Η συζήτηση περί Γερμανίας είναι αναμφισβήτητα πολιτική. Η έκβαση της όμως θα έχει τεράστιο αντίκτυπο στις ζωές όλων μας, χωρίς εξαίρεση...
-----------------
Για ποιο “ηθικό κίνδυνο” μας μιλάνε;
Όταν το 1953 χαρίστηκαν τα χρέη της Γερμανίας ήταν καλά;
• • • • •
Γνωμες
28/03/2020
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ
Ακούει η Άγγελα Μέρκελ; Ο πρόεδρος της Γαλλίας απευθύνει έκκληση για ευρωπαϊκή δημοσιονομική «αλληλεγγύη».
Δεν θέλει η Γερμανία ευρω-ομόλογο γιατί υπάρχει σοβαρή «ποιοτική διαφορά» στο αξιόχρεο των χωρών και δεν είναι δυνατόν να δανείζονται όλοι με τους ίδιους προνομιακούς όρους… Προκύπτει «ηθικός κίνδυνος» από την αμοιβαιοποίηση του χρέους…
Μάλιστα. Πολύ ωραία. Ας πούμε ότι αυτό ισχύει. Ερώτημα: «Ηθικός κίνδυνος» δεν υπήρχε όταν η υπόλοιπη Ευρώπη και οι ΗΠΑ χάρισαν τα χρέη στην Γερμανία μετά τον πόλεμο (που η ίδια προκάλεσε!);
Πόλεμο έχουμε και τώρα, διαφορετικού τύπου. Που δεν τον προκαλέσαμε κιόλας. Πώς έχει στα αλήθεια την απαίτηση να ηγεμονεύσει το Βερολίνο στην Ευρώπη, να επωφελείται στις εξαγωγές από την χρήση ενός κοινού νομίσματος και στο τέλος να μην βάζει πλάτη στα δύσκολα; Αυτή είναι η «ηθική» του ορθολογικού προτεσταντισμού
που επικαλούνται; Η μήπως με το θράσος που τους διακρίνει καλύπτουν πίσω από την επίκληση της ηθικολογίας την διαχρονική τους απληστία;
Ηρθε η ώρα λοιπόν να θυμίσει κάποιος στους Γερμανούς το παρελθόν τους. Όχι το ναζιστικό, αυτό ας το ξεχάσουμε για την ώρα. Το πιο πρόσφατο. Όταν το 1953 μαζεύτηκαν με προτροπή των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Γαλλίας περισσότερες από 20 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, στην περιβόητη Διάσκεψη του
Λονδίνου (London Agreement on German External Debts) για να τους κουρέψουν το χρέος. Με την ψιλή.
Προπολεμικό και μεταπολεμικό ύψους 38,8 δις μάρκων εκείνης της εποχής, όπως είχε υπολογιστεί (μάλλον χαριστικά) από επιτροπή των Συμμάχων.
Προσοχή, μόνο για το χρέος μιλάμε. Όχι για πολεμικές αποζημιώσεις και επανορθώσεις που ξεχάστηκαν κι αυτές στην πορεία καθώς συνδέθηκαν με την οριστική επίλυση του γερμανικού ζητήματος, αλλά κι όταν αυτή επήλθε (με
την επανένωση των δύο Γερμανιών το 1990), ουδέποτε ξανασυζητήθηκαν…
Στην διάσκεψη του Λονδίνου αποφασίστηκε το κούρεμα του γερμανικού χρέους κατά 62,6%! Αλλά δεν ήταν αυτό μόνο το όφελος για την τότε ομοσπονδιακή Γερμανία. Οι όροι αποπληρωμής ήταν τόσο ευνοϊκοί που αντί για τριάντα χρόνια κατάφερε να το ξεπληρώσει σε λιγότερο από δέκα. Ακριβώς επειδή οι πιστώτριες χώρες συμφώνησαν να μειώσουν τις εξαγωγές τους προς την Γερμανία, ενισχύοντας παράλληλα τις αντίστοιχες γερμανικές, από την πορεία των οποίων θα εξαρτάτο η δυνατότητα αποπληρωμής του χρέους. Και βεβαίως στη Γερμανία δόθηκε η ευκαιρία
αποπληρωμής στο εθνικό της νόμισμα, δηλαδή φρεσκοτυπωμένα μάρκα από την γερμανική κεντρική τράπεζα!
Απίθανες πρόνοιες που στόχο είχαν την δημιουργία ενός πανίσχυρου οικονομικά γερμανικού αναχώματος απέναντι στον σοβιετικό επεκτατισμό, αλλά χωρίς αυτές κανείς δεν θα μιλούσε σήμερα για «γερμανικό θαύμα».
«Η παντοδύναμη και ηθικολόγος σήμερα Γερμανία είναι η πρώτη χώρα που θα έπρεπε να γνωρίζει πόσο σημαντικό είναι να έχεις καλούς συμμάχους, πρόθυμους να σε βοηθήσουν όταν χρειάζεσαι πυλώνες για να ξαναχτίσεις την καθημαγμένη οικονομία σου», έλεγε σε μία συνέντευξη του στην διαδικτυακή έκδοση του
“Spiegel” ο Γερμανός καθηγητής Albrecht Ritschl του London School of Economics.
Δίκιο έχει, όμως οι περισσότεροι Γερμανοί έχουν ξεχάσει ή καλύτερα δεν θέλουν να θυμούνται το πρόσφατο παρελθόν τους. Και δυστυχώς δεν βρίσκεται κάποιος άλλος στο διεθνές στερέωμα να τους το υπενθυμίσει. Γι αυτό και σήμερα μπορούν με ανέξοδα κηρύγματα ηθικής να υπεκφεύγουν από τις πραγματικές ηθικές υποχρεώσεις τους…
ΠΗΓΗ
https://hellasjournal.com/2020/03/g...charistikan-ta-chrei-tis-germanias-itan-kala/
