Re: Απάντηση: Η καταστροφή της Ελλάδας ήταν το ευρώ
Ο επικριτικος χαρακτηρας και η τιμωρια (αν αυτα οριζουν την περι Χιτλερ προσεγγιση) δεν ειναι δοκιμες τακτικες και αν φερουν καποιο αποτελεσμα αυτο ειναι μονο μεσοπροθεσμο. Το ουσιαστικο αποτελεσμα τους ειναι περισσοτερο καταστροφικο για τον οργανισμο και τους εργαζομενους. Ο εργαζομενος εχει αναγκη μια θετικη ενισχυση του εργου του και αν εχει αγγιξει το μεγιστο της αποδοσης (μεσα σε ανθρωπινα πλαισια) τοτε η μονη οδος βελτιωσης ειναι η αλλαγη τεχνολογιας. Σα τεχνολογια δεν οριζεται στην διοικητικη μονο η τεχνικη γνωση (μηχανων, εργαλειων, υπολογιστων κλπ) αλλα και ο (επανα)σχεδιασμος των δομων και περιεχομενου των καθηκοντων, δηλαδη το μη-μηχανιστικο υποσυστημα της επιχειρησης. Υπαρχει διεξοδος, δυσκολη μεν υπαρκτη δε, να ανταγωνιστει η ελληνικη παραγωγη ακομα και την Κινα, με ανθρωπινους ορους εργασιας, αλλα απαιτει καινοτομες προσεγγισεις τοσο απο τον ιδιοκτητη της παραγωγικης μοναδας οσο και απο τον κρατικο μηχανισμο. Ο τελευταιος δε ειναι το κλειδι επτυχιας του ολου εγχειρηματος.
Βεβαια ειναι προφανες οτι το μεγαλυτερο ελειμμα τεχνογνωσιας σε αυτη τη χωρα αφορα τη διοικητικη. Για αυτο το λογο αφενος μεν υπαρχουν τεραστια προβληματα, αφετερου δε αδυνατουμε να βρουμε τις λυσεις. Ρωτας καποιον τι δουλεια κανει αυτος, και αν ακουσεις διευθυντης, προϊσταμενος νομιζεις οτι δεν κανει τιποτα. Που να καταλαβαινες ποσο σημαντικη, αν εχει γνωσεις και εφοδια, ειναι η συμβολη του στη βιωσιμοτητα της επιχειρησης και ποσο θετικα θα μπορουσε να επηρεασει την καθημερινοτητα σου. Βεβαια δεν εχεις και αδικο βλεποντας οτι τετοιου ειδους θεσεις δεν δινονται με αξιοκρατικα κριτηρια αλλα με τη συνταγη του γνωστου ή συγγενη στην ελληνικη πραγματικοτητα.
Σε ολα τα αλλα συμφωνω απολυτα.
Καταρχάς, το πρώτο μεγάλο λάθος του ευρώ ήταν η άνοδος των τιμών απο την μια μέρα στην άλλη.
π.χ αθλητική εφημερίδα, κόστιζε 100δραχμές και με την αλλαγή πήγε στο 1 ευρώ.
Τέτοιου είδους αυξήσεις μπήκαν παντού οπότε εκεί δημιουργήθηκε μια τεράστια φούσκα.
Απο κει και πέρα, θεωρώ όλα αυτά περι παραγωγικότητας παραμύθια της χαλιμάς..
Εργάζομαι σε παραγωγική εταιρία εδώ και πολλά χρόνια..
Οι εργαζόμενοι αποδίδουν σε βαθμό που δεν μπορούν παραπάνω.
Για να αποδώσουν παραπάνω πρέπει να έχω έναν Χίτλερ πάνω απο το κεφάλι τους, να τους φοβίζει και να τους τρέχει όλη την ώρα.
Η αύξηση που θα επιφέρει το παραπάνω είναι της τάξης του 5-10% max..
Άρα, δεν παίζει θέμα παραγωγικότητας.
Αυτό που παίζει, και θεωρώ οτι δεν θα έρθουμε στα ίσια μας ποτέ, είναι κάτι οικονομίες τύπου Κίνας, όπου εκεί ο εργάτης δεν είναι εργάτης αλλά δούλος!
Εκεί λοιπόν, υπάρχει το πραγματικό κέρδος.
Τεράστιοι όγκοι παραγωγής, μισθοί πείνας, εξοπλισμός που παράγεται απο τοπικές επιχειρήσεις(άρα φθηνός) και ω σαν θαύμα, να τα τεράστια κέρδη για τις επιχειρήσεις.
Τα άλλα περι παραγωγικότητας τα ακούω βερεσέ..
edit: σ´όλα τα ανωτέρο εξαιρείται -σαφέστατα- το δημόσιο το οποίο είναι παντελώς ανοργάνωτο -επίτηδες- και φυσικά εκεί δεν γίνεται λόγος για παραγωγικότητα μιας και σε μερικές υπηρεσίες δεν υπάρχει καν μηχανοργάνωση και παλεύουν με άπειρους τόνους χαρτούρας....
Ο επικριτικος χαρακτηρας και η τιμωρια (αν αυτα οριζουν την περι Χιτλερ προσεγγιση) δεν ειναι δοκιμες τακτικες και αν φερουν καποιο αποτελεσμα αυτο ειναι μονο μεσοπροθεσμο. Το ουσιαστικο αποτελεσμα τους ειναι περισσοτερο καταστροφικο για τον οργανισμο και τους εργαζομενους. Ο εργαζομενος εχει αναγκη μια θετικη ενισχυση του εργου του και αν εχει αγγιξει το μεγιστο της αποδοσης (μεσα σε ανθρωπινα πλαισια) τοτε η μονη οδος βελτιωσης ειναι η αλλαγη τεχνολογιας. Σα τεχνολογια δεν οριζεται στην διοικητικη μονο η τεχνικη γνωση (μηχανων, εργαλειων, υπολογιστων κλπ) αλλα και ο (επανα)σχεδιασμος των δομων και περιεχομενου των καθηκοντων, δηλαδη το μη-μηχανιστικο υποσυστημα της επιχειρησης. Υπαρχει διεξοδος, δυσκολη μεν υπαρκτη δε, να ανταγωνιστει η ελληνικη παραγωγη ακομα και την Κινα, με ανθρωπινους ορους εργασιας, αλλα απαιτει καινοτομες προσεγγισεις τοσο απο τον ιδιοκτητη της παραγωγικης μοναδας οσο και απο τον κρατικο μηχανισμο. Ο τελευταιος δε ειναι το κλειδι επτυχιας του ολου εγχειρηματος.
Βεβαια ειναι προφανες οτι το μεγαλυτερο ελειμμα τεχνογνωσιας σε αυτη τη χωρα αφορα τη διοικητικη. Για αυτο το λογο αφενος μεν υπαρχουν τεραστια προβληματα, αφετερου δε αδυνατουμε να βρουμε τις λυσεις. Ρωτας καποιον τι δουλεια κανει αυτος, και αν ακουσεις διευθυντης, προϊσταμενος νομιζεις οτι δεν κανει τιποτα. Που να καταλαβαινες ποσο σημαντικη, αν εχει γνωσεις και εφοδια, ειναι η συμβολη του στη βιωσιμοτητα της επιχειρησης και ποσο θετικα θα μπορουσε να επηρεασει την καθημερινοτητα σου. Βεβαια δεν εχεις και αδικο βλεποντας οτι τετοιου ειδους θεσεις δεν δινονται με αξιοκρατικα κριτηρια αλλα με τη συνταγη του γνωστου ή συγγενη στην ελληνικη πραγματικοτητα.
Σε ολα τα αλλα συμφωνω απολυτα.