστή πολλές δεκαετίες πριν.
Καλό βράδυ.
-
1) Όταν λέω "εξουσία" εννοώ την πραγματική Οικονομική και Πολιτική Εξουσία, αυτήν της τάξης που άρχει, της αστικής τάξης δηλαδή. Κάθε άλλη αναφορά, με προσωνύμιο αυτή τη λέξη δεν είναι σωστή. Ούτε η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της, ούτε αυτοί καθεαυτοί οι μηχανισμοί του κράτους (αστυνομία, στρατός, δικαστικό σύστημα κλπ.) δεν μπορούν να θεωρούνται αυτόνομα ως "εξουσία", αφού υπηρετούν την προαναφερθείσα - και απόλυτη - εξουσία της άρχουσας τάξης.
2) Με τη λέξη "απόγνωση" θέλω να επισημάνω το ηθικο-πολιτικό αδιέξοδο διαχείρισης των προβλημάτων της κοινωνίας, στα οποία έχει αυτή περιέλθει λόγω της οικονομικής κρίσης και τα οποία - λόγω ακριβώς της εξουσίας της - καλείται να διαχειριστεί η άρχουσα τάξη και αδυνατεί. Από τα πιο μικρά (π.χ. τη διασφάλιση σταθερής και απρόσκοπτης λειτουργίας των κρατικών υπηρεσιών για τα απλά καθημερινά θέματα του πολίτη) μέχρι και και τα πιο δύσκολα (π.χ. τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος ή τις παροχές δημοσίων υπηρεσιών πρώτης ανάγκης - Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια ή τον έλεγχο του τιμάριθμου και της ακρίβειας ή την ανεργία κλπ.). Και για να σας προλάβω, αυτά δεν είναι ΜΟΝΟ αντικείμενο του κρατικού μηχανισμού (είναι και αυτού αντικείμενο), αλλά είναι ΚΥΡΙΩΣ αντικείμενο διαχείρισης αυτών που κρατούν τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια τους και κάνουν "τον τροχό να γυρίζει", δηλαδή αυτών που έχουν την ιδιοκτησία (ειδικά αυτών που είναι οι μεγάλοι ιδιοκτήτες) των μέσων παραγωγής.
Τούτων λεχθέντων και διεκρινισθέντων, πάμε παρακάτω.
Είναι γνωστό ότι κάθε εργατική και ειδικά κάθε απεργιακή κινητοποίηση βρίσκει (σχεδόν) πάντα απέναντί της τις δυνάμεις καταστολής. Αυτό είναι 100% αλήθεια αν η κινητοποίηση είναι δυναμική ή αν θίγει άμεσα κομμάτι των κοινωνικών υπηρεσιών (π.χ. απεργία στα συγκοινωνιακά μέσα - λεωφορεία ή τρένα ή αεροπλάνα ή πλοία, ή απεργία σε παραγωγικές μονάδες μεγάλου βεληνεκούς - μεγάλα εργοστάσια, ναυπηγεία, μεγάλες εμπορικές ή τουριστικές επιχειρήσεις κλπ.). Μερικά παραδείγματα για αυτά που γράφω είναι οι απεργίες του προσωπικού των λεωφορείων, του ηλεκτρικού ή του Μετρό, των ναυτεργατών κλπ. ή ακόμα οι κινητοποιήσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις - Χαλυβουργία, Ελληνικά Ναυπηγεία κλπ.
Στέκομαι ειδικά στο τελευταίο, τα Ελληνικά Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά. Χρόνια τώρα, οι εργαζόμενοι ζουν σε ένα καθεστώς συνεχών απολύσεων και διαρκούς μείωσης του προσωπικού, εκ περιτροπής απασχόλησης, απλήρωτων αποδοχών και πάει λέγοντας. Πάρα πολλές φορές, μερικές ακόμα και κόντρα στην ηγεσία του εργοστασιακού τους σωματείου ("Η Τρίαινα"), έχουν διαδηλώσει, έχουν απεργήσει και έχουν φάει και ξύλο. Φυσικά, οι αρμόδιοι κωφεύουν και μάλιστα τους κατηγορούν για αμετροέπεια και παραλογισμό. Χθες πραγματοποίησαν μια ακόμα συγκέντρωση και πορεία προς το Υπουργείο Εθν. Άμυνας, ζητώντας ουσιαστικά αυτά που ζητούν εδώ και πολύ καιρό: Να ανοίξει το Ναυπηγείο, να πληρωθούν τα απλήρωτα και να διαφαλιστούν οι δουλειές τους με ταυτόχρονη στροφή των δραστηριοτήτων του Ναυπηγείου σε πραγματική παραγωγική διαδικασία (επισκευές-κατασκευές εμπορικών πλοίων, υποστήριξη του τομέα της Εθνικής Άμυνας που αφορά στις δραστηριότητές του και σύνδεσή τους με τις ανάγκες της χώρας στις θαλάσσιες μεταφορές και την ακτοπλοϊα). Βέβαια, η απάντηση που πήραν ήταν μια από τα ίδια.
Το θέμα είναι ότι αυτή τη φορά οι φύλακες είχαν γνώση. Έτσι απέκλεισαν το Υπουργείο με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, ώστε να μην μπορέσουν οι διαδηλωτές να φτάσουν ούτε μέχρι την πύλη του. Και εδώ έρχεται να δέσει το γλυκό της "απόγνωσης".
Μπροστά στον κίνδυνο οι "κακοί" να έρθουν σε επαφή με το Υπουργείο, εκτός από την Αστυνομία, επιστρατεύτηκαν ΚΑΙ στρατιωτικές δυνάμεις.
Πίσω από τις δυνάμεις των ΜΑΤ που είχαν ζώσει το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και εντός του περιβόλου του υπουργείου, είχε αναπτυχθεί, λόχος της 71ης Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας, με ασπίδες, γκλομπ και όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό για την καταστολή πλήθους.
Η συγκεκριμένη εμφάνιση της μονάδας αυτής, αποτελεί την πρώτη "χρήση" της εναντίον εργαζομένων που διαδηλώνουν για τα δικαιώματά τους και έρχεται να διαψεύσει όλα όσα έχουν ισχυριστεί κατά καιρούς οι ηγεσίες του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, για χρήση σε αποστολές εκτός συνόρων και σε περιπτώσεις επίθεσης στις βάσεις των ελληνικών κατοχικών δυνάμεων.
Η 71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία έχει δημιουργηθεί προκειμένου να συμμετάσχει στις ιμπεριαλιστικές αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Είναι η Ταξιαρχία, η οποία έχει εκπαιδευτεί για αποστολές εντός πόλεων. Είναι η μονάδα, που είχε συμμετάσχει στην άσκηση καταστολής πλήθους "Καλλίμαχος", με τη χρήση τεθωρακισμένων και ελικοπτέρων.
Το σχετικό Video από την άσκηση "Καλλίμαχος":
Και η φωτογραφία από την ανάπτυξη της 71ης Μεραρχίας έξω από το ΥΠ.ΕΘ.Α.

Επαναφέρω, λοιπόν, τον τίτλο του νήματος με ένα ερωτηματικό:
Εάν η άρχουσα τάξη έχει φτάσει σε τέτοια απόγνωση, ώστε να χρησιμοποιεί και στρατιωτικά τμήματα κατά πολιτών, αφού δεν μπορεί πλέον να διαχειριστεί την καθημερινή κοινωνική πραγματικότητα, τι απομένει για να το μπορέσει;
Ρητορικό, βεβαίως, το ερώτημα. Άλλωστε την απάντηση την ξέρουν οι ίδιοι οι κεφαλαιοκράτες, τους είναι γνωστή πολλές δεκαετίες πριν.
Καλό βράδυ.
-