Η Τεχνολογία πάει μπροστά και η Μουσική πίσω;

[Tzimisce]

Εσύ, βρε, που ακούς δελφίνια :bang: τι πρόβλημα έχεις με τις σαύρες;

Είμαι ρατσιστής...

:grandpa: Καμία σαύρα δεν μπορεί να τραγουδήσει τόσο καλά όσο ένα υψίφωνο δελφίνι!


Κατά τα άλλα... Είμαι ανάμεσα στον οπτιμισμό του CD318 και τον πεσιμισμό του Θρηπγούδιου...

 

[In My Humble]

Γκαυμπρους
σε μερικα χρονακια θα βλεπεις τις δισκογραφικες στα μουσεια μονο. Ο ρολος τους εχει πεθανει ηδη το 1998 με τον Ναπστερ. Κανανε μια κινηση πολυ λανθασμενη, τον πολεμησανε και τον κλεισανε, αντι να τον αγορασουνε!
Τωρα (2009!!!) πανε με τα λομπυ σωνει και καλα να μας πουλησουνε ..........................................CD-s!!!!!!!!!!!!!!!!
Χρησιμοποιουνε μαφιοζικες και παρανομες μεθοδους.
Ακομα ζουνε στην εποχη των δυνοσαυρων.
Οι πολυ γνωστοι καλιτεχνες, Αμπα κλπ που εχουν πολυ καλα κοντρακτα θελουν τις εταιριες, οι υπολοιποι παιρνουν ψιχουλα.
Εγω ειμαι αισιοδοξος παντως οτι η αγορα θα σκουπισει αυτους τους μαφιοζους.
Ετσι θα ερθουν στο φως και οι υπολοιποι που δεν εκπληρουν τις εμπορικες προυποθεσεις των εταιριων.
Η φτωχη μου γνωμη φυσικα...

 

[Stergito]

Οπότε, πιθανόν να έχουμε την άνοδο των μεμονωμένων στούντιο, ειδικά στην περίπτωση των Audiophiles, όπως εμείς.

Μου φαίνεται ότι έρχεται ο καιρός των ηχοληπτών, αποδεσμευμένων από τις εταιρείες...

 

[In My Humble]

Γκαυμπρους
Αυτο που εγραψα σε προηγουμενο ποστ μου για τις συμφωνειες μεταξυ καλιτεχνων και στουντιο ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ, χωρις την παρεμβαση καποιας εταιριας ειναι πραγματικοτητα, τουλαχιστον εδω. Και επειδη ειμαι μεσα στα στουντιο το γραφω πολυ υπευθυνα αυτο.
Ο ρολος των μεγαλων εταιρειων ειναι ιστορια.
Αυτο αφηνει τον δρομο ελευθερο για μικρες ανεξαρτητες ποιοτικες η μη εταιρειες και τους ηχοληπτες-τεχνικους στουντιου να παρουν τον ρολο τους.
Οι αδερφουλες εχουν υποσχεθει να βγαλουν εκτος το DRM!!!!!! καλως ηρθατε στο ................... 1998 αδερφουλες μας.

 

[Stergito]

Μακάρι Σπύρο μου. Μακάρι.
Θα είναι καλύτερα για όλους. Αυτό θα οδηγήσει σε καλύτερη αξιοκρατία.

Α, και λέγε με Στέργιο, αν θες...

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Προς Θεου!
Δεν ενοουσα οτι δεν κυκλοφορουν νεα βινυλια σημερα (κι εγω τα κυνηγω ακομα), απλα την ταση των νεωτερων γενεων να μην καταγινονται πια με το συγκεκριμενο μεσο, δεδομενων των ευκολιων που παρεχουν τα καινουργια μεσα (ουσιαστικα non destructive - maintenance free media).

Να διευκρινίσω ότι και εγώ δεν θεωρώ το γεγονός πως πολλοί σύγχρονοι “καλλιτέχνες” εκδίδουν την δουλειά τους σε βινύλιο ή και σε βινύλιο κατ ανάγκη πάει την μουσική μπροστά. Απλά κάποιοι φαίνεται πως είναι διατεθειμένοι τουλάχιστον να ρισκάρουν με ένα μέσο που λόγω της υποτιθέμενης δύσκολης χρήσης του σου επιτρέπει να κρίνεις και πιο αυστηρά, αφού στο cd εύκολα με τα κουμπάκια ξεπετάς τα κομμάτια, ενώ στο δίσκο υπάρχουν πολλές πιθανότητες να το ακούσεις ολόκληρο. Δεν ξέρω αν αυτό είναι μια αισιόδοξη οπτική ή πρόθεση, θέλω ωστόσο να την αντιλαμβάνομαι ως έτσι , να έχει δηλαδή κάποιος μια ενδιαφέρουσα ιδέα και να θεωρεί πως το βινύλιο θα πριμοδοτήσει την δημιουργία του, μπορεί να είναι και μόδα ή θράσος. Και χαίρομαι επίσης και με το γεγονός πως οι μικρότερες και πάλι εταιρείες αρχίζουν και συγκεκριμενοποιούν τον ήχο τους και την κατεύθυνση τους.

Από τα τελευταία posts του thread παρατηρώ πως υπάρχει μια ας πούμε μια πιο τεχνοκρατική αντίληψη την οποία εγώ προσπαθώ επίμονα να αρνηθώ, επειδή ακριβώς αισθάνομαι ότι κάπως έτσι κινούνται οι μηχανισμοί που θέλουν να μου πουλήσουν το οτιδήποτε. Επί της ουσίας δεν μου καίγεται καρφί για το αν ζήσουν η πεθάνουν οι μεγάλες εταιρείες. που πάνε τα πράγματα με τα mp3 και τα singles κλπ. Έχω αποφασίσει πως θα κινηθώ εγώ στο μέλλον και αισιοδοξώ ότι η μουσική πάει μπροστά. Αν πάλι κάνω λάθος και η “μουσική” έχει πεθάνει δεν στεναχωριέμαι. Υπάρχουν τόσα πράγματα στο παρελθόν που δεν γνωρίζω που φτάνουν για πολύ περισσότερο από μία ζωή.

 

[CosmosKGR]

Αυτό που εμένα με ενοχλεί πραγματικά, δεν είναι τόσο η ύπαρξη λιγότερο ή περισσότερο "κακής" μουσικής όσο η επιβολή που προσπαθούν να έχουν με αυτή στα αυτιά μου!
Το να είσαι σε θέση να ξεχωρίσεις πραγματικά το τί είναι καλό και τί κακό για εσένα και πότε και ίσως το πόσοι συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό με τις επιλογές σου είναι ένα μεγάλο θέμα αλλά δεν είναι αυτό που πραγματικά ενοχλεί ή βλάπτει.
ΤΟ ΘΕΜΑ είναι το πόσο έλεγχο μπορείς να έχεις στο τι ακούς από τις ανοιχτές μουσικές πηγές.

Το να μην αγοράσω ή έστω να μην "κατεβάσω" από τον Χ καλλιτέχνη (με ή χωρίς προσωπικά εισαγωγικά) ή να μην πάω να τον "δω" ζωντανά, είναι ακόμα θέμα προσωπικής επιλογής.
Το τί ακούω όμως σε μαγαζιά & χώρους κοινής πρόσβασης ή το τί κατακλύζει πια τα μέσα μαζικής επικοινωνίας & διασκέδασης, είναι το πραγματικό δράμα! Κι εκεί συνήθως δεν μπορεί κανείς να κάνει και πολλά πράγματα, Βλέπεις, τα αυτιά δε μπορείς να τα κλείσεις το ίδιο εύκολα κι αποτελεσματικά όσο π.χ. τα μάτια!

Η μη δυνατότητα προσωπικού ελέγχου προσλαμβανόμενων ερεθισμάτων, αποδεδειγμένα οδηγεί μακροπρόθεσμα, στην εν γένει αλλοίωση των κριτηρίων και των αισθητηρίων μας.
Κατ' επέκταση ο εγκεφαλικός μας βομβαρδισμός από κατευθυνόμενης σκοπιμότητας "μουσικές" έχει αρχίσει να αποκτά χαρακτηριστικά πλήρους καλλιτεχνικού αφανισμού.
Και φυσικά, επειδή κι εδώ λειτουργεί ο νόμος της "αλυσίδας", το ένα φέρνει το άλλο! Όσο περισσότερα σκουπίδια καταναλώνουμε αναγκαστικά, τόσο περισσότερο μετατρεπόμαστε σε σκουπιδολάτρες και άρα τόσο περισσότερο ωθείται η κατάσταση σε μεγαλύτερη παραγωγή και διάθεση σκουπιδιών.

Το δυσκολότερο καταλήγει σε πολλούς, να μην είναι το να ανακαλύψουν το "τί μου αρέσει;" αλλά το "γιατί μου αρέσει;"...
Αλλοίωση σε ριζικό επίπεδο!

 

[Costas Coyias]

Αντίθετα, στη Μουσική καθεαυτή, παρατηρούμε το αντίθετο: αντί να αξιοποιείται η εμπειρία αιώνων (σχεδόν από τότε που ο άνθρωπος είναι έλλογο ον, υπάρχει και η Μουσική), ούτως ώστε η Τέχνη να πηγαίνει μπροστά, βλέπουμε μια μαζικότητα, μια κατάσταση "fast food" στις μουσικές που βγαίνουν σήμερα.

Αντίθετα, η μαζικότητα δίνει τη δυνατότητα προσέγγισης της μουσικής και από μη γαλαζοαίματους.

 

[Costas Coyias]

Το βασικό κρούσμα, είναι ακόμα και μέσα στους ίδιους τους κύκλους των φιλόμουσων: πλέον, αντί να ακούν ολόκληρα άλμπουμ, κατεβάζουν το κομμάτι που θέλουν και πηγαίνουν στο επόμενο. Όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε ο Ντοκ, έχουμε επιστρέψει σχεδόν 50 χρόνια πίσω: στην εποχή του single. Αν αυτό δεν είναι οπισθοδρόμηση, τότε τι είναι;

Τεχνολογική εξέλιξη. Όποιος θέλει κατεβάζει ολόκληρο το άλμπουμ, όποιος θέλει επιλέγει κάποια συγκεκριμένα τραγούδια της αρεσκείας του. Δηλαδή, δεν κατάλαβα, είδε κανένας πουθενά την προτροπή "κατέβασε μόνο τα τραγούδια που σε ενδιαφέρουν, και μη κατεβάζεις ολόκληρο το άλμπουμ";

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Η Τεχνολογία πάει μπροστά και η Μουσική πίσω;

Τεχνολογική εξέλιξη. Όποιος θέλει κατεβάζει ολόκληρο το άλμπουμ, όποιος θέλει επιλέγει κάποια συγκεκριμένα τραγούδια της αρεσκείας του. Δηλαδή, δεν κατάλαβα, είδε κανένας πουθενά την προτροπή "κατέβασε μόνο τα τραγούδια που σε ενδιαφέρουν, και μη κατεβάζεις ολόκληρο το άλμπουμ";

Το ζήτημα δεν είναι αν ο πιθανός αγοραστής θέλει να κατεβάσει ένα ή δύο κομμάτια ή όλο το "άλμπουμ" . Το ζήτημα είναι ο "δημιουργός" που δεν θα θελήσει να γράψει ενα ολόκληρο άλμπουμ που να έχει νόημα , που να αποτελεί έργο ολοκληρωμένο , με λογική συνέχεια , με αλληλουχία κλπ , αλλά θα γράψει τα δυο χιτάκια ( πολλά είπα ) μπας και ξελασπώσει ( οικονομικά και γίνει και γνωστός)

 

[tmjuju]

Κάθε δημιουργός ‛τη βρίσκει’ και διαφορετικά. Δεν είναι απαραίτητο το άλμπουμ… και πριν το δίσκο υπήρχε μουσική και συγκροτήματα και καλλιτέχνες. Ίσως ο μόνος κοινός παρονομαστής είναι το live και το jamming lol
Δείτε για παράδειγμα πώς ‛την είδε’ πρόσφατα ο Yo Yo Ma … προσκαλεί άπαντες να κάνουν το jamm/remix τους http://www.wired.com/entertainment/music/magazine/17-01/pl_music_mix_maestro


Εν τω μεταξύ το άλμπουμ (όχι δίσκος απαραίτητα) είναι μια όμορφη ιδέα. Ειδικά όταν ο καλλιτέχνης σε προτρέπει να ακούσεις όλο το άλμπουμ μαζί… αλλά αυτά είναι λίγα πια. Όποιοι θέλουν πάντα θα μπορούν να παρουσιάσουν ένα άλμπουμ. Όσοι όχι μπορούν πάντα να γράψουν ένα μικρό solo piano για παράδειγμα.

 

[Stergito]

Αυτό που βλέπω να χάνεται, είναι οι δίσκοι της δεύτερης και τρίτης και νιοστής ακρόασης. Το βασικό χαρακτηριστικό των θαμώνων της εδώ κατηγορίας, είναι η διαρκής αναθεώρηση. Οι δύσκολες δουλειές, δε "βγαίνουν" με μια ακρόαση και τέλος. Ακούγονται και ξανακούγονται.
Με την υπερπροσφορά που υπάρχει όμως, στη συνεχή αναζήτησή μας, περνάμε πολλές φορές κομμάτια άξια προσοχής στο ντούκου, ενώ μένουμε σε άλλα, πιθανώς υποδεέστερα. Δε γίνεται αλλιώς, από ένα σημείο και πέρα, έρχεται ο κορεσμός.

Συνεπώς, είτε αναγκαστικά εμμένουμε σε λιγότερα πράγματα τα οποία ακούμε εκτενέστερα, με ρίσκο να χάσουμε κάποια πραγματικά δυνατή δουλειά, είτε περνάμε περισσότερο επιφανειακά τα όσα πέφτουν στα χέρια μας για να μπορέσουμε να καλύψουμε περισσότερο υλικό. Προσωπικά, προτιμώ το πρώτο.

Κάτι ακόμα που παρατηρώ, είναι μια τάση προς ισοπέδωση. Ναι μεν η ενσωμάτωση στοιχείων από άλλα μουσικά είδη στο βασικό που κινείται κάποιος καλλιτέχνης έχει ενδιαφέρον, αλλά καμιά φορά, η μίξη είναι τέτοια που χάνεται η ουσία. Κι αυτό είναι ουσιαστικά ο κανόνας τον τελευταίο καιρό. Η επιλογή της εύκολης λύσης...

 

[Costas Coyias]

Re: Απάντηση: Re: Η Τεχνολογία πάει μπροστά και η Μουσική πίσω;

Το ζήτημα δεν είναι αν ο πιθανός αγοραστής θέλει να κατεβάσει ένα ή δύο κομμάτια ή όλο το "άλμπουμ" . Το ζήτημα είναι ο "δημιουργός" που δεν θα θελήσει να γράψει ενα ολόκληρο άλμπουμ που να έχει νόημα , που να αποτελεί έργο ολοκληρωμένο , με λογική συνέχεια , με αλληλουχία κλπ , αλλά θα γράψει τα δυο χιτάκια ( πολλά είπα ) μπας και ξελασπώσει ( οικονομικά και γίνει και γνωστός)

Έλα ρε Δημήτρη! Δηλαδή, όσοι έγραψαν μέχρι σήμερα ολοκληρωμένα άλμπουμ, το έκαναν αναγκασμένοι από τους τεχνολογικούς, ή όποιους άλλους, περιορισμούς; Σάμπως να τους αδικείς τους καλλιτέχνες ολίγον. είχαν το κέφι και τό 'καναν, σιγά τώρα...

 

[tonal]

Απάντηση: Re: Η Τεχνολογία πάει μπροστά και η Μουσική πίσω;

Το ζήτημα δεν είναι αν ο πιθανός αγοραστής θέλει να κατεβάσει ένα ή δύο κομμάτια ή όλο το "άλμπουμ" . Το ζήτημα είναι ο "δημιουργός" που δεν θα θελήσει να γράψει ενα ολόκληρο άλμπουμ που να έχει νόημα , που να αποτελεί έργο ολοκληρωμένο , με λογική συνέχεια , με αλληλουχία κλπ , αλλά θα γράψει τα δυο χιτάκια ( πολλά είπα ) μπας και ξελασπώσει ( οικονομικά και γίνει και γνωστός)

Σας παρακαλώ κύριέ μου!:grandpa:
Δεν ενδιαφερόμαστε για τέτοιους...





"καλλιτέχνες"!:BDGBGDB55::BDGBGDB55:

Όποιος συνήθιζε να βγάζει δίσκους με ένα δυο "χιτάκια" παλιά το ίδιο θα εξακολουθήσει να κάνει και τώρα και πάντα.
Το ίδιο και όσοι συνήθιζαν να γράφουν κασέτες με τις τρέχουσες επιτυχίες.
Απλά η τεχνολογία προσφέρει διευκολύνσεις και για τους "καλούς" και για τους "κακούς".
Όσο για το μέλλον ΙΜΗΟ θα συνεχίσουν να βγαίνουν καλοί, μέτριοι, κακοί, απαράδεκτοι "δίσκοι" (σε όποια μορφή κι αν είναι αυτή) και που και που θα βγαίνουν και ΔΙΣΚΑΡΕΣ:guitarist:.

 

[In My Humble]

ο καλος δισκος για εμενα ισως ειναι κακος για εσενα, απλα δεν υπαρχει καλος κακος απο μια γενικη αποψη.
Ο μορτης ο ταξιτζης με το παμπονηρο ματακι και το διαρκως καμενο αριστερο χερι απο τον ηλιο και το τσιγαρο δεν μασαει με ηλεκτροακουστικη μουσικη για να το πουμε απλα! Και εγω δεν μασαω με τα δικα του.(εχω πανω απο 200 πλακες με ηλεκτροακουστικη)

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Η Τεχνολογία πάει μπροστά και η Μουσική πίσω;

Έλα ρε Δημήτρη! Δηλαδή, όσοι έγραψαν μέχρι σήμερα ολοκληρωμένα άλμπουμ, το έκαναν αναγκασμένοι από τους τεχνολογικούς, ή όποιους άλλους, περιορισμούς; Σάμπως να τους αδικείς τους καλλιτέχνες ολίγον. είχαν το κέφι και τό 'καναν, σιγά τώρα...

δεν εννοώ κατ' ανάγκην άλμπουμ με θεματικό περιεχόμενο γύρω από έναν εννοιολογικό άξονα ( τα λεγόμενα concept albums το πάλαι ποτέ ) . Αλλά σκεφτείτε πχ πόσα 7ιντσα είναι κυκλοφορήσει οι Zeppelin ( 10; ) σε σύνολο 10 άλμπουμ . Τέλος πάντων . Και το lp στην εποχή του υπήρξε επαναστατικό για την δισκογραφία . Ενδεχομένως η επανάσταση του i tunes να είναι απλώς επανάσταση προς τα πίσω . :grandpa:

 

[Δημήτρης Ν.]

τέλος πάντων εγώ αντιπαθώ εκ φύσεως τα 45άρια ( 7ιντσα ). Νομίζω ότι έχω αγοράσει 2 ή 3 τα τελευταία 34 χρόνια !!!
( και μου έχει χαρισει ένα ο Λύμπε - αυτό το κρατάω πάση θυσία )

 

[tonal]

Απάντηση: Re: Η Τεχνολογία πάει μπροστά και η Μουσική πίσω;

ο καλος δισκος για εμενα ισως ειναι κακος για εσενα, απλα δεν υπαρχει καλος κακος απο μια γενικη αποψη.
Ο μορτης ο ταξιτζης με το παμπονηρο ματακι και το διαρκως καμενο αριστερο χερι απο τον ηλιο και το τσιγαρο δεν μασαει με ηλεκτροακουστικη μουσικη για να το πουμε απλα! Και εγω δεν μασαω με τα δικα του.(εχω πανω απο 200 πλακες με ηλεκτροακουστικη)

Σίγουρα έιναι προσωπικό θέμα ποιο δίσκο (ή συγκρότημα ή είδος μουσικής) θεωρούμε άθλιο αλλά αν υπάρχουν παρόμοιες προτιμήσεις ίσως τελικά να μην είναι και τόσο υποκειμενικό.

 

[Γιώργος Κουν.]

Και βέβαια μην ξεχνάμε πως η χρονική διάρκεια του CD ως μέσου, σε σχέση με το βινύλιο (που είναι σχεδόν διπλάσια), υποχρεώνει τους καλλιτέχνες να βγάζουν "διπλούς" στην ουσία δίσκους (με τα παλιά μέτρα και σταθμά) σε κάθε τους κυκλοφορία! Δύσκολα πράγματα..

 

[mdvq]

Re: Απάντηση: Η Τεχνολογία πάει μπροστά και η Μουσική πίσω;

Και βέβαια μην ξεχνάμε πως η χρονική διάρκεια του CD ως μέσου, σε σχέση με το βινύλιο (που είναι σχεδόν διπλάσια), υποχρεώνει τους καλλιτέχνες να βγάζουν "διπλούς" στην ουσία δίσκους (με τα παλιά μέτρα και σταθμά) σε κάθε τους κυκλοφορία! Δύσκολα πράγματα..

Μωρε τυχεροι ηταν οι παλιοι να λες!!!

Φαντασου να επρεπε οι καθε Φλοϋντ να εγραφαν αντι για 20λεπτα που διαρκουσε η μια μερια 40!!!Σουπες θα βγαινανε τα κομματια!!!!!